คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันคล้ายวันเกิดของราเชนทร์
บทที่ 2
วันล้ายวันเิอราเนทร์
เ้าายพรายอันีำลัเินไปื้ออมาวัมาให้ราเนทร์ผู้เป็นอา เ้าหิรันาเินมาถามว่า
“ พี่ายรอ นี่มันอะไรันเนี่ย แทนที่ะื้ออวันแ่ให้ฟาโรห์แล้วมาื้อให้อาราเนทร์เนี่ยนะ “
“ อาราเนทร์เาน่าสสารนะ ไม่มีใรไปหาเา ันะไปานวันเิอาัน ไม่เหมือนเธอหรอที่เอาแ่ไร้สาระไปวันๆ “ เ้าายพรายอันีบอ
“ พี่ายรอ ! ำไว้นะเี๋ยวฟาโรห์ลับไปฟ้อเส็ที่ประเทศวนาสวาทว่าพี่ายรอไม่ยอมอภิเษสมรส ! “ เ้าหิรันาบอ
“ ั้น็ฝาบอพระเ้ารามา้วยนะว่าเ้าแห่วามมืำลัะยึพหุภพ สถานาร์แบบนี้ยัมีหน้ามาัานอภิเษอี “ เ้าายพรายอันีบอ
...............................
ในพระราวัสุหนาำลัสอนเ้าหิสุรัสวีเินอยู่ แ่แล้ว เ้าายเมนาทเินมาถามสุหนาว่า
“ สอนยัยทรายเินแล้วเหรอรับฟ้า “
“ เ้าหิเริ่มเินไ้แล้ว่ะเ้าายให่ “ สุหนาอบ
“ เห็นไหมพี่ายให่ เพราะมีหมออย่าพี่ฟ้าไทรายถึเินไ้แล้ว “ เ้าหิสุรัสวีบอ
“ ไม่เอาเามาเป็นพี่สะใภ้ะเลยล่ะยัยทราย “ เ้าายเมนาทถาม
“ ีนะพี่ายให่ “ เ้าหิสุรัสวีอบ
“ ฟ้ารับ ถ้าุะเ้าอภิเษับผม็ยินีรับ “ เ้าายเมนาทบอ
สุหนาทำหน้าใมาเพราะอประเทศรภพั้ไว้ว่าห้ามาววัแ่านับสามัน
..................................
เ้าายราิำลัุยับวัยรุ่นสาวนหนึ่ื่อพลอยในร้านาแฟอประเทศรภพ
“ ายเล็ เราว่านะนายเลิทำัวเป็นเ็แว้นสัทีเถอะ “ พลอยถาม
“ เราอบทำแบบนี้ แล้วใระมาบัับเราไ้ล่ะพลอย “ เ้าายราิถาม
“ แ่เราว่านะนายทำัวแบบนี้มันไม่ใ่เรื่อีเลยนะายเล็ นาย้อหัเื่อพี่ายรอับพี่ายให่บ้า “ พลอยบอ
พวอัศวินรัิาล 3 นเินมาในร้านาแฟพอี เ้าายราิสัเเห็นึถามพลอยว่า
“ พลอย เราเห็นพวอัศวินรัิาลำลัเ้ามาในร้านนี้ “
“ ัเอร์ ่าน วิษุ ราม าิม ลาล “ พลอยพูื่ออัศวินรัิาล
าิม ัเอร์และวิษุถอุอัศวินรัิาลออมาแล้วหันมาหาเ้าายราิและพลอย
