อุบายรัก แรงปราถนา(รีไร้)

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

“เหม็นชิบเลย อะไรจะซวยอย่างนี้วะไอ้ไผ่มันน่าซัดซักตุ้บ สองตุ้บไหมนี่”เขากันฟันอย่างเข็นเขี้ยว โปรดสัตว์ได้บาปจริงๆ

“อย่าให้ตื่นขึ้นมานะ ผมจะเอาให้แสบเลย แล้วใครจะเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยายนี่วะ เละขนาดนี้คงนอนได้หรอกทั้งแบบนี้” โถ่ ไอ้โง่เอ้ยไม่เห็นต้องถามเลยก็มึงไง

“เวรกรรมอะไรของกูวะนี้ ยายชะนีนี่ถึงได้สลัดไม่หลุดซะที”ทิ้งไว้ซะก็ดีทำไมต้องหาเรื่องใส่ตัวด้วยวะถ้าจะไม่ลืมเขาเป็นคนลากมาเองนี่นา ไม่ใช่ว่าเธอตามต้อยๆห้อยติดตูดเขามาที่ไหนละ ไม่ว่าผมจะดูถูกว่าจะหยาบคายยังไงยายนี่ก็ไม่แสดงอาการว่ารังเกียจทั้งที่ผมก็ไม่มีเหตุอะไรที่ต้องทำอย่างนั้นแต่ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงตามตื้อนี่น่า มันเขินเสียเชิงชายหมดและผมเองก็ไม่ชอบให้ผู้หญิงมาจีบผม ถึงยายนี่จะน่ารักแค่ไหนก็เถอะ ผิดหรือไงก็ผมชอบผู้หญิงสวย น่ารักเอาใจเก่ง อ่อนหวาน เหมือนกับแม่และก็พี่สาวผม พอยายนี่มาใกล้มันก็เลยออกอาการแอนตี้เลย ถ้าเขาไม่เริ่มก่อนผมก็คงจะจีบเขาเอง แต่พอเห็นภาพยายนี่โดนกอดในผับบอกตรงๆว่ามันมีอาการแปลกๆเลย ทั้งโมโหยายตัวแสบ ทั้งโกรธไอ้บ้านั้น อยากจะเหยียบมันให้จบธรณีเสียตรงนั้น มันเกิดอะไรขึ้นกับผม หรือผมจะชอบยายนี่เข้าแล้ว ไม่จริงหรอกมั้ง

กว่าจะจัดการกับยายตัวแสบเสร็จ เป็นต้องทั้งเช็ดทั้งข่มใจยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ ยุบหนอ ก็ยายแสบตัวเล็กๆน่าจะสูงสัก 160 แต่หุ้นไม่ต้องบรรยาย และกะไม่ผิดละก็ 35-24-36 อกใหญ่เกินตัวมิน่าละไอ้พวกนั้นถึงได้จ้องตาเป็นมัน พอนึกแล้วก็อดโมโหไม่ได้ซักที เฮ้ย แล้วผมละทั้งเช็ดไปแอบหอมแก้มแอบจูบไปอีกหลายทีถ้าเจ้าตัวรู้คงดี้ด๋าน่าดูก็เจ้าตัวนะหมายตาผมอยู่นี่นา ผมไม่เคยทำอย่างนี้กับใครมาก่อนเลยนะ ผมปกติดีด้วยไม่มีอาการทางจิตแล้วไอ้ที่ทำนี่มันคืออะไร มันอธิบายไม่ได้ครับผมยังงงกับตัวเองอยู่เลย

เฮ้อ อาบน้ำนอนดีกว่า ยายนั้นหลับสนิทเลย แล้วคืนนี้มึงจะนอนหลับไหมวะไอ้ไผ่ เอ้ย!!! ซวยบรม ผมออกจากห้องน้ำแต่งตัวเสร็จ เตรียมจะปิดไฟนอนก็เหมือนได้ยินจะได้เสียงงึมงำเหมือนใครสวดอะไร ที่ไหนได้ยายแสบละเมอ ร้องไห้ด้วย

