คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : น้ำผึ้งรสขม
ทีน่าที่โดนเคียร์ดันร่างกายของตนให้ติดกับโต๊ะอาหารขนาดใหญ่นั้นไม่สามารถที่จะละสายตาออกจากอีกฝ่ายได้เหมือนกับโดนสะกดเอาไว้ ร่างกายที่พยายามจะขยับก็ทำให้ถ้วยชาที่อยู่บริเวณนั้นตกลงสู่พื้น
เพล้ง!!!!!!!!!! เสียงดังแหลมสูงที่เกิดจากถ้วยน้ำชาราคาแพงตกกระทบกับพื้นอย่างแรงทำให้มนต์สะกดของซาตานถูกคลาย
ทีน่าผละตัวออกจากร่างบางของเจ้านายตนแล้วก้มลงเก็บเศษถ้วยที่แตกอยู่ที่เท้าตนเอง
เศษถ้วยถูกเก็บขึ้นมาทีละชิ้น ทีละชิ้นโดยผู้ที่เป็นคนเก็บนั้นก้มหน้าลงจนมิดเพราะไม่อยากให้อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของตน
“โอ๊ย!!!” นิ้วของทีน่าถูกเศษถ้วยนั้นบาดเป็นทางยาวน้ำสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล
“ส่งมาสิ” เสียงของเคียร์พูดขึ้นพร้อมกับยื่นมือมาจับมือของทีน่าเอาไว้
ปลายลิ้นสีชมพูสัมผัสกับปากแผลยาวที่นิ้ว เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมานั้นก็ถูกเลียออกไปจนหมด
ลมหายใจและปลายลิ้นที่อุ่น เป็นการกระทำที่อ่อนโยนครั้งแรกตั้งแต่ทีน่าได้เข้ามาเป็นสาวใช้
“อะไรงั้นเหรอ?” เคียร์สงสัยกับท่าทางของอีกฝ่ายที่อยู่ๆก็มองหน้าตนและไม่พูดอะไร
“เฮ้ มีอะไรก็พูดออกมาสิ” ผู้ที่พูดออกมานั้นไม่ค่อยสบอารมณ์กับท่าทีที่มองตนเองซักเท่าไหร่นัก
“ปล......เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ” ทีน่าดึงมือของตนกลับและทิ้งเศษของถ้วยชาที่แตกลงในถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ
ขณะเดียวกันนั้นร่างบางของซาตานก็หยิบขวดน้ำผึ้งขึ้นมามองดูก่อนที่จะเปิดฝาและเทลงไปบนศีรษะของสาวใช้ที่ยังคงนั่งเก็บเศษที่เหลือของถ้วยชาอยู่
เส้นผมสีน้ำตาลแก่ถูกชโลมด้วยน้ำผึ้งสีเหลืองทองทองใสจนทั่วและไหลลงไปสู่ใบหน้าก่อนที่จะหยดลงใส่ชุดสาวใช้ที่เป็นสีขาวและดำจนเปรอะไปหมด
“ทะ........ทำอะไรอ่ะคะ คุณเคียร์” ทีน่าตกใจกับการกระทำของอีกฝ่ายมากกว่าที่จะสนใจกับสภาพของตนเองในตอนนี้
ใบหน้าที่แสดงความหวาดกลัวผุดขึ้นเพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับตนเองต่อจากนี้ไปคงจะไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน
“...............” ผู้ที่ถูกถามนั้นไม่ตอบแต่กลับยิ้มที่แฝงความนัยออกมาแทน
มือที่อยู่ลู่ตามลำตัวนั้นหยิบมีดที่วางอยู่บนจานแพนเค้กขึ้นมาและใช้ใบมีดนั้นตัดสายเชือกเส้นเล็กด้านหลังของชุดสาวใช้ที่ถูกผูกเอาไว้จนขาดทีละเส้น ทีละเส้น
ผู้ที่ถูกกระทำนั้นไม่กล้าที่จะขัดขืนอีกฝ่ายที่ตอนนี้ได้สวมใบหน้าของซาตานเป็นที่แน่นอนแล้วในเวลานี้
นิ้วเรียวยาวปาดน้ำผึ้งที่แก้มสีแดงระเรื่อขึ้นมาลิ้มรสหวานที่ได้
รอยยิ้มที่เย็นชาผุดขึ้นพร้อมกับใบหน้าแสดงความพึงพอใจ
“หวานใช้ได้นี่นา......” เสียงของซาตานถูกกระซิบเบาๆเข้าที่ข้างใบหูของทีน่าที่ในตอนนี้นั้นใบหน้าแดงก่ำและหัวใจเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะกับการกระทำของอีกฝ่าย
“ตัวสั่นเชียวกลัวชั้นขนาดนั้นเชียวเหรอ? ทีน่า” ซาตานถามเหยื่อของตนทั้งทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว
“..........” ผู้ที่ถูกถามนั้นไม่ตอบได้แค่หลับตาและตัวสั่นอยู่อย่างนั้นโดยที่มือก็ประคองชุดของตนไม่ให้หลุดออก
ฮะ ฮะ ฮะ เสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานดังขึ้นก่อนที่จะเงียบลงไป
“ลุกขึ้นมาได้แล้ว ดูไม่จืดเลยนะเธอน่ะ” เคียร์หัวเราะและชี้ไปทางทีน่าที่นั่งอยู่ในสภาพที่ตนเองนั้นเป็นคนกระทำ
ทีน่าเพิ่งที่จะรู้สึกตัวว่าถูกคนที่อายุน้อยกว่าตนเองนั้นหยอกล้ออย่างสนุกสนานกับท่าทีที่แสดงออกมา
“เฮ้!! จะร้องไห้ก็ไปร้องที่อื่น ชั้นไม่ชอบเห็นคนร้องไห้” เคียร์พูดถากถางทีน่าก่อนที่จะปิดสัญญาณของปลอกคอจากกำไรข้อมือของตน
“ไปอาบน้ำแล้วก็แต่งตัวซะ เสร็จแล้วก็ไปหาชั้นที่ห้องอ่านหนังสือด้วย เข้าใจไหม?”
