Long Time or Long Dream

ลำดับตอนที่ #7 : ปีศาจ

หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเด็กสาวไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้หญิงสาวอีก

ส่วนหญิงสาวนั้นก็พยายามที่จะไม่มองเด็กสาว เพราะถ้าหากมองไปก็กลัวว่าจะเห็นภาพหลอนนั้นอีก

ใบหน้าของเด็กสาวที่อยู่ภายใต้ร่างกายของคนเองในคืนก่อนนั้นยังติดตาหญิงสาวผู้นี้

ใบหน้าของเด็กสาวไร้เดียงสาที่ถูกตนเองทำให้มีสภาพและอารมณ์แบบที่ควบคุมไม่อยู่นั้น

ทำไมกัน.........

ทำไม....ถึงลืมไม่ได้ซักทีนะ!!........

ใบหน้านั้น...............

ริมฝีปากนั้น..............

ผิวกายนั้น..............

ทั้งๆที่ไม่มีส่วนไหนเทียบไรร่าได้แล้วทำไม.........เราถึงลืมไม่ได้........

หัวใจของเราเป็นของไรร่า......ทุกอย่างของเราเป็นของไรร่า............แล้วทำไม.....

หญิงสาวที่ภายในจิตใจกำลังสับสนอยู่นั้น  เด็กสาวที่สังเกตุเห็นสีหน้าที่แปลกออกไปก็รู้สึกไม่สบายใจ

เด็กสาวอยากที่จะเข้าไปพูดคุยเหมือนกับปกติแต่ว่าร่างกายกลับไม่ยอมขยับเข้าไปใกล้

เท้าดูหนักอึ้งเหมือนกับหิน….

แต่ร่างกายกลับรู้สึกร้อนรุ่ม ยิ่งเข้าไปใกล้ยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าความรู้สึกที่โดนสัมผัสนั้นร้อนขึ้นมา

ทั้งริมฝีปาก....

ลำคอ.....

หน้าอก......

แผ่นหลัง......

ต้นขา........

เด็กสาวที่อยู่ที่นี่ไม่นานแต่มีความรู้สึกอยากจะเป็นอย่าง ไรร่า  ที่มีคนที่รักอย่างจริงใจอยู่เคียงข้าง  คนที่รักและสัมผัสอย่างอ่อนโยน

ยังไงซะถ้ายังกลับออกไปจากที่นี่ไม่ได้ ความคิดนี้ก็คงจะไม่มีทางเป็นจริง   ถึงอยากที่จะกลับแต่ว่าถ้าต้องฆ่าคนก็ไม่ใช่ความต้องการของเด็กสาว

เด็กสาวนั่งลงใกล้หญิงสาว ใกล้ที่สุดที่จะใกล้ได้

ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันเลยแม่แต่คำเดียว

เวลาค่อยๆผ่านไปเรื่อยๆ......

จนกระทั่งหญิงสาวรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

“มัน.....มาอีกแล้ว”หญิงสาวพูดขึ้นเบาๆแล้ววิ่งเข้าไปผลักเด็กสาวให้กระเด็นออกไป

ว๊าย!!!!!!!!!!         สิ้นเสียงร้องด้วยความตกใจของเด็กสาวก็มีอะไรบางอย่างลอยมากระแทกเอร่าอย่างแรง

ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!    ฝุ่นทรายบริเวณนั้นฟุ้งขึ้นมาปกคลุมเอาไว้

“คุณเอร่า!!!”  เด็กสาวผมสีน้ำตาลกระโกนเรียกชื่อหญิงสาวจากบริเวณที่มีฝุ่นปกคลุม

ตึก.....ตึก......ตึก......    มีร่างๆหนึ่งค่อยๆเดินออกมา

“คุณเอร่า!!”เด็กสาวเรียกออกมาด้วยความดีใจ แต่ว่า..........อยู่ๆเด็กสาวก็รู้สึกแปลกออกไป

เงาสีดำนั่น..........ดูใหญ่เกินกว่า...ที่จะเป็นเงาของผู้หญิง

ฝุ่นที่ปลิวค่อยๆถูกลมพัดออกไปแสดงให้เห็นถึงความจริง

ร่างสูงใหญ่สีดำค่อยๆปรากฏขึ้น

มีปีกสีดำและเขาบนหัวสูงยาว....

