คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เกมรักหักบัญชีแค้น (เมธาวิธ-แพรเกยูร)
บทที่ 3
เมรัหับัีแ้น
ทาวิธและรเินเ้ามาในโรพยาบาลที่ฟ้ามพูพัอยู่ ทาวิธหยิบโทรศัพท์ึ้นมารับสายแล้วถามว่า
“ ไแ้วิริยา เธออยาไ้บริษัท APK ใ่ไหม ัน่วย “
“ แ้วพอะทำไ้่ะลุวิธ ไม่้อห่วหรอ “ แ้วิริยาบอ
ทาวิธวาสายแล้วเินามหาห้อที่ฟ้ามพูพัอยู่ เมธาวิธเินมาสวนันับทาวิธพอี ทาวิธหันไปมอ
..........................
อ้อมใมทำานแ่เ้าพนัานบอว่า
“ นัอ้อมแเ้ามาทำไม “
“ ันเป็นประธานพวเธอนะ “ อ้อมใบอ
“ ุแ้ว่าหาเป็นท่านประธาน “ พนัานบอ
“ แ้วเหรอ “ อ้อมใถาม
แ้วิริยาเินออมาาห้อ
“ แ้ว แ้วทำแบบนี้ทำไม “ อ้อมใถาม
“ ็แ้วเห็นอ้อมทำานเหนื่อย็เลยอยา่วยบ้า “ แ้วิริยาบอ
“ แล้วแ้วทำแบบนี้ไ้ยัไ “ อ้อมใถาม
“ แ้ว็แ่เอาใบเสร็ที่พ่ออ้อมเ็นเป็นื่ออ้อมไปลบในอมพิวเอร์แล้วใส่ื่อแ้วเ้าไป แล้วปริ๊นท์ลับมา “ แ้วิริยาบอ
“ แ้ว ทำไมแ้วทำับอ้อมแบบนี้ อ้อมไปทำอะไรให้แ้ว “ อ้อมใถาม
“ ็อ้อมมาแย่อมรไปาแ้วไ “ แ้วิริยาบอ
.........................
เมธาวิธและแพรเยูรมานั่ที่ร้านาแฟแล้วพูุยันไปเรื่อย หิสาวนหนึ่เินมาบอว่า
“ เมย์ วันนี้มโนอยาะมาอืนีนะเมย์ “
เมธาวิธนั่นิ่ไม่สนใหิสาว
“ เมย์โรธที่มโนทำให้เมย์ายหน้าพวที่มหาลัยใ่ไหม “ มโนราห์ถาม
“ ผมโรธ โรธมา้วย ุทำให้ผมถูไอ้พวนั้นล้อว่าผมเป็นอะไรับน้ออ้อม “ เมธาวิธบอ
“ เมย์ มโนอโทษนะ มโนไม่ิเลยว่ามันะเป็นแบบนี้ “ มโนราห์บอ
“ พอเถอะมโนราห์ ถ้าุไม่แล้ผมอย่านั้น ผมไม่โรํุหรอ เรื่ออเรามันบไปแล้วมโนราห์ไ้ยินไหม “ เมธาวิธบอ
มโนราห์ึเินออไป้านอ แพรเยูรถามเมธาวิธว่า
“ มโนราห์ เาเป็นใรเหรอะพี่เมย์ ื่อเหมือนนาเอวรรีเลย “
“ แฟนเ่าพี่เอน้อแพร สมัยมหาลัย “ เมธาวิธบอ
“ แพรเยูร ! แพรเยูร ! “ รีแสใ้ิเรียแพรเยูร
“ พี่เมย์ะ แพรไป่อนนะะ “ แพรเยูรบอ
แล้วเินไปหารีแสที่ึสู รีแสบหน้าแพรเยูรแล้วถามว่า
“ แไปที่ไหนมา ทำไมันเรียไม่ไ้ยิน “
