ยัยผีจูออนหน้าขาว กับ นายหน้ายาวตัวแสบ [[K-otic]]

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 >>> เที่ยวDream World & ความรู้สึกแปลกๆ (100%)

คืนนั้น

 

ก๊อกๆๆ...

 

“มาแล้วๆ.....อ้าว!โทโมะเองหรอ มีอะไรหรือป่าว” น้ำหวานเดินมาเปิดประตูเลยเจอกับโทโมะเข้า

 

“คือว่า..ฉันจะมาชวนพวกเทอไปเที่ยวDream Worldน่ะ พวกเทอจะไปป่ะ” โทโมะถาม

 

“มีใครไปบ้างอ่ะ”น้ำหวานถามกลับ

 

“ก้มีพวกฉันทุกคนอ่ะ แล้วก้จะมาชวนพวกเทอนี่ไง” โทโมะบอก

 

“งั้นเดี๋ยวฉันไปถามเพื่อนๆก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะโทไปบอก” น้ำหวานว่า

 

“อืมๆ งั้นฉันไปก่อนนะ ฝันดีล่ะ” โทโมะพูด

 

“อื้ม ฝันดีนะ” น้ำหวานบอกแล้วก้เข้าห้องไปปรึกษากับเพื่อนๆ

 

“ตกลงไปป่าวอ่ะ”น้ำหวานถามขึ้น

 

“ไปสิ อยากไปเที่ยวอยู่เหมือนกัน” เปรี้ยวบอก

 

“งั้นตกลงตามนี้นะ เดี๋ยวฉันโทไปบอกโทโมะก่อน” น้ำหวานพูดจบ ก้กดสายหาโทโมะทันที เมื่อวางสายจากโทโมะแล้ว น้ำหวานก้หันไปบอกเพื่อนๆว่าพรุ่งนี้จะออกเดินทาง9.00 น. ทุกคนจึงรับเข้านอนกัน

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

“โห! นี่ตื่นกันแต่เช้าเลยหรอเนี่ย”โทโมะทักขึ้นเมื่อเหน ป๊อปปี้ จองเบ แล้วก้เขื่อนแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อย

 

“แล้วไอ้เคนตะล่ะ” จองเบถามขึ้นเมื่อไม่เห็นเคนตะ

 

“เออนั่นดิ หายไปไหนว่ะ หรือว่า....”เขื่อนบอกแล้วหยุดนิดนึงก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องของเคนตะ

 

“ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย”ป๊อปปี้บ่นเมื่อเหนว่าเพื่อนของตนยังไม่ตื่น

 

“งืมมมม....อยากกินกล้วยยยย...” เคนตะละเมอ

“ไอ้ลิงอ้วนเอ๊ย!” โทโมะบ่นด้วยความเอือมระอาก่อนจะถีบเคนตะตกเตียงไป

 

โครมมม!!!

 

“เฮ้ย! ใครถีบว่ะ จะมาแย่งกล้วยหรือไง ไม่ยอมนะเว้ย!!”เคนตะยังคงละเมอต่อไป

 

“ไอ้ลิงอ้วน! ตื่น!   อั้ม พัชราภามาหาเว้ย!” เขื่อนตะโกนใส่หูเคนตะ

 

“ห๊ะ! ไหนๆ ไหนอั้มพัชราภา อยู่ไหนอ่ะ” ได้ผล เคนตะสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที

 

“ไม่มีหรอกเว้ย นี่มัน 8 โมงครึ่งแล้ว ไปอาบน้ำโลด Go!” เมื่อเคนตะได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งเข้าน้ำไปทันที เวลาผ่านไป พวกK-otic ได้ไปรับพวกน้ำหวานออกมา แล้วนั่งรถไปDream World ทันที

 

 

ที่Dream World

 

เมื่อพวกเขาไปถึงกันแล้ว ก้ได้ไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆกันอย่างสนุก

 

“ใครจะไปกินไอติมมั่ง??” ป๊อปปี้เอ่ยชวนขึ้น

 

“ฉันไป” เปรี้ยวบอก

 

