คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์(ภาคTS) : คาแรคเตอร์ที่ 3 ตอน ผู้พิทักษ์สีน้ำเงิน
คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์(ภาคTS) : คาแรคเตอร์ที่ 3 ตอน ผู้พิทักษ์สีน้ำเงิน
“บ้าที่สุดเลย.....” หลังจากที่แย่งกุญแจกลับมาได้ริทก็เดินบ่นมาตลอดทาง แต่เหมือนเขาจะลืมอะไรไปอย่าง
“ร.....ริท.....” รันเรียกริทด้วยเสียอ่อยๆ
“มีอะไร!!
..................” ด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดอยู่จึงทำให้เขาตะคอกใส่รันโดยไม่รู้ตัว
“........................” ทำให้รันตกใจเล็กน้อย และสีหน้าเริ่มเปลี่ยนจนเป็น “.แงๆๆๆ......แงๆๆ....ริทดุรัน........แงๆๆๆ......ริทใจร้าย
”
“โอ๋ๆๆ....ไม่ร้องนะรันริทขอโทด */\*...ริทไม่ได้ตั้งใจ.....ริทกำลังโมโหไอ้แมวขโมยนั้นอยู่
” เมื่อเห็นรันร้องไห้ริทก็พยายามปลอบรันจนในที่สุดรันก็หยุดร้อง
“จริงๆๆนะ....ที่ริทไม่ได้โกรธรัน.....ฮึกๆ” รันปาดน้ำตาออกอยากลวก
“โกรธ?
...ริทจะไปโกรธอะไรรันละ” ริทงงเพราะว่ารันไม่ได้ทำอะไรให้เขาต้องโกรธ
“ก็ที่ไม่ได้บอกว่าตอนนี้....ริทสายแล้ว”
“สาย?....สายอะ................
...” ริทยังคงงงอยู่แต่เสียงนึงดังขึ้นทำให้เข้านึกออก
“อ๊อดดดดดดดดดดดดดด..................ดดดดดดดด” เสียงออกบอกเวลาเข้าโรงเรียนดังขึ้น
“
อ๊ากกกกกกก......ส..สายแล้ว...........” ริทรีบวิ่งหน้าตั้งไปที่โรงเรียนด้วยความเร็วเต็มพิกัด.
คาบเรียน
“นี่ริท.....นายต้องวาดรูปฉันสวยๆๆนะคนเก่งอย่างนายวาดได้อยู่แล้ว” เกรซสาวน้อยหน้าใสกำลังโพสต์ท่าที่ตัวเองคิดว่สวยที่สุดให้ริทวาด
“เอ่อ.....
.” รันมองภาพที่ริทวาด ไม่อยากจะบรรยายถึงความสวยงามของมัน นักวาดรูปดังๆยังสู้ไม่ได้เลย
“แน่ใจนะริท...ว่านี่สวยสุดแล้ว” รันกระซิบบอกริทข้างๆหู
“เอ่อ...
ก็ริทวาดรูปไม่เก่งนี่หน่า....แล้วริทก็ไม่ชอบวิชาวาดรูปด้วย”
“ก็เพราะอย่างนี่ซินะถึงวาดรูปไม่เก่ง...”เสียงเด็กผู้ชายที่ไม่คุ้นดังขึ้นจากไหนก็ไม่รู้ ทำให้ริทกับรันต้องมองหาต้นเสียง
“คุยกะใครหรอริท.....แล้วนี่วาดเสร็จแล้วใช่ไหมไหนขอเกรซดูหน่อย” เกรซเห็นริทซุบซิบอยู่กะใครก็ไม่รู้จึงคิดว่าริทวาดเสร็จแล้ว
“ย..ยังไม่เสร็จ....” ริทที่กำลังมองหาต้นเสียงอยู่ตกใจเล็กน้อยที่ถูกเรียก ก่อนที่จะขย้ำรูปที่ตัวเองวาดลงถังขยะ
“งั้นเดียวฉันช่วยเอง....เปลี่ยนคาแรคเตอร์จากคนที่วาดรูปไม่เก่ง เปลี่ยนเป็นคนที่วาดรูปเก่ง..” เสียงเดิมดังขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับร่างของริทที่ขยับวาดรูปไปเอง
“อ๊ากกกกกกกกกกกก....มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย” ริทได้แต่บอกกับตัวเองในใจ
“สะ.....เสร็จแล้ว” ในที่สุดร่างกายก็ขยับได้อย่างปกติพร้อมกับ
“เสร็จแล้วหรอ...ไหนดูหน่อย.......นะ...นี่ฉันหรอเนี่ย” เกรซตกใจจนร้องรันห้องเมื่อเห็นภาพของตัวเองที่ริทวาด มันชั่งสวยงามเหลือเกินอย่างกับรูปถ่ายที่ถ่ายมาจากกล้องถ่ายรูป ทำให้ทุกคนในห้องต่างพากันมาดูรูปที่ริทวาด โดยที่ไม่มีใครสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับริท แสงสีน้ำเงินเกิดขึ้นที่คอของริท แล้วค่อยๆลอยขึ้นเหนือหัวของริท แสงสีน้ำเงินค่อยๆรวมตัวกัน...จนกลายเป็นรูปเด็กคนนึงลอยอยู่อากาศ แล้วแสงนั้นก็หายไปเหลือเพียงแต่เด็กชายในชุดสีน้ำเงิน พร้อมกับถือกระดาษวาดรูปและดินสอ เด็กชายคนนั้นค่อยๆลอยมาหาริท
“หวะ....หวัดดีฉันชื่อ มิกิ เป็นผู้ทักษ์ส่วนตัวอีกคนนึงของนาย” มิกิแนะนำตัวเองให้ริทกับรันรู้จัก
“
” รันยิ้มต้อนรับแต่อีกคน เอ่อ...
“อ๊ากกกกกกกกกก.......ผผ...ผีหลอกอีกแล้ว.....” ริทตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนลืมไปว่าตัวเองยังมีผู้ทักษ์อีก 2 คน ทำให้ริทวิ่งหนีออกไปนอกห้อง ทำให้เป็นที่สงสัยของเพื่อนๆในห้อง
“เอ่อ....สงสัยคงยังไม่ชิน” รันหันไปพูดอย่างปลงๆกับมิกิ
“คงงั้น”
--------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------------------
หลังจากที่ไปเป็นผู้อพยบมาซะนาน
ก็ได้เวลาอัฟเรื่องนี้ซักที
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
แล้วก็ฝากเรื่องใหม่ด้วย http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=772632
ความคิดเห็น