“เตี่ย ม๊า คิดถึงจังเลย ฮื่อๆๆ ทำไมเขาใจร้ายกับพลอยจังเลย ฮื่อ แม่จ๋า ๆ ไม่เอา ไม่เอา ฉันอยากเมา ฮื่อ เขาไม่เคยรักพลอยเลย”

แล้วหมายถึงใคร โอ้ย ยายนี่รักใครหรือเปล่า ขนาดถึงกับละเมอเลยเหรอ คิดแล้วชักเซ็ง อารมณ์เสียไม่รู้ตัว ไหนว่ารักผมไง ไง๋เป็นงี้ละ ผมเดินไปเปิดตู้เย็นในครัวหยิบเบียร์มาซดแก้เซ็งสักพักรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมึน ก็ผมกินเหล้ามาด้วยพอได้เบียร์อีกครึ่งโหลมันก็ได้ที่ละซิครับ ไปนอนดีกว่าไม่ไหวแล้วทั้งง่วงทั้งเพลีย

“อืมมมมม ร้อนจังงงง”มือไม้ก็ทึ้งเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ชายเสื้อร่นขึ้น ผ้าห่มก็ถีบซะตกลงพื้น ขาเรียวที่โผล่ออกมานอกชายเสื้อ ภาพตรงน่ามันช่างเย้ายวนยิ่งนัก จะโทษผมคงไม่ได้แล้วถ้ามันมีอะไรเกิดขึ้น ผมเดินไปปิดไฟ ล้มตัวลงนอนข้างๆยายแสบ เสียงยายแสบละเมอ ตามด้วยเสียงสะอื้นผมพลิกตัวกลับมาเอื้อมมือโอบรอบตัวเอาหน้าเธอซุกอกผมลูบหลังอย่างปลอบประโลม

“พี่ต้นไผ่ อืมมมมม”เธอเรียกชื่อผมหลังจากเธอลืมตาเงยหน้ามองผมแล้วยิ้มหวานแล้วเอาปากประจบปากผมคงนึกว่าผมอยู่ในฝันเธอละกระมัง ไอ้ที่ผมข่มเอาไว้เลยเหมือนกับเปิดสวิตซ์ทันทีริมฝีปากอวบอิ่มที่ผมจ้องมาตั้งแต่ตอนเปลี่ยนเสื้อให้เธอตอนนี้มันช่างดึงดูดใจผมมากยิ่งขึ้นเป็นเท่าตัวเหมือนมีแรงดึงดูด ไม่ต้องคิดแล้วผมจูบตอบเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกซะเอง เธอเผยอปากตอบเมื่อผมส่งลิ้นเข้าไปเพื่อสัมผัสกับลิ้นของเธอ

เธอครางออกมาอย่างยั้งอารมณ์ไม่อยู่ จูบผมอย่างที่ผมทำกับเธอ มือผมค่อยๆเลื่อนมากุมหน้าอกเธอ อืมมมมม มันนุ่มเต็มไม้เต็มมือรู้สึกดีกว่าที่คิดไว้ซะอีก ปลายนิ้วไล้วนรอยยอดอกสีชมพูบีบเบาบ้างหนักบ้างอย่างปลุกอารมณ์ของเธอ ก่อนที่จะส่งปลายลิ้นสัมผัสกับยอดปทุมทันตรงหน้า เลียวนยอดรอบอกเธอซ้ายขวา อย่างคนหิวกระหาย ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาจูบเธอไปทั่วร่างอวบอิ่ม ไม่มีตรงไหนเลยที่ผมจะไม่ได้สัมผัส และวกตัวกลับไปจูบเธออีกครั้งไล้ปลายลิ้นไล้วนบนเรียวปากอวบอิ่มของเธอ ส่งปลายลิ้นร้อนชื้นเข้าไปในริมฝีปากเผยออ้าค้าง ควานหาความหวานในโพรงปากของเธออยู่นาน ก่อนจะไล้ลงสัมผัสปลายทรวงสีชมพูน่าหลงใหลหน้าท้องที่แบนราบ และรอยบุ๋มตรงหน้าท้องส่งปลายลิ้นแหย่ไล้เลีย เรียกเสียงครางจากเธอไม่หยุด

