ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Innocent Pet [YURI]

    ลำดับตอนที่ #1 : สัตว์เลี้ยงตัวน้อย

    • อัปเดตล่าสุด 8 ก.พ. 50


    การกลับมายังโรงเรียนเดิมของ โอโทจิ ชิอากิ  หนึ่งในสามของหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเป็นเจ้าแม่ของโรงเรียนสร้างความฮือฮาให้กับเด็กนร.เป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่มีใครที่จะพูดถึงหญิงสาวผู้นี้ในแง่ร้ายเลยซักนิดเพราะแทบจะไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้บุคคลที่ถูกเรียกว่าเป็นคนที่มีอำนาจเลยซักนิด

     

    โรงเรียนประจำจังหวัด R เป็นโรงเรียนดังที่ไม่เคยมีข่าวอื้อฉาวของนร.ชายและหญิงเพราะว่านอกจากโรงยิม สนามกีฬา ห้องทดลองวิทยาศาสตร์และห้องสมุดแล้วตึกเรียนทั้งหมดถูกแยกออกเป็นฝั่งชายและหญิง แต่ทางเข้าของตึกเรียนนั้นมีเพียงแค่ทางเดียว ทางด้านการปกครองของนร.แต่ละฝั่งนั้นจะมีคณะกรรมการนร.ที่จะปกครองโดยที่กุมอำนาจของด้านนั้นเอาไว้หมด

     

     

    เฮ้ ชิอากิกลับมาแล้วงั้นเหรอ? เสียงหวานที่ฟังดูมีอำนาจเอ่ยถามร่างสีนิลที่กำลังเดินอยู่ให้หยุดอยู่กับที่

     

    ก็นะ ท่าทางที่นั่นจะไม่ค่อยเหมาะกับชั้นซักเท่าไหร่ นิ้วเรียวยาวของหญิงสาวปัดเส้นผมสีดำของตนออกจากใบหน้าในขณะที่ตอบ

     

    นั่นแน่ๆ อกหักก็บอกมาตามตรงเถอะ ชิ-อา-กิ อีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆพูดด้วยสำเนียงติดตลกเล็กน้อย

     

    ไม่เอาน่า นานะ ไปล้อเลียนชิอากิแบบนั้นได้ยังไง เจ้าของเสียงที่ฟังดูมีอำนาจกล่าวตักเตือนเพื่อนสาวท่าทางร่าเริงที่ยืนอยู่ข้างๆ

     

    ไม่เห็นเป็นไรเลย เธอเองก็กลั้นหัวเราะอยู่ไม่ใช่หรือไงกันน่ะ อายะ เจ้าของเสียงสดใสหัดไปล้อคนข้างๆต่อ

     

    พอซักทีเถอะน่า นานะ อายาโกะ เจ้าของเรื่องที่ถูกพูดถึงเริ่มไม่พอใจกับท่าทางของเพื่อนของตน

     

    ถ้าหากว่ามองหญิงสาวทั้งสามคนพูดคุยกันโดยที่ไม่รู้ความนัยจะเห็นเหมือนกับว่าทั้งสามนั้นดูดีเหมือนกับภาพวาด

     

    โคมัตสึ  อายาโกะ ประธานฝ่ายนร.หญิงและประธานหอพักหญิง  ลูกสาวคนกลางของเจ้าของโรงแรม 4 ดาวโคมัตสึ นิสัยเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่ม

     

    มินามิ   นานะ รองประธานฝ่ายนร.หญิงและรองประธานหอพักหญิง ลูกโทนของผู้อำนวยการโรงพยาบาลมินามิ นิสัยกวนแล้วก็ห้าวมากที่สุดในกลุ่ม

     

    ถ้าหากรวมหญิงสาวผมสีนิล โอโทจิ ชิอากิ เข้าไปแล้วทั้งสามคนคือบุคคลที่ทุกคนให้ความเคารพและไม่กล้าที่จะล่วงเกิน

     

     

    ตึก   ว้าย!!     เสียงเด็กสาวร้องอุทานขึ้นมาเพราะความตกใจจากการหกล้มใกล้ๆกับที่ที่หญิงสาวทั้งสามยืนอยู่

