คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความต้องการ...
ในเช้าวันรุ่งขึ้นนั้นสาวใช้ที่คอยนำอาหารมาเสิร์ฟก็นำกองเอกสารอะไรบางอย่างใส่แฟ้มงานมาหลายต่อหลายแฟ้มและเดินนำไปวางยังห้องอ่านหนังสือที่ในเวลานี้นั้นผู้ที่เป็นเจ้าของอาณาจักรแห่งนี้ได้เข้าไปนั่งรอพร้อมกับดื่มน้ำชาอย่างสบายอารมณ์ก่อนที่จะต้องมาจัดการบางอย่างกับกองเอกสารเหล่านี้
“ทีน่าวันนี้เธอจะไปทำอะไรที่ไหนก็ไปทำเถอะ วันนี้ไม่ต้องมาดูแลชั้นแล้วก็ไม่ต้องเข้ามาในนี้จนกว่าชั้นจะสั่ง” ว่าแล้วร่างบางก็ปิดประตูห้องอ่านสือแล้วทิ้งอีกฝ่ายเอาไว้ที่หน้าประตูด้วยความงุนงง
“ค่ะ” ทีน่าตอบกลับไปเบาๆแล้วหันหลังเดินไปหยิบฝักบัวรดน้ำต้นไม้ขึ้นมาเพื่อที่จะรดน้ำต้นไม้บริเวณนั้นทั้งหมด
ซ่า.......า..า.....า.........า........า......า.................. น้ำใสสะอาดไหลออกมาจากฝักบัวที่ได้วางไว้ลงไปสู่ใบของต้นไม้และดอกไม้ที่มีอยู่อย่างมากมาย
ทำไมคุณเคียร์ถึงห้ามไม่ให้เราเข้าไปนะ แล้วกองเอกสารนั่นมันอะไรกันน่ะ? ไม่เข้าใจเลยแฮะ ร่างบางยืนถือฝักบัวเอาไว้แต่ยังคิดถึงสิ่งที่เจ้านายของตนแสดงท่าทีแปลกๆในวันนี้
“พรุ่งนี้................เราก็จะต้องไปจากที่นี่แล้วงั้นเหรอ?” ความรู้สึกบางอย่างแล่นเข้าสู่ร่างกายของทีน่าทันทีเมื่อคิดถึงเวลาที่ตนจะออกไปจากที่แห่งนี้
ทันทีที่ตนนั้นออกไปก็จะต้องมีสาวใช้คนใหม่มาแทนสินะ?
แล้วคนที่มาจะเข้ากับเจ้านายของตนได้ไหมนะ?
คนที่มาจะต้องเจอกับสิ่งที่ตนเจอไหมนะ?
ถ้าหากเข้ากันได้ก็คงจะดีน่ะสิ................แต่ว่าถ้าหากไม่ล่ะ.........
“..........คุณ........เคียร์...............” เรียวปากน้อยๆพูดชื่อเจ้านายของตนขึ้นมาเบาๆโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองนั้นมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาเล็กน้อย
แก็ก............. ส่วนโลหะของหัวฉีดน้ำนั่นร่วงออกมามือลงไปกระทบกับพื้นส่วนที่เป็นหินอ่อน น้ำที่ค่อยๆไหลออกมาจากฝักบัวนั้นยังคงไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายจนเจิ่งนองเต็มพื้นและสะท้อนทิวทัศน์และผู้ที่ยืนอยู่เหมือนกับกระจก
ตึก..........เรียวขาที่เคยยืนอย่างมั่นคงนั้นก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงขึ้นมาจนหัวเข่านั้นลงไปขนานกับพื้นที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
ทีน่านั่งเหม่อลอยอยู่ที่ตรงนั้นจนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้น
“...........ทำอะไรของเธอน่ะ? ชุดเปียกหมดแล้วนะ” ว่าแล้วเคียร์ก็เดินเข้าไปปิดฝักบัวที่ยังคงปล่อยน้ำอยู่
“อย่าบอกนะว่าเธอนั่งอยู่อย่างนี้ตลอดเกือบ 3 ชม.น่ะ? ทีน่า” มือที่เปียกน้ำเล็กน้อยปัดปอยผมที่ลงมาปรกยังใบหน้าสาวใช้ของตนออก
“......3....ชม.?...” ว่าแล้วทีน่าก็เงยหน้าขึ้นไปเพื่อมองเวลาจากนาฬิกาที่อยู่บนบานประตูของห้องอ่านหนังสือ
“ข......ขอโทษค่ะ ชั้นจะไปทำงานเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ คุณเคียร์” ร่างบางเอ่ยกับเจ้านายของตนแล้วก็รีบที่จะลุกขึ้นในทันที แต่ว่าก็ถูกมือของอีกฝ่ายรั้งแขนเอาไว้
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นล่ะน่า งานของชั้นก็ทำเสร็จแล้วซะด้วยสิ” ผู้ที่พูดนั้นเกาหัวพลางลุกขึ้นยืนตาม
