คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : หยอกล้อ
เวลาที่มีความสุขหรือว่าสนุกสนานนั้นมักจะผ่านไปเร็วเหมือนกับติดปีกอย่างที่ใครหลายๆคนพูดกัน ผ่านไปเพียงไม่นานจากเวลาสองอาทิตย์ได้เหลือเพียงแค่ 3 วัน
“วันนี้เธอมาเล่นดนตรีกับชั้นไหม? ทีน่า” ผู้ที่นั่งดื่มชาอยู่ในห้องอ่านหนังสือนั้นถามสาวใช้ของตนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“อ..........เอ่อ......ไม่....ค่ะ” ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายถามถึงเรื่องการเล่นดนตรีเพราะทำให้คิดไปถึงเหตุการณ์ในวันแรกที่ตนมาทำงาน
“................งั้นเหรอ? หรือว่า..........” ถ้วยน้ำชาถูกวางลงบนถาดพร้อมกับร่างของผู้ที่พูดลุกขึ้นมายืนข้างๆ
“เพราะไม้สีไวโอลินงั้นเหรอ?.....” เสียงกระซิบเบาๆที่ข้างใบหูถึงกับทำให้ทีน่าหน้าแดงผสมกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้นด้วยแล้วนั้นยิ่งทำให้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อไปจนถึงใบหู
“มัน......เจ็บมากงั้นเหรอ? ทีน่า” ใบหน้าผู้ที่พูดนั้นยังคงอยู่ใกล้กับใบหน้าของอีกฝ่าย
“..........” ผู้ที่ถูกถามนั้นไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมาแม้แต่คำเดียวได้แต่เบี่ยงหน้าหนี
เพล๊ง.........งงงง...!!! แก๊งงง!! ถ้วยน้ำชาราคาแพงกับกาน้ำชาที่เข้าคู่กันตกลงสู่พื้นพร้อมกับถาดเงินที่หล่นลงมาจากมือของผู้ที่ถือ
“อื๊อ!!!” ร่างบางถูกปีศาจที่อยู่ในคราบคราบของเทวทูตดันร่างเข้าไปแนบกับแผ่นกระจกใสด้านหลังภายในห้องอ่านหนังสือพร้อมกับแนบริมฝีปากเข้าไปใกล้จนสนิท
“.........อีกแค่ 3 วันเธอก็จะไปแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่างน้อยก็น่าที่จะตามใจชั้นมากกว่านี้สิ” เคียร์ถอนริมฝีปากของตนออกพร้อมกับเอ่ยถามอีกฝ่าย
“แต่ว่า..........ชั้น.....” เรียวปากน้อยๆของทีน่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่างซึ่งอีกฝ่ายนั้นไม่รอที่จะให้พูดจนจบประโยค
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น คำพูดที่เธอจะออกไปข้างนอกน่ะ.....ชั้นไม่อยากที่จะฟัง......”
“............ค่ะ” สาวใช้ตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างเชื่อฟัง
“ดีมาก.........เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้ไป........ชั้น.....” ผู้ที่พูดหยุดสิ่งที่จะพูดทันทีที่คิดถึงสิ่งที่ตนจะต้องทำในวันพรุ่งนี้
“อะไรเหรอคะ? คุณเคียร์”
“ไม่......ไม่มีอะไร” เคียร์ก้มลงไปเก็บเศษถ้วยและกาน้ำชาบริเวณเท้าขึ้นมาวางไว้บนถาดเงิน
“หยุดเถอะค่ะ คุณเคียร์ นี่เป็นหน้าที่ของชั้นนะคะ” ร่างบางรีบก้มลงทันทีที่ตั้งสติได้และหยิบเศษถ้วยที่แตกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“ก็ได้ งั้นชั้นจะไปอาบน้ำล่ะนะถ้าหากเธอทำความสะอาดเสร็จแล้วก็ตามชั้นเข้าไปด้วยล่ะ” ผู้ที่พูดไม่รอช้ารีบลุกและเดินไปทางห้องอาบน้ำแทบจะในทันที
‘ทำไมคุณเคียร์ถึงไม่ยอมฟังที่เราอยากที่จะพูดนะว่า.......เราอยากที่จะทำงานอยู่ที่นี่ต่อไป’
จ๋อม..............
