คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทเพลงกลางทะเลดอกไม้
ไออุ่นนี้ช่างรู้สึกดีเหลือเกิน.........
ริมฝีปากที่นุ่มนวล อ่อนละมุน.........
ปลายนิ้วที่สัมผัสอย่างเบามือและระมัดระวัง.....
ท้องฟ้ายามราตรีที่ดูไม่มีอะไรเลยตอนนี้กลับดูสวยงาม...
ดอกไม้ร้องเพลงตามจังหวะของสายลมที่พัดผ่าน....
เหมือนกับว่าดอกไม้ทุกดอกพร้อมใจกันร่วมขับร้องเสียงเพลง
ให้ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มเช่นนี้สงบลง.....
หญิงสาวค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากเด็กสาวช้าๆ และค่อยๆไล่ต่ำลงมาที่ลำคอเล็กๆสีขาวนวล
มือที่ลูบไล้อยู่ภายนอกเนื้อผ้าค่อยๆไซ้เข้าไปในเสื้อทีละนิด….ทีละนิด
กระดุมเสื้อติดเอาไว้อย่างแน่นหนาเริ่มที่จะหลุดออกทีละเม็ด......
เสื้อผ้าท่อนบนเหลือเพียงเสื้อซับในและชั้นในลายลูกไม้.........
กระโปรงสีน้ำตาลถูกปลดออกและ........เลื่อนไปอยู่ที่ปลายเท้า.....
ภายในหัวของเด็กสาวครานี้ว่างเปล่า....รู้สึกดีเหลือล้น......เหมือนกับเสพย์ยา
เด็กสาวยื่นมือมาโอบคอหญิงสาวอย่างลืมตัว....
ทันทีที่เจ้าของดวงตาสีทองเหลือตาขึ้นมามองเด็กสาวนั้น....
ในดวงตานั้นสะท้อนเป็นรูปหญิงสาวผมสีน้ำตาลอีกคน.........
...............ไม่ใช่หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนที่เป็นเหมือนดั่งส่วนหนึ่งของตน....
แต่กลับเป็นเด็กสาวผมสีน้ำตาล.........
ตึก!!!!
เสียงในหัวใจเต้นแรงทำให้ภาพหลอนของคนรักค่อยๆหายไป.....
เฮือก!!!!!!!!!
หญิงสาวผงะกับสิ่งที่ตนเองกำลังกระทำอยู่
มือที่ซักไซ้ส่วนต่างๆนั้นได้หยุดลง........
หน้าตาแสดงถึงความตกใจในการกระทำ.....
สีหน้าแดงก่ำไปถึงใบหู... เสียงลมหายใจที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ...... เม็ดเหงื่อที่เริ่มผุดขึ้นจากส่วนที่ตนสัมผัส.....
ใบหน้าของเด็กสาวภายใต้ร่างกายของตนเองไม่มีสีหน้าที่จะขัดขืนเลยแม้แต่น้อย.......
หญิงสาวตัดสินใจที่จะหยุดทุกอย่างเอาไว้ที่ตรงนี้ก่อนจะสายเกินไป
“ขอโทษนะ……”คำพูดสั้นๆที่ทำให้เรื่องทุกอย่างจบอย่างง่ายดาย
ทั้งบรรยากาศที่ชวนเคลือบเคลิ้ม.....
ทั้งความรู้สึกที่กระเจิดกระเจิงของเด็กสาว.....
ร่างสูงลุกขึ้น จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะทำสีหน้าเหมือนกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้นทั้งนั้น...
เด็กสาวรีบตั้งสติและคว้าเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกเมื่อครู่นี้ใส่เข้าที่อย่างรวดเร็ว....
แต่ถึงจะใส่เสื้อผ้าแล้วร่างกายน้อยๆนี้ก็ยังคงหลงเหลือสัมผัสอันแผ่วเบาแต่ร้อนรุ่มนั้นอยู่......
หัวใจดวงน้อยๆยังคงเต้นแรงเหมือนกับว่าจะทะลุออกมาจากหน้าอก.........
เด็กสาวพยายามที่จะทำให้หัวใจดวงนี้สงบลงหลังจากที่ผ่านเรื่องเมื่อครู่มาได้......
อีกฝ่าย..........เดินไปที่น้ำตก.........
ซูม!!!!!!!!!....
ร่างสีเงินนั้นทิ้งร่างกายลงในน้ำเย็นๆ.......