“ แพรุยับพี่เมย์อยู่่ะพ่อ “ แพรเยูรอบ
เธอรู้ว่า้อโนรีแสทำร้ายแน่แ่็พยายามยมือึ้นไหว้อร้อว่า
“ แพรไม่ไ้ัำสั่พ่อนะ แพรรัพี่เมย์ริๆนะพ่อ “
รีแสบหน้าแพรเยูรไปสอรอบแล้วบอว่า
“ แไม่้อมาแัว ันสั่ให้แไปสืบนัอ้อมใ ไม่ใ่ให้มาอยู่ับไอ้เมย์ ! “
“ พี่เมย์สอนสิ่ีๆให้แพรในะที่พ่อไม่เยสอน พี่เมย์เาเป็นนี ทำไมแพระรัพี่เมย์ไม่ไ้ “ แพรเยูรถาม
“ วรพล ! เอาเสื้อแพรเยูรไปีทิ้ให้หม “ รีแสสั่
“ รับุรีแส “ วรพลบอ
แล้วเินเ้าหาแพรเยูร
“ อย่ายุ่อที่พี่เมย์ื้อให้ันนะวรพล “ แพรเยูรู่
“ แุ่รีแสบอให้ีทิ้ “ วรพลบอ
“ แลอเอาอพี่เมย์ีูสิ ันะ่าแ “ แพรเยูรพูเสียแหบ
“ วรพลไม่้อฟัมัน ทิ้เลย “ รีแสสั่
วรพละหยิบถุเสื้อแ่แพรเยูร่วนหน้านเิแผล
“ น้อแพรระวั ! “ เมธาวิธบอ
แล้วยิวรพล แ่วรพลไม่เป็นอะไรเลย เมธาวิธเ้า่อสู้ับวรพลแ่วรพล็ยัยืนนิ่ไม่รู้สึเ็บหรือไม่ยับเยื้อน ยิ่เมธาวิธ่อยแรเท่าไหร่วรพล็ยัยืนนิ่ไม่รู้สึอะไร
“ พี่เมย์ แพรลืมบอว่าวรพลเป็นยมทู “ แพรเยูรบอ
“ ริเหรอ “ เมธาวิธถาม
เมธาวิธระโสูแล้วเะ้านอวรพลแ่วรพล็ยัไม่รู้สึอะไรเลย
“ แหล่ะยมทู ถ้าเป็นนป่านนี้อเบี้ยไปนานแล้ว “ เมธาวิธบอ
“ สู้พอรึยั าันบ้านะ “ วรพลบอ
แล้วับเมธาวิธยึ้นแล้วทุ่มลับพื้น วรพลเหยียบหน้าอเมธาวิธไว้
“ แิะสู้ันไ้หรือไอ้เมย์ “ วรพลถาม
แล้วเะเมธาวิธนลื่นไปึ เมธาวิธเาะไม่ทันึลไปในที่สุ แ่อ้อมใ่วยนเ็นเียมาพอี เมธาวิธมาบนเียน้ำ เมธาวิธลิ้าเีย
“ ุเมธาวิธ “ อ้อมใบอ
“ พี่เมย์ “ แพรเยูรเรีย
แล้วทั้สอ็วิ่มาหาเมธาวิธ
“ แพร พี่หาเธอเอแล้ว “ อ้อมใบอ
“ นัอ้อม ! แไม่้อมา่วยพี่เมย์ แไม่ใ่พี่สาวัน “ แพรเยูรบอ
“ แพร พูับพี่ีๆนะ “ อ้อมใบอ
“ แไปไลๆพี่เมย์เลยนัอ้อม ไปสิ ไปสิ “ แพรเยูรไล่
อ้อมใยัไม่ไป แพรเยูรึท่อมน์เรียอีาำมาลาอ้อมใออไปทันที
“ ี ันะบอให้แรู้ไว้นะนัอ้อม ว่าอย่ามาเล่นับนอย่าัน “ แพรเยูรบอ
“ น้อแพร พาพี่ไปโรพยาบาลหน่อย “ เมธาวิธพู
“ เี๋ยวแพร่วยนะะพี่เมย์ “ แพรเยูรบอ
