คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์...(ภาคTS)

ลำดับตอนที่ #2 : คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ (ภาคTS): คาแรคเตอร์ที่ 1 ตอน จุดเริ่มต้น

คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ (ภาคTS): คาแรคเตอร์ที่ 1 ตอนจุดเริ่มต้น

           “นี่เธอรู้เรื่องเมื่อเช้าหรือเปล่า.......... ”หัวข้อการสนทนาในตอนนี้ของโรงเรียนมีเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นกับกลุ่ม Regulators เมื่อเช้า และเด็กหนุ่มผู้กล้าหาญที่กล้าว่าพวกเขาในที่สาธารณะ เพราะไม่เคยมีใครมาก่อนที่กล้าว่าพวกเข้า แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่หัวโจกประจำโรงเรียนแต่ก็ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้คุมกฎของโรงเรียน ทุกคนต่างมองมาที่เด็กหนุ่มคนนี้เมื่อเขาเดินผ่าน

                “แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาชื่ออะไร......”

                “รู้ซิเขาชื่อ.....”

                “ริท.....ใช่เขาชื่อริท” สิงโตหนึ่งในกลุ่ม Regulators พูดขึ้นเมื่อถูกประธานนักเรียนถามถึงชื่อเด็กหนุ่มเมื่อเช้า

                “ริท...หรอ....ชื่อน่ารักดีเนอะ” รุจที่กำลังวุ่นอยู่กับเอกสารกองโตที่วางอยู่บนโต๊ะกล่าวขึ้น

                “แต่จะว่าไป...นายนี่รู้ทุกเรื่องเลยนะสิงโต....มีเรื่องไหนที่นายไม่รู้มั่งไหมเนี่ย” โตโน่ว่าจบก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินหนี้ไป

                “นี่ชมหรือด่าว่ะเนี่ย....”สิงโตเกาหัวแกะๆๆ ก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง

 

                “พี่เซนมีสาวมาหา....” หลังจากที่สิงโตเดินออกไปได้ซักพัก ก็เดินกลับเข้ามาใหม่พร้อมกับหน้าตาทะเล้นกวนบาทา

                “หรอ...อืม....เดี๋ยวออกไป”

                “แม้เดี๋ยวเนี่ยมีสาวมาหาบ่อยจังเลยนะ....” สิงโตอดไม่ที่จะหยอกพี่ชายผู้แสนดีของเขา ก่อนจะวิ่งหนีออกนอกห้องไป

 

 

                “เฮอ.....น่าเบื่อจริงๆๆเลย....” เด็กหนุ่มร่างบางนั่งมองท้องฟ้าอยู่ภายในห้องเรียนขณะอาจารย์กำลังสอนอยู่ พร้อมกับถอนหายใจด้วยความเบื่อ แต่ก็ต้องหยุดสายตาไว้ที่สนามบอลเมื่อเห็นโตโน่ประธานโรงเรียนเล่นฟุตบอลอยู่ในสนาม

                ~คนอะไรหล่อเป็นบ้าเลย.....~ ริทได้แต่พูดในใจ เพราะต้องแอปทำเข้มไว้ก่อน เดียวเสียคาแรคเตอร์หมด

                ~แม้ทำเก๊กน่า...~  

                ~เสียง...เสียงใครว่ะ ~ ริทหันไปดูรอบๆก็ไม่มีใคร ก็เลยไม่สนใจอะไร สนใจในสนามบอลต่อดีกว่า

 

หลังเลิกเรียน

                ~♪...♪...ลัล....ลัล...ลา....ล้า♫~  

                ~เอะเสียงใครว่ะเนี่ย.....~ ริทพยายามมองหาต้นต่อของเสียงแต่ก็ไม่เจอ

~ผะ..ผี...หลอกน้องริทแล้ว.....แม่จ๋า...ช่วยน้องริทด้วย~ เสียงคนร้องเพลงดังมาเป็นระยะ และรู้สึกว่าจะอยู่ข้างหู ทำให้ริทที่เป็นคนกลัวเรื่องพวกนี้อยู่แล้วต้องรีบวิ่งกลับบ้าน

                “พะ...พ..พี่ชาย”เสียงใสๆของน้องรินน้องสาวของริทกำลังจะเรียนพี่ชายของตนแต่ก็ไม่ทันริทวิ่งหายขึ้นไปในห้องซะก่อน

                “เสียง...เสียงหายไปแล้ว......” ริทเมื่อถึงห้องก็รีบปิดประตูล็อกกอนอทันที เหมือนกลัวอะไรบ้างอย่างจะเข้ามา แล้วก็ใช่สายตามองหาไปรอบห้อง เพื่อจะมีอะไรโผล่ออกมา

 

                          “หาอะไรอยู่หรอค่า....” เสียงใสๆดังขึ้นข้างหูของริท

                “ก็หาผีอยู่อ่ะดิ....ถามได้” ริทที่มั่วแต่มองไปที่อื่นไม่ได้มองอีกฝั่งตอบอย่างไม่รู้ตัว

“ไหนค่ะ.....ให้รันช่วยหาไหมค่ะ...”

                “ไม่เป็นไร.....ริทไม่อยากเจอ.....” ริทยังคงตอบแบบรู้ตัวว่าตัวเองกำลังคุยกะอะไรอยู่

                ~เอะ...เราอยู่ห้องคนเดียวไม่ใช่หรอ...แล้วเสียงใครว่ะ~ ริทค่อยๆหันไปทางต้นเสียงที่ได้ยินและก็ได้พบกับ

                “ผะ...ผ....ผีหลอก.....อ๊ากกกกกกกกกกกกกก..”

                “ไหนค่ะ....ผีอยู่ไหน...ไหนค่ะ.....ไหน......” ผู้พิทักษ์มองดูไปรอบห้องแต่ก็ไม่เห็นมีอะไร แต่มือริทกับชี้มาที่ตัวเองก่อนที่จะสลบไป

----------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------------------

อ่านจบแล้วขอคอมเม้นสักนิดก็ดีนะค่ะ