“ ับัวมันไปให้เ้าแห่วามมื ! “ วิษุสั่
แล้วาิมับัเอร์็วิ่ไล่ับเ้าายราิและพลอย พวยัษ์โผล่มาัหน้าทั้สอไว้
“ พวแถอยไปเี๋ยวนี้นะ ! “ เ้าายราิสั่
“ ะหนีไปที่ไหน็หนีไม่พ้นหรอายเล็ เพราะแำลัะายไ “ าิมบอ
แล้วใสุ่อัศวินรัิาลเินมาหาเ้าายราิ วิษุและัเอร์็ใสุ่อัศวินรัิาล้วย าิมใ้พลัิหยิบมีและอมีมให้ลอยึ้นแล้วเหวี่ยใส่เ้าายราิแ่ราเนทร์เ้ามาวาไว้และปัมีออ้วยาบเทพเ้า
“ อย่ายุ่ับหลานันนะไอ้พวอัศวินรัิาล “ ราเนทร์บอ
“ ิะ่วยพวมันไ้รึราเนทร์ แมันแ่นานี้แล้วแ่วยไอ้ายเล็ไม่ไ้หรอน่า ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า “ ัเอร์บอ
“ ท่านราเนทร์ ัารพวมัน้วยนะ “ พลอยบอ
“ ระวััวให้ี็แล้วัน “ ราเนทร์บอ
แล้วใ้าบฟันแนยัษ์าไปหนึ่น ยัษ์นนั้นร้อ้วยวามเ็บปว าิม ัเอร์และวิษุแปลเป็นเาำเ้าทำร้ายเ้าายราิและพลอย ราเนทร์หยิบาบเทพเ้าฟาเหล่าอัศวินรัิาลนบาเ็บหนีไปทันที
......................................
สุหนาและเพื่อนสนิทื่อนิรา หรือ ะเอม ทั้สอเินมานัุ่ยันที่ทุ่โล่อหมู่บ้านเล็ๆ
“ เสียายที่พวในวัไม่ออมาในสถานที่แบบนี้ เธอว่าไหมะเอม “ สุหนาถาม
“ ็ว่าั้นนะฟ้า แ่เราน่ะรู้ว่าท่านราเนทร์เยไปเผิพวยัษ์้วยในะที่พวยัษ์ับพวไททันร่วมมือันน่ะ เราน่ะอยาะไปบ้า “ นิราบอ
“ แ่ะเอม เราว่านะเราไม่่อยอยาเ้าวัเลย เพราะห้ามไม่ให้สามันรัับาววั แล้วเราเป็นแ่าวบ้านธรรมาเอ “ สุหนาบอ
“ เราว่านะถ้าเธอเสียอะไรไปเธอ้อหัทำใบ้า ทำใไ้็ะเป็นเหมือนเรานี่แหละฟ้า “ นิราบอ
“ ะเอม ทำใเหรอ แฟนเธอายไปแล้วนะเธอยัสนุสนานอยู่เหรอ “ สุหนาถาม
“ ็แฟนเราายไปแล้ว ร้อไห้ร่ำรวไปแฟน็ไม่ฟื้นึ้นมาหาเราหรอ อย่าเียวือทำใ ถึร้อไห้ไป็ไม่ทำให้ไอ้ภาุแฟนเรามันลับมาหรอ นายไปแล้วร้อไห้ไปเา็ไม่ไ้ยินเราหรอ “ นิราบอ
“ อบใะเอม “ สุหนาบอ
............................
