[Fic K-otic] ยัยเฉิ่มตัวร้าย ปิ๊งรัก นายซุปเปอร์สตาร์ตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 >>> เปิคศึก & ฉันชอบหมอนี่ไปได้ไงเนี่ย

 

หมายเหตุ : สำหรับตอนนี้จะมีคำว่า ไอ้ปากห้อยและยัยเฉิ่มเยอะมากกก ย้ำว่า มากกก อย่าเพิ่งเบื่อกันล่ะจ๊ะ พร้อมแล้ว ไปอ่านกันเล้ยย!

________________________________________________________________________________

 

ณ รร.แห่งหนึ่ง

 

ปึง ปึง ปึง !!!

 

นี่คือเสียงฝีเท้าของฉันที่ดังลั่นตึก(เวอร์) ไม่ใช่อะไรหรอก ก้ยัยน้องสาวตัวแสบของฉันน่ะสิ ฮึ่ม! พูดแล้วมันโมโห บอกว่าไม่อยากเรียนๆ ก้ยังยัดเยียดมาจนได้ อ๊ากกกก!อยากจะฆ่ามัน!    อ้อ! ลืมบอกไป ฉันชื่อพิ้งค์นะ มีลักษณะที่เด่นๆเลยก้คือใส่แว่น ฉันเพิ่งจะย้ายมาเรียนที่นี่ เพราะอะไรน่ะหรอ ก้เพราะน้องสาวฉันยัดเยียดมาไง สาเหตุมาจาก ดารานักร้องเยอะ ถึงฉันจะบ้านักร้องมากๆก้เถอะ แต่ฉันก้ไม่มีเพื่อนนี่หว่า ฮือๆ เซงเฟ้ย!

 

“ถึงห้องเทอล่ะ”อาจาย์ตูดใหญ่ที่เดินนำหน้าฉันอยู่นานพูดขึ้น เมื่อพาฉันมาถึงห้องเรียน

 

“ค่ะๆ”ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินตามอาจารย์เข้าไป

 

“วันนี้มีนร.มาใหม่นะ ชื่อ พิชยา”อาจารย์แนะนำฉัน ฉันจึงกล่าวสวัสดีทุกคนพลางมองไปรอบๆ อ๊ะๆ! นั่นๆ นั่นมันพายุนี่น่า   อ๋า~ ตัวจริงหล่อมากเลยอ่ะ ตีสนิทได้ไหมเนี่ย อิอิ

 

“ไปหาที่นั่งเลยนะ หวังว่าเทอคงจะหาเพื่อนได้ล่ะ”อาจารย์พูดกับฉันพลางส่งสายตาเยาะหยันมาให้   เอ่อ....อาจารย์อยากตูดเล็กลงไหมคะ   ฉันเดินมานั่งข้างๆคนๆหนึ่ง ก่อนจะวางหนังสือแรงๆ   ชิ! ดูถูกกันมากเลย คอยดูนะฉันจะตั้งแก๊งค์ไปถล่มบ้านอาจารย์เล้ยย คอยดู๊!

 

“โอ๊ยย!”เสียงหมาที่ไหนโดนเหยียบหางฟ่ะ 

 

“นี่ยัยแว่น! วางให้มันดูตาม้าตาเรือหน่อยเซ่ มีสี่ตาแล้วยังซุ่มซ่ามอีก”เสียงคนข้างๆด่าฉัน

 

“ขอโทด!! ก้คนมันมองไม่เห็นอ่ะ แล้วอีกอย่างนะ ฉันก้ไม่ได้ชื่อยัยแว่นด้วย ไอ้ปากห้อย!” ฉันหันกลับไปว่าเขา เอ๊ะ!หน้าคุ้นๆแฮะ แต่ช่างเถอะ หน็อยย!! บังอาจมาว่าฉันเป็นยัยแว่น  (ทำเขาเจ็บแล้วยังด่าเขาอีก สุดยอดจริงๆเลยนางเอกเรา)

 

“นี่เทอว่าใครปากห้อย ห๊ะ! ยัยเฉิ่ม!!” ตะกี้ก้ยัยแว่น คราวนี้ก้ยัยเฉิ่ม อ๊ากกกก! อยากเตะปากนายนี่จัง

 

“ฉันไม่ได้เฉิ่มซะหน่อย ไอ้ปากห้อย!”ฉันว่ากลับ (ของเขาห้อยจริงๆ) (อย่าคิดลึก >_<~)

 

“นี่เทอไม่รู้หรือไง ว่าคุยกับใครอยู่ ยัยเฉิ่มเอ๊ย!! เฉิ่มแล้วยังโง่อีก”นายนั่นว่าฉันอีกแล้ว สรุป ตัวฉันมีอะไรดีมั่งเนี่ย ทั้งแว่น เฉิ่ม โง่

 