“พี่ไผ่  ได้โปรด อืม”เธอร้องครางเรียกชื่อผมไม่หยุดเลย ก่อนที่ผมจะลดตัวลงต่ำลงไปสัมผัสกับเนื้อนุ่มที่ต้นขา ปลายลิ้นซุกไซ้สัมผัสจนเธอผวากอดผมแน่น และเธอก็ต้องผวาอีกรอบเมื่อปลายนิ้วซุกไซ้เข้ากับจุดที่ไม่มีใครได้แตะต้อง สอดใส่ ถูไถ เข้าออก เธอครางเสียงสั่นสะท้าน อย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่ ความรู้สึกวาบหวามคับแน่นจนผมเองระงับอารมณ์ตัวเองไม่ไหว เมื่อสัมผัสความคับ กระชับของเธอ

“เจ็บ พี่ไผ่ ปล่อยนะ ไม่เอาแล้ว”

                "แปบเดียวครับ แล้วจะรู้สึกดีเหมือนเดิม"ผมพูดอย่างปลอบประโลม เลื่อนตัวไปตะโบมจูบปิดปากเก็บเสียงเธอพร้อมกับเริ่มเร้าอารมณ์เธออีกครั้งพร้อมกับสอดน้องชายที่รักให้ลึกเข้าไปเรื่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างช้าๆเพียงไม่นานเสียงหวานๆก็ครวญครางอย่างเก็บงำอารมณ์ไม่ไหว

“พลอยไม่ไหวแล้ว พี่ไผ่ อย่าหยุดนะ อา อืม”

ผมสานต่อทันทีเมื่อรู้ว่าเธอพร้อม กว่าจะจบลงได้ยายคนตัวเล็กถึงกับหลับไปเลย ผมเรียกร้องกับเธอหลายครั้งหลายหนเหมือนไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอ ไม่รู้ว่าทำไมถึงยังต้องการเธอมากขนาดนี้ เธอก็ตอบโต้กลับอย่าเร้าร้อนพอกันจะว่าไปยายตัวเล็กก็น่ารักไม่เบา อารมณ์สูงไม่หยอกถ้าผมไม่ได้พิสูจน์ด้วยตัวเองคงไม่คิดว่าคนในอ้อมแขนจะเร่าร้อนได้ขนาดนี้ถ้าได้ครูสอนดีๆหน่อยละก็ โอยไม่อยากจะคิดต่อว่ามันจะขนาดไหน คืนนี้ยายแสบของผมคงไม่ได้นอนทั้งคืนแน่ๆจนกว่าผมจะพอใจ

“อืมมมมมม”มือควานหาร่างเล็กอบอุ่นแต่เจอเพียงความว่างเปล่า แต่พอนึกถึงเรื่องที่ผ่านมามันทำให้ผมแอบยิ้มกับความหวานน่ารักของเธอและที่สำคัญเธอมีแค่ผม ผมเป็นคนแรกต้องเป็นคนเดียวด้วยทำไมรู้สึกภูมิใจจังเราต้องเจอกันเร็วๆนี้แน่ต่อให้เธอหลบฉันอย่างไงก็ไม่มีทางรอดแน่คราวนี้ ตาฉันลุยบ้างละที่นี้

                เธอแอบหนีกลับมาก่อนที่เขาจะตื่น กลัวว่าพอเขาตื่นมาแล้วเธอจะต้องยินคำพูดที่เสียดแทงจิตใจ

“อ้าวยังอยู่อีกเหรอ ฉันนึกว่าเธอไปแล้วซะอีกจะอยู่ทำไมอีกละ ชอบให้ไล่หรือไง”และอีกนานาประโยคแล้วแต่จะนึกจะสรรหามันมาทำร้ายจิตใจเธอแค่คิดก็เจ็บขนาดนี้ถ้าออกมาจากปากเขาเธอจะเป็นยังไง พอเธอกลับมาถึงห้องก็เอาแต่ร้องไห้เสียตัวนะไม่เท่าไหร่แต่เขาจะยิ่งเกลียดดูถูกเธอมากขึ้นอีกแค่ไหนกันแค่ในความคิดมันก็เจ็บจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว  ถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจนะแต่รู้ว่าเป็นเขากลับดีใจเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ในใจเธอนี่นา เขาคงจะไม่ใส่ใจ ว่าเธอใจง่าย เธอก็เป็นอย่างเขาพูดจริงๆนั่นแหละแล้วเธอจะทำยังไงต่อไปเจอเขาจะทำหน้าแบบไหน เขาคงจะไม่เก็บมาใส่ใจหรอก เขาเกลียดเธอจะตายไป