     

    เด็กผู้หญิงตัวเล็กผมสีน้ำตาลแดงดูยุ่งเหยิงสวมแว่นกลมใหญ่ไม่เข้ากับใบหน้า รูปร่างที่ดูเหมือนกับเด็กม.ต้นแต่กลับใส่ชุดของม.ปลายปี 1 ที่ผูกริบบิ้นที่เสื้อสีฟ้า นั่งร้องโอดครวญกับแผลถลอกที่ทำให้เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหัวเข้าซ้าย

     

    เป็นอะไรมากไหม? ผ้าเช็ดหน้าไหมสีขาวประดับลายลูกไม้ถูกยื่นมาข้างหน้าเด็กสาวที่ทำท่าทางเหมือนกับจะร้องไห้

     

    ม....ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ...คุณชิอากิ... เด็กสาวปาดน้ำตาออกและพยายามที่จะลุกขึ้นทั้งทั้งที่ขาสั่น

     

    อย่าปฏิเสธความหวังดีของคนอื่นสิ หญิงสาวนำผ้าเช็ดหน้าของตนมาผูกที่หัวเข่าของเด็กสาวอย่างไม่ทันตั้งตัว

     

    ชิอากิจะหลอกเด็กหรือไงกันจ้าเสียงพูดด้วยสำเนียงกวนประสาทเริ่มพูดยั่วยุอีกฝ่าย

     

    จะบ้าเหรอไงกันน่ะ!! ชั้นแค่ไม่ชอบเลือดเท่านั้นเอง ร่างบางหันกลับไปตอบเพื่อนของตน

     

    เด็กคนนี้ใช่เด็กที่ย้ายเข้ามาใหม่รึเปล่าน่ะ? ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะย้ายมาก่อนที่เธอจะย้ายรร.ซัก 2-3 วันล่ะมั้ง ผู้ที่ดูเป็นผู้ใหญ่สุดพูดออกมาด้วยท่าทางที่ครุ่นคิดอย่างหนัก

     

    ม.....โมโมมิสึ ทาช่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก เด็กสาวก้มหัวลงด้วยท่าทีที่ลุกลน

     

    ฮะ ฮะ ฮะ โมโมมิสึ  น้ำลูกท้อเหรอ? ชื่อน่ากินจังเลยแฮะ น้องหนูคนนี้ ผู้ที่เป็นรองประธานพอได้ยินชื่อของเด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงก็ถึงกับหัวเราะออกมา

     

    เธอนี่ก็หัวเราะจนเกินไปแล้วนะ นานะ อายาโกะดึงแก้มของอีกฝ่ายที่หัวเราะอย่างสนุกสนาน

     

    โอ๊ย!!  เจ็บๆๆๆ นิ้วมือที่ถูกปล่อยออกทำให้เห็นแก้มสีน้ำผึ้งกลายเป็นสีแดงระเรื่อ

     

    เอ่อ........คือว่า...คุณชิอากิคะชั้น...........ชั้นปลื้มคุณมากเลย เด็กสาวหน้าแดงก่อนที่จะพูดออกมาอย่างใสซื่อ

     

    ขอบใจนะ แต่ว่าทำไมถึงชื่อ ทาช่าล่ะเนี่ย แว่นนี่ก็ใหญ่เกินไม่เข้ากับหน้าของเธอเลย นิ้วเรียวของชิอากิยื่นมาถอดแว่นตาที่กลมและใหญ่ออกมาใบหน้าของเด็กสาวตรงหน้า

     

    สิ่งที่กรอบแว่นกลมโตสีดำและผมหน้าม้าสีน้ำตาลแดงที่ยุ่งเหยิงปิดบังเอาไว้ก็คือ นัยน์ตาสีเขียวมรกต กลมโต ขนตายาวเป็นแพ

     

    ทั้งสามคนที่เห็นหน้าของเด็กสาวคนนี้หยุดชะงักเพราะว่าความน่ารักของเด็กคนนี้ แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

     

    หว๋า......... ได้โปรดคืนแว่นตาของชั้นมาเถอะค่ะ คุณชิอากิ เด็กสาวที่พยายามที่จะเอื้อมเอาแว่นตาของตนที่อยู่ในมือของชิอากิทั้งที่ตนเองนั้นสูงแค่ระดับหัวไหล่ของอีกฝ่ายเท่านั้น