“ฉันไม่สนอ่ะ ถึงนายจะเป็นลูกนายกฉันก้ไม่สน ฉันสนแต่ว่า นายกล้าดียังไงมาว่าฉันเฉิ่ม ห๊ะ!! ไอ้ปากห้อย!!” ฉันด่ากลับ (มันจะได้เรียนไหมเนี่ย)

 

“ฉันไม่ได้ปากห้อยนะเฟ้ย! ยัยเฉิ่มๆๆๆๆ”หมอนั่นว่าฉันอีกครั้ง พลางเม้มปากด้วย เพิ่งจะรู้เรอะ ว่ามันห้อยมากเลยอ่ะ

 

“ฉันไม่ได้เฉิ่ม  ไอ้ปากห้อย!”

 

“ฉันไม่ได้ปากห้อยซะหน่อย ฉันเป็นคนปากหนักตะหาก ยัยเฉิ่ม”

 

“งั้นก้คงหนักมาเลยสินะ มันถึงได้ห่อยขนาดนี้อ่ะ”

 

“ไม่ได้ห้อยเฟ้ย!”

 

“ห้อย”

 

“ไม่ห้อย”

 

“แต่ฉันว่าปากนายมันห้อยจริงๆนะ”ผู้ชายคนที่นั่งข้างๆหมอนั่นพูดแทรกขึ้นมา......อ๋า~ น...น..นั่นมัน ข..ข..เขื่อน K-oticนี่นา กรี๊ดดดด!!!!ตัวจริงหน้ายาวมากเลยอ่ะ-_-^

 

“ข...ข..เขื่อนหรอ”ฉันถามแบบตะกุกตะกัก

 

“ฮะๆๆ สาวน้อย นี่เทอเพิ่งจะรู้หรอเนี่ย” เขื่อนถามฉันอย่างขำๆ เออดิ! ถ้ารู้แล้วจะถามเรอะ! (สุภาพมากก)

 

“(._.) (-_-) (._.) (-_-)” ฉันพยักหน้าหงึกหงัก แล้วเหลือบไปเห็นเคนตะ กรี๊ดด!! เขายิ้มให้ฉันด้วยอ่า น่าร๊ากกก! ขอบอกๆ ฉันกับน้องบ้าK-otic มากๆเลยล่ะ น้องฉันชอบเขื่อนมากๆ ส่วนฉันน่ะหรอ โฮะๆ บ้าเคนตะหยั่งกะอะไรดี โทโมะก้ชอบมากๆอยู่เหมือนกัน แต่เอ๊ะ! เขาอยู่ไหนนะ นั่นก้จองเบ นู่นก้ป๊อปปี้ ไร้วี่แววของโทโมะเลยแฮะ........หรือว่า......

 

“น..น...นายชื่ออะไรน่ะ”ฉันหันกลับมาถามคนที่ฉันเพิ่งทะเลาะไปเมื่อกี้

 

“นี่เทอโง่หรือโง่เนี่ย ถึงไม่รู้จักฉันน่ะ”หมอนั่นว่าฉันอีกล่ะ อุตส่าห์ถามดีๆแล่วนะเฟ้ย! ปากเสียอย่างนี้ไม่ใช่โทโมะชัวร์!

 

“นี่สาวน้อย ไอ้ห้อย เอ้ย! ไอ้นี่ ก้คือโทโมะ K-otic ไงล่ะ เทอไม่รู้จักหรอ” ว..ว..ว่าไงนะ นี่โทโมะงั้นหรอ ไม่จริง ไม่เชื่อ นี่ฉันฝันไปใช่ไหม ฉันทะเลาะกับขวัญใจตัวเองหรอเนี่ย

 

“โทโมะหรอ”ฉันหันมาถามเขาอย่างตกใจสุดๆ

 

“ก้ใช่น่ะสิ ยัยเฉิ่มเอ๊ย!!” โทโมะว่าฉันและผลักหัวฉันซะแรงเลย นี่ถ้ามันโดนฝาผนังนะ ฉันจะฆ่าแก-_-+++

 

“ก้คนมันไม่รู้นี่นา มองหน้าไม่ชัดอ่ะ มองเห็นแต่ปากนี่”ฉันว่า

 

“ยังไม่เลิกใช่ไหม ยัยเฉิ่มเอ๊ย!! ที่หลังน่ะ ไปตัดแว่นใหม่ไป๊!! มองคนหล่อๆเป็นคน....”

