คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ...Intro... จากความตายสู่นิรันดรแห่งสองเรา
You Only Love
กล่าวได้ว่าอันสายน้ำที่ไหลรินลงมาจากฟากฟ้านั้น ไม่อาจให้ความรู้สึกหนักหนาได้เท่า ธารน้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นในจิตใจ ลมพายุและสายฝนที่โหมกระหน่ำมิอาจเทียบได้แม้เพียงเศษเสี้ยวแห่งความอาลัยรัก สิ่งที่หญิงสาวร่างบอบบางผู้นี้กำลังเผชิญ มันหนักหนาเกินกว่าที่เธอจะรับไหว
ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย ร่างผอมบางของหญิงสาวยังคงยืนอย่างมั่นคง ช่างแตกต่างออกไปจากภายในใจที่รู้สึก เส้นผมสีดำสนิทเปียกโชกแนบไปตามใบหน้าขาวซีด ริมฝีบางบางสวยสั่นระริกเนื่องจากความหนาวเหน็บ ดวงตาสีน้ำเงินหม่นโศกสลดราวกับว่าหมดสิ้นแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่าง
“...รัก...นิรันดร์ ความตายนี่หรือเปล่าที่เธอต้องการจะสื่อถึง...เอรอส”หญิงสาวหัวเราะเบาๆ อย่างข่มขื่น และเพราะสายฝนจึงทำให้ไม่อาจทราบได้ว่า หยาดน้ำที่ไหลอาบแก้มหญิงสาวนั้น คือ เม็ดฝน หรือ สิ่งใดกันแน่
“ท้ายที่สุดแล้ว พระองค์ก็นำพาเขากลับไป”เปรยเสียงราบเรียบ หากแต่มือขวากระชับไม้กางเขนสีเงินไว้มั่นราวกับว่าต้องการจะสื่อคำพูดนี้ให้ถึงผู้ที่อยู่เบื้องบน
“รักของเราจะเป็นนิรันดร์ อาเรียสัญญา อาเรียจะรักเอรอสคนเดียว จากนี้และตลอดไป”สิ้นคำคำกล่าว สายฟ้าก็แลบปราดราวกับว่า ท้องฟ้าเบื้องบนจะเป็นพยานให้กับคำสาบานนี้
YOUONLYLOVEYOUONLYLOVEYOUONLYLOVEYOUONLYLOVE
เปลือกตากระพริบถี่ๆ ก่อนเผยให้เห็นถึงดวงตาสีน้ำเงินคู่สวย เพดานสีขาวที่ไม่คุ้นตาส่งผลให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงพยายามยันตัวลุกขึ้นโดยมีร่างสูงของชายหนุ่มอีกคนในห้องคอยช่วยพยุงอย่างห่วงใย สายน้ำเกลือที่ระโยงรยางค์ส่งผลให้หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย ซึ่งผู้ที่เฝ้ามองก็ดูออก
“...ตากฝน...ปอดบวม...”ชายหนุ่มผมทองพูดอย่างเย็นชา ดวงตาสีน้ำแข็งฉายแววตำหนิ
“ขอโทษค่ะ”คนป่วยว่าเสียงแผ่ว ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด
เฮ้อ คนเป็นคนดุถอนหายใจยาวมองร่างที่ตนกำลังพยุงอย่างครุ่นคิด
...อาเรียผอมลงไปมาก ซูบซีดลงจนน่าหวาดหวั่น รอยยิ้มบนใบหน้าเองก็คล้ายจะจางหายไปตั้งแต่วันที่เขาคนนั้นเสียชีวิต...
“พี่ไม่อยากให้อาเรียอยู่คนเดียวเลย”ว่าพลางลูบหัวคนเป็นน้องสาว อาเรียเพียงยิ้มจางๆ ก่อนจะหยอดมุขแล้วตามมาด้วยเสียงหัวเราะอย่างฝืนๆ
“อะไรกันค่ะพี่อิลิค กลัวอาเรียจะฆ่าตัวตายหรือไงกัน”
“พี่รู้ว่าอาเรียไม่ทำแบบนั้นแน่ ที่พี่เป็นกังวล สุขภาพของเรามากกว่า”
...ใช่...เขามั่นใจว่า น้องของเขาเข้มแข็งพอที่จะไม่คิดสั้น หากแต่ถ้าเธอจะจากไปอีกคนจริงๆ นั่นคงเป็นเพราะการไม่ดูแลตัวเองของเธอมากกว่าการฆ่าตัวตาย...
