คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์...(ภาคTS)

ลำดับตอนที่ #3 : คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์ (ภาคTS): คาแรคเตอร์ที่ 2 ตอน ผู้พิทักษ์คนแรก

คาแรคเตอร์ผู้พิทักษ์(ภาคTS) : คาแรคเตอร์ที่ 2 ตอน ผู้พิทักษ์คนแรก

 

                “ดึง..ดึ๋ง...ดึ๋ง...” นิ้วเส็กๆของผู้พิทักษ์ตัวจิ๋ว สะกิดที่แก้มของหนุ่มน้อยร่างบางที่สลบอยู่บนที่นอน

                “เป็นอะไรของเขาน่า.....อยู่ๆก็สลบไป” เสียงใสๆของผู้พิทักษ์ตัวจิ๋วพูดด้วยความสงสัย พร้อมกับมองสภาพของผู้เป็นนาย

 

 

                “อะ...อืม......ผะ...ผี...อยู่ไหน....อยู่ไหน...” เมื่อริทฟื้นขึ้นมาก็มองหาสิ่งที่ตัวเองเจอก่อนสลบไป

                “เฮอ....ไม่มี” ริทถอนหายใจด้วยความโลงใจ

                “ไม่มีอะไรหรอค่ะ......^-^” เสียงใสของรันเมื่อเห็นว่าริทฟื้นแล้วและเห็นว่าริทต้องการความช่วยเหลือเลยออกมาหา

                          “.............................”

                “ก็..ธะ...เธอไง.......อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก...*0*” ริทเห็นรันนิ่งไปสักพักดวงความตกใจ แล้วไม่นานก็ตะโกนลั่นห้องและหลบไปอยู่ที่หัวเตียง โดยมีรันบินตามไป

“อะระหัง...สัมมา...บร้าๆๆๆ”บทสวดเกิดขึ้นจากปากริททันทีเมื่อเห็นรันลอยตามมา

“......อย่ามาหลอกมาหลอนฉันเลย......อยากได้อะไรจะส่งไปให้.......” เมื่อบทสวดใช้การไม่ได้ก็ใช้ของเส้นไหว้เนี่ยแหละเผื่อจะได้ผล

“อยากกิน...นู้น...นี่...นั้น....แล้วก็.....เฮ้ยนี่รันไม่ใช่ผีน่าค่า”

“ถ้าเธอไม่ใช่ผี แล้วเธอเป็นตัวอะไร” ริทพูดโดยไม่ลืมตา มือยังคงพนมมืออยู่

“รันเป็นผู้พิทักษ์ประจำตัวริท.......แล้วก็มีอีก 2 คนนะ....ลูกกุญแจที่ห้อยอยู่ที่คอของริทอ่ะ” ริทลืมตาดูพร้อมกับสังเกตรูปร่างของรัน เด็กผู้หญิงใส่ชุดกีฬา มือถือพูสีชมพู น่าตาน่ารัก

“รันหรอ.....ชื่อน่ารักดีเนอะ....แล้ว...แล้วนี่ยังมีอีก 2 คนอีกหรอ......แค่ตัวเดียวก็กลัวจะตายอยู่ละ”ประโยคหลังพูดเบาๆ        เพื่อให้ได้ยินคนเดียว

“ใช่ค่ะ ยังมีอีก 2 คน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเขาจะออกมา” รันพยักหน้าพร้อมอธิบายให้ริทฟัง

วันรุ่งขึ้น

ลูกกุญแจสองลูกสีน้ำเงิน และสีเขียวถูกชูขึ้นกลางอากาศในขณะที่ริทกำลังเดินไปโรงเรียน โดยมีรันลอยตามเป็นเพื่อน

“เฮ้อ....แล้วเมื่อไรอีก 2 คนจะออกมาละ....โอ๊ย” ริทจ้องมองกุญแจจนไม่ทันได้มองทาง จนทำให้ชนกับใครอีกคนหนึ่งเข้า จนทำให้ลูกกุญแจหลุดมือไป