พระเ้าราวะับเ้าายเมนาทำลัเินมาที่ป่าแห่หนึ่ เ้าายเมนาทและพระเ้าราวะใส่แว่นาำปปิใบหน้าไว้ พวอาารเินมาบอว่า
“ ม่มีใรอยู่เลยรับฝ่าบาท เ้าายให่ “
“ อาวุธพวนี้ายไ้ราาแน่ แหม...อะไระเป็นใให้พวเราอย่านี้ “ พระเ้าราวะบอ
อานนท์ี่ไม้วามาเห็นพอี เ้าายเมนาท็หันมาเห็นแวบๆึถามว่า
“ นั่นใรน่ะ ! “
อานนท์รีบี่ไม้วาหนีทันที เ้าายเมนาทสั่ว่า
“ ับมัน ! “
แล้วพวอาาร็ไล่ับอานนท์ อานนท์ใ้เวทมนร์่าพวอาารายไปหลายน เ้าายเมนาทเินมาถามว่า
“ ท่านอานนท์ พ่อมที่ทำพลุเ่ๆน่ะเหรอ แบบนี้้อเอัน “
“ เ้ามาสิเ้าายให่ ันไม่ลัวแหรอนะ “ อานนท์บอ
“ วันนี้วันล้ายวันเิออาราเนทร์ ถ้าแมาวาันะอบแทนให้สาสมเลยไอ้อานนท์ “ เ้าายเมนาทบอ
“ พูมาายให่่ามันสัทีสิ ! “ พระเ้าราวะโวยวาย
“ ราวะ ันำไ้ว่าแเยู่ราเนทร์ว่าถ้าาบไททันหัแะไล่น้อายแออาพระราวั เพิ่มารู้ว่าแไม่ไู้่ แ่น้อายแรัารผภัยแ็หาว่าน้อายแทำให้ระูลเสื่อม ทีแยัอบ้าอเถื่อนไ้ แนั่นแหละทำระูลเสื่อมเสีย “ อานนท์บอ
“ มึไม่้อมาสอนูไอ้พ่อม ในโลพหุภพนี้มีประเทศรภพเท่านั้นแหละที่ยิ่ให่ รู้ไว้ะไอ้โ่ “ พระเ้าราวะพู
“ ราว่อน็พูแบบนี้ ประเทศปุระัย็เยเป็นอประเทศรภพแ่็ถูพวไททันบุยึมาเป็นอพวมัน แถมทายาททั้ 3 นอประเทศปุระัย าิม ัเอร์และวิษุ็ลายเป็นอัศวินรัิาลสาวอพระนายรินทร์เทพเ้าบ “ อานนท์พู
.................................
เ้าายราิเินเ้ามาในวัอย่าลัวๆเพราะลับบ้านึ เ้าายราิลัวว่าะถูุ พระเ้าราวะเินมาถามว่า
“ ายเล็ ! ลับบ้านึอีแล้ว ไปเที่ยวับเพื่อนมาน่ะสิ ไม่ใ่หรอน่าะเป็นำวนออีนัพลอยมาว่า “
“ พ่อรับ แ่เาเยเป็นเ็เเร ็ไม่ไ้หมายวามว่าะเเรเสมอไปนะรับ ทำไมพ่อไม่ยอมรับเาบ้า “ เ้าายราิบอ
“ ็ันไม่อบมัน แิไหมว่าระูลษัริย์อเราะเสื่อมเสียแ่ไหนที่แเป็นแฟนับนัเ็ส๊อยนั่นน่ะ ! “ พระเ้าราวะถาม
“ พ่อเอาแ่ยึมั่นใน ทำไมรับแ่พลอยเาเยเป็นเ็เเรมา่อนพ่อะไม่ยอมรับเาเป็นลูสะใภ้เลยเหรอรับ พวนั้นมันบัับฝืนใเราเินไป ถ้าาววัะรัับสามันแล้ว้อทำาม่าน็่าไม่มีวามสุ “ เ้าายราิบอ
“ เป็นเพราะมันไแถึไ้เือบถูอัศวินรัิาล่าาย “ พระเ้าราวะบอ
“ อย่าว่าายเล็เลย่ะฝ่าบาท ถ้าท่านราเนทร์ไม่เ้ามา่วย ายเล็ับพลอยายไปแล้ว “ พลอยพู
“ ไอ้ราเนทร์มันยัิผภัยอีเหรอ “ พระเ้าราวะถาม
“ ไายเล็ เออัศวินรัิาลอริแล้วยัอยาเออีไหม “ เ้าายเมนาทถาม
“ พูไปพี่ายให่ ไปว่าพี่ายเล็แบบนั้นทำไม “ เ้าหิสุรัสวีถาม
“ เอ้อวันนี้เป็นวันล้ายวันเิอท่านราเนทร์ ายเล็ะไปไหม “ พลอยถาม
“ ไม่้อไป ! “ พระเ้าราวะะอ
“ พ่อ ! พ่อะมาบัับผมแบบนี้ไม่ไ้นะ ! “ เ้าายราิแผเสีย
....................................
