คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ดอกไม้ร้องเพลง
หลังจากที่อยู่ที่นี่มาได้ซักพักทำให้เราได้รู้อะไรหลายๆอย่าง.....
โลกแห่งนี้ ทำให้ร่างกายของเราไม่รู้สึกว่าหิว.................
ทันทีที่นาฬิกาเรือนเล็กๆที่ลอยอยู่ข้างประตูสีเงินนี่เข็มเดินไปถึงแถบสีดำ โลกแห่งนี้ที่สว่างอยู่ก็กลายเป็นกลางคืน
ท่าทางว่าพลังงานทุกอย่างจะได้จากการนอนหลับสินะ...........
แต่ว่า.............เวลากลางคืนของที่นี่สวยมากจริงๆ........
พื้นดินที่มีหญ้าแต่ไม่มีดอกไม้กลับมีดอกไม้แปลกๆงอกขึ้นมากมายเฉพาะเวลากลางคืน
ดอกไม้พวกนี้พอบานออกก็จะเรืองแสงสีขาวนวลอ่อนๆเหมือนกับแสงจันทร์
พอมีลมพัดมาโดนก็ได้ยินเสียงเหมือนกับดอกไม้พวกนี้ร้องเพลง เป็นเพลงที่แปลกประหลาดมาก ทำนองของเพลงฟังดูนุ่มนวล
จนรู้สึกเหมือนกับเพลงกล่อมเด็กมากกว่า
ข้างในดอกไม้พวกนี้เหมือนกับนาฬิกาเรือนเล็กๆ มีหลากหลายสี แต่พอเอี้อมมือจะไปจับมันก็จะกลับลงไปใต้พื้นดิน
คุณเอร่าก็เลยบอกว่า ถ้าจะเด็ดดอกไม้พวกนี้ให้เด็ดตอนที่อยู่ใต้พื้นดิน
คุณเอร่าไม่ค่อยที่จะพูดกับเรานัก แต่ก็ไม่ได้รังเกียจเรื่องต่างๆที่เราเล่ามา
พอเป็นเรื่องเศร้า คุณเอร่าก็จะลูบหัว
แต่ถ้าเป็นเรื่องที่สนุกหรือว่าเรื่องตลกๆ คุณเอร่าก็จะตีสีหน้าเฉยๆ
ตอนนี้เราคิดว่าบางทีคุณเอร่าอาจจะเป็นคนที่ใจดีกว่าที่คิดก็ได้ ถึงจะไม่ค่อยที่พูดอะไรบอกมาก็เถอะนะ
แต่ว่า........เรากลับไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้าซะแล้ว......
คืนหนึ่ง......หลังจากที่หญิงสาวผมสีเงินแน่ใจแล้วว่าเด็กสาวได้นอนหลับไปแล้ว
ร่างสูงก็เดินไปที่ประตูสีเงิน เดินไปที่ลอยนูนของหญิงสาว
หญิงสาวที่เป็นเหมือนกับนางฟ้า
หญิงสาวผมสีเงินทาบมือทั้ง 2 ข้างไว้ที่ประตู
ร่างกายแนบชิดกับรอยนูนราวกับจะโอบกอดเอาไว้.........
ริมฝีปากค่อยๆยื่นเข้าไปใกล้ริมฝีปากอีกฝ่ายขึ้นเรื่อยๆ
แสงสีขาวนวลจากมวลดอกไม้สะท้อนกับผมสีเงินยาวทำให้หญิงสาวดูราวกลับว่าเป็นร่างๆเดียวกับประตูสีเงินบานนี้
เสียงเพลงที่ดอกไม้ขับร้องออกมา.............
เพลงที่ฟังดูไพเราะ นุ่มนวล .........ครานี้ ฟังดูเหมือนกับ...กับร่ำร้อง.......เสียงร่ำร้องที่เกิดจากจิตใจที่ปวดร้าว
ร่างที่ดูสวยงามนั้นทาบร่างกายกับร่างกายอีกฝ่ายที่ไม่สามารถที่จะตอบสนองได้เป็นเวลานาน....
เด็กสาวที่เห็นทุกอย่างตั้งแต่แรกรู้สึกเหมือนกับว่าถูกบรรยากาศเช่นนี้กลืนกินไปกับความมืด......
ไม่สามารถละสายตาได้........
ไม่สามารถเปล่งเสียงได้........
ไม่สามารถขยับร่างกายได้.........
เพราะถ้าหากทำอะไรลงไปซักอย่างล่ะก็......กลัวว่าบรรยากาศเช่นนี้ก็คงจะพังทลายลง..............
บรรยากาศ........ที่เป็นเหมือนดั่งภาพวาดที่มีชีวิต
....
.............
.....................
