อุบายรัก แรงปราถนา(รีไร้)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

“แค่สั่งสอนมันพอ อย่าให้ตายอย่างมันต้องตายทั้งเป็นนะถึงจะทรมานดี”ฮ่า ฮ่า ฮ่า

“มึงจำคำกูไว้ สักวันกูเอาชีวิตมึงมาเซ่นวิญญาณเมียกับลูกกู”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า กูจะรอ ถ้ามึงทำได้ หวังว่าคงไม่ตายซะก่อนนะวันนี้มึงรอดเพราะเสี่ยเขาใจดีแต่ครั้งหน้าก็ไม่ปล่อยมึงแน่กูจะปล่อยมึงไปรอดูว่าน้ำหน้าอย่างมึงจะทำอะไรกูได้ ไอ้นิค” เสียงหัวเราะอย่างดูถูกของมัน น้ำเสียงที่มันเย้ยหยันคำพูดทุกคำ  ความเจ็บปวดเขาได้รับจะเก็บมันไว้เตือนตัวเองกับความผิดพลาดครั้งนี้ มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก สติเขาดับวูบไปพร้อมๆกับความรู้สึกเจ็บที่ศรีษะอย่างรุนแรง เขายังพอมีความดีหลงเหลืออยู่บ้าง นายมาเจอเขาเข้าตั้งแต่นั้นมาเขาติดตามนายมาตลอดรอแค่เวลาเท่านั้น ถึงแม้เขาต้องกลืนคำพูดตัวเองต้องกลับเข้าไปในนรกนั้นอีกครั้ง หรือ ต้องตายเขาก็ยอม มันต้องชดใช้กับสิ่งที่มันความเลวที่มันก่อเอาไว้

“พี่นิค พี่นิค เป็นไรพี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ทำหน้าตาหน้ากลัวจังเลยพี่”นิคกลับมาสู่ห้วงแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง

“เสือกอีกแล้วนะมึง วันหลังให้คนอื่นมาขับรถให้นายแทนมึงแล้วก็ไม่ต้องมาเลยกูรำคาญ อยู่เฝ้าบ้าน ย้ายไปอยู่ปางไม้เลยดีไหม” คนถูกดุได้แต่ทำหน้าเจื่อนๆ สงบปากคำเพราะกลัวคำขู่นั้น

“ทำไมดุงี้วะ”

“งึมงำอะไร”

“เปล่าครับพี่ อย่าให้รู้ว่าแอบนินทากูในใจ”

“ผมไม่กล้าหรอกครับพี่”

“ไอ้พวกนี้ไม่ได้เรื่องซักคนเลย ชาร์ลไปแค่ 2 วันไม่มีใครแทนที่มันได้จริงๆ”

“อีก 3-4วันกว่าจะกลับกูต้องทนปวดหัวกับพวกมึงอีกนานไหมนี่”เฮ้อ ชีวิตนี้มันเศร้าจริงๆทำไงได้ละได้แต่ถอนใจ

คนของเขาทำงานได้เร็วจริงๆ ทุกอย่างที่เขาต้องการวางเตรียมไว้สำหรับเขาเสมอไม่ต้องรอทันใจของเขาจริงๆ โดยเฉพาะคนสนิทที่สุดพร้อมจะตายแทนกันได้ทุกย่างก้าวของชีวิตอย่างนิคขอเพียงเอ่ยปากมานิคให้ได้ไม่ต้องคิดเลยชาร์ล คนที่ไม่เคยรู้จักกันแต่กลายเป็นเพื่อนรักเพื่อนตายพร้อมทำทุกอย่างเพื่อกันและกัน ฌอน ลูกชายคนเก่าแก่ในบ้านเพื่อนเล่นแต่เพื่อนเรียนโตมาด้วยกัน ไม่เคยขัดใจเขา รู้ใจเขาทุกอย่างไม่ต้องพูดแค่มองตาก็เข้าใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่ทนายความและที่ปรึกษามือเอกของแม็คอย่างฌอนลงมือแล้วจะพลาด นางสาว               วชิรธาร   ไพศาลอนันต์ ชื่อเล่นต้นหลิวอายุ21ปี 9เดือนพี่น้อง2คนเป็นลูกสาวคนโตมีน้องชาย 1คน นาย วชิระ ไพศาลอนันต์ (ต้นไผ่)อายุ 20 ปี 1เดือนงานอดิเรกอ่านหนังสือ ดูหนัง ทำกับข้าว พนักงานฝึกหัด อยู่ในบริษัท สหพัฒน์คอร์ปอเรต ในเครือแม็คคอร์ปอเรชั่นหึ หึ หึ แม่น้องน้อยอยู่แค่เอื้อมจริงๆอีกไม่กี่วันเราก็จะได้รู้จักกันจริงๆจังๆ เขาแทบจะรอให้เธอมาอยู่ในอ้อมกอดไม่ไหว อยากสัมผัส ลูบไล้ทุกส่วนบนร่างกาย สูดดมกลิ่นกายของเธอจะหอมหวานน่าหลงใหลเพียงใหลแค่คิดอารมณ์เขาก็เตลิดไปไกลซะแล้ว