เ้าายพรายอันีเินมาหาสุหนาที่ระท่อมปลายนาอราเนทร์แล้วถามว่า
“ ลอาราเนทร์ยอมให้สร้อยอนั่นรึยั “
“ ท่านราเนทร์มีิเลสแรมาเลย หวสร้อยปิศานั่นอย่าับว่าสร้อยปิศาเป็นเมียเาอย่านั้นแหละ แล้วยัพูว่าที่รัันะไม่ทิ้เธอ เนีย่พูอย่าับเห็นสร้อยปิศาเป็นู้หิอย่านั้นแหละ “ สุหนาบอ
“ อาราเนทร์เสียใเรื่ออาารา อาาราถู่าาย อาราเนทร์ถูอาถรรพ์อสร้อยปิศานี่เ้าไปนทำให้เห็นสร้อยปิศานี่เป็นอาารา วิธีแ้อาถรรพ์เรา้อทำลายสร้อยปิศานี่ “ เ้าายพรายอันีบอ
าวบ้านทุนเินมาัานเลี้ยลอวันเิอราเนทร์ ราเนทร์เล่านิทานให้เ็ๆฟัว่า
“ เมื่ออนันยัเป็นวัยรุ่นอยู่นะ ันอยู่ในวล้อมอพวไททัน 3 น พวมันพูว่าะปรุันเป็นอาหารมื้อไหนี อาหารมื้อ่ำหรืออาหารมื้อเ้าี “
“ แล้วอา็เล่าเรื่อนี้้ำแล้ว้ำเล่า “ เ้าายเมนาทพูอย่าูหมิ่น
“ ายให่ พูีๆับอาหน่อยนะ เรื่อพวนี้อาไปเอั้แ่สมัยวัยรุ่น “ ราเนทร์บอ
เ้าายราิหยิบพลุมาแล้วบอพลอยว่า
“ เราะยิพลุึ้นฟ้าให้พวยัษ์บุมา เธอว่าไหม “
“ ายเล็ เราว่านะอย่าทำแบบนี้ีว่า ถ้าไม่ใ่พวยัษ์แ่เป็นอัศวินรัิาละว่าไ “ พลอยถาม
“ ็ให้อาราเนทร์ใ้าบเทพเ้าไล่พวมันสิ “ เ้าายราิอบ
“ เื่อาย ทำไมนาย้อทำัวให้เราเหนื่อยทุทีเลยนะายเล็ ถ้าไม่มีเราแล้วนายะอยู่ยัไ “ พลอยถาม
“ พูเป็นลาไปไ้พลอย เราไม่เื่อหรอว่าเธอะาย เพราะเราสนิทับเธอแบบนี้ “ เ้าายราิบอ
เ้าหิรันาเินเ้ามาในานลอวันเิอราเนทร์ พระเ้ารามาถามลูสาวว่า
“ ไหนล่ะนัสาวาวบ้านที่แพูถึ “
“ นนั้นน่ะพ่อ ื่อสุหนาหรือื่อเล่นฟ้า “ เ้าหิรันาบอ
“ เรา้อเรียไอ้ายเล็มาุยันหน่อยะแล้ว “ พระเ้ารามาบอ
เ้าายราิเินมาหาพระเ้ารามาแล้วถามว่า
“ อ๋อน้ารามา มีอะไรเหรอรับ “
“ พ่อพี่ไม่มีอะไรหรอ้ะายเล็ มีแ่พี่ที่มี “ เ้าหิรันาบอ
“ หึพี่ายรอน่ะสิรับพี่ฟาโรห์ บอให้นะรับพี่ายรอไม่้าหรอ เี๋ยว็อภิเษันแล้ว รอไ้รับ “ เ้าายราิบอ