“เฮ้อ........” เสียงถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยดังขึ้นอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะโดนเสียงน้ำที่ไหลออกมาจากปากรูปปั้นกลบหายไป
พรุ่งนี้........เราจะต้องทำสิ่งที่น่ารังเกียจนั่นอีกแล้วงั้นเหรอ?........ไม่อยากที่จะทำเลยแฮะ มือเรียวเสยผมที่ลงมาปรกหน้าของตนขึ้นอย่างง่ายๆ
งานที่เราจะต้องมานั่งคัดเลือกคนที่จะมาทำหน้าที่ดูแลเราแทนทีน่า..........แล้วหลังจากนั้นเราก็จะต้องยืนมองแผ่นหลังของคนที่ลืมทุกอย่างอีกแล้ว........
“คุณเคียร์คะ......” เสียงใสดังขึ้นทำให้ผู้ที่แช่ร่างกายอยู่ในน้ำแร่สีขาวขุ่นนั้นตื่นขึ้นจากภวังค์
“...........มาแล้วเหรอ? ลงมาแช่น้ำด้วยกันสิ สบายตัวดีออกนะ” ผู้ที่พูดคลี่ยิ้มที่มุมปากอย่างอ่อนโยนแต่แอบแฝงความเศร้าเอาไว้เล็กน้อย
“เอ่อ........ไม่ค่ะ เชิญคุณเถอะค่ะ คุณคียร์” ร่างบางพูดปฏิเสธไปเหมือนเคยและทุกครั้งก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธอีกฝ่ายได้ทันทีที่คำพูดนั้นหลายเป็นคำสั่ง
“.............ฮิ....เธอนี่เหมือนเดิมเลยนะ ปฏิเสธชั้นทุกครั้ง”
“ไม่ต้องกลัวชั้นหรอกนะ.........วันนี้ชั้นไม่ออกคำสั่งฝืนใจเธอหรอกน่า” ผู้พูดนั้นยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะขยับร่างกายไปยังส่วนลึกของอ่างอาบน้ำที่หรูหรา
“นี่........ถ้าหากชั้นจมลงไปทั้งๆอย่างนี้เธอจะลงมาช่วยไหม?” ร่างที่ลอยอยู่บนผิวน้ำตื้นๆนั้นพูดขึ้นลอยๆ
“................” ผู้ที่ถูกถามนั้นไม่ตอบได้แต่ยืนมองนิ่งๆ
“ถ้าอย่างนั้น....ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับชั้นเธอก็อย่าเข้ามาช่วย............นี่คือคำสั่ง” ว่าแล้วร่างของผู้ที่พูดก็ค่อยๆจมลงใต้น้ำทีละนิด ทีละนิดจนเห็นแค่เส้นผมเท่านั้น
“คุณเคียร์!!!” เคียร์ตระโกนเรียกอีกฝ่ายที่จมลงไปใต้น้ำดังขึ้นแต่ว่าร่างกายกลับไม่ยอมฟังคำสั่งแล้วหยุดอยู่กับที่เพราะสิ่งที่เจ้านายของตนได้ออกคำสั่งไปก่อนหน้านี้
“คุณเคียร์!! คุณคียร์!! คุณเคียร์!!” ร่างบางพยายามที่จะตระโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างสุดเสียงและพยายามที่จะขยับเขยื้อนร่างกายของตนที่เป็นเหมือนกับก้อนหินอย่างเต็มที่แต่ก็ไร้ผล
เงียบดีจัง............ใต้น้ำเงียบขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่อยากที่จะคิดอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้ร่างกายจมลงไปอย่างนี้เรื่อยๆจะเป็นยังไงนะ?
ถึงจะอึดอัดอยู่บ้างแต่ว่า........ถ้าทนไปอีกนิดก็จะรู้สึกสบายสินะ?