แล้วพาพยายามแบเมธาวิธแ่แบไม่ไหว
“ ถึแพรแบพี่เมย์ไม่ไหว แพร็ะพาพี่เมย์ไปหาหมอให้ไ้ เพราะแพรรัพี่เมย์ “ แพรเยูรบอ
“ น้อแพร พี่ว่าไปามนมา่วยีว่านะ เี๋ยวพ่อน้อแพระทำร้ายน้อแพรอีนะ “ เมธาวิธบอ
“ ไม่ แพระไม่ทิ้พี่เมย์ ไม่ว่าพี่เมย์ะอาารเป็นยัไ แพระไม่ทิ้พี่เมย์ “ แพรเยูรบอ
แพรเยูรแบเมธาวิธี่รั้แ่็ไม่สำเร็ นระทั่ไปเอสอหนุ่มปรปัษ์และธัรเินมาหาอินที่ร้านอาหาร ธัรเอบแพรเยูรเ้าึเินไปถามว่า
“ ไน้อ อเบอร์โทรศัพท์หน่อย “
“ ันไม่มีเบอร์โทรศัพท์ มีแ่เบอร์รอเท้านายะเอาไหม “ แพรเยูรถาม
“ อะไรัน ันแ่หยอเล่นแล้วเธอะเอารอเท้าบหน้าันเลยเหรอ “ ธัรถาม
“ ที่บอไม่มีเบอร์โทรศัพท์น่ะันไม่มีริ บ้านันใ้ิุยัน “ แพรเยูรบอ
“ ออย่าบอนะว่าเธอมีสัมผัสที่ 6 ไหนลอใ้ิพูับันสิ “ ธัรบอ
“ นายธัร ล้าล้อันเหรอ “ แพรเยูรถาม
“ อโทษรับ ไอ้ธัรเพื่อนผมมันไม่ไ้ั้ใ “ ปรปัษ์บอ
“ นั่นไเธอมีสัมผัสที่ 6 เธอรู้ื่อัน “ ธัรบอ
“ ไอ้ธัร นิ่ “ ปรปัษ์บอ
“ ็นายบอให้ันนิ่ัน็ลัวเหมือนันน่ะ “ ธัรบอ
“ ถ้าลัว็อย่าท้าเาสิ “ ปรปัษ์บอ
“ พี่ปรปัษ์หัสอนเพื่อนพี่้วยนะะว่าอย่ามาลอีับแพร “ แพรเยูรบอ
“ รู้ื่อพี่ไ้ไน้อแพร “ ปรปัษ์ถาม
“ เื่อันรึยั ว่ายัยนี่น่ะมีสัมผัสที่ 6 รู้ัไหม Sixthsens น่ะ Sixthsens “ ธัรบอ
“ โว้ย ! รู้แล้ว “ ปรปัษ์บอ
ธัรเินมาใล้ๆแพรเยูรแล้วบอว่า
“ เธอน่ะื่อแพรเยูรใ่ไหม ันะำหน้าเธอไว้นะ ำื่อันไว้นะ ันธัร ปราบศึ “
“ ั้นนาย็ำื่อันไว้้วยนะ ันแพรเยูร สุเลสูร “ แพรเยูรบอ
“ ไ้ ันำแน่ แ่ารำอันอแบบนี้ “ ธัรบอ
แล้วหอมแ้มแพรเยูรแล้วเินาไปพร้อมปรปัษ์
“ ไอ้บ้า “ แพรเยูรพูเบาๆ
“ ันอำอีที “ ธัรบอ
แล้วหอมแ้มแพรเยูร
“ ไอ้บ้า “ แพรเยูรพูเบาๆ
“ ันอำอีทีสิ “ ธัรบอ
แล้วหอมแ้มแพรเยูรไปอีที
“ พอใันแล้ว ันไปนะ “ ธัรบอ
“ ไปเลย นายนี่วยโอาสลอเลยนะนายธัร “ แพรเยูรบอ
ธัรึเินาไปแ่็เินลับมา
“ อันำอีทีสิ “ ธัรบอ
แล้วะหอมแ้มแพรเยูรแ่หิสาวผลััวออห่า
“ อย่านะ “ แพรเยูรบอ