“ ายเล็ อย่าว่าพี่แบบนั้นนะ “ เ้าหิรันาบอ
“ ็ไ้นะรับ แ่น้อสามีออร้อพี่สะใภ้หน่อยเถอะ อให้พี่สะใภ้เลิหึพี่ายไ้แล้ว “ เ้าายราิบอ
“ แวไมู่หน้าเาเลยเหรอายเล็ “ พลอยถาม
“ เราไม่ลัว เพราะยัไประเทศรภพับประเทศวนาสวาทเป็นพันธมิรัน ไม่โรธแ้นันหรอ “ เ้าายราิบอ
แล้วเินไปนับเ้าายเมนาทที่ำลัพาสุหนาไปเ้นรำนน้ำหใส่เ้าายเมนาท
“ ไอ้ายเล็ ! แเป็นบ้าอะไรวะ “ เ้าายเมนาทถาม
“ พี่ายให่ ไม่เห็นเหรอว่าน้อเป็นวัยรุ่นน่ะ ็้อมีวนีนเป็นธรรมา ไม่้อห่วผมไม่วนีนให้พี่เสียหน้าหรอ “ เ้าายราิบอ
“ แล้าพูแบบนี้่อหน้าันเหรอไอ้ายเล็ “ เ้าายเมนาทถาม
“ แล้วทำไม วัยรุ่นนอื่นยัวนีนไ้ แล้วทำไมผมะทำไม่ไ้ “ เ้าายราิถาม
“ ็ุฟ้าำลัะเป็นพี่สะใภ้แไ “ เ้าายเมนาทอบ
เ้าายราิเินถอยหลัมาน้นไม้แล้วบอว่า
“ ถามพี่ฟ้าเา่อนว่าเาอยาอภิเษรึเปล่า ถ้าเาไม่อยา็ไม่้ออภิเษ “
“ ายรอ ันว่าไอ้ายเล็มันเมามาไปแล้วนะ พามันไปนอน่อนไป “ เ้าายเมนาทบอ
“ ไม่ล้านั่มอร์ไ์ลับนเียว “ เ้าายราิบอ
“ ทำไม “ เ้าายเมนาทถาม
“ ลัวผี “ เ้าายราิอบ
เ้าายเมนาทะเ้าน้อายแ่พลอยมาวาไว้แล้วบอว่า
“ อย่าว่าายเล็เลยพี่ายให่ เี๋ยวพลอยพาเาลับวัเอ “
แล้วพาเ้าายราินั่มอร์ไ์ลับทันที เ้าายเมนาทมออย่าแ้นน้อายมา
“ พี่ายให่ ผมว่าอย่าโรธไอ้ายเล็เลยรับ ายเล็มันไม่รู้เรื่อ “ เ้าายพรายอันีบอ
“ ายรอ แลับไปูยัยทรายไปว่าเินไ้รึยั ันอยาให้เาเินไ้เหมือนนอื่นเา “ เ้าายเมนาทบอ
ท้อฟ้าเป็นรูปหน้าพระนายรนิทร์อนเป็นเทพเ้า อารยันบอสุหนาว่า
“ ฟ้า พี่ว่าพวาววั็อย่านี้แหละไม่เยออาวั็เลยทำัวแบบนี้ “
“ พี่ะวัน ฟ้าสสารเ้าหิทรายน่ะ ไม่เยออมาาวัเลยเพราะ้อใ้ไม้ยันลอ ถ้าาเาหายไวๆ็ี “ สุหนาบอ
เ้าหิรันาเินมาแอบูสุหนาอยู่ห่าๆแล้วสบถว่า
“ สัวนัเ้าแห่วามมื้อ่าแ ฟ้า “
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น