คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พรายอัคนีขโมยสร้อยคอรัตติกาล
บทที่ 3
พรายอันีโมยสร้อยรัิาล
ที่พระราวัพระเ้าราวะเินออมาาห้อบรรทมแล้วถามเ้าายราิว่า
“ ายเล็ ! แแล้ันรึไถึไ้พานัพลอยมาที่วัอัน “
“ เรื่อเป็นแบบนี้่ะายเล็เาะอาละวาที่านเลี้ย่ะฝ่าบาท พี่ายรอ็เลยอให้พลอยพาเามาส่ที่วั “ พลอยอบ
“ ันไม่้อารฟัเธอ เพราะเธอลูายันถึไ้เป็นแบบนี้ เลิับลูายันะ ไม่ั้นันะสั่ประหายเธอ “ พระเ้าราวะสั่
“ พ่อเลิใส่ร้ายพลอยสัทีสิ พ่อนั่นแหละที่ไม่ยอมรับลูสะใภ้สามัน “ เ้าายราิบอ
“ ายเล็ ! แ็เห็นว่านัพลอยมันเป็นเ็เเรมา่อน แะไปสนใทำไม ! “ พระเ้าราวะถาม
“ ให้ผมพาเามาบ้านบ่อยๆพ่อะไ้ยอมรับเาไม่ีเหรอรับ “ เ้าายราิถาม
“ ถ้าแบับนัพลอย ันะไม่นับแเป็นลูอี่อไปายเล็ “ พระเ้าราวะบอ
“ แล้วพ่อะให้ผมเลือใร “ เ้าายราิถาม
พระเ้าราวะเอารูปอผู้หินหนึ่ที่มียศเป็นหม่อมหลวมาใหู้แล้วบอว่า
“ หม่อมหลวมานิษา นภาไพลิน าววัเหมือนันนนี้แหละันถึะรับเป็นลูสะใภ้ “
“ ถ้าผมะเ้าพิธีอภิเษ ถ้านนั้นไม่ใ่พลอย ผมะไม่หาลูสะใภ้ให้พ่ออีเลย “ เ้าายราิบอ
....................................
ที่วันภาไพลินใล้ๆับเแนอพววานร หม่อมหลวนพัธรเินมาหาน้อสาวื่อหม่อมหลวมานิษา
“ เล็ วันนี้พระเ้าราวะเิไปที่พระราวั “ หม่อมหลวนพัธรบอ
“ พระราวั แล้วทำไมุเล็้อไป้วย พระราวัไม่้อนรับเรา “ หม่อมหลวมานิษาบอ
“ ็พระเ้าราวะบอเอว่าะให้ไปเยี่ยม เล็ะไม่ไปเลยเหรอ “ หม่อมหลวนพัธรบอ
“ ไม่เอา ุเล็ไม่ไป “ หม่อมหลวมานิษาบอ
.........................
ที่พระราวัำลััานอภิเษระหว่าเ้าายเมนาทับสุหนา เ้าายราิเินเ้ามาในานย่าับนบ้า ทหารวิ่มาห้ามไว้
“ เ้าายเล็อย่ารับ อย่าเ้ามาแบบนี้นะรับ “ ทหารบอ
“ ใรสั่พวแว่าไม่ให้ันเ้า “ เ้าายราิถาม
“ เราเอ แล้วทำไม ิว่าเราะปล่อยให้นายเ้ามาพัพิธีอภิเษเหรอ “ พลอยถาม
“ เธอถอยไปเลยพลอย ! แล้วอย่ามาวาทาเรา “ เ้าายราิสั่
แล้ววิ่ึ้นไปบนพิธีอย่าับนบ้า พระเ้าราวะถามว่า
“ ใรปล่อยายเล็ึ้นมา “
“ ถ้าพ่อไม่ให้ผมเ้าไป พิธีนี้ะเอเรื่อเลวร้าย “ เ้าายราิบอ
“ ออไป ! “ พระเ้าราวะะอ
“ อย่านี้หรอเหรอที่เารพมเียรบาลนัหนา แ่็ไม่ทำาม ถ้าไม่ทำผมะหยุพ่อเอ “ เ้าายราิว่า
แล้วล้ม้นไม้ในานพิธีอภิเษนล้มลมา ทั้หมลับเ้ามาในวั เ้าายเมนาทวาใส่น้อายว่า
“ ไอ้ายเล็ ! แเป็นบ้าอะไรอแ ! “
“ ็พี่ายให่ทำผิมเียรบาล “ เ้าายราิบอ
เ้าายเมนาทะเ้าเ้าายราิแ่ราเนทร์เ้ามาวาแล้วบอว่า
“ อย่าายให่ อย่าทำน้อ น้อมันไม่รู้เรื่อ “
“ ถ้าอาราเนทร์อยารู้ว่าไอ้ายเล็มันทำแบบนี้ทำไม ไปถามนัพลอยเพื่อนมันสิเพราะมันเป็นนปล่อยให้ไอ้ายเล็เ้ามา ! “ เ้าายเมนาทะอ
“ ผมทำผิอะไร “ เ้าายราิถาม
“ แออไปเลยไอ้ายเล็ ! และราวนี้ไม่้อลับวั ! “ เ้าายเมนาทวาใส่หน้าน้อาย
“ ็ไ้ “ เ้าายราิอบ
แล้วเินออไปาพระราวัทันที พระเ้าราวะบอแม่ทัพาลิมว่า
“ าลิม ! เรียมำลัไปถล่มพวนแระ ันะยึเมือมัน “
“ รับฝ่าบาท “ แม่ทัพาลิมรับำ
................................