“สู้ สู้ นะ พลอยใส รักเขานี้ ยังไงก็เป็นของเขาแล้วจะกลัวอะไร” ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเป็นของผู้ชายหลายๆคนหรอก เป็นของใครแล้วก็อยากจะเป็นคนเดียวตลอดไป

“อย่างมากก็แค่โดนดูถูก เหยียดหยามมันไม่มีอะไรจะเสียมากไปกว่านี้แล้วละสู้อีกสักครั้ง แต่ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรกับเรากับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆพลอยจะปล่อย พี่ไผ่ไป พลอยจะตามทางของพลอยจะไม่มากวนใจพี่ไผ่อีกนะ”แต่ตอนนี้ขอเวลาเธอเรียกความกล้า หน้าด้านกลับมาสักพักเถอะนะ แล้วก็สู้เพื่อตัวเองอีกสักตั้งถ้าไม่ไหวจริงๆเธอก็คงต้องปล่อยเขาไปไม่มาให้เห็นหน้าสร้างความลำบากใจให้เขาอีก

“ยายพลอยแกจะยืนเหม่ออีกนานไหมอาจารย์จะเข้าห้องแล้วนะ”เสียงเรียกจากเพื่อนทำให้เธอกลับสู่ความเป็นจริงก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนไป

              คริสโตเฟอร์ออกมาจากตึกสหพัฒน์หลังจากทำสัญญาการโอนหุ้นในเครือสหพัฒน์คอร์ปอเรตหกสิบเปอร์เซ็นมาเป็นของแม็คคอร์ปอเรชั่นถึงแม้จะไม่ได้หุ้นอีกสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เขาก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ต่อให้หุ้นที่เหลือเป็นของบริษัทคู่ค้า สหพัฒน์ก็ยังอยู่ในเครือของแม็คอยู่ดี ไอ้อัคมันคงไม่กล้าที่จะเข้ามาในถ้ำเสือ ยิ่งเขาเป็นเจ้าของถ้ำด้วยมันยิ่งลำบากเข้าไปอีก มันถนัดแต่ลอบกัดไม่เคยสู้ซึ่งๆหน้ากับเขาสักที เขาไม่เคยประมาทกว่าที่จะก้าวมาถึงจุดนี้ได้ชีวิตก็ผ่านความเป็นความตายมามาก ผ่านชีวิตมาหลากหลายรูปแบบผ่านผู้คนมามากมายแต่ละคนต้องการแค่เพียงผลประโยชน์จากเขาเท่านั้นไม่มีใครที่มาคบเพราะอยากเป็นเพื่อนแท้เพื่อนตายกับเขาหรอก เขาทราบดีว่าวงการธุรกิจมีเล่ห์เหลี่ยมมากมายคนที่รู้ทันไม่เป็นทาสของสิ่งยั่วยุ ผลประโยชน์ ความโลภ ความไม่ประมาทเท่านั้นถึงจะสามารถอยู่ได้ตลอดไป ไม่แปลกเลยที่เขาจะประสบความสำเร็จมาถึงจุดนี้ได้ 
                "นายจะกลับแม็คเลยหรือเปล่าครับ"

                ไม่มีเสียงตอบกลับจากผู้เป็นเจ้านาย นิคหันกลับไปมองผู้เป็นนายแต่ก็ต้องหันกลับไปข้างหน้าตามสายตาที่นายจับจ้องอยู่ นั่นไงสาวสวยน่ารักแต่นายคิดจะหยอกกะเด็กหรือนี่ แต่ เอะ!! คงไม่เด็กแล้วละมั้งจากที่ดู สวยน่ารัก สดใสน่าลองมิน่าละนายจ้องตาเขม็งเหมือนโดนมนต์สะกด ขนาดเขาเองยัง ว่าเธอสวยสดใสน่าสนใจกว่าทุกคนที่นายคบมา แต่พระเจ้าช่วย คุณ ณัฐชา