“คุณเลขาครับ ทราบหรือเปล่า ทำไมวันนี้นายอารมณ์ดีจังเลยอมยิ้มไม่ยอมหุบเลย”นิคถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ดิฉันไม่ทราบคะ เข้าไปถามเองซิคะ อารมณ์ดีอย่างนี้พายุไม่เข้าหรอกคะ”

“อ๋อ ที่ดิฉันรู้ก็คือ หลังจากที่เปิดซองสีน้ำตาลที่ คุณฌอนฝากมาให้ ก็เป็นอย่างที่เห็นนี้ละคะ”นิคถึงบางอ้อทันที

“อืม อืม อืม”เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เองจะเป็นใครไปได้นอกเสียจากนางฟ้าผู้ใจดีลงมาโปรดสัตว์ผู้ยากไร้จากเนื้อมือของซาตานเจ้าอารมณ์ แล้วต่อจากนี้จะเป็นไงต่อไปละเธอจะมาหลอมละลายหัวใจซาตานหรือจะตายเพราะความรักที่รุนแรงของซาตานกันแน่

กึก กึก กึก กึก เสียงรองเท้ากระทบพื้นกระเบื้องอย่างดีแว่วมาจากหน้าลิฟท์ เสียงเดินแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร นางมารมานะซินี่

“คุณคริสอยู่ไหม”

“อยู่คะ รอสักครู่นะคะจะเรียนว่าคุณ แองจี้มาพบคะ”

ท่าทางดั่งนางพญา เชิดหน้า สายตาและท่าทางหยิ่งๆเหมือนมองไม่เห็นค่าของคุณอื่น ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นแบบนี้นายไม่มีทางเอามาเป็นนายผู้หญิงของบ้านหรอกถูกเฉดหัวทิ้งเมื่อไหร่ เธอจะสมน้ำหน้าเป็นคนแรก ฉันจะรอวันที่ปีกนางมารร้ายในคราบนางฟ้าของเธอมันหักหางมันโผล่ออกมา ผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างเจ้านายเธอไม่คู่ควรกับนางมารร้ายแบบนี้หรอก พร้อมกับกดอินเตอร์คอมทันที

“เจ้านายคะคุณ แองจี้มาขอพบคะ”

“เชิญเข้ามา ขอของว่างกับน้ำให้เธอด้วย ผมขอกาแฟนะ”

 “คะเจ้านาย”

“เจ้านายเชิญข้างในคะ”

“ยะ น้ำส้มขอเย็นๆนะ อ้อ แล้วก็ของว่างไม่ต้องฉันจะออกไปทานข้าวกับคริส”

พูดจบเจ้าหล่อนก็สะบัดหน้ากับก้นงอนงามจากไป พร้อมกับเสียงออดอ้อนหวานลอยผ่านช่องประตุก่อนที่มันจะปิดสนิทลง

“Darling I’m missing you so much”

“I know you missing me too. How about you darling?