“ฉันกับลูกแก้วด้วย” จองเบพูด แล้วทั้ง 4 คนก้เดินไปร้านไอติมกัน

 

“งั้นเรา 2 คนไปซื้อสายไหมกัน  ไปป่าว??” เคนตะหันไปถามหนิง

 

“อื้มๆ ไปดิ”หนิงตอบตกลงแล้วเดินไปกับเคนตะ

 

“งั้นก้เหลือแค่เรา 3 คนแล้วดิ ไปไหนกันดี”โทโมะถาม

 

“ไปบ้านผีสิงกัน” น้ำหวานเสนอ

 

“จะไปหาเพื่อนเทอหรือไง พวกผีๆน่ะ” เขื่อนหันไปแกล้งน้ำหวาน

 

“ทะลึ่งๆ เดี๋ยวก้เตะให้หน้าหดเลยนี่ ไอ้หน้ายาว!” น้ำหวานหันไปว่า

 

“ยัยผีจูออนเอ๊ย!” เขื่อนบ่นพึมพำกับตนเอง

 

“ตกลงจะไปกันป่าว”น้ำหวานถามอีกครั้ง

 

“ไปก้ได้ ไปสิ”โทโมะตอบตกลงแล้วก้พากันเดินไปที่บ้านผีสิง

 

“เข้าไปเล่นกันสิ”น้ำหวานพูดขึ้นเมื่อเห็นทั้ง2หนุ่มนั่งเงียบกันเมื่อมาถึง

 

“อย่าบอกนะว่าป๊อดกันอ่ะ”น้ำหวานถาม

 

“อารายๆ ใครป๊อด คนอย่างเขื่อนไม่มีป๊อดอยู่แล้ว”เขื่อนว่า

 

“แล้วโทโมะล่ะ”น้ำหวานหันไปถามโทโมะ

 

“เอ่อ..คือ..ไม่ล่ะ พวกเทอเข้าไปเล่นกัน 2 คนเถอะ เดี๋ยวเรารอตรงนี้เอง”โทโมะพูด

 

“ตามใจๆ งั้นก้เข้าไปเลยดิไอ้หน้ายาว”น้ำหวานพูดแล้วก้ลากเขื่อนเข้าไปในบ้านผีสิง

 

อีกด้านหนึ่ง

 

“สายไหมนี่ก้อร่อยดีเหมือนกันนะ”หนิงพูดขึ้น

 

“เทอไม่เคยกินหรอ”เคนตะถาม

“ไม่อ่า พ่อแม่เราไม่ให้เรากินของแบบนี้อ่ะ เดี๋ยวอ้วน”หนิงบอก

 

“มิน่าล่ะ ถึงได้เป็นกุ้งแห้งแบบนี้”เคนตะพูดแล้วก้หัวเราะ

 

“อารายๆ ฉันกุ้งแห้งก้ดีกว่านายล่ะกัน ลิงอ้วน 555” หนิงพูดแล้วหันเราะที่ได้แกล้งเคนตะ

 

“โห!หนิง ปากร้ายใช่ย่อยนะเนี่ย”เคนตะว่า ส่วนหนิงก้ยังคงหัวเราะไปกินสายไหมไป จึงทำให้สายไหมเลอะหน้าของเทอ

 

“อ้าว! ดูๆ กินไม่ระวังเลย เลอะหน้าหมดแล้ว เหนไหมเนี่ย”เคนตะพูดแล้วก้เอามือมาเช็ดสายไหมออกจากหน้าของหนิงให้ ทำให้หน้าของเขาทั้ง 2 คน ห่างกันไม่ถึง5 เซน ทำเอาหนิงหน้าแดงด้วยความอาย

 

“เป็นไรไปอ่า หน้าแดงเชียว ไม่สบายหรือป่าว” เคนตะถามเมื่อเหนหน้าของหนิงแดง

 

“ปะ...ปะ...ป่าวซะหน่อย”หนิงรีบปฎิเสธ

 

‘ทำไมเราต้องหน้าแดงเวลาอยู่ใกล้เคนตะด้วยนะ’ หนิงพึมพำกับตนเองในใจ เทอกำลังรู้สึกยังไงกับเคนตะกันแน่ เพื่อนหรือว่า.....

