คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความเขินอายและการรุกไล่
‘นี่ แม่นม ทำไมคุณพ่อถึงให้เรามาอยู่ที่นี่ล่ะ?’
‘ก็เพราะคุณหนูเคียร์เป็นเด็กดีแล้วก็เป็นคนที่นายท่านรักที่สุดถึงต้องเลี้ยงดูแบบนี้ไงล่ะคะ’
‘งั้นเหรอ? แล้วข้างนอกมันเป็นยังไงเหรอ? แม่นม’
‘ข้างนอกนั้นมีแต่เรื่องเลวร้ายค่ะ เรื่องดีๆนั้นไม่มีเลยซักอย่าง นายท่านอยากที่จะปกป้องคุณหนูเคียร์ให้ปลอดภัยจากเรื่องพวกนั้นไงล่ะคะ’
‘งั้นเหรอ ถ้าแบบนั้นแม่นมก็ต้องอยู่กับเรานะ เราอยากที่จะอยู่กับแม่นมตลอดไปเลย’
‘ค่ะ คุณหนู ถ้าคุณหนูต้องการ’
‘เย้ เรารักแม่นมที่สุดเลยจะต้องอยู่กับเราตลอดไปเลยสัญญานะ’
‘ค่ะ ดิชั้นก็รักคุณหนูที่สุดเหมือนกัน’
“.........แม่....นม....” มือน้อยๆเอื้อมขึ้นมาจะจับอีกร่างซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตาของความฝันเกี่ยวกับตนเองในอดีต
“ฝันไปเหรอ?.......” ร่างบางกุมหน้าผากตนเองและเช็ดน้ำตาเม็ดเล็กออกจากดวงตาของตน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? คุณเคียร์ เหงื่อออกเต็มเลย” อีกร่างที่ออกห่างจากเจ้านายไม่ได้นั้นยืนอยู่ที่อีกด้านล่างของที่นอนขนาดใหญ่
“ไม่มี ชั้นอยากที่จะอาบน้ำก่อนไปมื้อเช้าเธอเรียกสาวใช้จากบ้านใหญ่มาด้วย” ผู้ที่พูดนั้นถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางของตนออกและโยนไปให้อีกฝ่ายอย่างไม่สนใจ
ปี๊....................................................ด!!! เสียงแหลมสูงดังขึ้นพร้อมไฟแดงกระพริบที่ปลอกคอและกำไรข้อมือของทั้งคู่
“ข.......ขอประทานโทษค่ะ คุณเคียร์ ดิชั้นจะรีบเดินไปเดี๋ยวนี้” ทีน่าเก็บเสื้อผ้าที่เจ้านายขอบตนถอดทิ้งเอาไว้ไปใส่ในตะกร้าผ้าที่อยู่ข้างๆ
ซ่า.... ซ่า...... จ๋อม..... น้ำแร่สีขาวขุ่นไหลออกมาจากปากของรูปปั้นหัวสิงโตลงมาบนร่างกายที่ดูบอบบางของผู้ที่เป็นเหมือนกับซาตาน
“คุณเคียร์คะ อาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ” สาวใช้ผู้เป็นเหยื่อนั้นถามผู้เป็นนายโดนที่เว้นระยะห่างของตนให้พอดีกับระยะของสัญญาณที่ปลอกคอ
“เข้าใจแล้ว.........นี่ เธอจะไม่ลงมาอาบด้วยกันรึไง?” ร่างบางปรายหางตาไปทางอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ห่างๆ
“ไม่ค่ะ......คุณ.....เคียร์...” ทีน่าหันหน้าหลบสายตาของอีกฝ่าย สายตาที่ตนเองไม่สามารถที่จะต่อต้านได้
“อะไร เธอกลัวชั้นงั้นเหรอ? แต่ว่าชั้นบอกให้เธอลงมาอาบน้ำกับชั้นยังไงล่ะ......นี่เป็นคำสั่ง” การออกคำสั่งนั้นเหมือนกับเป็นการกระตุ้นบางสิ่งที่ตนสะกดเอาไว้ภายในจิตใจอีกฝ่ายให้แสดงอาการ
“........ค่ะ” ริมฝีปากของทีน่าตอบรับอีกฝ่ายและเริ่มถอดชุดของตนเองออกโดยอัตโนมัติ
ร่างบางลงไปในน้ำและนั่งที่ข้างๆเจ้านายของตน
“เธอกลัวชั้นงั้นเหรอ? ทีน่า” นิ้วเรียวบีบที่คางของอีกฝ่ายให้หันไปทางตน
“ม......ไม่ค่ะ คุณเคียร์” ดวงตาสีดำกรอกไปมาเพื่อหลบเลี่ยงสายตาของอีกฝ่าย
“ถ้าอย่างงั้นก็มองตาชั้นแล้วตอบสิ” ร่างบางถูกดันให้ไปติดขอบอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ด้วยฝีมือของร่างที่ดูบอบบางและเล็กกว่าตนเองเพียงเล็กน้อย
“.........ข........ขออภัยค่ะ คุณเคียร์” สีหน้าของผู้ที่พูดนั้นแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ชั้นไม่เห็นจะมีตรงไหนน่ากลัวเลย จริงไหม?” รอยยิ้มที่ดูน่ากลัวผุดขึ้นบนใบหน้าของผู้ที่พูด
“............ค่ะ” ทีน่าพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับที่ตนเองคิด
“ดี งั้นช่วยถูสบู่ที่ข้างหลังให้ชั้นหน่อยสิ” “..ค...ค่ะ”
ร่างที่ดูบอบบางแบบนี้เอาพละกำลังมากมายมาจากไหนกันนะ....