     

    .............. ผู้ที่ถือแว่นตาอยู่นั้นลองที่มองลอดผ่านเลนส์ของแว่นตาและจะต้องแปลกใจกับสิ่งที่เห็น

     

    นี่ อายาโกะ นานะ ลองดูแว่นนี่สิ ใช่อย่างที่ชั้นคิดไหม? แว่นตาถูกส่งไปยังมือของอีกสองคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

     

    นี่มันไม่ใช่แว่นสายตานี่นา ใช่ๆ นี่มันแค่กระจกธรรมดานี่นา นานะซึ่งเป็นคนที่ดูคนต่อมาไม่ตอบอย่างเดียวถึงกับลองใส่แว่นนี่ดูและทำสีหน้ากวน ยิ้มมุมปากโชว์ลักยิ้มข้างขวา

     

    ได้โปรดคืนมาเถอะค่ะ คุณนานะ เด็กสาวทำท่าทางเหมือนกับจะร้องไห้

     

    ..........เมื่อกี้นี้เธอบอกว่าปลื้มชั้นใช่ไหม? นี่เป็นการบอกรักรึเปล่าเอ่ย...... หญิงสาวผมสีนิลคิดอะไรบางอย่างและถามเด็กที่อยู่ตรงหน้า

     

    อ.........เอ่อ...... เด็กสาวหน้าแดงจนถึงใบหูและเอาผมหน้าลงมาปิดใบหน้า

     

    ชิอากิ อย่าแกล้งเด็กเลยน่า น่าสงสารจะตายไปดูสิหน้าตาก็เหมือนกับหนูแฮมอยู่แล้วเวลากลัวยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่ อายาโกะใช้นิ้วเรียวปกปิดรอยยิ้มของตนเองเอาไว้

     

    หนูแฮมสเตอร์น่ะเหรอ? อายะ คิดเปรียบเทียบไปได้ยังไงเนี่ย คนที่ยืนอยู่ข้างๆถอดแว่นออกแล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความสนุก

     

    ผู้คนที่หยุดยืนมองดูหญิงสาวทั้งสามกำลังยืนล้อมเด็กตัวเล็กๆต่างก็คิดเหมือนกันว่า เด็กคนนั้นโดนเจ้าแม่ทั้งสามแกล้งซะแล้ว

     

    นี่อายาโกะชั้นขอร้องอะไรหน่อยสิ ชิอากิโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างใบหูของอายาโกะ อะไรบางอย่างที่ทำให้สาวสวยผู้นี้ฉีกยิ้มอย่างขบขันออกมาด้วยสีหน้าสนุก

     

    ได้สิ ชิอากิขอร้องทั้งที  โอเค เดี๋ยวพวกเราจัดการให้เอง ทั้งคู่ตอบด้วยท่าทางที่สนุกไม่แพ้กัน

     

    เธอชื่อ ทาช่า ใช่ไหม? ตามชั้นมานี่สิ นิ้วเรียวยาวจับศีรษะเล็กๆที่มีผมสีน้ำตาลแดงดูยุ่งเหยิงของเด็กสาวให้เดินตามตนเอง

     

    จะ.........จะพาชั้นไปไหนคะ? คุณชิอากิ เด็กสาวถูกอีกฝ่ายจับอยู่ทำให้ต้องเดินตาม

     

    หัวเธอดูยุ่งเหยิงแบบนี้ดูแล้วหงุดหงิดแทน ชั้นก็จะพาเธอไปตัดผมน่ะสิหญิงสาวพาเด็กข้างๆเดินออกไปข้างนอกโรงเรียนโดยที่เพื่อนสาวทั้งสองของตนทำเป็นมองไม่เห็น

     

     

    ชิอากิได้พาเด็กสาวตัวเล็กๆมาที่ร้านทำผมที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก

     

    ช่วยทำทรงผมที่เหมาะกับเด็กคนนี้ทีค่ะ หญิงสาวเอ่ยพูดกับพนักงานภายในร้านเหมือนกับเรื่องปกติธรรมดา

