ปฏิบัติการร้ายพิชิตหัวใจยัยซาตาน [ Fic...K-otic ]

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 >>> ฉันจะจูบเทอ & โซดาแผลงฤทธิ์

ทางด้านโซดา  เคนตะเดินมานั่งลงข้างๆเทอแล้วเผลอเอามือไปวางไว้ตรงขอบโต๊ะ ซึ่งตรงกับตอนที่โซดาจัดโต๊ะพอดี เมื่อเทอขยับโต๊ะให้ชิดกัน โต๊ะก้ได้หนีบมือเคนตะเต็มๆ

 

“โอ๊ย! นี่เทอ...”เคนตะร้องเพราะความเจ็บ แล้วหันหน้ามาเพื่อจะว่าคนที่เอาโต๊ะมาหนีบมือเขา (จำได้ว่าซุ่มซ่ามเอามือไปวางเองไม่ใช่หรอ - -*)

 

“ขอโทดๆ พอดีมองไม่เห็นอ่ะ”โซดากล่าว

 

“ขอโทดแล้วมันหายเจ็บหรือไงเล่า”เคนตะว่า

 

“ก้ฉันขอโทดแล้วนี่ จะเอาอะไรอีกล่ะ”โซดาว่า

 

“เทอตั้งใจจะกล้งฉันใช่ไหม ยัย...”

 

“ฉันชื่อโซดาย่ะ แล้วฉันก้ไม่ได้ตั้งใจด้วย ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ จะหนีบให้นิ้วหักเลย”โซดาสบถอย่างอารมณ์เสีย

 

“ไม่รู้ล่ะ วันนี้เทอต้องเลี้ยงข้าวกลางวันฉันด้วย ยัยเหล้าขาว” เคนตะว่า

 

“นายเป็นญาติฝ่ายไหนของฉันมิทราบ  ห๊ะ! ทำไมฉันต้องเลี้ยงข้าวนายด้วย ไอ้หน้าลิง!”โซดาถามอย่างไม่พอใจ

 

“ก้ถ้าเทอไม่เลี้ยงข้าวฉัน ฉันก้จะ...”เคนตะพูดแล้วค้างไว้นิดนึง

 

“จะอะไร”โซดาถามอย่างสงสัย เคนตะจึงก้มหน้ามากระซิบที่ข้างๆหูของเทอ

 

“ฉันก้จะจูบเทอไงล่ะ” เคนตะบอกแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ โซดาจึงได้แต่กรี๊ดในลำคอ ก่อนจะเอาหนังสือตีหัวเคนตะไปหนึ่งที

 

“โอ๊ย! เจ็บนะ ยัยเหล้าขาว!”เคนตะบ่นแล้วลูบหัวตัวเอง

 

“สมน้ำหน้า ไอ้หน้าลิง! แบร่ :p”โซดาหันไปแลบลิ้นใส่เคนตะ ก่อนจะหันไปจัดหนังสือต่อ

ไปทางด้านเอมบ้าง โทโมะเดินมาทางเอมก่อนจะนั่งลงข้างๆ ทำเอาเอมแทบจะกลั้นเสียงกรี๊ดไว้ไม่ไหว

 

“สวัสดีครับ ชื่ออะไรหรอ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย”โทโมะหันไปถามเอมอย่างเป็นมิตร

 

“ชะ..ชะ...ชื่อเอมน่ะ”เอมบอกอย่างเขินๆ

 

“ไม่เห็นต้องเขินขนาดนั้นเลยนี่ เป็นเพื่อนกันนะ”โทโมะบอกแล้วยิ้มให้เอม

 

“อื้ม”เอมพยักหน้าอายๆ แต่ก้เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้โทโมะ

 

กลางวันนั้น

 

“ไอ้เอม! ไปกินข้าวกัน”โยเกิร์ตเดินมาชวนเอมที่โต๊ะพร้อมกับโซดา

 

“อื้มๆไปสิ”เอมลุกขึ้นไปหาโยเกิร์ตทันที

 

“เฮ้! นี่เทอจะเบี้ยวฉันหรือไง”เคนตะวิ่งมาคว้าข้อมือของโซดาไว้

 

“จะกินก้ตามมาเองดิ”โซดาพูดพร้อมกับสะบัดมือเคนตะออก

 

“เอางี้ไหม ให้พวกเราไปทานด้วย”โทโมะเสนอขึ้น

 

“ใช่ๆ สาวๆสวยๆไปกันแค่ 3 คน เดี๋ยวมันจะอันตรายนะ”เขื่อนพยักหน้าเห็นด้วย

 

“แต่ฉันว่า ถ้าพวกนายไปด้วย มีหวัง พวกฉันคงโดนรุมตบแน่”โยเกิร์ตว่า

 

“ไม่เป็นไรหรอก พวกเราจะปกป้องพวกเทอเอง”เขื่อนบอก

 

“เว่อร์!”ทุกคนหันไปว่าเขื่อน

 

