ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : BLEACH - Ed17 - Hitohira No Hanabira -- Stereo Pony (190-201)
Title: ヒトヒラのハナビラ Hitohira no Hanabira
Artist: ステレオポニー Stereopony
ヒトヒラの ハナビラが 揺れている 僕のとなりで今
hitohira no hanabira ga yurete iru boku no tonari de ima
間違った 恋だったそんな事 思いたくはない
machigatta koi datta sonna koto omoitaku wa nai
テーブルの向こう 暗い顔してる
teru no mukou kurai kao shiteru
切り出す コトバに 怯えてんだ
kiridasu kotoba ni obietenda
いったいいつから僕ら こんなキモチに
ittai itsu kara bokura konna kimochi ni
気づかないふり続けてたんだ?
kizukanai furi tsuzukete tanda
出逢った日のような あの透き通る風の中で
deatta hi no you na ano suki tooru kaze no naka de
やり直せるのなら もう一度 抱きしめたい
yarinaoseru no nara mou ichido dakishimetai
ヒトヒラの ハナビラが 揺れている 僕のとなりで今
hitohira no hanabira ga yurete iru boku no tonari de ima
間違った 恋だった そんな事 思いたくはない
machigatta koi datta sonna koto omoitaku wa nai
好きだった はずだった いつだって声が聞きたくなるほど
suki datta hazu datta itsu datte koe ga kikitaku naru hodo
それなのに 手が届く先の君が 見えなくなりそうだ
sore nanoni te ga todoku saki no kimi ga mienaku narisouda
平気だってすぐ我慢してたのは
heiki datte sugu gaman shiteta nowa
きっと僕たちの悪いトコで
kitto bokutachi no warui toko de
いつも一緒にいたいって 想ってたのに
itsumo issho ni itaitte omotteta noni
すれ違いは現実を変えた?
surechigai wa genjitsu wo kaeta
出逢った日のような あの柔らかな笑顔だって
deatta hi no you na ano yawaraka na egao datte
すぐに取り戻せる 気がしてた 抱きしめたい
sugu ni tori modoseru ki ga shiteta dakishimetai
ヒトヒラの ハナビラが 揺れている 僕のとなりで今
hitohira no hanabira ga yurete iru boku no tonari de ima
間違った 恋だった そんな事 思いたくはない
machigatta koi datta sonna koto omoitaku wa nai
黙ったままの君の手のひら
damatta mama no kimi no te no hira
たどり着いたナミダがハジけた
tadori tsuita namida ga hajiketa
こんな僕たちの 時間を巻き戻して・・・
konna bokutachi no jikan wo maki modoshite
ヒトヒラの ハナビラが 舞い落ちた 僕のとなりで今
hitohira no hanabira ga mai ochita boku no tonari de ima
間違った 恋だった なんて忘れられるはずはないんだ
machigatta koi datta nante wasurerareru hazu wa nainda
好きだった 好きだった いまだってすがりつきたくなるほど
suki datta suki datta ima datte sugari tsukitaku naru hodo
それなのに 手が届く先の君が 見えなくなりそうだ
sore nanoni te ga todoku saki no kimi ga
Kanji & Romaji lyric & English Translation from
http://www.languagebymusic.com/2012/08/stereopony-hitohira-no-hanabira-lyrics.html?m=1
Credit: Kader
with edits
-----------------------------------------------------
A flake of a petal sways beside me, and now
I don't want to think that this love was a mistake
Across the table, you have this gloomy face on
You're scared to break the ice with words
When in the world did we start continuing to pretend
To not to notice these feelings?
If we want to start over again, like the day we met
In the transparent wind, I want to embrace you
A flake of a petal swaying beside me, and now
I don't want to thing that this love was a mistake
I loved you, i must've had, to the point where I always wanted to hear you voice
And yet, you who my hand reaches out for, seems to be fading away
Enduring and being quick to say it's okay
Is surely where we went wrong
I always thought I wanted to be with you and yet
Passing by each other changed reality?
I felt like we could bring back those smiles
Like we had on that day, I want to hold you
A flake of a petal sways beside me, and now
I don't want to think that this love was a mistake
A flake of a petal fluttered and fell beside me and now
I don't want to believe that this love was a mistake
You whose palm kept silent
The tears that managed to reach your eyes burst out
Bring back the time of us who've become this way
A flake of a petal fluttered and fell beside me and now
There's no reason I'd want to think that this love was a mistake
I loved you, I loved you, to the point that even now I want to hold you in my arms
And yet, you who my hand reaches out for, seems to be fading away
-----------------------------------------------------
ลีบอไม้พลิ้วลมา้าๆัน และบันี้
ันไม่อยาะิว่าวามรันี้เป็นวามผิพลา
อีฝาอโ๊ะ เธอมีสีหน้ามืมนเ่นนี้
เธอลัวที่ะเอ่ยอะไรึ้นมาทำลายวามเียบระหว่าเรา
เมื่อไหร่ันนะที่เราเริ่มแสร้ทำเป็น
ไม่สัเวามรู้สึเหล่านี้?
หาว่าเราอยาะเริ่ม้นันใหม่ เหมือนั่วันที่เราแรพบ
ท่ามลาสายลมที่โปร่ใส ันอยาะโอบอเธอเอาไว้
ลีบอไม้พลิ้วลมา้าๆัน และบันี้
ันไม่อยาะิว่าวามรันี้เป็นวามผิพลา
ันรัเธอ ันน่าะเยรัมาเสียนที่ันอยาะไ้ยินเสียเธอลอเวลา
แ่ถึระนั้น เธอที่มือันยื่นเ้าไปหา ูเหมือนำลัะเลือนหายไป
ารที่เราทนันและารที่พูว่าไม่เป็นไรอย่าับไว
ือที่ๆเราทำผิันอย่าแน่นอน
ันนึเสมอว่าันอยาะอยู่ับเธอ แ่ถึระนั้น
ารเินผ่านันเปลี่ยนวามเป็นริรึ?
ันรู้สึว่าเราสามารถเอารอยยิ้มเหล่านั้นลับมาไ้
เหมือนที่เราเยมีันในวันนั้น ันอยาะอเธอ
ลีบอไม้พลิ้วลมา้าๆัน และบันี้
ันไม่อยาะิว่าวามรันี้เป็นวามผิพลา
ลีบอไม้พลิ้วลมา้าๆัน และบันี้
ันไม่อยาะิว่าวามรันี้เป็นวามผิพลา
เธอที่มือยัเียบัน
น้ำาที่ไหลไปถึาอเธอมันพร่าพรูออมา
นำลับมาึ่่วเวลาอเราที่ไ้ลายมาเป็นแบบนี้
ลีบอไม้พลิ้วลมา้าๆัน และบันี้
ันไม่อยาะิว่าวามรันี้เป็นวามผิพลา
ันรัเธอ ันรัเธอ มาเสียนที่ันอยาะโอบอเธอเอาไว้แม้ในะนี้
แ่ถึระนั้น เธอที่มือันยื่นเ้าไปหา ูเหมือนำลัะเลือนหายไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น