คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : กองทัพก็อบลิน
บทที่ 11
อทัพ็อบลิน
ใบเฟิร์นเินมาหาิิที่บ้านอนายเทศมนรี ใบเฟิร์นนั่ลบนเ้าอี้นวมแล้วบอิิว่า
“ ท่านนายะ เฟิร์นเห็นไอ้เ้าายรอนั่นมันเปิโปท่านนาย เฟิร์นว่าท่านนายวรไล่มันออาบูรพาไปนะ “
“ ให้ันไล่มันออเหรอใบเฟิร์น “ ิิถาม
“ ท่านนาย้อไล่ไอ้เ้าายรอมันออาบูรพานะ ให้มันโนพวไทไแอนท์่าายเลย็ไ้ “ ใบเฟิร์นพู
“ เธอไม่ออใ่ไหมใบเฟิร์น ถ้าเธอไม่ออไปาบ้านันันะบอให้พ่อเธอรู้ “ ิิบอ
ใบเฟิร์นแ้นิิมาึเินออไปาบ้านทันที เอเลนเินมาพูับพี่สาวว่า
“ พี่เฟิร์นรับ ผมรู้แล้วรับว่าเราะทำยัไให้ไอ้เ้าายรอมันออไปาบูรพา “
ธูริเวธิลแอบมาเห็นพอีึถามว่า
“ ใบเฟิร์น เอเลน ทำไมพวน้อถึร่วมมือันไล่เ้าายรอล่ะ “
“ ็พี่เฟิร์น้อารวามยุิธรรมไรับพี่มิน์ ส่ัวเ้าายรอให้เ้าแห่วามมื....็ีนะรับพี่มิน์ “ เอเลนบอ
“ ัารนรู้วามลับเราะเอเลน “ ใบเฟิร์นบอ
“ รับพี่เฟิร์น “ เอเลนรับำ
แล้วท้อธูริเวธิลนสลบไป ใบเฟิร์นถามน้อายว่า
“ แเป็นบ้าไปแล้วเหรอเอเลนถ้าเิพี่มิน์ายึ้นมาว่าไ “
“ แ่เอไม่ายหรอรับพี่เฟิร์น “ เอเลนบอ
.................................
ทหารารภพถูเพลิัลป์มัรร้าพ่นไฟใส่นายไปำนวนมา เมนาทเินออมาหาเพลิัลป์แล้วถามว่า
“ แมา่าทหารอันทำไมมัร ! “
“ ็พวมันบัอามาบุรั้า ้า็้อทำแบบนี้ “ เพลิัลป์บอ
“ ให้แำไว้นะ ห้ามแยุ่ับทหารอันอี ไม่ั้นแายแน่ ! “ เมนาทะอ
“ โฮ ! “ เพลิัลป์ำรามใส่หน้าเมนาท่อนะบินาไป
.................................
เอเลนปลอมัวเป็นโรเ้ามาในโรแรมอใบเฟิร์นที่พรายอันีพัอยู่ เอเลนีมีสปริออมาแล้วะเ้าฟันพรายอันีแ่ทั้สอ็เิาร่อสู้ัน เอเลนถามว่า
“ แะออไปาที่นี่ไหมไอ้เ้าายรอ ! “
“ แเป็นใร “ พรายอันีถาม
เอเลนแทพรายอันีนบาเ็บแล้ววิ่หนีไปทันที ทุนเินมา่วยพรายอันีไว้ ยายอรทัยถามว่า
“ ใรทำร้ายเธอเหรอเ้าายรอ “
“ ใรทำร้ายบอเปียโนไ้ เปียโนะไปให้ยารถมัน “ เปียโนบอ
“ เฮาว่าหยุเ๊อะเปียโน เฮาห้ามมันบ่ไ้หรอ “ บอลพู
“ นที่แทือเอเลนน้อายอใบเฟิร์น ใบเฟิร์นเป็นนทำ “ พรายอันีบอ
ยายอรทัย นายพลไรพล ผู้ารวายุเวเินามหาใบเฟิร์นันยให่ เมื่อมาถึหน้าบ้านอธราอินนายพลไรพละโนบอว่า
“ ใบเฟิร์น ! “
ใบเฟิร์นหันมาถามน้อายว่า
“ เอเลน่วยพี่้วยนะ ถ้าพี่โนับไ้เราโนไล่ออาเมือแน่ “
“ พี่เฟิร์นะไปลัวทำไม ยิมันเลยสิ “ เอเลนบอ
แล้ววิ่มายิปืนู่ผู้ารวายุเวับนายพลไรพล ิิิว่าเป็นพรายอันีึะโนว่า
“ แถูไล่ออไปเ้าายรอ ! “
................................