าิมเินมาที่ป่าแห่วามมืแล้วถอุอัศวินรัิาลออ วิษุถามว่า
“ าิม อทัพยัษ์เราไปถึไหนแล้วล่ะ “
“ ันะให้พวแูนี่ให้ี “ าิมบอ
แล้วเอารูปอเ้าายราิใหู้ ัเอร์ถามว่า
“ ใราิม “
“ ไอ้ราิ มันะมาที่สนามแ่บ่อยมา เพราะะนั้นเรา้อเ้าไปในสนามแ่รถอพววัยรุ่นแล้วป่วนพวมัน “ าิมบอ
...............................
เ้าายราิและเพื่อนวัยรุ่นอี 3 นำลัิ่มอร์ไ์อยู่บนถนน เพื่อนอเ้าายราิที่ื่อวิโบอเพื่อนที่ื่อเเว่า
“ เฮ่เเ “
“ อะไรวะไอ้วิโ “ เเถาม
“ อพี่ายรอเ้าแล้วอ่ะ “ วิโอบ
“ ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า “ เเหัวเราะ
แล้วี่มอร์ไ์มาล้อมรอบรถอเ้าายพรายอันีไว้
“ เฮ่ายเล็มาสนุันหน่อยไหมพว “ เเถาม
“ ฮะ ฮ่า ฮ่า เที่ยวเล่นเหรอพรรพว ฮะ ฮ่า ฮ่า “ เ้าายราิแว
เพื่อนที่ื่อมูัสำลัะิ่มอร์ไ์ เเบอว่า
“ โอ้ไม่นะไอ้มูัส “
“ เฮ้ยเี่ยมันะามแล้วสัส “ วิโบอ
แล้วรีบิ่มอร์ไ์หนีไปทันที เ้าายพรายอันีเินมาถามเ้าายราิว่า
“ ายเล็ แออมาิ่อีแล้วนะ “
“ พี่ายรอไม่้อมาห้าม ไม่เห็นเหรอว่าพี่ายให่ทำอะไรผมบ้า ไม่อบพลอยแล้วยัะไม่อบไอ้มูัส ไอ้เเับไอ้วิโอีเหรอ “ เ้าายราิถาม
“ พี่ไม่ไ้อิายเล็ แ่พี่ไม่อยาให้แบับพวนั้น เพราะอนนี้ในหัวแมีแ่พลอย ไอ้มูัส ไอ้เเ ไอ้วิโ แ่นที่พี่อยาให้แยไ้็ือพลอยนะ เา่วยแไ้หมทุอย่า ถ้าไม่มีเาแ็เอาัวรอไม่ไ้ “ เ้าายพรายอันีบอ
“ อย่าพูเป็นลาไปสิพี่ายรอ แล้ว็ไม่้อมาพูให้ผมไ้ยินอีนะ “ เ้าายราิบอ
................................
ที่พระราวัเ้าายเมนาทเหนื่อยาารไปรวราประเทศึให้เ้าหิรันาพามาส่พระราวั
“ โอ๊ยถึแล้วพี่ายให่ ให้ฟาโรห์ปล่อยไ้รึยั “ เ้าหิรันาถาม
“ ไปส่บนห้อ่อนสิน้อสะใภ้ “ เ้าายเมนาทบอ
“ โอ๊ยเอาอะไรนัหนาพี่ายให่ “ เ้าหิรันาถาม
เมื่อพามาส่บนห้อเ้าายเมนาทับัวเ้าหิรันาไว้แล้วลบนเีย
“ พี่ายให่ะทำอะไร “ เ้าหิรันาถามพลาิ้น
“ ไอ้ายรอมันยัแย่ฟ้าไปาพี่ไ้ เธอไม่แ้นมันรึไ ในเมื่อพวมันทำไ้ มันทำไ้เรา็ทำไ้ “ เ้าายเมนาทบอ
แล้ว้มหน้าลมาที่ออเ้าหิรันาทันที
“ อย่าพี่ายให่ อย่า อย่า อย่า “ เ้าหิรันาร้อ
......................................