     

    พนักงานภายในร้านเดินเข้ามาดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ทำตัวไม่ชินกับสถานที่เช่นนี้

     

    ไม่นานเด็กสาวก็ถูกพาไปที่ที่นั่งหน้ากระจกบานใหญ่และเริ่มทำผมสีน้ำตาลแดงที่ยุ่งเหยิง

     

    ผู้ที่พาเด็กสาวมาเดินไปนั่งรอที่โซฟาอีกฝั่งหนึ่งของร้านและหยิบนิตยสารต่างๆขึ้นมาอ่านเพื่อที่จะฆ่าเวลา

     

    เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ การแปลงโฉมเด็กสาวก็เสร็จสิ้น หญิงสาวจ่ายเงินและพาเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆกลับไปยังโรงเรียน

     

    ผมสีน้ำตาลแดงยาวประบ่าดูยุ่งเหยิงเหมือนกับไม้กวาดก็กลายมาเป็นผมซอยสั้นเปิดหน้าเผยให้เห็นจุดเด่นต่างๆบนใบหน้าของเด็กสาวผู้นี้

     

    อืม..........ดูดีขึ้นเยอะนี่นาอย่างนี้ค่อยเหมาะที่จะมาเป็นสัตว์เลี้ยงของชั้นหน่อย นิ้วเรียวยาวยกใบหน้าของเด็กสาวที่แดงระเรื่อเพราะคนที่ตนเองชื่นชอบยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้เพื่อที่จะพิจารณาตนเอง

     

    ท่าทางเธอเหมือนกับพวกที่ถูกแกล้งได้ง่ายนะใช่มั๊ย? คำพูดของคนตรงหน้าทำให้เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อย แต่อาการสะดุ้งเพียงเล็กน้อยก็ไม่ลอดสายตาของนางพญางูที่มีสีนิลไปได้

     

    ...........อืม.....เอาอย่างนี้แล้ว มือของผู้ที่ถูกเรียกว่าเป็นเจ้าแม่ดึงริบบิ้นสีฟ้าจากชุดนร.ของเด็กสาวตรงหน้าออกก่อนที่จะดึงริบบิ้นสีเขียวของตนเองออกมาผูกเป็นเนคไทอย่างง่ายๆเผยแถบชื่อย่อของตนเองออก  O.shiaki

     

    ต.......แต่ว่านี่เป็นริบบิ้นของคุณนะคะแล้ว......ชั้นก็อยู่แค่ปี 1 ด้วย เด็กสาวพยายามที่จะแกะออกแต่ว่าหญิงสาวตรงหน้าพูดห้ามเอาไว้

     

    ถ้าหากเธอเอาออกครั้งต่อไปที่เจอกันชั้นก็จะไม่ถือว่าชั้นเคยเจอกับเธอนะ แต่ว่าถ้าหากเธอใส่เอาไว้เธอก็จะเจอและพูดคุยกับชั้นได้ทุกวัน ทุกเวลาดีไหมล่ะ? หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มที่แฝงความนัย   นัยน์ตาสีดำที่จดจ้องนัยน์ตาสีมรกตทำให้เหยื่อตรงหน้าไม่อาจที่จะตอบปฏิเสธได้

     

    ขาเรียวเล็กพาร่างของเด็กสาวกลับมายังห้องเรียนของตนที่อยู่สุดทางเดินชั้น 1 ของอาคารฝั่งตะวันออกซึ่งเป็นอาคารเรียนส่วนของนร.หญิง ก่อนที่จะเริ่มเรียนคาบที่ 3 พอดี

     

    เธอเป็นใครกันน่ะ?     ยัยเด็กหัวไม้กวาดรึเปล่าเนี่ย?  เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ? พวกเพื่อนๆภายในห้องเริ่มพูดคุยซุบซิบกันทันทีที่เด็กสาวเดินเข้ามานั่งที่นั่งของตนเอง

     

    ทำไมวันนี้เธอถึงไม่เข้าเรียนตอน 2 คาบเช้าล่ะ ยัยหัวไม้กวาด คนที่ดูท่าทางมีอำนาจที่สุดในห้องพูดขึ้นก่อนที่จะดึงริบบิ้นขึ้นมาดูชื่อย่อ