เเ มูัสและวิโเินหลมาที่่ายอเมนาทบรันา เมนาทเินออมาาเ็นท์แล้วถามเเว่า
“ เเ แหนีใรมา “
“ ไอ้ายเล็มันไล่ผมออาแ็์รับพี่ายให่ ผมเลยมาอให้พี่ายให่่วย “ เเบอ
“ แล้วนายมาที่นี่็เพราะ้อารมาอให้พี่ายให่่วยั่นเหรอ “ รันาถาม
“ รับพี่ฟาโรห์ “ เเอบ
“ ั้นแ็บอมาสิว่าไอ้ายเล็มันอยู่ไหน “ เมนาทถาม
“ GPS อผมบอว่ามันอยู่ที่เมทเลนมอร์อาาัร็อบลินและออร์ พว็อบลินน่าะ่วยเราไ้ “ เเพู
“ ไอ้เี่ยเเมันลามารับพี่ายให่ “ มูัสบอ
“ ็ลามานะพี่ายให่ “ วิโพู
....................................
แธรมม็อราา็อบลินนั่อยู่ในปราสาท็อบลินอเมทเลนมอร์อยู่ อมพิวเอร์ไฮเทพูึ้นว่า
“ แธรมม็ออนนี้มีนำลัเ้ามาในอาาเอเรา “
“ อมพิวเอร์ ! ส่อัลฟ่าับโอเม้าไป หุ่นยน์พวนั้นะามล่ามนุษย์ไ้ไม่ยาหรอน่า “ แธรมม็อบอ
“ อนนี้มีน้นพบแหล่ที่อยู่ออเพลิัลป์ราามัรแล้ว “ อมพิวเอร์พู
ุบ ! แธรมม็อทุบโ๊ะเสียัแล้วถามว่า
“ อะไรนะ ! พวมนุษย์้นพบรัมัรแล้วรึ ! “
“ ใ่แธรมม็อ อนนี้พวมันั้่ายอยู่ที่นั่นแล้ว้วย “ อมพิวเอร์พู
“ ส่อัลฟ่าับโอเม้าไป ัน้อารให้พวมนุษย์มันรู้ฤทธิ์หุ่นยน์รบที่ันสร้ามันึ้นมา ให้มันรู้ถึพลัอำนานไม่มีใรล้าเอ่ยื่อัน ! “ แธรมม็อะโน
“ ไ้แธรมม็อ “ อมพิวเอร์พู
แธรมม็อหยิบน้ำามาินแ่็ร้อนปาน้อพ่นน้ำออ อมพิวเอร์บอว่า
“ ระวั มันร้อน “
................................