“ขอโทดครับ....ผมไม่ได้ตั้งใจ” ริทกล่าวขอโทด พร้อมกับเก็บของที่ตกอยู่ แต่เมื่อจะเก็บลูกกุญแจ แต่ก็โดนใครอีกคนหยิบไปก่อน

“ขอโทดนะครับ...นั้นของผม...”ริทมองตามลูกกุญแจที่ถูกใครอีกคนไปชูไว้ตรงหน้าเขา พร้อมกับขอลูกกุญแจคืน จากผู้ชายผิวสีเข้ม ตาคม หน้าตาหล่อเหลา ใสชุดสีน้ำเงิน

“เนี่ยนะหรอ...กุญแจผู้พิทักษ์ของเด็กคนนั้น...มีตั้ง 2 อันแหนะ” เสียงเล็กๆ คล้ายเด็กที่ไม่ได้ออกมาจากปากคนตรงหน้า แต่กลับเป็นเสียงเด็กที่รูปร่างคล้ายแมวแต่ลอยเหมือนรัน หรือว่าเขาก็มีผู้พิทักษ์เหมือนกัน

“อยากได้คืนหรอ.....แต่ฉันขอก็แล้วกัน”เสียงที่ฟังดูสุขุม นุ่มนวล พูดก่อนที่จะกระโดดหนีไปตามหลังคาบ้าน

“อย่า.....เอาของฉันคืนมา” ริทได้แต่วิ่งตามไปแต่ก็ทำยังไงก็ไม่ทัน ถ้าบินได้ก็คงดีซิ

“งั้น....เปลี่ยนคาแรคเตอร์......จากคนที่เดินปกติ จะบินได้” รันเมื่อเห็นริทตามไม่ทัน จึงเปลี่ยนคาแรคเตอร์ให้ริท จึงทำให้ริทสามารถบินบนอากาศได้ แต่ก็ดูเหมือนจะยังใช้ไม่คล่องเพราะดูริทจะโอนไปเอนมา แต่ไม่นานก็ปรับสภาพได้ จนตามทันหนุ่มผิวเข้ม

“เอาของฉันคืนมานา..............อ๊ากกกกกกกก*0*.......พ่อแก้วแม่แก้วช่วยริทด้วย” ริทพยายามคว้ากุญแจที่แขวนอยู่ที่เอวของเด็กหนุ่มคนนั้น จนในที่สุดก็สามารถคว้าได้ แต่ก็ทำให้พลังที่ได้มาจากรันหายไปพอดี จนทำให้ล่วงลงไป เด็กหนุ่มผิวเข้มเมื่อเห็นว่าริทกำลังจะล่วงลงไปก็รีบไปคว้าไว้ทันที แต่ด้วยความกะทันหัน จึงทำให้เด็กผิวเข้มตั้งตัวไม่ทัน จึงล่วงไปพร้อมกัน  แต่ดีที่มีรถบรรทุกผ่านมาพอดี จึงทำให้ทั้งคู่ไม่ได้รับบาดเจ็บ ท่าใครไม่รู้ว่าสองคนนี้ไม่รู้จักกันคงคิดว่าเขาทั้งคู่หาที่แปลกๆสวีตกัน เพราะสายตาที่เขามองกัน และร่างบางที่ทับอยู่บนร่างหนา ทั้งคู่อยู่อย่างนั้นไม่นานรถก็หยุด พร้อมกับสติที่หลุดลอยไปของริทลอยกลับมา เมื่อได้สติดีแล้วริทจึงกระโดดลงรถไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มผิวเข้มนอนยิ้มอยู่คนเดียว

 

--------------------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------------------

อ่านจบไรเตอร์ก็อยากได้คอมเม้นสักนิดสักหน่อยนะเจ้าค่ะ

ปล.ช่วงนี้อาจจะหายไปเพราะบ้านน้ำท่วมต้องย้ายบ้านหนีน้ำท่วม แต่ถ้าไม่ย้ายจะมาอัพให้ในวันพรุ่งนี้นะค่ะ