“ให้ผมจัดการให้เลยไหมครับนาย”นิคกล่าวอย่างรู้ใจ ผู้หญิงที่เจ้านายจ้องมองทุกครั้งที่ผ่านป้ายรถเมย์แต่ไม่พูดอะไร เขาเพิ่งเห็นหน้าเธอชัดๆก็วันนี้ช่างคล้ายกันเหลือเกิน แต่เธอตายไปแล้วนี่นา

“ยังหรอก ไว้เดี๋ยวฉันจะบอกแล้วกัน”เธอเป็นใครนะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นใบหน้านี้หลายครั้งหลายครา ที่จะเรียกว่าบังเอิญจะบ่อยเกินไปหรือเปล่าครั้งแรกที่ได้พบเขาแทบช็อก เป็นไปได้ยังไงกันผู้หญิงสองคนจะเหมือนกันแทบแยกไม่ออก ณัฐชา ช่างเหมือนกันเหลือเกินเขาแทบอดกลั้นไม่ไหวก้าวออกไปกระชากเธอเพื่อถามไถ่แต่เมื่อนึกถึงวามเป็นจริง คนนั้นไม่ได้มีลมหายใจบนโลกใบนี้อีกแล้วคนเราร้อยพ่อพันแม่อาจจะมีสักคนที่เหมือนกันโดนไม่รู้จักกันไม่เห็นจะแปลกเขาได้แต่ข่มความรู้สึกที่เขาเองก็คิดว่ามันน่าจะเลือนหายไปนานแล้วแต่แค่เห็นภาพนั้นขึ้นมามันกลับเจ็บลึกในใจทุกที ทุกครั้งที่เห็นเธอจะออกมายืนรอรถที่ป้ายรถเมย์ที่เขาผ่านตอนเช้าแทบทุกวันนานเท่าไหร่แล้วนะน่าจะซักสามสี่เดือนแล้วละมั้งที่ได้เห็นเธอยืนรอรถเพราะก่อนหน้านั้นไม่เคยเห็นเลยรู้สึกแปลกๆในใจยังไงไม่รู้สิ แค่ได้แอบมอง วันไหนที่ออกมาไม่เห็นเธอยืนรอรถตรงที่เดิมอดจะมองหาไม่ได้ แล้ววันนี้แม่สาวน้อยมาทำอะไรที่นี่กันนะ หรือว่า....ฮึ ฮึ ฮึ เห็นทีว่าเราต้องรู้จักกันจริงๆ ซักที

“ฉันต้องการแค่ประวัติของเธอ ด่วนที่สุดที่โต๊ะอย่างละเอียด” แล้วก้มหน้าสนใจกับเอกสารตรงหน้า ไม่สนใจอะไรอีกแต่ภายในความรู้สึกแล้วมันไม่ใช่ท่าทีที่เฉยเมยแบบนั้นเลย แค่เพียงได้มองแค่เสี้ยวของดวงหน้าความรู้สึกมันคงไม่ใช่แค่หัวใจรู้สึกเจ็บๆคันๆแต่บางอย่างมันเริ่มจะครอบงำจิตใจ ความรู้สึกต้องการเธอ อยากได้อยากครอบครองทุกตารางนิ้วของร่างกายทุกเสี้ยวของหัวใจดวงน้อยๆของเธอ อดีตมันตายไปแล้วแต่ผู้หญิงที่ปรากฏตรงหน้าคือความเป็นจริง ถึงเวลาที่ต้องพิสูจน์สักทีมันอะไรกันแน่ที่มันยังมีชีวิตอยู่ในหัวใจเขา ระหว่างอดีต กับปัจจุบันที่กำลังเกิดขึ้น แล้วความรู้สึกแบบนี้มันจะได้จางไปซักที เธอจะเหมือนกันเหมือนหน้าตาหรือเปล่า ที่ต้องการแค่ผลประโยชน์จากฉัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะเก็บเธอ จองจำ กักขังเธอไว้บนเตียง บนกรงเงินกรงทองของฉันไม่ให้เธอได้ออกไปพบเจอใครอีกเลยฉันจะตอบแทนอย่างสาสม ถ้าเธอกล้าทรยศ