พรายอันีนัุ่ยับันธมาลีอยู่ที่ฟาร์มอธราอิน ใบเฟิร์นที่มาเห็นบอมานิษาว่า
“ แสมป์ เธอเห็นไหมั้แ่ไอ้เ้าายรอมันเ้ามานะพี่มีนาไม่เยเ้า้าเราเลย “
“ เรา็เอเหมือนเหมือนันนะใบเฟิร์น ั้แ่ยัยหมวนั่นเ้ามาเรื่อ็เป็นแบบนี้แหละ ริๆนะไม่ไ้เลียนแบบ “ มานิษาบอ
ันธมาลีบอพรายอันีว่า
“ นายไปเอาสร้อยรัิาลนั่นไปทำลายเลยนะ ั้แ่มันมาอยู่ที่เมือนี้เมือนี้็เิเรื่ออันรายมามายเลย “
“ ็สร้อยนั่นอยู่ที่พวนภาไพลิน “ พรายอันีบอ
“ นาย็ไปทำลายสร้อยรัิาลสัทีสิ ัน้อารให้พหุภพลับมาสบสุ่อนแล้ว่อยิเรื่อพวนั้นทีหลั โลพหุภพเป็นแบบนี้ันไม่มีทาิเรื่อพวนั้นหรอ “ ันธมาลีบอ
สุรัสวีและะวันเินมาเห็นพอี สุรัสวียิ้มหวานออมา
“ ที่ริเ้าหิับู่มีนาับเ้าายรอ ับู่ฟาโรห์ับเ้าายให่เหรอรับ เพราะถ้าไม่ริเ้าหิไม่ทำแบบนี้หรอ “ ะวันบอ
“ นายไม่ีใเหรอะวัน ันอบนะถ้าเป็นแบบนี้ “ สุรัสวีบอ
“ แถวนี้ะมี็อบลินไหมรับเ้าหิ “ ะวันถาม
“ นายอย่าปาเสียไ้ไหม เี๋ยวพว็อบลินโผล่มาริๆว่าไ “ สุรัสวีถาม
พว็อบลินแอบเ้ามาในเมือโยทหารในเมือบูรพาไม่รู้ัว ยายอรทัยเินมา้าหลัสุรัสวีับะวันแล้วพูว่า
“ เฮ่เ้าหิทราย นายะวัน ูไอ้พวนั้นที่ำแพสิ เาหน้าเหมือนานแฮมโอวีนเลย “
แฮมโอวีนเป็นเทศาลอพหุภพที่ล้ายับฮัลโลวีนอเอภพ
“ อะไรันยายอรทัย บอทราบมาอีทีิ “ สุรัสวีถาม
“ มันื่อ....ื่ออะไรน้า......็อบลินน่ะ “ ยายอรทัยพู
สุรัสวีและะวันรีบวิ่ไป่อสู้ับพว็อบลินทันที ราิและพลอยที่ามมาเห็นพอี็เ้า่วย้วย
“ ายเล็เราว่าออไปาที่นี่ันเถอะ “ พลอยพู
“ ไ้เลยพลอย “ ราิอบ
แล้วพาเพื่อสนิทวิ่ไปทันที นพัธร ัรัน์และศนันท์ามมา่วย้วย
“ วันนี้พวมัน้อแพ้เราแน่ “ นพัธรพู
“ ามไปเลย พวมันสู้เราไม่ไ้หรอ “ ัรัน์ับศนันท์พู
พว็อบลินเ้า่อสู้ับสุรัสวีและศนันท์อย่าุเือ พรายอันี ันธมาลี ผู้ารวายุเว อรุรัศมี สุริยาภพและนายพลไรพล็เ้ามา่วยสู้้วย
“ พวมันเ่นานี้เลยเหรอนายแม็์ “ อรุรัศมีถาม
“ ็เ่พอสมวรนะ “ สุริยาภพพู
เมื่อทั้หมับไล่พว็อบลินไปสำเร็ ิิเินมาถามว่า
“ ผู้าร ! ไอ้เ้าายรอทำ่าอีแล้วเหรอ “
“ เปล่า เปล่า พอีเมื่อี้พว็อบลินมันบุเ้ามาน่ะัน็เลยออมาประำาร อย่าว่าันนะ “ ผู้ารวายุเวพู
“ อบใ แล้วุล่ะนายพล “ ิิถาม
“ ็ไม่เป็นไรมารับท่านนาย “ นายพลไรพลอบ
“ ไม่ถามเปียโนบ้าเหรอ “ เปียโนถาม
“ บ่ฮู้เฮื่อบ่ฮู้ฮาวเลยนะเปียโน “ บอลพู
านนท์เินมาหาใบเฟิร์นแล้วถามว่า
“ เฟิร์นเลียเ้าายรอนานั้นเลยเหรอ ให้อภัยเาเน้อ “
“ พี่นนท์ไม่้อมาสั่เฟิร์นหรอ “ ใบเฟิร์นพู
แล้วเินาไป พรายอันีเินมาหาานนท์แล้วบอว่า
“ ไม่เป็นไร มีแฟนเป็นวัยรุ่น็อย่านี้แหละ แฟนเ็ว่า “
“ ใ่ อย่านี้แหละ “ เพลิัรลและธัราพูพร้อมัน
“ อบใมาเน้อ แ่ันพูไปใบเฟิร์นไม่ฟัหรอเน้อ “ านนท์บอ
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น