คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การหวนคืนของตรีแสง
บทที่ 1
ารหวนืนอรีแส
เมธาวิธนั่อยู่ที่โ๊ะม้าหินนเียว นัย เทวัและปัาึเินมาหา
“ ไอ้เมย์ อย่าบอนะว่าแน่ะิถีนัอ้อมใน่ะ “ ปัาถาม
“ เปล่าพี่้นน้ำ ผมำลัิว่าะามหาไอ้รีแสาไหน “ เมธาวิธบอ
“ ว่าไไอ้เมย์ เมื่อ่อนเรา่าไม่อบหน้าัน เรื่อแ่นี้ทำไมไม่ให้พี่่วย พี่่วยหาำพูพูับเ้าแม่อ้อมใทีเียวนะลุาโ๊ะเลย “ ปัาบอ
“ เ้าอผมเหรอ “ เมธาวิธถาม
“ ลุึ้นไปหยิบไม้หน้าสามมาฟา “ ปัาบอ
“ อย่าไปเื่อพี่้นน้ำ ไอ้เมย์แไปที่บ้านรอน์นะ แล้วบอไปเลยว่า ไม่บอีว่าันให้แพูำพูพระเอในละรสัเรื่อ “ นัยบอ
..............................
ที่อยะรีแสนั่อยู่ในถัยะผมรยาวรุรั เล็บยาวแหลมเหมือนผี เสื้อผ้าาวิ่น แ่แล้วมีหิสาวนหนึ่เินมาหารีแส หิสาวนนั้นยื่นวยาให้รีแสทันที รีแสรับไว้แล้วบอว่า
“ เฮอะ เฮอะ เฮอะ เฮอะ ีมาเลยนะแ ีมา “
แล้วื่มยานั้นนหม รีแสลุึ้นยืนเหมือนมีพลัลับมา
“ แพร้อมไหม ที่ะไปล้าแ้นบ้านทัพนาสูรที่มันทำับัน แพร้อมไหมที่ะลิ้มลอเลือมนุษย์ แพร้อมไหมที่ะไ้ออศึอีรั้ แพรเยูร “ รีแสถาม
แพรเยูรพยัหน้ารับำ รีแสูมือึ้นสูเหนือหัว แล้วอีาำ็บินมาเป็นฝู
“ ฮ่า ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ันไ้พลัลับมาแล้ว ไอ้เมธาวิธวันนี้แ้อาย้วยน้ำมือัน ! “ รีแสะโน
“ ทัพเสริมอเราพร้อมแล้วรับุรีแส “ ยมทูิบอ
“ ว-ร-พ-ล- แทำไ้ีมา ถ้าพ่อันับยัยรวีรอโลไม่ไ้ ันะทำเอ “ รีแสบอ
.............................
เมธาวิธเินไป้านอบ้านแล้วพบอ้อมใเินมาพอี เาถามว่า
“ ุลับมาอีทำไม “
“ อ้อมมาามหาน้อสาวื่อแพรเยูร น้อสาว่าพ่อ “ อ้อมใอบ
“ แพรเยูร “ เมธาวิธพู
“ ใ่ ลูอพ่อเลี้ยอ้อมเอ “ อ้อมใบอ
เมธาวิธึเินไปในบ้านแล้วอร้อวันวิสาว่า
“ อาสา ่วยผมหน่อยนะ “
“ ่วยามล่ารีแสใ่ไหม อาิว่าเาะายไปแล้วะอี “ วันวิสาบอ
“ นายรีแส แะาย่ายๆเหมือนนแ่ไม่ไ้นะ เพราะแะ้อทุทรมาน่อน “ เมธาวิธบอ
“ เมย์ ไม่มีนราศัิ์แล้วใระสู้ไอ้รีแสไ้ “ วันวิสาถาม
“ ผมรู้รับอาสา แ่ผมะไม่มีทาให้ไอ้รีแสมันยิ่ให่หรอ “ เมธาวิธบอ
........................................