“ตอนนี้ชั้นกำลังว่างๆ ทำอะไรดี” รอยยิ้มที่แสดงถึงความสนุกสนานผุดขึ้นที่มุมปากของเคียร์เล็กน้อย
ซ่า............. ว๊าย!!!! น้ำที่เจิ่งอยู่บนพื้นนั้นถูกมือเรียวช้อนขึ้นมาใส่ทีน่า
“อย่าสิคะ คุณเคียร์ เดี๋ยวคุณจะเปียกนะคะ” ทีน่าพยายามที่จะหลบน้ำที่ถูกวักขึ้นมาทั้งทั้งที่ถูกอีกฝ่ายจับแขนเอาไว้
“ฮะ ฮะ ฮะ ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่นา ไหนๆก็เปียกอยู่แล้วก็ให้มันเปียกทั้งตัวเลยจะเป็นอะไรไปล่ะ” ว่าแล้วเคียร์ก็ลงไปนอนกับพื้นที่มีน้ำเจิ่งนองพร้อมกับฉุดให้อีกฝ่ายลงมานอนบนพื้นด้วยกันกับตน
“ท้องฟ้าตอนกลางวันนี่ก็สวยดีนะ.....มีเมฆลอยไปมาดูแล้วก็เพลินดี”
“นั่นสิคะ.....คุณเคียร์”
“ทีน่า.......เธอมีความสุขไหม? ตอนนี้” เคียร์หันหน้าไปทางอีกฝ่ายที่นอนอยู่ข้างๆตน
“...............ถึงจะโดนคุณแกล้งทุกวันแต่ก็สนุกดีนี่คะ แล้วคุณเคียร์คิดว่าตอนนี้ชั้นมีความสุขรึเปล่าล่ะคะ?” ทีน่าหันไปสบสายตากับอีกฝ่ายแล้วหัวเราะเล็กน้อย
“ไม่รู้สินะ แต่ว่าถามไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรอะไรขึ้นมานี่นาแล้วอีกอย่างในตอนแรกชั้นก็ทำอะไรไม่ดีกับเธอเอาไว้ตั้งเยอะ”
“........เอกสารนั่นที่คุณทำเมื่อครู่นี้น่ะคืออะไรเหรอคะ? คุณเคียร์” ทีน่าคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามอีกฝ่าย
“อ่า.........นั่นน่ะเหรอ?” เคียร์หลบสายตาเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมา
“ก็.........รูปและข้อมูลของคนที่จะมาดูแลชั้นแทนเธอยังไงล่ะ ทีน่า” ใบหน้าของทีน่านั้นแสดงความตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“งั้น.......เหรอคะ” ทีน่าพูดตอบรับเบาๆพลางใช้แขนยันร่างกายท่อนบนของตนเองขึ้นมานั่ง
“พรุ่งนี้........ในตอนที่เธอออกไปคนที่ชั้นเลือกเอาไว้จะเข้ามาแทนทันที......โดยที่ตอนนั้นความทรงจำของเธอเกี่ยวกับตัวชั้นก็จะหายไปแล้วล่ะนะ......ทั้งเรื่องของชั้น เรื่องที่ชั้นทำกับเธอ ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นเรือนกระจกแห่งนี้ตลอด 1 เดือน” เคียร์พูดแล้วกลับตาลงเพื่อที่จะไม่ให้เห็นใบหน้าที่ลำบากใจของสาวใช้ตน
“............ชั้นขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางขออนุญาติเจ้านายแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ
จ๋อม......... ร่างที่นอนอยู่นั้นลุกขึ้นมานั่งพลางเสยผมสีบรอนด์ที่เปียกชื้นของตนที่ลงมาปรกหน้าขึ้นไปด้วยมือเรียว
“ทำไมจะต้องทำสีหน้าแบบนั้นด้วยนะ?..........ไม่เข้าใจเลยแฮะ” เคียร์เอ่ยถามกับตัวเองเบาๆ
ซวบ........ซวบ.... ทีน่าที่ขอตัวเดินมาในห้องอาบน้ำนั้นเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของตนที่เมื่อครู่นี้เปียกไปหมดด้วยน้ำมาเป็นชุดอื่นที่แห้งสนิท
เฮ้อ............. ร่างบางถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเดินออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าของเจ้านายตนเพื่อที่จะนำมาเปลี่ยนให้
“คุณเคียร์คะ กรุณาเปลี่........” ทีน่าที่กำลังพูดอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองหาคนที่น่าจะนอนอยู่บนพื้นที่มีน้ำเจิ่งนองนั้นกลับหายตัวไป