ปีศาจ..........................  นี่คือคำๆเดียวที่เด็กสาวคิดออกในตอนนี้

และในมือสิ่งที่ปีศาจตนนี้ดึงเอาไว้.........คือ....เส้นผมสีเงิน.....

เจ้าของผมสีเงินก็ไม่น่าที่จะใช่ใครอื่น.....นอกจาก.....  เอร่า

เด็กสาวมองตามเส้นผมสีเงินยาวสลวยในมือของปีศาจจนเห็นร่างของเจ้าของเส้นผมนอนอยู่

“คุณเอร่า!!”เด็กสาวตระโกนจนสุดเสียง แต่ว่าขาที่อ่อนแรงลงเพราะความกลัวต่อปีศาจตรงหน้า

ปีศาจค่อยๆชูร่างบางของหญิงสาวขึ้น

“สวยใช่ไหมล่ะ สาวน้อย  เลือดสีแดงๆนี่น่ะ”ปีศาจถามเด็กสาวแล้วค่อยๆยื่นเล็บอันแหลมคนไปที่หน้าอกของหญิงสาว

“อึ๊ก!!!...”  หญิงสาวครางในลำคอ ริมฝีปากถูกซี่ฟันขบจนเลือดไหล

“....เชอะ.....แกน่ะ......ทำได้...ดี....ที่สุด...แค่นี้........น่ะเหรอ”  หญิงสาวยิ้มมุมปากก่อนที่รอยสักบนแก้มขวาจะหายไปแล้วกลายเป็นดาบสีเงินเล่มใหญ่

ฉับ!!!!!!!!!!!

หญิงสาวใช้ดาบสีเงินเล่มใหญ่นั้นตัดผมสีเงินยาวสลวยของตัวเองที่ปีศาจกำเอาไว้

ตึก!!  ตึก!!       ทันทีที่หญิงสาวเท้าหยั่งกับพื้นดินก็รีบดีดตัวไปอุ้มเด็กสาวทันที

ตอนนี้ผมที่ยาวสลวยถึงหัวเข่ากลับเหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว.....

หญิงสาวที่ขาซ้ายมีบาดแผลขนาดใหญ่ เลือดสีแดงไหลออกมาไม่หยุด

มือขวาถือดาบขนาดใหญ่เอาไว้ ส่วนมือซ้ายก็อุ้มเด็กสาวที่ร่างกายเล็กกว่าตนเองไม่เท่าไหร่เอาไว้

“ปล..........ปล่อยชั้นเถอะค่ะ!! คุณเอร่า  ไม่อย่างนั้นล่ะก็...คุณจะ...”  เด็กสาวพูดทั้งน้ำตา

“ไม่เป็นไรหรอกน่า  แค่นี้น่ะสบายมาก” ทั้งๆที่ตนเองบาดเจ็บอย่างหนักแต่ก็พูดให้เด็กสาวในอ้อมแขนนั้นสบายใจ

“ต..........แต่ว่า ขาแล้วก็ลำตัวของคุณ......” เด็กสาวเริ่มร้องไห้ไม่หยุด

“เงียบเถอะน่า........เธอนี่เจ้าน้ำตาเหมือนกับไรร่าไม่มีผิด ที่ควรจะห่วงตอนนี้น่ะไม่ใช่ร่างกายของชั้นซะหน่อย”หญิงสาวชูดาบหันไปทางปีศาจสีดำตัวใหญ่

“ครั้งก่อนชั้นไม่น่าปล่อยให้แกรอดไปได้เลยนะ   ไอ้ปีศาจบ้า!!” หญิงสาวท้าทายปีศาจสีดำ

“นั่นสินะ  เลือดของแกนี่ก็รสชาติดีไม่แพ้เลือดของอีกคนนึงเลยนี่นา” ปีศาจสีดำค่อยๆเลียเลือดของหยิงสาวที่ติดอยู่บนมือ

สวบ!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงบางอย่างดังขึ้น  เสียงที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นได้ในตอนนี้

มือสีดำของปีศาจทะลุขึ้นมาจากพื้นด้านหลังทั้งคู่แล้วแทงทะลุลำตัวของหญิงสาว.....

คุณเอร่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!      เด็กสาวกรีดร้อง พร้อมๆกับร่างของหญิงสาวที่ทรุดตัวลง

บ.....บ้าที่สุด.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!