ให้สายน้ำที่เย็นนั้นช่วยให้ตาสว่าง.....
โธ่เว๊ย!!!! ทำไมเราถึงทำเรื่องที่น่ารังเกียจอย่างนั้นลงไป!!! นั่นไม่ใช่ไรร่านะ!! ไม่ใช่ไรร่า!!
เส้นผมสีเงินยาวแผ่กระจายออกในน้ำใสๆเหมือนกับดอกไม้สีเงินที่เบ่งบานออก
ร่างสีเงินนั้นยังคงแช่อยู่ในน้ำเย็นๆนั่นต่อไป จนกระทั่งได้ยินเสียงเพลงที่ถึงจะเป็นเพลงที่ร้องอย่างตะกุกตะกักเพราะพยายามร้องให้กลมกลืนกับเสียงเพลงที่เหล่าดอกไม้เปล่งออกมา แต่ก็ฟังดูเพลิดเพลิน
เด็กสาวที่ร้องเพลงตามดอกไม้เพราะอยากที่จะสงบจิตใจที่ว้าวุ่นของตนนั้นเริ่มที่จะใจเย็นลง
“ร้องเพลง.....ใช้ได้นี่นา” เสียงของหญิงสาวที่ทำให้เด็กสาวผู้นี้ร้อนรุ่มดังขึ้น
“อ่า......เอ่อ......ข....ขอบคุณค่ะ” เด็กสาวไม่กล้าที่จะหันหน้ากลับไปเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าหน้าของตนเองนั้นแดงแค่ไหน
“ร้องต่อสิ.....ชั้นอยากที่จะฟังอีก” หญิงสาวผมสีเงินที่เปียกโชกไปทั้งตัวนั่งบนที่หน้าบานประตูสีเงิน ถึงจะได้ฟังเพลงจากดอกไม้มานานแสนนาน แต่คนเดียวที่ร้องเพลงตามดอกไม้ได้อย่างไพเราะนั้นก็ไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้เด็กสาวตรงหน้ากำลังพยายามที่จะร้องเพลงนั้นอยู่ถึงจะไม่มีความเหมือนแต่ก็เป็นเพลงที่ฟังดูดี
“......ค่ะ.....” เด็กสาวเริ่มที่จะร้องเพลงต่อ โดยที่มีดอกไม้เป็นผู้นำทำนองเพลงให้ฟังดูไหลลื่น
เสียงเพลงนั้นดังอยู่ตลอดเวลาถึงจะไม่ค่อยประสานกันซักเท่าไหร่แต่ก็ฟังดูไม่น่าเบื่อหรือน่ารำคาญแต่อย่างใด
เวลาผ่านไปเรื่อย........เรื่อย........ จนไม่รู้จากกลางคืนแปรเปลี่ยนเป็นกลางวันตั้งแต่เมื่อไหร่.....
.............
.....................
............................
เวลาในโลกแห่งกาลเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันก็จริงแต่ในโลกแห่งความจริงนั้นเวลาผ่านมาเกือบๆจะ 3 เดือน
“นี่.........จูเอะ ดูซิวันนี้แม่มีอะไรมาให้หนู.... ตุ๊กตาหมี ที่หนูเคยบอกว่าอยากจะได้ยังไงล่ะ” แม่ของเด็กสาวชูตุ๊กตาหมีสีขาวตัวค่อนข้างใหญ่ขึ้นมาวางเอาไว้ข้างๆร่างไร้สติของเด็กสาว
“แล้วนี่ก็ของที่เพื่อนๆหนูส่งมาเยี่ยมยังไงล่ะ มีแอปเปิ้ล ที่ลูกชอบด้วยนะ ดูสิ จูเอะ” ดูเหมือนว่าผู้เป็นแม่จะพยายามหาเรื่องพุดคุยกับลูกสาวตลอดเวลา และพยายามที่จะมาเยี่ยมลูกสาวเพียงคนเดียวทุกวันไม่เคยขาด
หวังว่าลูกสาวเพียงคนเดียวจะลืมตาขึ้นมาและยิ้มให้
หวังว่าลูกสาวเพียงคนเดียวจะลุกขึ้นมาพูดคุยเรื่องต่างๆเหมือนกับปกติ
ลุกขึ้นมาพูดคำที่มักจะพูดกับผู้เป็นพ่อและแม่เสมอๆ หนูรักคุณพ่อ คุณแม่ นะคะ
ความคิดเห็น