...............คียร์............คุณเคียร์........ เสียงยัยนั่น? ความพยายามดีแฮะ คงจะพยายามที่จะลงมาช่วยเราโดยที่ฝ่าฝืนคำสั่งสินะ? น่าสนุกดีเหมือนกันแฮะ
ผู้ที่มีนัยน์ตาสีน้ำข้าวจ้องมองอีกฝ่ายจากใต้ผืนน้ำสีขุ่นด้วยใบหน้าที่สนุกสนาน
บุ๋ง......ง ง ง อากาศที่ถูกบรรจุเอาไว้จนเต็มปอดในตอนแรกนั้นทนต่อความอึดอัดที่ร่างกายพยายามฝืนไม่ไหวจึงได้ถูกคายออกมา
ฟองอากาศที่ลอยขึ้นมานั้นขึ้นสู่ผิวน้ำแล้วตามด้วยร่างของผู้ที่อยู่ใต้ผิวน้ำ
“แค่ก แค่ก แค่ก รู้สึกแย่กว่าที่คิดเอาไว้แฮะ” ผู้ที่อยู่ในน้ำนั้นหัวเราะปนกับอาการไอเล็กน้อย
“คุณเคียร์” ทีน่าเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยความโล่งอกและดีใจที่อีกฝ่ายไม่ได้ทำในสิ่งที่ตนกังวล
“ช่วย.....ฉุดทีสิ ทีน่า” เคียร์ยื่นมือให้กับอีกฝ่ายที่อยู่ใกล้ๆ
“ค......ค่ะ คุณเคียร์” ร่างกายที่ขยับเคลื่อนไหวได้อย่างใจคิดแล้วนั้นวิ่งไปหาอีกฝ่ายเพื่อที่จะดึงเจ้านายของตนขึ้นมาจากผิวน้ำ
หมับ.........ซูม!!! ทันทีที่มือสัมผัสกันนั้นผู้ที่อยู่ในน้ำได้ดึงมือของอีกฝ่ายให้ลงมาในน้ำที่ตนอยู่อย่างไม่เต็มใจ
“กรี๊ด!!!” เสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้นก่อนที่จะเงียบลง
“ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ” เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานดังขึ้นก้องไปทั่วเรือนกระจก
“คุณจงใจทำแบบนี้มาตั้งแต่แรกเหรอคะ? คุณเคียร์” ทีน่าถามอีกฝ่ายที่ยังคงหัวเราะอยู่
“ไม่รู้สิ แค่เห็นว่าเธอน่าแกล้งดีก็เท่านั้นเอง ฮะ ฮะ ฮะ” เจ้าของเสียงหัวเราะพูดออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะหัวเราะต่อ
“ทำไมคุณถึงชอบแกล้งชั้นนักล่ะคะ?”
“ก็เธอน่าแกล้งจริงๆนี่นา” เคียร์พูดพลางแก้มัดผมของอีกฝ่ายออกเบาๆ
“...........ชั้นชอบนะ ผมสีน้ำตาลแก่ของเธอน่ะ ทั้งหอม ทั้งยาวและนุ่มสลวย” ริมฝีปากของผู้พูดนั้นจูบลงบนปอยผมสีน้ำตาลแก่ที่เปียกน้ำของอีกฝ่ายถึงกับทำให้เจ้าผมเส้นผมนั้นหน้าแดงใบจนถึงใบหูจนสังเกตุเห็นได้ชัดเส้นผมเปียกน้ำที่ลู่ลงมานั้นถึงจะนำมาปิดก็ปิดไม่มิดรวมทั้งเสียงหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะและยิ่งเต้นแรงขึ้นเมื่อเจ้านายของตนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้กับใบหูและพูดอะไรบางอย่าง
ในวันพรุ่งนี้ชั้นมีเรื่องที่จะต้องทำ..........เธอห้ามเข้ามาภายในห้องอ่านหนังสือเด็ดขาด เข้าใจไหม? ทีน่า
ความคิดเห็น