Long Time or Long Dream

ลำดับตอนที่ #8 : การพบกัน

ร่างกายที่บอบบางของหญิงสาวมีสิ่งบางอย่างแทงทะลุลำตัวจากด้านหลังมาด้านหน้า

มือ    ของปีศาจสีดำตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าของทั้งคู่ได้พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินด้านหลังอย่างที่ไม่มีใครรู้ตัว

อ.........อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!        หญิงสาวกรีดร้องก่อนที่จะใช้ดาบในมือฟันลงไปที่แขนของปีศาจ

ฉับ!!!!!!!!!     ตุบ.........    แขนของปีศาจนั้นตกลงบนพื้นพร้อมๆกับร่างของหญิงสาวที่ทรุดลงนั่ง

“แฮ่ก..............แฮ่ก.............อึ๊ก!!!”  หญิงสาวเปลี่ยนมือจากอุ้มเด็กสาวมากุมบาดแผลที่ท้องเอาไว้   อีกมือก็พยายามใช้ดาบพยุงร่างกายขึ้นยืน

“คุณเอร่า!!!  คุณเอร่า!!!”เด็กสาวพุ่งตัวเข้าไปเพื่อที่จะช่วยพยุงตัวหญิงสาว

“เราเลิกเล่นกันดีกว่าน่า  สาวน้อย รีบส่งฟันเฟืองมาดีกว่าน่า แล้วจะช่วยให้ตายสบาย” ปีศาจพูดไปหัวเราะไป ด้วยเสียงหัวเราะที่น่ารังเกียจที่สุด

“อย่าเข้ามานะ!!!  ถ้าเข้ามาล่ะก็......”เด็กสาวที่ถึงจะกลัวจนตัวสั่นพยายามใช้ร่างกายเล็กๆนั้นปกป้องหญิงสาว

“ปากดีจังนะ สาวน้อย.....เอาไว้ชั้นจะมาเล่นด้วยทีหลังก็แล้วนะกันนะ” ตาสีแดงของปีศาจทำให้เด็กสาวขยับร่างกายไม่ได้

ปีศาจเดินผ่านตัวเด็กสาวไปอย่างไม่ได้สนมากนัก  เดินผ่านไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้สติเริ่มที่จะเลือนลาง

กรอด................   หญิงสาวกัดฟันแน่นยิ่งขึ้น  ก่อนที่จะรงบรวมพลังทั้งหมดฟันดาบเข้าที่หน้าอกของปีศาจอย่างจัง

แต่ว่า..........ดาบนั้นกลับฟันได้ไม่ถึงเท่าที่ควรที่จะเข้าเพราะหญิงสาวได้สูญสิ้นกำลังแล้ว

เคร๊ง!!!          ปีศาจปัดดาบที่ฝังอยู่ในหน้าอกออกไปไกล

มือของปีศาจค่อยๆที่จะแทงทะลุหน้าอกของหยิงไปทีละน้อยๆ

ค...........คุณเอ...ร่า...............ไม่นะ........ไม่นะ

เด็กสาวที่ร่างกายขยับไม่ได้เพราะความหวาดกลัวนั้นค่อยๆที่จะก้าวเดินอย่างไม่มั่นคงทีละก้าว...ทีละก้าว

เดินไปยังดาบขนาดใหญ่ของเอร่าที่โดนปีศาจปัดออกไป

สวบ.....      เด็กสาวดึงดาบขึ้นมาและค่อยๆเดินลากเข้ามาใกล้ๆ

“....หย......หยุดนะ.........ปล่อย......ปล่อยคุณเอร่า......เดี๋ยวนี้นะ!!!!!!!!!!”  เด็กสาวรวบรวมกำลังทั้งหมดยกดาบขึ้นมา

ฉึก!!!!!!!!!!!!!!     ดาบในมือของเด็กสาวแทงไปที่หัวใจของปีศาจพอดิบพอดี

“ย........ยัยเด็กบ้า!! แสบนักนะ......แก….” ปีศาจเอามือออกจากหญิงสาวตรงหน้าแล้วหันไปทางเด็กสาวแทน

กรี๊ด!!!!!!!!!  เด็กสาวกรีดร้องขึ้น    แต่ว่าปีศาจนั้นก็ไม่ได้ทำร้ายทำร้ายเด็กสาว  เด็กสาวจึงค่อยๆลืมตาขึ้น

“เธอ.......นี่......เสียงดังดี....จังเลยนะ” หญิงสาวผมสีเงินใช้มือกดด้ามดาบที่หน้าอกของปีศาจให้ปลายดาบจมลงไปในดิน

“คราวนี้......จะไม่ให้แกรอดไปได้........เหมือนคราวก่อน....หรอกน่า” หลังสาวค่อยๆกดด้ามดาบไปข้างหน้าทีละนิดๆ

“จากเถ้า..........สู่เถ้า................จากธุลี..........ธุลี.............แก........สลาย..........ไปได้........แล้ว!!!....”

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!    ปีศาจร้องอย่างโหยหวนด้วยความทรมาน ก่อนที่จะเริ่มสลายกลายเป็นฝุ่น

“อั่ก!!.....”ทันทีที่ปีศาจสลายไป หญิงสาวก็กระอักเลือดออกมาแทบจะทันที

“คุณเอร่า คุณเอร่าเป็นยังไงบ้างคะ!!”เด็กสาวพยุงหญิงสาวขึ้นมา

“ช........ชั้น.....ชั้นไม่เป็นไร......ไม่ต้องเป็นห่วง....” หญิงสาวพยายามที่จะเดินเองโดยที่ไม่ให้เด็กสาวช่วย

เลือดสีแดงไหลออกมากจากบาดแผลที่ตอนนี้มีอยู่ทั่วร่างกายอย่างไม่ขาดสาย

สติของหญิงสาวเริ่มที่จะเลือนลาง..........