รีแสเินไปที่บริษัท APK ออ้อมใแล้วบอพนัานว่า
“ ผมอมาื้อหุ้นาท่านประธานอ้อมใ “
“ ท่านประธานไม่อยู่่ะ ุื่ออะไรบอ่อนไ้่ะ “ พนัานบอ
“ ผมรี......เเวอรัส มอร์ูลรับ เป็นลูรึ่อัฤษ-ไทย “ รีแสโห
“ ่ะุเเวอรัส ั้นุเเวอรัส่วยเ็นื่อ่อนนะะ ท่านประธานะไ้รู้ว่าเป็นใร “ พนัานบอ
“ รับ “ รีแสรับำ
แล้วหันไปหาวรพล
“ นี่วรพลลูไล่ผมรับ “ รีแสบอ
แล้วเี่ยวรพลให้ทัทายพนัาน
“ รับ วรพลรับ “ วรพลบอ
รีแสพาวรพลไปที่รถแล้ว่อยไปหนึ่ที
“ ุรีแส ุ่อยผมทำไม “ วรพลถาม
“ แะทำแผนันแรู้ไหมวรพล แถูยมบาลไล่ออานรมารั้หนึ่แล้ว อย่าให้ันไล่แอออีล่ะเ้าใไหม “ รีแสบอ
“ รับุรีแส “ วรพลบอ
“ ฮ่า ฮ่า ่อให้นานเพียใรัแท้็ยัเป็นรัแท้ ไม่มีวันะแปรหรือน้อยลไปามเวลา “ รีแสร้อเพล
แล้วหันไปสั่ลูน้อว่า
“ ไปสิ ! ยืนมออยู่ไ้ ไปสิ พี่ายให่สั่็ไปสิ “
“ ไ้ยินทีุ่รีแสสั่แล้วใ่ไหม ไปสิ ! “ วรพลสั่
“ รับุวรพล “ ลูน้อรัยำ
แล้วลูน้อ็เินไป้านอ วรพลถามรีแสว่า
“ ุแพรเยูรไปถึไหนแล้วรับุรีแส “
“ แพรเยูรเป็นนเียวที่ะ่วยันไ้ แ็เรียมไปทำานไ้แล้ว ว-ร-พ-ล “ รีแสบอ
.........................
เมธาวิธเินมาในรอแบๆแล้วพบลุ่มลูน้ออรีแสเินมา 3 น เมธาวิธรีบวิ่หนีทันที พวลูน้ออรีแสไล่ามยให่ เมธาวิธวิ่หนีไปนแพรเยูรในรอแบๆ
“ ับมันไปใหุ้รีแสเลยพวเรา “ ลูน้อบอ
“ พวแฝันไปเถอะ ! “ เมธาวิธบอ
แล้วเ้าสู้ับลูน้ออรีแสทั้ 3 นนนะ ทำให้แพรเยูรหลรัเมธาวิธ เธอถามเมธาวิธว่า
“ พี่ื่ออะไระ “
“ ผมเมย์ เมธาวิธ แล้วุื่ออะไร “ เมธาวิธอบ
“ หนูื่อแพรเยูร พี่เมย์พี่่วยหนูไว้ หนูรัพี่เมย์นะ “ แพรเยูรบอ
“ น้อแพร รอให้เรารู้ัันให้มาว่านี้่อนไ้ไหม “ เมธาวิธถาม
“ หนูไม่อยารอแล้วพี่เมย์ ั้แ่หนูเิมา หนูไม่เยเอใรที่ีเท่าพี่เลยนะะพี่เมย์มา่อนเลยนะะ พี่เมย์ หนูออพี่ไ้ไหม “ แพรเยูรถาม
“ ไ้สิน้อแพร “ เมธาวิธบอ
แพรเยูรึเ้าอเมธาวิธ เมธาวิธไม่รู้ะเลือใรเพราะแพรเยูร็รัเาแ่เารัอ้อมใ หมีถามเมธาวิธว่า
“ นี่ไอ้เมย์ แะมาสนในอื่นไม่ไ้นะนอาอ้อมใ “
“ ารรอมัน็ทรมานนะพี่หมี น้อแพรรอมาลอว่าะเอนีๆ เหมือนผมรอให้อ้อมใหันมาสนใผม เพราะะนั้นผม้อให้วามรัน้อแพรมาๆ เาะไ้มีวามสุ “ เมธาวิธบอ
“ นี่แหละ ไอ้เรื่อทำให้รันี่แหละเป็น้นเหุให้นีๆลายเป็นเหมือนนาร้ายมานั่อนัแล้ว “ หมีบอ
เมธาวิธมอแพรเยูรแล้วบอว่า
“ น้อแพร พี่ะูแลเธอเอนะ “
“ รินะพี่เมย์ว่าะไม่ทิ้หนู “ แพรเยูรถาม
“ แน่นอนน้อแพร “ เมธาวิธอบ
โปริามอน่อไป
ารรอมัน็ทรมาน เารอมาลอว่าะเอนีๆ เหมือนเราที่รอให้นที่เรารัหันมาสนใ เพราะะนั้นเรา้อให้วามรัเา เาะไ้มีวามสุ
เมธาวิธ
ความคิดเห็น