“พูดเองเออเองเสร็จสัพแล้วจะเอาคำตอบอะไรละ ดัดจริตซะไม่มีหน้าตาก็ไม่ออกว่าเป็นลูกครึ่งซักกะนิด ออกจะทายไทยชื่อแองจี้ เดาะพูดอังกฤษ ทำตัวไฮโซ นึกว่าตัวเองเป็นดาราแล้วจะวิเศษเลิศเลอมองไม่เห็นหัวคนอื่นหรือไง ยัยป้าเอ้ย”บุษบาได้แต่บ่นตามหลังอย่างเจ็บใจตามมาด้วยเสียงหัวเราะของนิคที่เอาส่ายไปมาถ้ายายนางฟ้ามาได้ยินเข้าละก็มีหวังเต้นเป็นเจ้าเข้ายิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจผู้หญิงไม่เลย แม้แต่กับภรรยาที่ล่วงลับไปแล้วไม่เข้าตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในชีวิตเขาจนไม่มีเธอแล้วในวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจเพราะมันช่างรวดเร็วนักกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันนานเหลือเกินกับสิ่งที่เหลืออยู่ รอผมนะแก้วตาอีกไม่นานเราคงได้พบกัน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เราจะไม่จากกันอีกผมสัญญาสิ้นคำสัญญาในใจเขาก็รู้สึกขนลุกทันทีเหมือนใครคนนั้นที่พูดถึงจะรับรู้ถึงมันได้

“ก็อก ก็อก ก็อก”

“น้ำส้ม กับกาแฟที่สั่งได้แล้วคะ”เธอไม่รอให้เจ้านายอนุญาตถือวิสาสะผลักประตูเข้าไปทันที

เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วยยายคุณแองจี้กำลังจูบเจ้านายเธออย่างดูดดื่มไม่รู้ว่าลิ้นใครเป็นใครน่าไม่อายผู้หญิงอะไรทำตัวน่ารังเกียจจูบผู้ชายได้หน้าตาเฉยหรือจะเรียกว่าฟัดดี หน้าตาก็ดีมันน่าถ่ายคริปเอาไปขายให้ปาปารัชชี่คงได้รายได้เสริมหลายตังค์ และถ้าเธอเข้ามาช้ากว่านี้เจ้านายเธอเป็นเสร็จเจ้าหล่อนเป็นแน่เลย หรือว่าเจ้านายจะเต็มใจ ซวยแล้วบุษบาองค์ลงเจ้าเข้าของขึ้นป่าววะนี่

“ขอบคุณ ผมจะออกไปข้างนอกไม่เข้ามาแล้ว ฝากซองสีน้ำตาลให้ ฌอนเอาไปจัดการให้เรียบร้อยภายในสามวัน”

“ไปครับแองจี้”

ออกไปแล้วยังไม่วายงึมงำกัดเธออีกรอบ น่าจะโมโหที่เธอเข้ามาขัดจังหวะเธอเมื่อกี้ละซิ สมน้ำหน้า แต่เมื่อกี้เจ้าหล่อนพูดว่าไงนะ

“ไม่มีมารยาท ไม่มีสมบัติผู้ดี”

“ อ๊าาาายย ฝากไว้ก่อนเถอะยายแองจี้ทีฉันเมื่อไหร่จะเอาให้กระอักเลือดเลย” ได้แต่กัดฟันสาบแช่งอีกฝ่ายด้วยโทสะภายในใจต่างจากอีกฝ่ายที่ยิ้มเยาะด้วยความพอใจ            

“คริสขา ไปดินเนอร์แล้วไปต่อที่คอนโดแองจี้นะคะแองจี้ เหง๊า เหงา คิดถึงคุณ คุณไม่โทรหาแองจี้เลยนะคะแองจี้น้อยใจแล้วนะคะ นะ นะนะ นะคะที่รัก”ท่าทางกอดแขนเอาทรวงอกบดเบียดกับต้นแขนเหมือนจะกระตุ้นอารมณ์ความต้องการทางร่างกายช้อนตามองอย่างมีจริตเต็มไปด้วยเพลิงสิเน่หา  สายตาเชิญชวนอย่างไม่ปิดบังความต้องการส่วนลึกของตัวเอง

“ครับ แล้วแองจี้อยากทานอะไร อาหารจีนไหม”

“แองจี้แล้วแต่คุณคะ”พร้อมกับเขย่งปลายเท้าจูบเข้าที่ริมฝีปากของเขาอย่างยั่วยวนโดยไม่มีท่าทีสนใจกับปฏิกิริยาจากคนรอบข้างคอนโดติดแม่น้ำเจ้าพระยากระจกที่สะท้อนภาพทิวทัศน์เมืองหลวงยามค่ำคืนที่ดูพลุกพล่านด้วยแสงไฟลานตาแต่เจ้าของห้องไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งเหล่านั้นเลยนอกจาก กิจกรรมที่กำลังดำเนินอยู่อย่างเร่าร้อน มือที่ทึ้งผมของชายหนุ่มอย่างระบายความต้องการก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมชายหนุ่มเองเมื่อลีลาของเขาที่เนิบนาบไม่ทันใจลูบไล้แผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวสวยยี่ห้อดังตั้งใจจะกระชากกระดุมออกแรงปราถนาถ้าไม่มีของเขาเลือนมาเกาะกุมอย่างรู้ทัน