                นิคงงกับผู้เป็นนายจริงๆ และยิ่งท่าทางที่สนใจงานตรงหน้ายิ่งนัก แต่ไม่น่าจะใช่ไอ้สีหน้าแววตา และรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แอบร้ายกาจ ที่เขาแอบเห็นเมื่อกี้นะมันบอกชัดๆเลยว่าต้องคิดอะไรสักอย่าง ยิ่งนึกถึงหน้าสาวสวยคนนั้นมันต้องเกี่ยวข้องกันแน่ๆ สักพักเดี๋ยวก็ได้รู้กันแค่อดทนรอเท่านั้น คนใจร้อนแบบเจ้านายนะไม่มีทางเก็บความรู้สึกอดทนรออะไรนานๆได้หรอกเดียวอกแตกตายกันพอดีนะซิ หึ หึ หึ

“พี่ยิ้มอะไรครับ”บ้าปะยิ้มคนเดียวก็ได้

“ไม่ต้องเลยมึง  ขับรถไปให้ไวเดียวงานเข้าหรอกมึง” นิค ได้แต่ส่ายหน้ากับลูกน้องคนสนิท ไม่เหมือนชาร์ล สักนิดเป็นนายนั่นป่านนี้ต่อให้สงสัยแค่ไหนก็คงไม่ถามเพราะเขาคงหาคำตอบเองได้ ผู้ชายที่พร้อมทุกอย่างแต่กลับยอมมารองรับอารมณ์ผู้เป็นเจ้านายยอมทุกอยางทั้งๆที่เป็นเพื่อนรักกันด้วยซ้ำไปแต่ไม่เคยขัดความต้องการเจ้านายเลยสักครั้งอาจเป็นเพราะว่านายเหนือหัวมีบุญคุณท่วมท้นเลยติดตามไม่ยอมจากไปไหน จะไปๆกลับๆเพื่อทำธุระบ้างไม่นานก็กลับมาอยู่ข้างกายเจ้านายเหมือนเดิมคงไม่ต่างจากตัวเขาเอง เป็นแค่คนขี้คุก ไม่มีอนาคต ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ที่ซุกหัวนอนยังไม่รู้จะมีหรือเปล่าถ้าวันนั้น นายไม่ช่วยไว้....

วันที่เขาหาเดินออกจากคุกมา เขาตั้งใจไว้แล้วชาตินี้จะไม่กลับเข้าไปอีก เขาตั้งใจจะหางานสุจริตทำล้างมือจากมันเสียที จู่ๆก็มีรถยนต์ขับมาจอดข้างริมทางที่เขากำลังเดินอยู่ชายสวมชุดดำลงมาจากรถทั้งเอ่ยทัก

“ไง ไอ้นิค มึงออกมาได้แล้วเหรอกูนึกว่ามึงต้องตายอยู่ในคุกซะอีก”มันหัวเราะอย่างสนุกสนานเฮฮาฮ่า ฮ่า ฮ่า

“เสี่ยเขาฝากบอกถ้าไม่มีที่ไปจะกลับไปอยู่ด้วยกันก็ได้นะ เขาเสียดายฝีมือมึงวะ”นิคกำมือเข้าหากันบีบอย่างพยายามสะกดอารมณ์มืดที่เต็มไปด้วยแรงโทสะ

 “พวกมึงมันก็แค่ขี้ข้ารองมือรองตีนคนเลวพรรค์นั้นไม่มีค่าของความเป็นคนสักวันมันต้องไม่ตายดี”

“ปากดีนักนะมึง ตัวมึงเองก็ไม่ได้ดีเด่กว่าพวกกูนักหรอกไม่ต้องมาทำตัวเป็นคนดีคุกคงสอนอะไรที่มันดีจนซึมเข้าสายเลือดมึงหรือไงถึงได้ลืมกำพืดเก่า”หัวหน้าหนึ่งในชายชุดดำพูดขึ้นอีกครั้ง

“ใช่ กูมันไม่ใช่คนดีแต่กูไม่เคยทำร้ายผู้หญิง พวกมึงทำได้แม้กระทั่งผู้หญิงท้อง”