ร่างเล็กๆนี่ทำไมถึงต้องอยู่ที่นี่คนเดียวด้วยนะ.......
ทีน่าคิดเรื่องต่างๆในขณะที่ใช้ฟองน้ำถูสบู่ลงบนแผ่นหลังเล็กๆของเจ้านาย
“มือเช้าวันนี้มีซุบข้าวโพด แพนเค้ก ไข่ต้มและผลไม้ค่ะ คุณหนู” หัวหน้าเวรสาวใช้บอกเมนูอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอาหาร
“รู้แล้วออกไปซะ เอาไว้ค่อยมาเก็บกวาดทีหลัง” เคียร์พูดอย่างเหนื่อยหน่ายกับทุกอย่าง
“เจ้าค่ะ” บรรดาสาวใช้จากเรือนใหญ่นั้นเดินกลับออกไปข้างนอกตามคำสั่งผู้ที่เป็นนายเหลือเอาไว้เพียงเหยื่อสาวเอาไว้กับซาตานเท่านั้น
บรรยากาศที่เงียบสงัดเข้ามาปกคลุมที่นี่อีกครั้งพร้อมกับความรู้สึกตรึงเครียดที่ไม่ต่างอะไรกับการรอจังหวะของสิงโตที่จะขย้ำเหยื่อที่หมายตาเอาไว้
“กลัวชั้นมากเลยรึไงถึงได้ยืนห่างชั้นเท่าระยะ 3 เมตรน่ะ” ดวงตาสีน้ำข้าวมองดูเหยื่อของตนที่อยู่จนสุดของอาณาเขตที่ปลอดภัย
“......................ม....ไม่ค่ะ...” เสียงตอบรับที่ถูกพูดออกมานั้นช่างเบาและทิ้งเวลานานพอสมควรกว่าที่จะออกมาจากเรียวปากของผู้ที่พูดได้
“ถ้าอย่างนั้นก็มายืนใกล้ๆคอยเทน้ำชาให้ชั้นสิ” ผู้ที่พูดนั้นคลี่ยิ้มหวานและเป็นมิตรทำให้ทีน่าเริ่มรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย
น้ำสีขุ่นถูกเทจากกาน้ำชาลงมาสู่ถ้วยน้ำชาราคาแพงที่เข้าชุดกัน
“ป.......เป็นยังไงบ้างคะ คุณเคียร์” ทีน่าเกร็งเล็กน้อยเพราะกำลังหวาดกลัวว่าซาตานตรงหน้านั้นจะไม่พอใจกับน้ำชาที่ตนเองเป็นคนทำและมาลงโทษตนเองอีก
แกร็ก ถ้วยน้ำชาถูกวางลงบนจานรองอย่างเบามือ
ทีน่าลุ้นกับคำพูดของอีกฝ่ายที่กำลังจะเอ่ยออกมาอย่างใจจดใจจ่อ
“..........ก็อร่อยดีนี่นา” ใบหน้าพูดออกมานั้นเผยรอยยิ้มที่ดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาทำให้ผู้ที่เห็นนั้นอดที่จะใจเต้นแรงไม่ได้
“ข.......ขอบคุณค่ะ คุณเคียร์” ทีน่าก้มหน้าลงเพื่อที่จะหลบใบหน้าที่แดงระเรี่ยจากสายตาของอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าเคียร์จะไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าเมื่อครู่นี้ตนเองได้แสดงสีหน้าอย่างไรออกไป
“เธอเป็นอะไรของเธอน่ะ?” เคียร์นั้นงงกับท่าทางแปลกๆของสาวใช้ของตน
“ปล.........เปล่าค่ะ คุณเคียร์” ร่างบางหันหน้าหนีอีกฝ่ายทันทีโดยที่พูดตอบไปด้วย
“งั้นเหรอ?” ร่างที่นั่งอยู่นั้นลุกขึ้นและเดินไปหาอีกฝ่ายที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว
ตึก ร่างของสาวใช้ถูกอีกฝ่ายที่มีร่างกายดูบอบบางกว่าดันเข้าไปติดกับขอบของโต๊ะ
“แล้ว........ทำไมจะต้องหน้าแดงด้วยล่ะ?” เคียร์ถามอีกฝ่ายที่แสดงสีหน้าตื่นตกใจด้วยความรู้สึกสนุก
“ม.....ไม่มีอะไรค่ะ” ทีน่าไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่าอย่างไรเพราะอากาศที่นี่นั้นก็ไม่ได้ร้อน ตัวเองก็ไม่ได้มีไข้ อาหารก็ไม่ได้มีรสชาติเผ็ด
“เพราะชั้นอย่างนั้นเหรอ? ทีน่า” เสียงหวานและแผ่วเบาของซาตานนั้นได้ถูกกระซิบเข้าที่ข้างหูของทีน่า
ใบหน้าของเหยื่อสาวที่ถูกซาตานตรงหน้าหยอกล้อนั้นแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆและทำให้นึกถึงเรื่องที่ตนเองนั้นถูกกระทำ
ทั้งทั้งที่อยากที่จะขัดขืนแต่ร่างกายกลับไม่ฟังคำสั่งเพราะน้ำเสียงของซาตานที่สวยงามตรงหน้า
เมื่อเห็นว่าเหยื่อของตนนั้นไม่ขัดขืนเคียร์ก็เริ่มที่จะรุกอีกฝ่ายอย่างตามใจตนเอง
ความคิดเห็น