อาเรียรู้สึกแย่เล็กน้อย เมื่อเห็นใบหน้าของพี่ชายดูเคร่งเครียด ดวงตาสีน้ำเงินหม่นลงไปอีกเมื่อระลึกถึงว่าอะไรกันคือสาเหตุ ซึ่งมันจะเป็นอะไรได้อีกล่ะนอกจากตัวเธอ
...เธอไม่อยากให้พี่กังวลใจ แต่จะทำไงได้ในเมื่อเธอเองก็พยายามเท่าที่เธอจะทำได้แล้ว...
...เรื่องที่แน่นอนไม่มีวันเปลี่ยน คือ เธอไม่สามารถลืมหรือเลิกรักเอรอสได้ ดังนั้นสิ่งที่เธอกำลังพยายามทำก็คือ การทำใจยอมรับให้ได้ว่าไม่มีตัวตนของเอรอสอยู่บนโลกแห่งนี้แล้ว ฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องง่ายๆ และมันก็คงจะสำเร็จ ถ้าทุกๆ ที่ที่เธอไปจะไม่ปรากฏเงาของเอรอสให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง และตัวเธอเองก็คงทำใจได้ไม่ยาก ถ้าทุกครั้งที่หลับตาใบหน้าของเอรอสจะไม่ปรากฏให้เห็นในมโนภาพอย่างที่เป็นอยู่เสมอ...
“พี่ค่ะ/อาเรีย”สองเสียงดังขึ้นพร้อมๆ กัน
“พี่พูดก่อนก็ได้ค่ะ ของอาเรียไม่สำคัญเท่าไหร่”
“อาเรียอยากไปอยู่ที่อื่นสักระยะดีไหม เพราะพี่ว่าถ้ายังอยู่ที่นี่สภาพจิตใจก็คงมีแต่เลวร้ายลง”อิลิคพูดเสียงอ่อนโยนก่อนจะหยุดลงเพื่อรอฟังความคิดเห็น
“ค่ะ จริงๆ แล้วเมื่อกี้อาเรียก็กำลังจะพูดเรื่องนี้กับพี่อยู่เหมือนกัน”
“งั้นอาเรียอยากไปที่ไหนล่ะหือ?”
“เฟนเรียค่ะ รัฐเฟนเรีย”โพล่งออกไปอย่างไม่ทันคิดกันจะนึกได้
...อ่ะ สุดท้ายก็วกกลับมาที่เรื่องของเอรอสอีกแล้วซิน่า เฮ้อ...
เพราะมัวแต่กำลังนึกถึงรัฐที่ว่า อิลิคจึงไม่ทันได้เห็นอาการชะงักก่อนถอนหายใจบางๆ ของผู้เป็นน้องสาว
“เฟนเรีย!? อืม พี่ว่า ที่นั่นก็ดีนะ อย่างน้อยที่นั่นก็มีอาเอซราคอยดูแลอาเรียให้ด้วยอีกคน”
...รัฐอิสระเฟนเรีย ดินแดนกลางทะเลทรายอันงดงาม ณ ที่แห่งนั้น บางทีหัวใจของอาเรียคงจะได้พัก...นั่น คือ สิ่งที่อิลิคหวัง
...เฟนเรีย ดินแดนในความทรงจำของเรา...นี่ คือ จุดหมายของอาเรีย
...เฟนเรียที่รัก อาเรียกำลังจะไปหา เอรอสที่รักอาเรียกำลังจะไปที่แห่งนั้นตามคำสัญญา...
YOUONLYLOVEYOUONLYLOVEYOUONLYLOVEYOUONLYLOVE
สุดท้าย ขอเตือนอีกครั้ง ไอ้ you only love เนี่ยไม่ได้หมายถึงพระเอกน๊า
ความคิดเห็น