“คุณเคียร์คะ คุณเคียร์” ทีน่าเดินไปรอบๆบริเวณนั้นเพื่อที่จะหาร่างของคนที่ตนกำลังตามหาอยู่แต่ก็ไม่พบ
“มีอะไรงั้นเหรอ? ทีน่า” เสียงตอบรับเสียงเรียกนั้นดังขึ้นมาจากห้องนอนที่อยู่สุดทางเดินทำให้ร่างบางเดินไปหาเสียงตอบรับนั้น
“เรียกชั้นทำไมเหรอ? ทีน่า” ผู้พูดนั้นนอนอยู่กลางที่เตียงนอนขนาดใหญ่ทั้งทั้งที่ร่างกายและชุดเปียกชื้นทำให้เห็นรอยชื้นบนผืนผ้าสีขาวได้อย่างง่ายดาย
“คุณเคียร์คะ นอนทั้งชุดเปียกๆแบบนี้เดี๋ยวเป็นหวัดนะคะ” ทีน่าเห็นอย่างนั้นจึงได้รับร้อนเข้าไปเพื่อที่จะฉุดให้อีกฝ่ายนั้นลุกขึ้นนั่งและเปลี่ยนเสื้อผ้า
หมับ......... มือเรียวยาวของเจ้านายนั้นนั้นจับมือของสาวใช้ตนเอาไว้แน่นก่อนที่จะลากมือนั้นมายังกระดุมเสื้อของตน
“.........เปลี่ยนชุดให้ชั้นทีสิ ทีน่า”
“ค......ค่ะ” ทีน่าลนลานเล็กน้อยเพราะที่ผ่านมานั้นถึงเคียร์จะทำท่าทางไม่รู้สึกกับการถอดเสื้อผ้าหรืออาบน้ำต่อหน้าคนอื่น แต่ก็ไม่เคยที่จะขอให้ใครนั้นมาถอดเสื้อผ้าของตนเลยซักครั้ง
เสื้อเชิ๊ตผ้าไหมสีขาวของเคียร์ค่อยๆถูกแกะกระดุมออกทีละเม็ดด้วยน้ำมือที่สั่นเล็กน้อยของสาวใช้ตน
“เป็นอะไรไปเหรอ? ทีน่า” ผู้ที่พูดนั้นหลี่ตาให้เล็กลงเล็กน้อยก่อนที่จะพูด
“ม.....ไม่มีอะไรค่ะ” เสียงทักของเคียร์นั้นทำให้ทีน่ารีบที่จะถอดเสื้อของคนตรงหน้าเร็วขึ้น
หมับ...........ตุบ เคียร์ฉวยโอกาสตอนที่ทีน่านั้นทำอะไรไม่ถูกเข้าไปกอดแล้วดึงลงมานอนบนที่นอนขนาดใหญ่ข้างๆตน
“คุณเคียร์เล่นแบบนี้อีกแล้วนะคะ” ทีน่าแสดงสีหน้าไม่ค่อยพอใจออกมาเล็กน้อยและพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง
“..........จะรีบไปไหนเหรอ? ทีน่า” แขนของเคียร์นั้นมากดร่างกายท่อนบนทำให้ทีน่าไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมานั่งได้
“ค.....คุณเคียร์” ใบหน้าของทีน่านั้นแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อยจนสามารถสังเกตุได้
“ชั้นไม่ทำอะไรหรอกนะ.......สบายใจได้” ว่าแล้วเคียร์ก็วางใบหน้าของตนลงไปบนหน้าอกของทีน่าเพื่อที่จะนอน
“หัวใจเธอเต้นแรงจังเลยนะ.........แต่ว่าก็รู้สึกดีจัง” ผู้ที่พูดนั้นเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมา
มือของทีน่านั้นยื่นเข้าไปปัดเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าของคนที่นอนอยู่บนร่างกายของตนขึ้นไปไว้ที่ใบหู
“คุณเคียร์คะ........” ทีน่าคิดที่จะพูดอะไรบางอย่างกับคนตรงหน้าแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
“คุณเคียร์?” ร่างบางดันร่างกายของตนขึ้นมามองด้วยความสงสัยก็พบว่าอีกฝ่ายนั้นได้หลับลงไปแล้ว
ทีน่าอดที่จะหัวเราะไม่ได้กับผู้ที่เป็นเจ้านายของตนไม่ว่าจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซักเท่าไหร่แต่ก็ยังคงเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 16 อยู่ดีใบหน้าตอนนอนก็ดูไร้พิษภัยผิดกับเวลาตื่นที่ไม่รู้ว่าภายในหัวนั้นคิดอะไรเอาไว้บ้าง
มือของทีน่านั้นเอื้อมไปหยิบผ้าห่มที่พับวางไว้ใกล้ๆนั้นขึ้นมาห่มร่างกายที่ดูบอบบางของคนที่หลับอยู่อย่างเบามือและดันตัวออกมาจากใต้ร่างนั้นอย่างระมัดระวังส่วนตนนั้นเดินไปหยุดยังหน้ากระจกของห้องที่มองเห็นทะเลสีฟ้าครามได้อย่างชัดเจนเหมือนกับจะจำภาพของทะเลที่เห็นนี้เอาไว้ไม่ให้ลืม
ความคิดเห็น