 

“ปากห้อย!!!”ทุกคนมาพูดแทนโทโมะ

 

“ไม่ได้ห้อยเฟ้ย!!”โทโมะว่าแล้วรีบเม้มปากทันที

 

“ยอมรับเถอะว่ะไอ้โทโมะ ปากแกมันห้อยจริงๆนี่นา 55+”เขื่อนตบบ่าโทโมะแล้วหัวเราะ เขื่อนพูดได้โดนใจฉันมากเลย

 

“แกอยากหน้ายาวกว่านี้ไหมห๊ะ!!”โทโมะหันไปตะคอกใส่เขื่อน โหดร้ายยยToT

 

“แล้วเทอชื่ออะไรหรอ”เคนตะหันมาถามฉัน กรี๊ดด!! เคนตะถามชื่อฉันด้วยอ่า ดีใจๆๆ ว่าแต่...ฉันชื่อไรฟ่ะ-_-^ (กำ เฉิ่มจริงๆ) ล้อเล่นๆ คนแต่งนี่จริงจังชิบ

 

“ชื่อพิ้งค์น่ะ”ฉันหันไปบอกกับเคนตะพลางส่งสายตาปิ๊งๆๆ *o* มาเป็นแฟนกันไหมจ๊ะ จุ๊บๆ ^3^(นางเอกมันหื่นคร่ะ)

 

“นี่ๆพิ้งค์ เทอมีน้องสาวหรือพี่สาวป่ะ ถ้ามีอ่ะขอเบอร์หน่อยดิ”เขื่อนหันมาถามฉันด้วยใบหน้าที่คล้ายๆกับภาชนะหุงต้ม (หม้อ)

 

“มี! แต่เป็นพี่ชายน่ะ เอาเบอร์ป่ะล่ะ”ฉันหันไปบอกกับเขื่อน ทำเอาเขาจ๋อยไปทันที 55+

 

“ล้อเล่นๆ ดูทำหน้าเข้าสิ ฉันมีน้องสาวอยู่น่ะ ชื่อไวท์ เขาแอบปลื้มนายมากๆๆเลยนะ”ฉันบอกกับเขื่อนที่นั่งหน้าหดอยู่

 

“จริงหรอ น่ารักไหม O_o” เขื่อนถามโพล่งออกมา หลังจากที่หน้าหดไปเมื่อครู่ ตอนนี้มันกลับยาวอีกแล้ว -_-^

 

“น่ารักไม่น่ารักดูพี่เอาล่ะกัน โฮะๆ”ฉันบอกพลางเก็กหน้าสวย

 

“งั้นแกอย่าจีบเลยไอ้เขื่อน พี่เฉิ่มขนาดนี้ น้องจะขนาดไหน”โทโมะหันมาแขวะฉัน หน็อยยย!! ดูถูกกันมากเลยย  ฉันขอเลิกชอบนายตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป   คนอะไรปากจัดชะมัด

 

“ฉันว่าพิ้งค์น่ารักดีออก ติดตรงที่ว่ามีแว่นเท่านั้นเอง”เคนตะบอก เคนตะน่ารักจังเลย ชมฉันด้วย รักนะจุ๊บๆ มาจุ๊บทีซิ (หื่นอีกแล้ว)

 

“น่ารักตายล่ะ เฉิ่มก้เฉิ่ม ยิ่งใส่แว่นยิ่งเฉิ่ม น่ารักตรงไหน”นายโทโมะว่า

 

“นายก้หล่อตายล่ะ ปากก้ห้อย ห้อยไม่พอยังจะปากจัดอีก ชาตินี้จะหาแฟนได้หรือป่าวก้ไม่รู้ ชิส์”ฉันว่า แต่จริงๆเขาก้หล่อนะ อิอิ โอ๊ยยย!! ไปชมหมอนั่นได้ไงเนี่ย เขากำลังด่าเทออยู่นะ ยัยพิ้งค์เอ๊ยยย!!

 

“ฉันไม่ได้ปากห้อยเฟ้ย!! ยัยเฉิ่ม! เฮอะ! ทำอย่างกับว่าเทอจะหาแฟนได้งั้นแหละ เฉิ่มก้เฉิ่มหาความน่ารักก้ไม่ได้ ทะเลาะกับเทอแล้วปวดหัวเป็นบ้าเลย  เลิกทะเลาะกันดีกว่า เสียเวลา!!” โทโมะว่า ไรว้าอยู่ดีๆก้จบ แต่ก้ดีขี้เกียจเถียงแล้วเหมือนกัน   ผิดหวังในตัวโทโมะจริงๆ นี่ฉันชอบหมอนี่ไปได้ไงเนี่ย.......

____________________

ตอนแรกผ่านไป

เป็นไงบ้างๆๆๆ

ช่วยเม้นติชมกันด้วยน้า พลีสสสส


ส่วนตอนที่ 2 ยังแต่งมะจบเลย

เรื่องที่ 3 คาดว่าคืนนี้น่าจะเอามาลงต่อนะ


อ่านแล้ว ช่วย เม้น กับ โหวตกันด้วยน้า

หนุกไม่หนุกเม้นบอกไว้เลยจ้า แล้วจะเอาไปปรับปรุงทันที