ซ่า!!......... ด้านข้างของนาฬิกาเรือนใหญ่นั้นมีน้ำตกขนาดค่อนข้างใหญ่
น้ำที่ไหลออกมาจากน้ำตกนั้นมาจากไหนก็ไม่อาจรู้ได้
น้ำที่ไหลออกมานั้นใสสะอาดเหมือนกับน้ำที่ไหลลงมาจากต้นน้ำที่อยู่บนภูเขาสูง
หญิงสาวและเด็กสาวมาชำระร่างกายกันที่นี่วันละครั้ง
เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนไม่ค่อยที่จะกล้าลงไปผิดกับอีกคน
หญิงสาวผมสีเงินถอดเสื้อผ้าและลงไปชำระล้างร่างกายเหมือนกับไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ผมสีเงินยาวสลวยค่อยๆเปียกน้ำทำให้ลู่ลง ทำให้ค่อยๆเห็นเรือนร่างของหญิงสาวที่มีเรือนร่างเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก
ผิวที่ขาวนวลเหมือนไข่มุก มีสีชมพูอ่อนๆเหมือนกับดอกไม้
ร่างกายที่โค้งมนได้รูป เอวที่เล็กคอด หน้าอกที่ไม่เล็กและไม่ใหญ่จนเกินไปและสวยได้รูป
ขาและแขนที่เรียว ทำให้ใส่ชุดอะไรก็สามารถที่จะทำให้ดูดีไปหมด
ทุกอย่างเป็นเหมือนกับสิ่งที่หญิงสาวทุกคนต้องการจะเป็น…ไม่เว้นแม้แต่เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนคนนี้
“คุณเอร่า......สวยจัง” เด็กสาวพลั้งปากพูดออกมาอย่างลืมตัว
“อย่างนั้นเหรอ........แต่สำหรับชั้นไม่เคยคิดว่ามันสวยเลยนะ”หญิงสาวตอบกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ก็คุณเอร่าอยู่ที่นี่คนเดียวนี่คะ แต่ว่าถ้าคนอื่นเห็นคุณเอร่าก็คงคิดว่าคุณสวยกันทั้งนั้นนั่นแหละ” เด็กสาวหัวเราะแล้วทำหน้าทะเล้น
“แต่ว่า....เมื่อนานมาแล้ว...ชั้นไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียวหรอกนะ”ทำพูดนี้เหมือนกับไปกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเด็กสาว
“แล้วอยู่ที่นี่กับใครเหรอคะ” เด็กสาวลืมตัวเดินเข้าไปใกล้ๆหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งบนหินรอบน้ำตก
“เธออยากจะฟังนิทานไหมล่ะ” หญิงสาวค่อยๆจับแก้มของเด็กสาวที่ตอนนี้อยู่ตรงหน้า
“นานมาแล้ว..............ณ ดินแดนซึ่งไม่มีใครล่วงรู้ มีหญิงสาว 2 คน รักกันมากแต่ว่า อยู่มาวันหนึ่ง 1 ใน 2 คนก็มีความรู้สึกอยากจะเป็นอิสระ จึงตัดสินใจออกเดินทางโดยที่ทิ้งอีกฝ่ายเอาไว้......แต่ว่า.....ทันทีที่หญิงสาวคนนี้ไป ก็มีปีศาจมาทำร้ายอีกคน หญิงสาวคนนี้รีบกลับมาอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ทัน อีกฝ่ายถูกปีศาจตนนั้นฆ่า หญิงสาวที่เหลือตัวคนเดียวนั้นไม่เคยคิดที่จะเป็นอิสระอีกเลย.........
แม้กระทั่งตอนนี้.........” เอร่าพูดด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย
“หญิงสาวที่เหลืออีกคนคือ คุณ ใช่ไหมคะ? คุณเอร่า” เด็กสาวถามด้วยสีหน้าที่เหมือนกับพยายามจะปลอบ
“ใช่........นั่นคือ ชั้นเอง”เอร่าค่อยๆลูบริมฝีปากของเด็กสาวช้าๆ
ความรู้สึกนี้คืออะไรนะ........ทุกครั้งที่เห็นผมสีน้ำตาลอ่อนนี่ทำให้ชั้นนึกถึงเธอจนแทบจะทนไม่ไหว ไรร่า
“ค......คุณ...เอ .....”คางของเด็กสาวถูกเชิดให้เงยขึ้นมา เด็กสาวมองดูนัยน์ตาที่เป็นสีทองส่องประกายสวย แต่ตอนนี้ดวงตาสีทองที่อยู่ตรงหน้านี้กลับไมได้ฉายแววอะไรในนั้นทั้งนั้น นอกจากเงาดำมืด
ใบหน้าที่ดูคมนั้นค่อยๆเลื่อนเข้ามาหาใบหน้าโค้งมนเรื่อยๆ เด็กสาวรีบที่จะหลับตาในทันที
เด็กสาวสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่ายที่ยื่นใบหน้าเข้ามาแทบจะติด
ริมฝีปากของเด็กสาวเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้ม เหมือนกับดอกไม้ที่รอให้ผีเสื้อมาเชยชม....................
ความคิดเห็น