มูัส วิโและเเำลันั่แวันอยู่ในที่พัสำหรับเ็แว้น เเบอทุนว่า
“ ไอ้มูัส มึเรียนมาเลยสัส ิ่หนีำรวมาไ้ไเนี่ย “
“ ใ้วิทยายุทธ์อไอ้ายเล็ไสัส “ มูัสบอ
“ โห่......เี่ย ! ูนึว่ามึมีวิทยายุทธ์แ่ที่ไหนไ้เลียนแบบไอ้ายเล็ วายเอ๊ย ิไ้นะ “ วิโบอ
“ พวแใ่ไหมที่ทำให้น้อายันเป็นแบบนี้ “ เ้าายพรายอันีถาม
“ พี่ายรอร๊าบ อย่า้อมพวผมเลยร๊าบ มาแ่รถันีว่า “ มูัสบอ
“ ไอ้สัส ! วนีนเหมือนไอ้เี่ยเเอี “ วิโบอ
เ้าายพรายอันีเินออมาาที่พัอเ็แว้นแล้วเินมาที่ห้อเรียนแล้วบอพลอยว่า
“ พลอย พี่อยาให้เธอูแลายเล็้วย ายเล็มันไม่มีเพื่อนที่ไหน “
“ ที่พี่ะพูับหนูมีแ่นนี้ใ่ไหม ที่ายเล็ไปพัานอภิเษพี่้อไปโทษายเล็ีว่ามาว่าหนู “ พลอยบอ
“ ็เธอเป็นเพื่อนายเล็ทำไมเธอไม่ห้าม “ เ้าายพรายอันีถาม
“ นี่ ! หนูห้ามแล้วแ่น้อายพี่ไม่ฟั นาเพื่อนสนิทัวเอยัไม่ฟัแล้วิว่านอื่นะฟัเหรอ “ พลอยถาม
เ้าายพรายอันีเห็นสร้อยปิศาอยู่ในมือวัยรุ่นสาว
“ เพราะไอ้สร้อยนี่ใ่ไหม “ เ้าายพรายอันีถาม
แล้วว้าสร้อยปิศาในมือพลอยมาแล้ววิ่หนีเ้าป่าไปทันที
“ มัน็แ่สร้อยเอ มันะร้ายานาไหนเียว ! “ พลอยวาลั่น
แล้ววิ่ามเ้าายพรายอันีไป
“ พี่ายรอ ! เอาสร้อยพลอยืนมานะ ! “ พลอยวาลั่น
เ้าายพรายอันีมอไปบนฟ้าแล้วเห็นเาำอาิม ัเอร์และวิษุลอยมาาบนฟ้า สุหนารีบวิ่มาพาเ้าายพรายอันีหนีทันที
“ ิเลสอสร้อยรัิาลนั่นร้ายแรมาเลยนะพี่ายรอ “ สุหนาถาม
“ เรา้อไปเมืออพวพานา “ เ้าายพรายอันีบอ
.................................
เ้าหิสุรัสวีเินถือไม้ยันเ้ามาในห้ออเ้าายเมนาทผู้เป็นพี่ายแล้วเห็นเ้าหิรันายืนอยู่ในห้อ
“ สวัสีหิทราย “ เ้าหิรันาบอ
“ พี่ฟาโรห์เ้ามาทำอะไร “ เ้าหิสุรัสวีถาม
เ้าหิรันาเอาแส้ฟาเ้าหิสุรัสวีนล้มลับพื้น เ้าหิสุรัสวีวิ่ออไป้านอทันที เ้าายเมนาทเินมาอเ้าหิรันาแล้วถามว่า
“ ราวหลั็อย่าไปว่ายัยทรายสิฟาโรห์ ไปว่าทำไม “
“ ็พี่ายให่ไม่เห็นเหรอ ยัยทรายะเ้ามาเผยวามลับน้อนะ “ เ้าหิรันาบอ
“ ไม่เป็นไร ใระเปิเผยฟาโรห์น่ะเี๋ยวพี่ัารมันเอ “ เ้าายเมนาทบอ
แล้วเ้ามาอเ้าหิรันาไว้
“ น้ออยาให้อาราเนทร์หนีไปาประเทศรภพอ่ะ “ เ้าหิรันาบอ
“ อยาให้อาราเนทร์ออไปเหรอ เี๋ยวพี่ไล่ให้เอ “ เ้าายเมนาทบอ
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น