“พวกเราดูแลตัวเองได้ ขอบใจย่ะ”โยเกิร์ตว่า

 

“งั้นไปกินด้วยกันก้ได้”เอมพูดตัดบท

 

“ยัยเอม/พี่เอม!!!”โยเกิร์ตและโซดาหันมาพูดพร้อมกัน

 

“ก้ฉันเห็นว่าไปกินหลายๆคนสนุกดีนี่”เอมบอก

 

“งั้นตกลงตามนี้นะ ให้พวกเราไปด้วย”โทโมะบอกแล้วไปโรงอาหารพร้อมกับทุกคน

 

ณ โรงอาหาร

 

“กรี๊ดดดด!!! K-otic!!!!”เสียงแฟนคลับสาวๆกรี๊ดกันสนั่น เมื่อเห็นK-oticเดินเข้ามา

 

“นั่นไง ฉันว่าแล้ว จะรอดไหมเนี่ย”โยเกิร์ตบ่น

 

“กลัวหรอ”เขื่อนหันมากระซิบ

 

“อะไร ใครกลัว ไม่มี้ไม่มี ก้แค่โดนพวกถึกๆรุมตบ ฉันเจอมาเยอะแล้ว”โยเกิร์ตว่า

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันไม่ยอมใครมาทำร้ายเทอหรอก”เขื่อนบอกยิ้มๆ

 

“ขอบใจ แต่ฉันดูแลตัวเองได้”โยเกิร์ตบอก

 

“งั้นเดี๋ยวแยกย้ายไปซื้อข้าวนะ แล้วมาเจอกันที่โต๊ะนี้”ป๊อปปี้บอก แล้วเดินไปซื้อข้าวกับจองเบ โทโมะไปกับเอม เขื่อนไปกับโยเกิร์ต ส่วนเคนตะก้ลากโซดาไปด้วย   เคนตะได้ลากโซดามาที่ร้านข้าวมันไก่ แต่ระหว่างทางพวกเขาเจอกับ....

 

“กรี๊ด!!! พี่เคนตะ!!!!” สาวๆระแวกต่างกรี๊ดกันใหญ่ แล้วกรูกันเข้ามาหาเคนตะ โซดาที่ยืนอยู่ด้วยเกิดอาการหงุดหงิดและรำคาญ เพราะเทอเองก้โดนเบียดไปด้วย

 

“นี่นาย! นายจะกินอะไร เดี๋ยวฉันไปซื้อให้” โซดาหันไปถามเคนตะ

 

“ข้าวมันไก่ไม่เอาหนัง”เคนตะบอก แต่เสียงผู้หญิงดังมากโซดาเลยไม่ได้ยิน

 

“กรี๊ด!!!”

 

“อะไรนะ”

“กรี๊ด!!”

 

“ข้าวมันไก่ไม่เอาหนัง”

 

“กรี๊ด!!!”

 

“ห๊ะ! อะไรนะ”

 

“กรี๊ด!!!”

 

“ข้าวมันไก่ไม่เอาหนัง”

 

“กรี๊ด!!!”

 

“ห๊ะ! ไม่ได้ยินอ่ะ”

 

“กรี๊ด!!!”

 

“ข้าวมันไก่ไม่เอาหนัง”

 

“กรี๊ดด!!!”

 

“โธ่เว้ย! เงียบสักทีดิ จะกรี๊ดหาป๊ะป๋าเรอะ!!!!!” โซดาสบถอย่างอารมณ์เสีย แต่ก้ได้ผล สาวๆแถวนั้นเงียบกันหมด

 

“ตกลงนายจะกินอะไรนะ”โซดาหันมาถามเคนตะต่อ

 

“ขะ...ขะ...ข้าวมันไก่ มะ...มะ...ไม่เอาหนัง”เคนตะพูดตะกุกตะกัก เพราะยังอึ้งกับอารมณ์ของโซดาเมื่อครู่

 

“ก้แค่เนี้ย แล้วเดี๋ยวไปเจอกันที่โต๊ะนะ ถ้านายรอดมาจากยัยพวกจิ้งจกนี่”โซดาว่า

 

“อ๊ายยยย!!!!!!” สาวๆแถวนั้นกรี๊ดอีกรอบ แล้วหันมาจ้องเขม็งที่โซดาอย่างไม่พอใจ

 

“จ้องทำไม ไม่มีส่วนบุญให้หรอกนะ ไม่ต้องมาขอ”โซดาว่าไปอีกชุด ก่อนจะเดินไป

สั่งข้าว

___________________

มาอัพแล้ว

แหะๆ กว่าจะพิมพ์เสร็จ เมื่อยมากกก

เหมือนเดิมๆ หนุกไม่หนุกเม้นบอกไว้เลยนะ

อ่านแล้ว! เม้น+โหวตกันด้วยน้า

เม้น คือ กำลังใจอันยิ่งใหญ่ (มาอีกแล้วครับท่าน)