     

    โอ...ชิอากิ.......โอโทจิ ชิอากิงั้นเหรอ!!? คนที่ดึงริบบิ้นขึ้นมาดูร้องอุทานขึ้นทำให้พวกที่ท่าทางไม่สนใจในตอนแรกหันมามองเด็กสาวคนนี้เป็นตาเดียว

     

    เธอได้ริบบิ้นของคุณชิอากิมาได้ยังไงกันน่ะ!!” เสียงหลายๆคนซักไซ้สอบถามเด็กสาวด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างดุ

     

    เอ่อ....... เด็กสาวหน้าแดงและพูดอะไรออกมาไม่ถูก

     

    บอกเราหน่อยสิ ทาช่า ใช่ๆ พวกเราเองก็ปลื้มทั้งสามคนนั้นเหมือนกันนะ คนที่พูดออกมานั้นถึงจะบอกว่าปลื้มแต่ก็หลงใหลเพียงแค่รูปร่าง หน้าตา และทรัพย์สินของกลุ่มหญิงสาวที่ถูกเรียกว่า บุคคลพิเศษเท่านั้น ไม่ได้มองในสิ่งที่เด็กสาวผู้นี้เห็นจากหญิงสาวผมสีดำเลยแม้แต่น้อย

     

    ก๊อก   ก๊อก   ก๊อก   เสียงหลังมือของใครบางคนเคาะประตูห้องที่ปิดไม่สนิทอย่างเป็นจังหวะ

     

    ทำอะไรกันอยู่เอ่ย? สาวๆ ทุกคนหันไปมองตามเสียงว่าใครเป็นผู้ที่ทำเสียงขึ้น

     

    คุณนานะ!!” ทุกคนพูดออกไปพร้อมกันและรีบกลับไปนั่งที่ของตนเองอย่างรวดเร็ว

     

    ฮะ ฮะ ฮะ ชั้นมาขัดจังหวะอะไรรึเปล่าเนี่ย? บรรยากาศเครียดขึ้นมาทันทีเชียวนะ หญิงสาวพูดก่อนที่จะเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่นั่งอยู่ติดกับประตู

     

    อ้าว ว่าไงหนูแฮม เธออยู่ห้องนี้หรอกเหรอเนี่ย ผู้ที่พูดนั้นพูดทั้งทั้งที่จงใจมายังห้องนี้ตั้งแต่แรก

     

    ค......ค่ะ คุณนานะ เด็กสาวรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวเพราะสายตาจากเพื่อนร่วมห้องที่มองมา

     

    ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้น่า หนูแฮมหรือว่าจะเรียกว่าลูกท้อดี แก้มนิ่มๆสีชมพูแบบนี้เหมือนกับลูกท้อจริงๆแฮะ ผู้ที่พูดไม่ได้พูดเฉยยังยื่นมือเข้าไปดึงแก้มสีชมพูของเด็กสาวให้ยืดเล่น

     

    อ๊า ปล่อยเถอะค่ะ คุณนานะ เด็กสาวพยายามที่จะแกะนิ้วที่ดึงส่วนนุ่มของใบหน้าตนเองออก

     

    ฮะ ฮะ ก็เธออยากแก้มนิ่มทำไ......โอ๊ย!!” หญิงสาวไม่ทันที่จะพูดจบก็ถูกนิ้วมือของใครบางคนมาดึงแก้มของตนเองเอาไว้

     

    นึกว่าแอบโดดงานไปไหนที่แท้ก็แอบมาแกล้งเด็กคนนี้อยู่นี่เองเหรอจ้ะ นานะ เสียงที่ฟังดูเย็นยะเยือกถูกกระซิบเข้าที่ข้างใบหูของนานะที่กำลังถูกมือเจ้าของเสียงนั้นดึงแก้มทั้งสองข้างเอาไว้

     

    ท...โทษทีจะกลับไปทำงานแล้วจ้า อายะ มือของนานะปล่อยออกจากแก้มของเด็กสาวและเดินตามอีกคนไปทำงานโดยที่ไม่ขัดขืน       การแสดงท่าทีต่อเช่นนี้ของทั้งคู่ทำให้ทุกคนคิดว่าทั้งคู่นั้นคบกันอยู่แต่ความจริงแล้วทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาลและอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตลอด

     

     

    เด็กสาวที่ปกติทำตัวเรียบร้อยและพยายามที่จะไม่เป็นจุดเด่นจนถูกรังแก    ตอนนี้เด็กสาวผู้นี้ยังรู้จักกับหญิงสาวทั้งสามที่พิเศษที่สุดในโรงเรียนยิ่งทำให้ถูกเพ่งเล็งยิ่งขึ้น

     

    โดยที่ทุกคนนั้นมองเด็กสาวผู้นี้ทะเยอทะยานด้วยวิธีการไปประจบหญิงสาวทั้งสามเพื่อให้ตนเองนั้นกลายเป็นคนพิเศษ

     

     

    เฮ้อ...........   เด็กสาวถอนหายใจเพราะความจริงแล้วที่ตนเองได้ทำให้หญิงสาวทั้งสามที่เป็นดาวเด่นนั้นรู้จักตนเองเป็นเพียงอุบัติเหตุ

     

    ทันทีที่เลิกเรียนหญิงสาวก็กลับไปที่หอพักหญิงที่อยู่ไม่ไกลนัก

     

    พวกผู้อาศัยในหอพักแห่งนี้มายืนอ่านประกาศที่ถูกติดเอาไว้ที่บอร์ดด้วยความสงสัยเด็กสาวพยายามที่จะแทรกตัวเข้าไปอ่านเหมือนกับคนอื่น  แต่เพราะร่างกายของเด็กสาวที่เล็กเหมือนกับเด็กม.ต้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะแทรกร่างกายของตนผ่านไปได้และยังถูกดันออกมาจนเกือบที่จะล้ม

     

    ตุบ   ร่างเล็กของเด็กสาวไปชนกับใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

     

    ข......ขอโทษค่ะ........คุณ....อา....ยา...โกะ เด็กสาวกล่าวขอโทษก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ตนเองชน

     

    ไม่เป็นไรจ้ะ เธอไม่ต้องไปสนใจสิ่งที่ติดอยู่ก็ได้นะเพราะยังไงชั้นก็กำลังจะไปบอกเธออยู่พอดี ยิ้มที่อ่อนโยนและน่าหลงใหลของหญิงสาวผู้นี้ทำให้ผู้ที่มองดูรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นแต่ไม่ใช่กับเด็กสาวผู้นี้ที่ท่าทางจะไม่ได้คิดอะไรนัก

     

    เกี่ยวกับชั้นเหรอ? เด็กสาวเริ่มร้อนรนว่าตนเองนั้นได้ทำอะไรผิดไป

     

    ใช่จ้ะ ร.......หรือว่าเรื่องเมื่อเช้านี้.....ชั้นขอโทษค่ะที่ทำให้เดือดร้อน!! อย่าไล่ชั้นออกไปจากที่นี่เลยนะคะ สิ่งที่เด็กสาวผู้นี้คิดออกก็คือเรื่องที่ตนเองทำเมื่อเช้านี้

     

    ฮะ ฮะ คิดไปถึงไหนกันน่ะแม่หนูแฮมตัวน้อยใครจะไล่เธอกันเราแค่ให้เธอย้ายห้องเท่านั้นเอง เสียงที่ร่าเริงและสำเนียงกวนพูดขึ้น

     

    ย้ายห้อง?  ใช่ ย้ายมาอยู่ที่ห้องข้างๆกับห้องพักของชั้นไง เสียงของผู้ที่เด็กสาวคนนี้หลงใหลตอบ

     

    ตั้งแต่วันนี้ไปเธอจะต้องย้ายมาอยู่ห้องข้างๆห้องพักของชั้น ผู้ที่พูดนั้นไม่ใช่ใคร เจ้าของผมสีนิลยาวสวย มีเสน่ห์น่าหลงใหล       

     

    หญิงสาวผู้ที่ดูเหมือนว่าจะมีอำนาจที่สุดในหอพักแห่งนี้   โอโทจิ ชิอากิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×