“......ค........ค่ะ.......” ทีน่าตอบด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะแผ่วเบาพร้อมกับเสียงสะอื้นที่เล็ดลอดลำคอออกมา
ร่างของเหยื่อสาวก็คงยังนั่งร้องไห้อยู่กับที่ตรงนั้นครู่หนึ่งก่อนที่จะลุกขึ้นด้วยสภาพที่ดูไม่ได้
เสื้อผ้าชุดใหม่นั้นถูกวางเอาไว้บนชั้นวางเสื้อผ้าที่ประตูของห้องอาบน้ำ
ชุดสาวใช้ที่ดูดีกว่าและมีลูกไม้ประดับน้อยกว่าชุดที่สวมอยู่ในตอนนี้
แต่ในตอนนี้ภายในหัวสมองของทีน่านั้นกลับว่างเปล่าไม่อยากที่จะคิดถึงสิ่งที่เห็น ทันทีที่ล้างน้ำผึ้งออกจากร่างกายของตนเองออกจนหมดแล้วนั้นก็ใส่ชุดสาวใช้ชุดใหม่อย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
เรียวขาที่พาร่างบางเดินอย่างไม่ค่อยมั่นคงนั้นไปยังห้องอ่านหนังสือที่เจ้านายของตนนั้นอ่านหนังสืออยู่
ร่างของซาตานที่กระทำเรื่องเมื่อครู่นี้ในตอนนี้ได้สวมใส่หน้ากากของเทวทูตที่ไร้ซึ่งมลทิน ไร้ซึ่งความชั่วร้าย นอนอยู่ท่ามกลางหนังสือกองโตที่วางอยู่บนพื้นอย่างไม่เป็นระเบียบ
“ว่าไงมาแล้.........” ก่อนที่เคียร์จะพุดจบประโยคนั้นก็ถูกร่างบางของทีน่านั่งลงคร่อมบนลำตัวพร้อมกับใช้แขนที่ดูบอบบางทั้งสองข้างนั้นบีบที่ลำคอ
ตุบ.......... หนังสือเล่มหนาในมือที่ถูกอ่านอยู่นั้นหลุดออกจากมือของผู้ที่อ่านตกลงอยู่พื้น
“.............” ทั้งคู่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรกันแม้แต่คำเดียว
น้ำตาของทีน่านั้นไหลออกมาจากนัยน์ตาสีดำอยู่ตลอดเวลาส่วนเคียร์เองนั้นก็ไม่ได้พูดร้องขอชีวิตเลยแม้แต่น้อยและไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมานอกจากความเรียบเฉยเหมือนกับปกติ
น้ำหนักตัวและแรงจากร่างกายของทีน่านั้นส่งผ่านไปยังปลายนิ้วที่แนบติดกับเส้นเลือดใหญ่ของลำคอเล็กๆมากขึ้นเรื่อยๆ
“...............เธอเอง.....ก็จะฆ่าชั้น......อย่างนั้นเหรอ?” เคียร์พูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยและหลับตาลงโดยที่ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย
“!!!!!” ทีน่าตกใจกับคำพูดของผู้ที่อยู่ภายใต้ร่างกายของตน
“...........เชิญเถอะ.......ชั้นไม่...ขัดขืน...หรอกนะ....ความตายมัน.....ก็ดีกว่าถูกขังอยู่.....แบบนี้....ไปตลอดชีวิต...ล่ะนะ.....” น้ำใสไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดอยู่ของเทวทูต
“ข...........ขออภัยค่ะ.....คุณเคียร์...ชั้น......” มือของทีน่าที่บีบคออยู่นั้นคลายออกเผยให้เห็นรอยแดงระเรื่อผุดขึ้นมาจากลำคอเรียวขาวเป็นรูปมืออย่างชัดเจน
“...............ทำไมถึงไม่ฆ่าชั้นซะล่ะ? เธอมีโอกาสแล้วไม่ใช่เหรอ” เคียร์ลุกขึ้นนั่งตามเดิมโดยที่ยังคงมีทีน่านั่งอยู่ร่างกายของตนเหมือนเดิม
“มะ.........เมื่อกี้นี้ชั้น....ไม่รู้ว่าชั้น.......ทำไมถึงอยากฆ่าคุณ......ขอโทษค่ะ......ขอโทษค่ะ” มือทั้งสองข้างที่บีบคอคนตรงหน้าอยู่เมื่อครู่นี้ถูกยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลนองหน้าของตนอย่างไม่ขาดสาย
“................งั้นเหรอ....” สีหน้าของเคียร์แสดงความผิดหวังออกมาเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ต่อว่ากับการกระทำเมื่อครู่นี้เลยแม้แต่น้อย
เธอน่าที่จะปลดปล่อยชั้นออกจากกรงนี่ให้ชั้นเป็นอิสระเหมือนกับนกที่บินอยู่อย่างอิสระบนท้องฟ้าของโลกภายนอกนะ ทีน่า
โลกซึ่งชั้นไม่เคยสัมผัสและจะไม่มีวันได้สัมผัส........
ความคิดเห็น