“ ัน่วยพี่เมย์อเธอเอ “ ธัรบอ
“ นายไม่้อมา่วยพี่เมย์นะ ันแบพี่เมย์เอไ้ นายไม่้อยุ่ “ แพรเยูรบอ
“ เธอะแบพี่เมย์ไหวไ้ยัไ ให้ัน่วยน่ะีแล้ว “ ธัรบอ
แพรเยูระบธัรแ่ายหนุ่มหลบทัน
“ ไม่โน “ ธัรบอ
แพรเยูรบอีทีายหนุ่ม็หลบอีรอบ
“ ไม่โน “ ธัรบอ
แพรเยูรึบอีรอบแ่ธัรหลบ
“ ไม่โนอีแล้ว “ ธัรบอ
“ ไม่โนใ่ไหม “ แพรเยูรถาม
แล้วบไปอีทีแ่ธัรหลบไ้เมื่อายหนุ่มหมุนหัวลับมา็โนแพรเยูรบา้าหลั
“ ไม่โนยัไ็้อโนอยู่ีล่ะน่านายธัร “ แพรเยูรบอ
“ นี่เธอ เธอล้าบหัวเพศพ่อเธอเหรอ “ ธัรถาม
“ ็นายไม่ใ่พ่อัน “ แพรเยูรเถีย
“ หน็อยเธอ ฝาไว้่อนเถอะนะ ยัยแพรเยูรัวแสบ “ ธัรบอ
“ เหมือนันล่ะน่า นายื่ออะไรนะ ธั-รใ่ไหม “ แพรเยูรแล้
“ ธัร “ ธัรอบ
“ ลีนี่ ธั-ร “ แพรเยูรพู
“ ธัร “ ธัรพูอย่าหมวามอทน
“ ั้นนายำไว้แล้วันว่า นายไม่สิทธิ์มายุ่ับัน ำไว้ไอ้บ้า ! “ แพรเยูรบอ
แล้วเินไปหาเมธาวิธ
“ ำไว้นะยัยแพรเยาน เอ๊ยไม่ใ่แพรเยูร เธอน่ะในเมื่อันมาอวาม่วยเหลือเธอ็้อยอมให้โอาสัน่วยบ้า ไม่ใ่่าแล้ว็ไล่ ถ้ายัไม่อยาายเร็วน่ะ็อย่าทำานหนันเียว วรให้นอื่นเา่วยบ้า เพราะถ้าทำนเียว เราอาเหนื่อยแล้วหมลมหายใไ้ เอา้อนี้เป็นหลันะแพรเยูร “ ธัรบอ
“ ยัไัน็ไม่เื่อนายหรอธั-ร “ แพรเยูรบอ
แล้วาไป
“ บอว่าธัรไเล่า “ ธัรบอ
แล้วเินแบเมธาวิธไปโรพยาบาล
“ นายเป็นใร “ เมธาวิธถาม
“ ผมธัร ปราบศึรับพี่เมย์ พ่อผมื่อ้อน บุโ ปราบศึ “ ธัรอบ
“ นายแบันไหว้วยเหรอ “ เมธาวิธถาม
“ ไหวสิรับพี่เมย์ อนผมแบรูที่โเรียนแป๊บเียวรูลาหลัเลย “ ธัรบอ
“ แปลว่าแบเ่นานั้นเลย “ เมธาวิธถาม
“ ผมสะุหล้มรูระเ็นน้ำเลย “ ธัรบอ
“ ั้นนายอย่าทำันลื่นพรวล่ะนายธัร “ เมธาวิธบอ
“ ผมเือบทำพี่เมย์แล้วนะ “ ธัรบอ
“ ถ้านายทำ นายเอาเบอร์รอเท้าันไปเลย “ แพรเยูรบอ
โปริามอน่อไป
ถ้าเามาอวาม่วยเหลือเรา็้อยอมให้โอาสเา่วยบ้า ไม่ใ่่าแล้ว็ไล่เา ถ้ายัไม่อยาายเร็ว็อย่าทำานหนันเียว วรให้นอื่น่วยบ้าเพราะถ้าทำนเียว เราอาะเหนื่อยนหมลมหายใไ้
ธัร
ความคิดเห็น