คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ประกาศอิสรภาพ
บทที่ 12
ประาศอิสรภาพ
นับวันอทัพไแอนท์าพระราม 6 ยิ่แ็แร่ึ้นทุวัน แปลนาสาธิที่เหล่ามนุษย์ปลูึ้นมาำลัะอาม็ถูพวไทไแอนท์และ็อบลินเผานไม่เหลือา เหล่ามนุษย์ถูับไปเป็นทาสให้สร้าินแนอยัษ์ ไททันและไทไแอนท์นเหนื่อยไม่ไ้พัิน้าวและล้มายไปำนวนมา พวไทไแอนท์ ยัษ์และไททันบุโมีหัวเมือ่าๆทั้ลอทอพระพุทธรูปที่าวพหุภพไปอมาาาวเอภพ ารระทำอพวยัษ์ ไททันและไทไแอนท์สร้าวามเ็บแ้นให้เหล่ามนุษย์ อร์อนและนแระเป็นอย่ามา พวเาเหล่านั้นัททัพหนีไปอยู่ที่บาะปิที่ล้ายับหมู่บ้านบาระันสมัย่อน ที่หมู่บ้านบาะปิมีทุนเผ่าที่ถูยัษ์ ไททันและไทไแอนท์ุามหนีมาพัันเ็มไปหม มนุษย์ อร์อนและนแระุพลุแึ้นฟ้าเพื่อเป็นสัาให้พวยัษ์ ไททันและไทไแอนท์รู้ว่ามนุษย์ อร์อนและนแระะไม่ยอมเป็นทาสอี่อไป ระนายรินทร์ึเปลี่ยนเป้าหมายายึรอโลพหุภพแล้วหันมาสู้รบับมนุษย์ อร์อนและนแระแทน
“ ้าไม่มีทาให้พวเ้าเป็นอิสระหรอพวมนุษย์ อร์อน นแระ “ พระนายรินทร์พู
เมื่อพูบพระนายรินทร์็ส่อัศวินรัิาลือ าิม วิษุและัเอร์ออไป่าศัรูามหัวเมือ่าๆเพื่อยึมาเป็นป้อมปราารอน ฮิโิึประาศอิสรภาพว่ามนุษย์ อร์อนและนแระะไม่เป็นทาสอยัษ์ ไททันและไทไแอนท์อี่อไปและะอสู้ายีว่า
“ บันี้ ! มนุษย์ อร์อนและนแระะไม่เป็นทาสพวยัษ์ ไททันและไทไแอนท์อี่อไป ถ้าพวมันะให้เราเป็นทาส เราอสู้ายเพื่อรัษาพหุภพไว้าเทพั่วร้ายนายรินทร์ไว้ีว่า ! “ ฮิโิประาศอิสรภาพ
มนุษย์ อร์อนและนแระโห่ร้อันยให่เพราะพวเาเป็นอิสระาพวอมนุษย์พวนั้นแล้ว และสรามแห่พหุภพ็ไ้เริ่ม้นึ้นเป็นสรามระหว่า มนุษย์ อร์อน นแระ ยัษ์ ไททันและไทไแอนท์
.................................
ที่เมือบูรพาพรายอันีำลัะเรียมออไปผภัย่อ อานนท์เินมาหาิิแล้วบอว่า
“ ิิเพื่อนรั อนนี้ฮิโิ็ประาศอิสรภาพแล้ว พร้อมะสู้รบเีย้าันไหม “
“ ไ้ เหมือนสมัยหนุ่มเลย “ ิิบอ
แล้วหันไปบอนายพลไรพลับผู้ารวายุเวว่า
“ ผู้าร นายพล ศึนี้เราะ่อสู้เพื่ออิสรอมนุษย์ อร์อน นแระ พวุ้อทำให้เร็วๆ ส่วนบอล เปียโนเลิเที่ยวันสัพัแล้วมาสู้รบเพื่ออิสรภาพอมนุษย์ีว่า “
“ เี๋ยวะทำให้รู้ฤทธิ์สปาเ็ี้ “ เปียโนบอ
“ มนุษย์ับนแระ็โลภพอๆันนั่นแหละ ะเปรียบไป็ไม่ไ้ “ อานนท์บอ