“แล้วยังไงละไอ้นิค อีนั่นมันก็เมียมึงด้วยซิ อย่างมึงจะทำอะไรกูได้ปัญญาแค่น้อยนิดแรงแค่นั้นมันจะเหลือพอทำรอยข่วนให้พวกกูได้แค่ไหน มึงรู้ไหมตอนที่กูสั่งให้พวกมันข่มขืนเมียมึงนะ มันร้องว่าไง มันทำยังไง มันยกมือไหว้กูบอกว่าปล่อยฉันไปเถอะฉันท้องอยู่ทำบุญเถอะนะ มันคลานเข้ามากราบตีนกู กอดขากูอ้อนวอนกู แล้วมึงรู้ไหมกูทำยังไงกูเตะมันที่กลางลำตัว เตะ เตะ จนมันแท้งและก็ให้พวกนี้มันค่อยข่มขืนจนสลบคาที่เลยวะ แต่เมียมึงโคตรสวยเลยวะทั้งอึดทั้งทนเลย”ฮ่าๆๆๆแล้วพวกมันก็หัวเราะอย่างสะใจ

 นิคปราดเข้าเงื้อมมัดปล่อยพุ่งตรงไปยังหน้ามันเต็มแรงก่อนที่จะถึงตัวมันลูกสมุนเข้ามาจับแขนล็อคตัวเข้าไว้อย่างแน่นหนา

“มึงจะทำอะไรกูได้ ตัวเองยังเอาไม่รอดเลยแต่เมียมึงนะโคตรเด็ดเลยวะ ฮ่า ๆๆๆ “

สภาพของเมียรักที่ถูกข่มเหงรังแกทั้งๆที่ท้องอยู่ เธอต้องมาตายจากเขาเพียงเพราะมันไอ้สารเลวนั้น สาเหตุจากการที่ไม่ไปส่งของให้มันและต้องการล้างมือให้สะอาดจากวงการมืดเพื่อลูกที่กำลังจะลืมตาดูโลกเพื่อผู้หญิงที่เขารักหมดใจแต่มันกลับทำร้ายผู้หญิงและชีวิตบริสุทธิ์ซึ่งไม่รู้เรื่องราวอะไรน้ำตาลูกผู้ชายเอ่อท่วมท้นออกมาอย่างไม่อายใครสักวันคนชั่วๆแบบมันต้องได้รับกรรมตามสนองนิคร่ำไห้ตะโกนอย่างบ้าคลั่งกอดศพเมียไว้แนบอกสัญญาว่าจะล้างแค้นคนที่ทำร้ายเธอและลูกให้ได้ คืนนั้นเองคืนที่เธอจากไป เขามีเพียงมีดยาวเล่มเดียวกับความแค้นที่แน่นอกบุกไปบ้านมันแต่ประสบการณ์อายุเข้ายังน้อยนักโดนมันซ้อนแผน ยัดข้อหาพยายามฆ่าและยาเสพติดมันคงคิดว่าเขาออกมาไม่ได้ ขาทำตัวดีไม่สร้างปัญหาเลยได้รับผ่อนผันและได้รับความช่วยเหลือจากคนรู้จักถึงได้ออกมาจากขุมนรกนั่นได้ มันคงคิดไม่ถึง

“ตอนนี้กูทำอะไรพวกมึงไม่ได้แต่มึงอย่าเผลอแล้วกันอย่างพวกมึงต้องไม่ตายดี กูไม่ยอมตายง่ายๆแน่หรือต่อให้กูตายกูก็จะรอดูความพินาศย่อยยับของพวกมึง บอกไอ้ลูกหมานั้นเลยต่อให้กูตายตรงนี้วันนี้กูก็ไม่มีทางกลับไปแต่ถ้าวันนี้กูไม่ตายครั้งหน้าคนที่ต้องตายต้องเป็นพวกมึงจำไว้”เสียงที่ค่อนข้างดังเพราะตั้งใจให้คนที่นั่งรอในรถได้ยินดีเขาเห็นเพียงมันพยักหน้าจากในรถแล้วไอ้พวกเดนนรกพวกนั่นก็กรูเข้ารุมทำร้ายเข้าทันที เขาไม่ใช่พระเอกในละครที่จะรับมือพวกมันเป็นสิบได้