กลับมาที่บ้านผีสิง

 

“ทำไมมันน่ากลัวงี้อ่ะ” เขื่อนบ่นพึมพำกับตนเอง

 

“กลัวอ่าดิ”น้ำหวานหันไปแหย่เขื่อน

 

“อารายๆ กลัวอาราย ป่าวซะหน่อย”เขื่อนรีบปฏิเสธ ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนกระทั่ง....

“เฮ้ย!”

 

“ว้าย!”

 

โครมมม!!!

 

เขื่อนเดินไปสะดุดกับสายอะไรเข้าก้ไม้รู้ (คนแต่งยังไม่รู้เลย : ผู้แต่ง) จึงทำให้เขื่อนล้มทับน้ำหวานเต็มๆ แต่ที่หน้าตกใจมากกว่า คือ ตอนนี้จมูกของเขื่อนอยู่บนแก้มของน้ำหวานเรียบร้อยแล้ว

 

“ตาบ้า! เอาหน้านายออกไปจากหน้าฉันเดี๋ยวนี้นะ”เมื่อน้ำหวานได้สติจึงรีบผลักเขื่อนออกไปจากตัวของเทอทันที

 

“ขอโทดอ่ะ ก้มันสะดุดอะไรไม่รุ” เขื่อนบอก

 

“เออๆ”น้ำหวานพูดห้วนๆเพื่อปกปิดความอาย

 

“งั้นเราไปกันต่อเหอะ” เขื่อนบอกแล้วเดินต่อไปเพื่อหาทางออก จนกระทั่งมีผีตนหนึ่งออกมาหลอกน้ำหวาน

 

“ว้าย!” น้ำหวานรีบหันไปกระโดดกอดเขื่อนทันที

 

“แหม! ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก้กลัว”เขื่อนหันไปแหย่น้ำหวาน แล้วจู่ก้มีผีอีกตนออกมาหลอกเขื่อน

 

“เฮ้ย!” เขื่อนรีบหันไปกอดน้ำหวานทันที

 

“นายก้กลัวเหมือนกันอ่าแหละ”น้ำหวานว่า

 

“เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ” เขื่อนบอก แล้วรีบพาน้ำหวานออกไป โดยที่ยังกอดกันอยู่อย่างนั้น เมื่อทั้งคู่เจอทางออกแล้ว ก้ได้ออกมาเจอกับโทโมะที่ยืนรออยู่หน้าประตูทางออกพอดี

 

“เปนไงกันมั่ง...แล้วทำไมถึงได้..เอ่อ...”โทโมะพูดแล้วชี้ไปที่เขาทั้ง 2 คน เขื่อนกับน้ำหวานจึงหันมามองหน้ากัน แล้วรีบผละออกจากกันทันที

 

“ก้ยัยนี่อ่าดิ กลัวผีเลยเข้ามากอดฉัน”เขื่อนพูดแก้ตัวแต่หน้ายังคงแดงอยู่

 

“หรอ! นายก้เหมือนกันแหละ ไม่งั้นจะมากอดฉันทำไม” น้ำหวานว่า แล้วเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเพื่อปกปิดไม่ให้ใครเหนว่าหน้าแดงแค่ไหน

 

“งั้นพวกเราไปตามหาพวกป๊อปปี้กันเถอะ”โทโมะพูดขึ้นแล้วเดินนำไป เพราะรู้สึกปวดใจที่เหนภาพเขื่อนและน้ำหวานกอดกัน

 

“นี่เราเป็นอะไรไปนะ”โทโมะพึมพำกับตัวเองเบาๆ   แล้วทั้งหมดก้เดินไปเจอกัน   และรีบกลับบ้านกันทันทีเพระเหน็ดเหนื่อยกันมาก


____________________________

100%แล้ว


มาเม้นให้กันเยอะๆน้า โหวตด้วยก้ดี ^_____^