บอลเินไปหาพรายอันีแล้วบอว่า
“ เ่แ๊ๆเ่แ๊ๆ “
พวทหารอเมนาที่แอบูอยู่ล้อว่า
“ เฮ้ ิ๊ี้เ้าายรอเ็บนายมาาไหนฮะ ไอ้มๆนั่นเาเรียว่าาบ เอาไว้ฟัน้าศึนะน้อ “
“ หยุอู้นะ หยุอู้เี๋ยวนี้ “ บอลพู
“ ไม่้อห่วบอล นายไ้เอาืนแน่บอล นายไ้เอาืนแน่ “ เปียโนพูับบอล
พรายอันีึเินไปพร้อมอานนท์ทันที ผู้ารวายุเวำลัทำหน้าร้อไห้ ธราอินถามว่า
“ อ้าวท่านผู้าร ท่านร้อไห้เหรอ “
“ เปล่าันีใ ีใที่ไม่้อมาอยเฝ้าไอ้หมอนี่ทั้วัน ไปะไ้็ี “ ผู้ารวายุเวโห
ไสุเะวิ่ร้อไห้หนีไปทันที พรายอันีเินลับมาถามานนท์ว่า
“ ไสุเะเป็นอะไรเหรอ “
“ อ๋อ....เาแ่เสียใที่นายาไปเน้อ ไปผภัยเอพวยัษ์พวนั้นอย่าที่ท่านอานนท์เล่าให้ฟัไ “ านนท์อบ
ใบเฟิร์นยิ่แ้นเ้าไปให่เพราะพรายอันีไม่ลับไปสัที เอเลนเินมาระิบว่า
“ ถ้าพี่เฟิร์นอยาให้มันออไป ผมัารมันเอ “
“ อบใเอเลน “ ใบเฟิร์นพู
“ ว่าแล้วเน้อ นที่เป็นนแทเ้าายรอ็ือแใ่ไหมเอเลน “ านนท์ถาม
“ พูเป็นบ้าน่าพี่นนท์ ไอ้เลนนี่นะะแทไอ้เ้าายรอ “ ใบเฟิร์นถาม
“ แปลว่าเธอรู้ีมานานแล้วเน้อใบเฟิร์น เพราะเธอเป็นนสั่ให้เอเลนน้อายเธอปลอมัวมาทำร้ายายรอ อิามาใ่ไหมที่ายรอไ้ีว่าน่ะใบเฟิร์น “ านนท์พู
“ ไอ้านนท์ แไม่ไ้เิแน่ “ เอเลนพู
แล้ววิ่หนีไปทันที ผู้ารวายุเวสั่ำรวว่า
“ ับัวเอเลนเี๋ยวนี้ ! “
ิิเินมาหาใบเฟิร์นแล้วบอว่า
“ เรายัมีเรื่อ้อุยันอยู่นะใบเฟิร์น “
“ ับไปเลยีว่าท่านนาย “ เพลิัรลบอ
ใบเฟิร์นแ้นมาึเินาไปทันที
..................................
พว็อบลินหนีลับมาที่เมทเลนมอร์้วยอทัพน้อยมา อมพิวเอร์เปิเรื่อึ้นมาบอแธรมม็อว่า
“ แธรมม็อ พว็อบลินลับมาแล้ว ูเหมือนะแพ้้วยนะ “
“ เธอหุบปาอเธอไปเลยอมพิวเอร์่อนที่ันะับเธอมาทุบทิ้ “ แธรมม็อู่
“ ิว่าันลัวเหรอแธรมม็อ ถ้าุทุบันทิุ้็ะไม่มีหุ่นยน์อัลฟ่าับโอเม้าอีเลย ุ็รู้ว่าพวมันเิึ้นเพราะอะไร “ อมพิวเอร์พู
“ เธอไม่้อมาสอนันอมพิวเอร์ ันบอให้เธอส่อัลฟ่าัลบโอเม้าลไป่าพวมนุษย์ไ แล้วทำไมเธอไม่สมันลไป “ แธรมม็อถาม
“ ็ุวู่วามเินไป ส่แ่อัลฟ่าัวเียว่อน็ไ้ ุะไ้รอบรอโลไ ้อำัพระนายรินทร์่อน “ อมพิวเอร์พู
หน้าออมพิวเอร์ึ้นื่ออพรายอันีออมา แธรมม็อถามว่า
“ พรายอันี มันือใรอมพิวเอร์ “
“ ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ุไม่รู้เหรอว่ามันือใร ันหาให้็ไ้ “ อมพิวเอร์พู
แล้ว้นหารูปอพรายอันีออมาให้แธรมม็อู แธรมม็อุยับใบเฟิร์นในโทรศัพท์ที่อเ้ออมาาหน้าอเหมือนหนัไไฟว่า
“ นี่แธรมม็อเรียใบเฟิร์น อบ้วยใบเฟิร์น “
“ หวัีแธรมม็ออนนี้ันำลัะำัไอ้ายรออยู่ “ ใบเฟิร์นบอ
“ รู้แล้ว รู้แล้ว แล้วอนนี้เธออยู่ที่ไหนล่ะ “ แธรมม็อถาม
“ ็อยู่ับพ่อไ นี่แธรมม็อเห็นแ่ที่นายเยเอาันมาเลี้ย่อนันะามล่าไอ้ายรอให้ นาย้ออบันแน่ “ ใบเฟิร์นบอ
อมพิวเอร์เปลี่ยนเป็นวีีโอที่อรุรัศมีและสุริยาภพำลัเ้ามาในเมทเลนมอร์ พว็อบลินร้อันยให่ ลอส์ที่เป็นสายลับอสันิพัทธ์พูึ้นว่า
“ ทำไมลูสาวท่านสันิพัทธ์ถึมาับพี่เยไอ้ายรอล่ะ “
แธรมม็อูในเรื่อิามอ็อบลินนพบว่าอรุรัศมีับสุริยาภพมาถึำแพเมือแล้ว แธรมม็อรีบวิ่ออไปพร้อมอทัพ็อบลินทันที สุริยาภพและอรุรัศมีะลึทันทีเมื่อพบับแธรมม็อับทหาร็อบลิน
“ พวแมาทำอะไรที่นี่ “ อรุรัศมีถาม
“ ัน่าหาที่้อถามว่าพวแมาทำอะไร ที่นี่เมทเลนมอร์อาาัร็อบลินรู้ไว้ะ “ แธรมม็อพู
“ พวเราไม่ไ้อยาเ้ามา ให้อภัยเราไ้ไหม “ สุริยาภพถาม
“ ถ้าพวแมุถอยเอลูปืนันแน่ “ อรุรัศมีบอ
“ ถ้าพวแไม่อยาเอปืนอเบลล่าน่ะ ็ไปะ ลับไปในเมือพวแ “ สุริยาภพบอ
อรุรัศมีหันไปเห็น้าหลัอแธรมม็อและพว็อบลินมีพวมนุษย์ อร์อนและนแระที่ประาศอิสรภาพแล้ววิ่มาเป็นอทัพ
“ ันอเือนนายนะแธรมม็ เหล่าพันธมิรแห่พหุภพำลัะมา ถ้านายยัไม่อยาาย็อย่ายุ่ับพวเรา “ อรุรัศมีบอ
“ ิว่าันะลัวเหรอ ลอให้พวมันเออทัพ็อบลินเ้าไปมันะพูไม่ออ ว่าแล้วโมีเลยีว่า “ แธรมม็อพู
พว็อบลินพาพวโทรลล์เ้ามาสู้ับทหารพันธมิรระหว่ามนุษย์ อร์อนและนแระอย่าุเือ อรุรัศมีหยิบลูธนู 3 อมาแล้วยิลูธนูออมา 3 อใส่ทหาร็อบลินายไป 3 น
“ นี่แหละแม็์ที่ันบอว่าันไม่เหมือนพี่สาวเ้าายรอ “ อรุรัศมีบอ
“ เธอนี่อบหาว่าเธอเ่ว่าเ้าหิให่ลอเลยนะเบลล่า “ สุริยาภพพู
“ นายเลิิว่านายเป็นพี่เยอเ้าายทั้ 3 สัทีสิ เ้าหิอนายายไปแล้ว แล้วอีอย่าัน็แ่พูไปั้นว่าันเ่ว่าแฟนเ่านาย “ อรุรัศมีบอ
“ เห็นนั่นไหมาริา “ สุริยาภพถาม
“ าริาเหรอ เฮ้เ้าหิเบลล่าอทำให้นายแม็์พูีไ้ไหม “ อรุรัศมีถาม
สุริยาภพหันไปมอบนสวรร์แล้วหันลับมามออรุรัศมี
“ เ้าหิบอว่านายพูีๆับัน “ อรุรัศมีบอ
“ เลิพูแบบนี้สัทีไ้ไหมฮะ ! เ้าหิาริาาย็เรพาะพ่อเธอที่ใ้ศาสร์มืมนำับเา “ สุริยาภพบอ
แล้ววิ่ออไปทันที เาหลบารสู้รบอพันธมิรับ็อบลิน้วย อรุรัศมีบอว่า
“ แม็์ันอโทษ แม็์ “
แล้วเินามไปทันที ลอส์ยิ้มั่วร้ายออมาแล้วเินามไปทันที อรุรัศมีเินมาับัวสุริยาภพไว้แล้วบอว่า
“ แม็์ันอโทษริๆนะที่เอาัวันมาเทียบับเ้าหิ “
“ ันไม่อบารเสแสร้ถ่อมัวมันือารโหอย่าหนึ่ “ สุริยาภพบอ
“ ันอธิบายไ้นะ อนนั้นที่ันสู้ับพวมันน่ะนั่น็ไม่ใ่นิสัยันหรอ ันน่าะทำามที่นายสอนเพราะันรันายที่แนะนำ “ อรุรัศมีบอ
ลอส์ผล่มา้าหลัและะ่าอรุรัศมีแ่อรุรัศมีหันมาเห็นึร้อะโนให้นมา่วย สุริยาภพเอา้อนทุบลอส์นสลบไป ไทไแอนท์เิมาเพราะวามแ็แร่อยัษ์และไททันผสมันอยู่ในัวไทไแอนท์ลอส์ึไม่ายอนถู้อนทุบหัว
“ น่าลัวมาเลย “ อรุรัศมีร้อ
แล้วเ้ามาอสุริยาภพ ฮิโิและทหานพันธมิรเินมาหาทั้สอโยับัวแธรมม็อมา้วย ฮิโิบออรุรัศมีว่า
“ พว็อบลินับพวไทไแอนท์มาเผาแปลนาสาธินไม่เหลือา เรา็เลย้อบุมาสู้รบับพว็อบลิน “
“ ที่เราหนีมาเพราะเราสู้อัลฟ่าับโอมเ้าอพวมันไม่ไ้ หุ่นยน์บ้าอะไรัวให่ว่ามนุษย์ 5 เมร แ่ 5 เมรยั่าพวเราไ้นานี้ ถ้าหลายเมระ่าเราไ้นาไหน็ไม่รู้เลย “ นแระพู
“ ใเย็นนแระ มันแ่ 2 เมรเอนะ “ มนุษย์พู
“ แล้วพวท่านะทำสรามับพ่อเบลล่าเหรอ “ อรุรัศมีถาม
“ สันิพัทธ์ทำเรื่อไม่ีมาเยอะแล้ว สมวรไ้รับารลโทษ แล้วอีอย่านะเบลล่าเธอือลูสาวแท้ๆอันที่สันิพัทธ์เอาไปเลี้ยเป็นลูบุธรรม “ ฮิโิบอ
.................................
ราิและพลอยเินทามานถึนอร์เทอร์เรนินแนที่เ็มไป้วยหิมะ ราเนทร์เินถือสมุบันทึวามทรำเล่มหนึ่มาแล้วบอหลานายว่า
“ เมื่อถึเวลาให้เธออ่านสมุบันทึออานะายเล็ อาบันทึเรื่อราว่าๆที่อาพบเอไว้ในสมุเล่มนี้แ่บาเรื่ออาะมีพวที่อาไม่ไ้ไป้วยเ้ามาเี่ยว้อนะเพราะมีนเล่าให้อาฟั อา็บันทึไว้ทั้ประสบาร์ออาและเรื่อที่นเล่าให้ฟัน่ะ “
ราิำลัะยื่นมือไปหยิบแ่พลอยสั่ว่า
“ ายเล็อย่า ! ถ้ามันทำให้นายเป็นอย่าพี่ายรอ็อย่าอ่าน “
“ อาเอาออไปเถอะ ไว้ผม่อยอ่านอนเสร็ศึนะ อนนี้อาลับไป่อนเถอะ “ ราิพู
“ ไม่้ออ่านนะายเล็ “ พลอยพู
“ เราไม่อ่านหรอพลอย แ่เราะรอนว่าะเสร็ศึ “ ราิอบ
“ นายะอ่านมันไม่ไ้นะายเล็ เราไม่อยาให้นายอ่านมัน “ พลอยสั่
..................................
เมนาทเลื่อนพลมาพั่อที่บาะปิโยั้่ายไว้้าๆหมู่บ้าน เเ มูัสและวิโ็ยัทำัวอันธพาลไปทั่ว เมนาททนไม่ไหวึบอว่า
“ เี๋ยวถ้าพวแยัพาลหาเรื่อทหารอัน็เอามาบันไปินไป “
“ โหอีแล้วหราพี่ายให่ ็พวเราอยาเล่นอ่ะ อยาเล่นมาเลยอ่ะ “ เเบอ
“ ันัศพให้นในหนึ่ในแ็์ไอ้ายเล็แน่ “ เมนาทพู
“ ไม่ใ่ผมนะ “ มูัสถาม
“ ไม่ใ่ผม้วยใ่ไหม ถ้าใ่ผมอยอมูฮเลย “ วิโบอ
รันาัาบออมาแ่เมนาทเินมาบอว่า
“ เ็บาบะฟาโรห์ มันไม่ลัวหรอใ้ปืนะีว่า “
“ ถ้าเราทำสำเร็ เรา็ะไ้รอบรอินแนเหล่านี้ใ่ไหมพี่ายให่ “ รันาถาม
“ รอให้พลบ่ำ่อนแล้วเรา่อยบุเ้าไปในหมู่บ้านบาะปิเลย ีไหม “ เมนาทถาม
“ พวมันไม่มีทาสู้เราไ้หรอ “ รันาพู
อพลบ่ำเมนาทพาทหารบุเ้าไปในหมู่บ้านบาะปิ าวบ้านบาะปิออมา่อสู้ับทหารอเมนาทแ่สู้ไม่ไ้ แบรอินเินออมาบอว่า
“ าวบาะปิสู้าย ! “
แล้วาวบ้านบาะปิ็วิ่เ้า่อสู้ับพวทหารอเมนาท ฟาห์รินเินมาเห็นพอีึถามว่า
“ เ้าายให่ ทำไมทำแบบนี้ “
“ ็หาอะไรสนุๆทำไม่ีรึไแบรอิน ฟาห์ริน “ เมนาทถาม
“ หาอะไรสนุๆทำ็ถือว่าีอยู่นะ พววัยรุ่นมันทำไ้ เรา็ทำไ้สิ ป่วนเมือไ “ รันาพู
“ เสียสถาบันวัยรุ่นหมเลย “ เเ มูัสและวิโพูพร้อมัน
....................................
พรายอันีเินามอานนท์ไปิๆโยมีเพลิัรลและธัราแอบสะรอบามไป้วย อานนท์บอว่า
“ ันยัเห็นพวเธออยู่ “
“ เห็อนอะไรรับท่านอานนท์ “ พรายอันีถาม
“ พวเธอไปให้พ้นเลยไป ไปเาะพวนอื่นสัพันึไป “ อานนท์ไล่
“ เฮ้ ! พวุมีอะไรให้ผม่วยไหม “ เสียหนึ่ะโนถาม
อานนท์เินามไปนพบสม็อวิ่ออมา
“ ิวาว่านี่ใร “ อานนท์ถาม
“ ผมื่อว่าสม็อ ผมเพิ่พบหน้าุแล้วผม็อบุ “ สม็อพู
“ สม็ออยู่ที่นี่็แปลว่าใบเฟิร์นอยู่แถวนี้ “ ันธมาลีเินมาพู
“ หมายวามว่าใบเฟิร์นะเอาันถึายเลยเหรอมีนา “ พรายอันีถาม
“ ไม่นะ เพราะเมื่อเย็นันเห็นใบเฟิร์นุยับแธรมม็อราา็อบลินน่ะ “ ันธมาลีบอ
“ บาทีนัทับเบลล์อาะ่วยไ้ “ อานนท์บอ
เพลิัรลเินเ้ามาบอว่า
“ พวาวเมือ็ำลัามหาใบเฟิร์นอยู่เหมือนัน านนี้ให้ผม่วยเอ “
“ อบใมานัท “ ันธมาลีบอ
“ อบใมานัทเหรอ เาเป็นสายลับยัไ็้อ่วยเราอยู่แล้ว “ พรายอันีบอ
“ หรือว่านายไม่อยาไปล่ะ เพื่อโลพหุภพอเรานะ “ ันธมาลีพู
“ ันทำไ้ ันทำลายมันเอไ้ไอ้สร้อยรัิาลบ้าบออะไรเนี่ย “ พรายอันีบอ
แ่แล้วนพัธรและัรัน์ถูเหวี่ยเ้ามารหน้าทั้หม โมลนำอทัพยัษ์มาพอี ใบเฟิร์นส่อล้อมาู็พูเบาๆ้าหูมานิษาว่า
“ แสมป์เธอเห็นนั่นไหม ยัษ์ำลัเ้ามาในเเมือบูรพา “
“ ็เห็นอยู่นะ “ มานิษาพู
โมลมอหน้าพรายอันีาไม่ระพริบ
“ ำัมัน พวยัษ์มันะมาบุที่นี่ “ นพัธรและัรัน์พู
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น