“ไม่ต้องรีบหรอกครับ เรายังเวลาอยู่ด้วยกันอีกทั้งคืน”คริสเอ่ยกระซิบแสงแหบพล่าไม่ต่างกันมันกลับเป็นเสียงที่เร่งเร้ากระตุ้นอีกฝ่ายไปโดยปริยาย ริมฝีปากนุ่มที่ประจบจูบอย่างหิวกระหายแทรกปลายลิ้นชอกซอนอย่างเหนือชั้นไม่ต่างจากเขานิ้วเรียวที่เริ่มปลดเปลื้องพันธนาการของตัวเองจนเหลือเพียงชุดชั้นในแบบวาบหวิวก่อนกระซิบเสียงหวานอย่างเชิญชวน คริสมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยแววตาแห่งความต้องการแห่งบุรุษเพศที่มองเพียงต้องการปลดปล่อย นี่นับเป็นอีกคนหนึ่งในบรรดาผู้หญิงที่เขามีสัมพันธ์ด้วย แต่คงเป็นคนที่คบกันนานที่สุด ตั้งแต่รู้จักกันมามันก็คงจะเกือบสามเดือนแล้วด้วยการมาที่มีภาษีกว่าคนอื่นรู้จักวางตัวของเธอและที่สำคัญ เขาพอใจกับลีลาอันเร่าร้อนเรียกร้องในบทรักของเธอที่ตอบสนองเขาอย่างถึงอกถึงใจ ทำให้เธออยู่นานกว่าคนอื่นๆ  แต่ภายในใจของเขากลับพะวงถึงอีกคนที่อยู่ไกลถ้าเปลี่ยนเป็นเธอที่เขาเฝ้าคิดถึงทุกคราไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นได้เขาคงจะมีความสุขมากกว่านี้ นับตั้งแต่เจอหน้าเธอจนถึงเดี๋ยวนี้เขายังไม่เคยสลัดภาพเธอออกไปจากห้วงคำนึงของเขาได้เสียทีคิดถึงท่าทีออดอ้อนรอยยิ้มที่สดใสไม่เสแสร้งแค่คิดถึงเธอความต้องการส่วนลึกๆในใจก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว กว่าที่เขาจะได้แนบชิดเขาต้องทำร้ายตัวเองไปกี่ครั้งแล้ว พาลไม่เกิดอารมณ์หมดความต้องการ โหยหาเพียงสัมผัสจากกายเธอเท่านั้น
          "ขอโทษนะแองจี้ ผมนึกได้ว่ามีธุระคงไปแล้ว"ทำเอาคนที่กำลังเคลิบเคลิ้มต้องการแนบชิดถึงชะงักกึกกับคำพูดของเขา

“คุณล้อเล่นใช่ไหมคะในเมื่อเรากำลังจะเดินขึ้นสวรรค์อยู่แล้ว”

“คุณเห็นคำพูดของผมเป็นเรื่องล้อเล่นหรือไงกัน”ก่อนพลักร่างงามออกจากร่างตัวเองหยิบเสื้อนอกที่ถอดไว้หยิบขึ้นมาเดินออกไป

“แล้วจะจัดการให้”คริสทิ้งท้ายก่อนจะไป

“อ้ายยยยย ไอ้คนบ้า”มือที่ทุบทึ้งโยนข้าวของอย่างบ้าคลั่งกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

"คุณหนีแองจี้ไม่พ้นหรอกคริสยังไงซะคุณจะต้องเป็นของแองจี้คนเดียว"วันนี้เธอพลาดได้แต่มารยาหญิงมีร้อยเล่มเกวียนเธอยังขุดเอามาใช้ไม่หมดเลย แค่นี้มันไม่ทำให้ความรู้สึกดีๆที่มีต่อเขาลดน้อยลงหรอก ก็มันคุ้มต่อการเสี่ยงนี่นาในเหมือนเขาขุมทรัพย์มีทั้งทรัพย์สินชื่อเสียงเงินทองให้เธอแบบที่ใช้ยังไงก็ไม่มีวันหมด เธอไม่โง่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปแน่