คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ปฏิวัติรณภพ
บทที่ 11
ปิวัิรภพ
มารแห่เุมวีพาันมาหลบในหลุมหลบภัย นแระยัโมีใส่มารไม่เลิรา อทัพอร์อนารุเียใหม่ที่ภัี่อเุมวียมา่วยสู้ับทัพไพรมัร
“ ไม่น่าเื่อว่ามูราินพอโเร็ว้วยเวทมนร์แล้วะไ้เป็นแม่ทัพไพรมัร “ พรายราิพู
พวมารลับมาหาแ้วนรินทร์เพื่อทูลเรื่อที่อทัพนแระลุล้ำเ้ามา
“ นาพารับ อนนี้พวนแระลุล้ำเ้ามา่อนอทัพใเลยรับ เราไม่อาสู้มันไ้ “ มารพู
“ ันะถล่มอทัพนแระให้หม ไพรมัระ้อราพ์เป็นหน้าลอ ! “ แ้วนรินทร์ะโน
“ แ่อนนี้ไม่มีใรสู้พวมันไ้เลยอรับ “ เสนามารพู
แ้วนรินทร์ำหมัแน่น วาเป็นสีแ่ำ แแบบพวแม่ม
“ พวมันล้าลอีับเุมวี ยทัพลไปำราบมันให้สิ้นา ! “ แ้วนรินทร์พู
อทัพเุมวีมีเยอะว่าอทพไพรมัรมานั เพราะมีลาปุระ อมรปุระ ปุระัย รุเียใหม่ ทุ่เียราย วนาลีและวนาสวาทเ้ามา่วยสู้อีแร แ้วนรินทร์เินออมายืนูที่ำแพเมือเุมวี เธอสั่ทัพเุมวีว่า
“ ่าให้หม “
เ้าายพรายปัษาเ้ามา่วยเหลือพรายราิออาสมรภูมิรถถั เรือรบอนแระถูยิแไปหลายลำ มนุษย์และอร์อน็้วย ไรพาผล่ออมาแล้วี้ปืนมาที่แม่ทัพมาร
“ มึไม่มีทารอพ้นาอทัพรภพ ไพรมัร วอลโราและภาราสีหรอไอ้พวมารี่เ่า “ ไรพาพู
แล้วยิแม่ทัพมารนาย มนุษย์ นแระและอร์อนวิ่หนีออมาาำแพเุมวี แ้วนรินทร์ะโนสั่ว่า
“ ปิประูเมือ ! “
พวมารปิประูเมือัทหารธรรมาไว้ ทหารบาน็หนีรอไปไ้ เ้าายพรายปัษาและะหนีรอมาันหม พวที่ถูัไว้ในเุมวี็ถูพวมารยิปืนเอเ 47 ราเ้ามาใส่นล้มายไปันหม
มันอาเป็นวามเลวร้าย หรือว่าเป็นวามโหร้าย
ที่ทำให้วามมืืบลานในวันนี้
แ่านาทีนี้ไป เส้นทานัรบอเรา
อยู่ที่เราเลือสู้ับมัน
ฟ้าินให้เรานะ
ไม่มีวามมืและแสใๆ ที่ะสั่ให้เราหยุสู้
ถ้ารัโลริ็ทำไปเลย
ไม่้อให้ใรมาพรามันไป
ถ้ารัโลริ็่วยมันเลยไม่้อให้ใรมาพรามันไป
่อหน้าวามมืและแสสว่า ไ้ไหมแ่เพียไ้่วยโลพหุภพ
ว่ารัโลหรือเปล่า
ีวิเราเป็นอเรา ใ้ีวิเราายแทนาิและโล
รู้สึับศัรูเ่นไร มีาบและปืนอยสู้
ริอยู่ที่โะา นั้นพาให้เราเป็นนัรบ แ่ถึีวิะยอมายเพื่อแผ่นิน ใ็ไม่ไ้ยอมไป้วย
ฟ้าินไม่มาเี่ยว
ไม่มีวามมืและแสใๆ ที่ะสั่ให้เราหยุสู้
ถ้ารัโลริ็ทำไปเลย ไม่้อให้ใรบารให้ทำ
ถ้ารัโลริ็่วยมันเลย แ่ีวิ
ะยอมายเพื่อาิ็ไ้ ไ้ไหมว่าีวิ
ยอมายเพื่อแผ่นิน
แ้วนรินทร์มออทัพมนุษย์ นแระและอร์อนอย่าัน้ำน่า นารีวะสูรบอว่า
“ นัมนุษย์น่าเีย พอไ้เป็นนาพาแห่เุมวี็ยึทุอย่า “
“ ้าว่าเ้าลอิูสิว่าเ้า้อารไ้เมือภาราสีืนหรืออยาะรบ “ นเรศวรพู
“ ้า้อารภาราสีืน “ นารีวะสูรอบ
ไรารินถามว่า
“ ภาราสีที่อนนี้เป็นเมือร้าน่ะเหรอ “
“ พูีๆหน่อยนะแ้ม เป็นเพราะพวมารบุมาเผา่าหาล่ะ “ ไรพาพู
“ ็แหล่ะพี่เสือ ็ุาายแล้วพวมัน็เลยพาันมาย่ำยีภาราสีนย่อยยับเหมือนทีุ่าทำนายไว้ “ ไรารินพู
“ ทำไมเธอถึิว่าุปู่ายเพราะไ้นะ ุปู่ถูแ้วนรินทร์วายาพิษในอาหาร ไม่ั้นเราไม่บุเุมวีเพื่อแ้แ้นหรอ “ ไรพาพู
“ น่ะ พี่เสือิว่าเป็นเพราะนอื่น ็ุาแ่ล้วนี่็เลยาย “ ไรารินพู
“ หลัานือารายอุปู่เิายาพิษ “ ไรพาพู
เ้าายทศพินบอลูพี่ลูน้ออนว่า
“ ันำเป็น้อร่วมมือับเุมวี “
ทหารลาปุระยิปืนให่ใส่ทหารรภพ ไพรมัรและวอลโราทันที นารีวะสูรถามเ้าายทศพินว่า
“ ้าว่าเ้าไม่้อร่วมมือับเุมวี็ไ้ ้าับยัษ์นอื่น้อารภาราสีืนาพวมารเท่านั้น “
“ ไม่นารีวะสูร ันอาะฟัถ้าเธอเิเป็นมนุษย์ แ่าิที่แล้วเป็นราษส าินี้เป็นยัษ์ ัน้อาร่วยเหลือเุมวี “ เ้าายทศพินพู
เ้าายพรายปัษาเินมาหาน้อายแล้วถามว่า
“ แะร่วมมือับพวมารริๆเหรอโอม “
“ ไรธาราให้ผมเป็นษัริย์ลาปุระ “ เ้าายทศพินพู
เรื่อำลัสนุ่อนนี้อเล่าถึอนที่ลุ่มที่ายมาเิ่อน แ้วนรินทร์ือพอใลับาิมาเิเป็นู่อรพัร์ที่มาเิเป็นนเรศวรยัษ์แห่ภาราสี พวเาไม่ไ้โ้วยเวทมนร์ ไรพาอายุ 30 เ้าหิบุษมาลีอายุ 24 เ้าายทศพินอายุ 28 ทุนเริ่มเ้าสู่วัยผู้ให่ แ้วนรินทร์ึ้นรอเุมวีะอายุไ้ 15 ปี นเรศวรึ้นรอภาราสีะอายุ 19 ปี รอราย์้วยเรียนมหาลัย้วย นารีวะสูร เมสูรและอานันทสูรอายุเท่าับแ้วนรินทร์ เ้าเรื่อปัุบัน่อ หลัาเ้าายทศพินพูว่าไรธาราให้นเป็นษัริย์ลาปุระ็วาใส่พี่ายว่า
“ ผม้อารรอลาปุระ พี่พระาฬไม่เี่ยว ! “
เ้าายพรายปัษาโรธน้อายมาึหน้าไปทีหนึ่
........................................
แ้วนรินทร์วิ่มาหาินที่วิ่มาหานพอี แ้วนรินทร์รีบยื่นใบราสาสน์ให้แล้วบอินว่า
“ เุมวี ถูโมีอย่าหนั เราะทำยัไันี “
“ ้าว่านาพาวรแ้่าวไปที่บ้านราโ าวบ้านที่นั่น่วยนาพาไ้ “ ินพู
แ้วนรินทร์ระาอินมาใล้แล้วบอว่า
“ มึะใหู้ไป้มราบพวมันรึยัไไอ้ิน ! “
ินหน้าแ้วนรินทร์ไปทีหนึ่แล้วี้ปืนมาที่หน้า
“ ้าะเป็นผู้สัหารนาพาแห่เุมวีเอ “ ินพู
“ ใระไ้สัหารันล่ะ “ แ้วนรินทร์พู
แล้วาเปลี่ยนเป็นสีม่ว ิ่ไม้ที่อยู่ลอยึ้นมาแล้วพุ่เ้าใส่ินนทะลุทั้หน้าและหลั ินล้มลสิ้นใายทันที แ้วนรินทร์สั่ทหารมารว่า
“ เอาัวมันไป “
ทหารมารพาศพินไปทันที าวบ้านราโโผล่ออมายิธนูใส่พวมาร พวมารเ้าสัหาราวบ้านราโ สวบ้านราึยอมสวามิภัิ์แ่เุมวี
.......................................
ไรพาี่ม้ามาอย่ารวเร็ว ถูพวแวนาสวาทยิปืนใส่แ่ไรพาี่ม้าหลบมาไ้ลับมาที่รภพหลัาสู้รบมานานแสนนาน เมสูรี่ไรสรราสีห์มาหาไรพาแล้วถามว่า
“ ทวภาราสีืนให้าเหล่ายัษ์ ้า้อารให้สาธารรัมลิวัน่วย “
“ ่อนหน้านี้ันถูพววนาสวาทัุ่มโมี่อน “ ไรพาพู
เ้าายพรายปัษาโรธมาที่พลเมืออแม่อนยิไรพาึบอว่า
“ พววนาสวาท มันลายเป็นพวุ่มโมีไปแล้วรึ นานมาแล้วหลัาสรามรั้สุท้ายพววนาสวาทลายเป็นเมือึ้นอรภพ อนนี้พวมันยัยิพวเราเท่าับมัน่อ้าน “
“ ผมเ้าในะเ้าาย ารเป็นเมือึ้นมัน็ถือว่าพวเายอมเรา แ่สุท้าย็้อบ ูอย่าเมือไทยที่ผมอยู่ในเอภพสิ อนแรเป็นเมือึ้นอพม่า แ่อนนี้เป็นอิสระ พววนาสวาท็อาะิเป็นอิสระ “ ไรพาพู
เ้าายพรายปัษามอหน้าไรพาแล้วบอว่า
“ วันนี้ันะึ้นเป็นษัริย์รภพ ันอแ่ั้ให้นายเป็นมหาเสนาบี “
หลัาุยันเสร็ทั้หม็เ้าพัผ่อน รุ่เ้าพระเ้าพรายอันีสิ้นพระนม์ึให้เ้าายพรายปัษาึ้นรอราย์่อานเพราะถือว่าเป็นโอรสอพระเษาและนไม่มีโอรสมีแ่ธิานเียว เ้าายพรายปัษาึ้นรอราย์ทรพระนามว่า “พระเ้าพรายปัษา” พระเ้าพรายปัษาทรแ่ั้ให้ไรพาเป็นมหาเสนาบีอยปรึษา
“ ฝ่าบาทไม่น่าให้ผมเป็นมหาเสนาบีเลย “ ไรพาพู
“ เรียพี่พระาฬเยๆ็ไ้เสือ เอาเถอะเอาามที่สบายใน “ พระเ้าพรายปัษาพู
“ รับพี่พระาฬ “ ไรพาพู
พระเ้าพรายปัษาึ้นรอราย์ในพระนมายุไ้ 35 พรรษา พระเ้าทศพินึ้นรอราย์ลาปุระในพระนมายุ 28 พรรษา พระเ้าทศพินแ้นเือับพี่ายึยทัพลาปุระมารบับรภพ ไรพาทูลพระเ้าพรายปัษาว่า
“ พี่พระาฬ ไอ้โอมำลัยทัพเ้ามาประิรภพเพราะวามเือแ้นพี่ “
พระเ้าพรายปัษาโระมาึยทัพไปัุ่มโมีทัพลาปุระ พระเ้าทศพินี่ม้ามาประันหน้าับพระเ้าพรายปัษาแล้วบอว่า
“ ไ้เป็นษัริย์เหมือนันแล้ว มาเอันหน่อยไหมพี่พระาฬ “
“ โอม ทำไมถึยทัพมาประิรภพบเนเิพวเรา “ พระเ้าพรายปัษาถาม
“ ็ ึ้นรอราย์ทั้ที็อยาะแผ่แสนยานุภาพไปไลๆทั่วพหุภพบ้า “ พระเ้าทศพินอบ
ไรพาี่ม้าออมาาเมือแล้วบอว่า
“ เป็นพี่น้อไม่วรรบันนะโอม พี่พระาฬเาไม่อยาสู้ “
“ พี่เสือเป็นเสนาบี อย่ายุ่ับษัริย์ “ พระเ้าทศพินพู
ไรพาอยาะพระเ้าทศพินแ่็เรใเพราะถือว่าเป็นถึษัริย์ พระเ้าทศพินใส่หมวแล้วบอว่า
“ ันอั้ื่อสรามนี้ว่า ปิวัิรภพ “
อรุวีบอไรพาว่า
“ อ่ย่ยุ่ับเาเลยเสือ พี่ว่าเป็นเรื่อระหว่าษัริย์ ระหว่าพี่น้อ “
“ ไม่พี่เร ผมอยาให้พวเารู้ว่าาวเอภพ็ไม่ไ้เลวเหมือนที่พวเาว่า “ ไรพาพู
“ พี่พระาฬับพี่โอมทะเลาะันนถึั้นทำศึันเลยเหรอเนี่ย “ เ้าหิบุษมาลีถาม
ไรพาะไปห้ามแ่อรุวีรั้น้อายไว้ ไรพาวาพี่สาวว่า
“ อย่ารั้ผมนะ ! “
พระเ้าทศพินัปืนึ้นยิพระเษา แ่ไรพาเ้ามาวานถูระสุนล้มล
“ โอม ! แทำบ้าอะไร ! “ พระเ้าพรายปัษาถาม
พระเ้าทศพินมอไรพาอย่าสสารแ่็ั้นน้ำาไ้และพูว่า
“ ่าให้หม “
ทัพลาปุระและทัพรภพเ้าสู้รบันทันที พระเ้าทศพินี่ม้ามาหาไรพา ไรารินหยิบมีมาี้หน้าพระเ้าทศพินแล้วบอว่า
“ อย่ายุ่ับพี่ายันนะ “
“ ันไม่ไ้ยิพี่เสือ ันะยิพี่พระาฬ “ พระเ้าทศพินพู
ทัพทั้สอรบันอยู่นานนพลบ่ำ แสอาทิย์และเ้าหิวันสิริเินมาหาพระเ้าทศพิน
“ แสอาทิย์ “ พระเ้าทศพินพู
“ เป็นษัริย์ ไม่สมวรยทัพมาล่าอาานิมนะ “ แสอาทิย์พู
“ ไม่แสอาทิย์ ันะล่าอาานิมมาเป็นอาานิมอลาปุระ วนาสวาที่ยิพี่เสือ็ือวนาสวาทเป็นอาานิมอาปุระไปแล้ว “ พระเ้าทศพินพู
“ หมายวามว่าพี่โอมปลปล่อยพวมันเหรอ “ เ้าหิวันสิริถาม
“ ใ่เบลล์ พี่ล่าอาานิมวนาสวาท าิอุป้ารันาบอว่าเาะอยอมำนน่อลาปุระ เพราะเารอวนาสวาทอยู่ “ พระเ้าทศพินพู
แสอาทิย์ใ้เวทมนร์รัษาไรพานหาย พระเ้าทศพินโลภอยาล่าอาานิมึทำให้วามมืบอบัาเานไม่เห็นแม้ระทั่วามเป็นพี่น้อ าิ หรือเพื่อน ไม่เห็นอะไรเลย และในที่สุเ้าหิบุษมาลีบอพี่ายว่า
“ ที่เราร่วมทาันมานานมันไม่มีวามหมายับพี่โอมเลยเหรอ “
“ รภพ้อเป็นอาานิมอลาปุระ พี่ิแ่นี้พระลบ “ พระเ้าทศพินพู
พระเ้าทศพินี่ม้าเ้ามาในรภพ าวเมือพาันมอยให่ พระเ้าทศพินบอประานว่า
“ ันอโทษนะ มาเป็นเมือึ้นอลาปุระเถอะ “
สุภวิทย์สู้ับอทัพลาปุระอย่าุเือ ไอศวรรยาบอสุภวิทย์ว่า
“ นัท พวลาปุระมันบุมาไม่เลิเลยนะ “
“ ันสู้ไ้น่า “ สุภวิทย์พู
พระเ้าทศพินบอนารีวะสูรว่า
“ นารีวะสูร ้าะพาเ้าไปเป็นนาพาแห่ลาปุระ “
าวพหุภพเรียราินีว่านาพา พระเ้าพรายปัษารีบใส่หมวแล้วี่ม้ามาประันหน้าับพระเ้าทศพิน ไรพาบอว่า
“ ไม่้อสู้รบัน็ไ้นี่รับ “
พระเ้าพรายปัษาและพระเ้าทศพินึ้นหลั้าเพื่อะทำยุทธหัถี ไรพาบอว่า
“ พวเาะทำยุทธหัถีันรึไ “
แสอาทิย์ึ้นหลัฮิปโปริฟฟ์แล้วี่ึ้นมาหาทั้สอ
“ โอม เลิล่าเมือึ้นไ้แล้ว “ แสอาทิย์พู
“ วนาสวาท ! ยิพวมัน ! “ พระเ้าทศพินะโน
พววนาสวาทยิปืนเ้าใส่ทัพรภพ พระเ้าพรายปัษาส่อาธัสและอาูรเทวีออมาสู้้วย มูราินบออรุวีว่า
“ เธอไม่ไป่วยไอ้พระาฬล่ะ ถ้าไม่รีบ่วย มันอาะายไ้นะ “
“ เาไม่เป็นอะไรหรอ พี่พระาฬับโอมทะเลาะันไม่นาน “ อรุวีพู
พววนาสวาทับัวไรารินไว้ พรายราิี้ปืนลูอมาที่พววนาสวาท
“ วาปืนะไอ้นแระ ถ้าไม่อยาให้นามนุษย์นนี้าย แไมู่่วรับนาหรอไอ้นแระ “ พววนาสวาทพู
“ แหาว่าันเป็นนเลวเหรอ แล่าวหานแระ “ พรายราิถาม
“ อย่าไปฟัพวแนะ ยิมันเลยสิ ราวศ์มันสิ้นสุไปแล้วเพราะราามันมีพระธิา นายไปสสารมันเหรอ “ ไรารินถาม
“ พววนาสวาทพูถู ันเป็นนแระ อร์อนับมนุษย์เท่านั้นที่เหมาะสมัน ่ามันเถอะนะ “ พรายราิพู
“ ่อไปนี้ราาอ์ใหม่แห่วนาสวาทะำเนิึ้น พระเ้าทศพินผู้ปลปล่อยวนาสวาท ให้เป็นอิสระ “ พววนาสวาทพู
พระเ้าทศพินัาบึ้นมา พรายราิัาบั้นสู้ับพววนาสวาท หลัาสู้ันนานทั้หม็ับมือันและมุ่หน้าสู่ภาราสีเพื่อสร้าเมือภาราสีที่ถูเผาึ้นใหม่ให้ยัษ์ นเรศวร อานันทสูร เมสูรและนารีวะสูรบอพร้อมันว่า
“ พว้าอบใพวมานะที่่วยภาราสีไว้ “
“ ไม่เป็นไร “ ไรพาและนอื่นๆพู
พระเ้าแฟร์ รัา ลูศรและาวบ้านบูรพามาพอี็ัานันที่ภาราสี
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น