ร่างกายเซไป มาก่อนที่จะเดินถึงกองผ้า.....

หญิงสาวทิ้งร่างที่ตอนนี้หนักเหมือนหินลงไปที่กองผ้าสีขาว 

ผ้าสีขาวถูกย้อมให้กลายเป็นสีแดงสดด้วยเลือดของหญิงสาว

“คุณเอร่าอดทนอีกหน่อยนะคะ ชั้นจะทำแผลให้เดี๋ยวนี้ล่ะ!!” เด็กสาวถอดเสื้อนอกของชุดนักเรียนของตนเองออกและเริ่มฉีก

เด็กสาวฉีกเสื้อไปเรื่อยๆจนได้คิดว่ามากพอที่จะพันแผลทั้งหมดของหญิงสาวผมสีเงินได้

แต่หญิงสาวผมสีเงินในขณะนี้ได้หมดสติเพราะความเจ็บปวดไปแล้ว

หน้าตาเริ่มซีดเซียวเพราะเลือดไหลออกมาจากร่างกายอย่างไม่หยุด......

เด็กสาวค่อยๆถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างเบามือพยายามที่จะโดนบาดแผลให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

เด็กสาวที่ไม่ค่อยชอบเลือดกลับต้องมาทำแผลที่ดูน่ากลัวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

เด็กสาวมือสั่นไม่หยุดแต่ก็ยังกำผ้าที่กำลังเช็ดเลือดเอาไว้แน่น

น้ำตาไหลรินออกมาจากนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างไม่ขาดสาย......

คุณ......เอร่า......อย่าตายนะ.............

อย่าตายนะคะ......คุณเอร่า....................

เด็กสาวเรียกชื่อของหยิงสาวอยู่ในหัวตลอดเวลา

บาดแผลมากมายของหญิงสาวเริ่มที่จะถูกพันด้วยผ้าพันแผล ทำให้เลือดหยุดไหลออกมาจากบาดแผล

ทั้งแขน...............ขา..............ลำตัว.............หน้าอก..........

ทุกที่ถูกพันด้วยผ้าพันผลอย่างเรียบร้อย....

แต่ใบหน้าที่ซีดเซียวของหญิงสาวยังไม่ดีขึ้น......

เด็กสาวเดินที่รอยนูนของหญิงสาวอีกคนหนึ่ง....

“คุณ....ไรร่า..........ชั้นจะทำยังไงดีคะ.........ถ้าปล่อยไว้เป็นแบบนี้.....คุณเอร่า........ต้องแย่แน่ๆ......”เด็กสาวร้องไห้ออกมาไม่หยุด

เอร่า.........

เด็กสาวได้ยินเสียงผู้หญิงแว่วขึ้นมา  เด้กสาวหันหน้ามองไปรอบๆแต่ก็ไม่มีใครนอกจากตนเอง.....เอร่า แล้วก็.....

เด็กสาวแหงนหน้ามองขึ้นไปที่ใบหน้าของรอยนูน

สิ่งที่เห็นทำให้เด้กสาวไม่อยากที่จะเชื่อในสายตาตนเอง

หยดน้ำใสๆออกมาจากตาของหญิงสาวที่กลายเป็นส่วนหนึ่งของประตูสีเงิน

ในตอนนี้เด็กสาวเข้าใจความเจ็บปวดทรมานของทั้งเอร่าและไรร่าดี

ตึก..............ตึก...............ตึก     หัวใจของเด็กสาวอยู่ๆก็เต้นแรงขึ้นมา  แต่แทนที่จะรู้สึกทรมานเด็กสาวกลับรู้สึกสบายมากกว่า

สติของเด็กสาวเริ่มที่จะเลือนลางเหมือนกับมีอะไรบางอย่างห่อหุ้มเอาไว้

อะไรบางอย่างที่เบาบางเหมือนผ้าฝ้ายแต่อบอุ่นเหมือนกับอ้อมกอด

ความรู้สึกดีๆแบบนี้ทำให้เด็กสาวไม่อยากที่จะคิดถึงเรื่องอะไรอีกแล้ว.....

ตึก......ตึก.....ตึก.      ขาเล็กๆของเด็กสาวพาร่างเล็กๆนั้นเดินมาที่เอร่า....

ตอนนี้ถึง่างกายจะเห็นเป็นเด็กสาวผมสีน้ำตาลแต่ร่างกายที่ขยับนั้นเป็นเพราะหญิงสาวอีกคนหนึ่ง

หญิงสาวผู้มีผมสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงกลางหลัง

ร่างนี้ค่อยๆก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากหญิงสาวผมสีเงินเบาๆ

หญิงสาวผมสีเงินค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้า....ช้า....

รอยยิ้มที่คุ้นเคย.....

ดวงตาสีทองอ่อนโยนใสบริสุทธิ์......

ใบหน้าที่เฝ้าปรารถนา..........

“ใช่เธอ.........จริงๆ......เหรอ? ไรร่า  นี่ชั้นไม่ได้เห็นภาพหลอนใช่ไหม........?”

“อืม......ชั้นเอง คราวนี้.........เป็นชั้นจริงๆ เธอไม่ได้ฝันหรอกนะ....เอร่า.....”