ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Digimon: ก็วนรักนักสืบDigimon 2 ((Yaoi))]

    ลำดับตอนที่ #3 : คดีสาเหตุการเสียชีวิตของมิมี่ [1]

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 855
      15
      19 ธ.ค. 52

    “ขอโทษค่ะ...ไม่รู้ทำไมอินเตอร์จึงต่อไม่ติดนะค่ะ?” หญิงสาวเอยขึ้น บอกกับเด็กหนุ่มผมแดงดวงตาสีน้ำตาลที่กำลังจัดของอยู่หน้าร้าน

    “อ่อครับ...ไม่ทราบว่านั่งเครื่องไหนครับ?” เด็กหนุ่มตอบอย่างเป็นมิตรพลางเข้าไปในเคาเตอร์เพื่อตรวจสอบสภาพเครื่อง และจัดการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้เป็นที่เรียบร้อย และเป็นที่พอใจของลูกค้าแล้วก็เดินจากไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มอยู่คนเดียว เพื่อจักการเก็บของต่อ แต่ว่า...

     

    //Pi!!Pi!!//

     

    เสียงมือถือดังขึ้น ทำให้เจ้าตัวรีบแอบออกไปด้านนอกของร้าน และเปิดรับโทรศัพท์

    “ครับ...อิซึมิครับ”

    เป็นไงมั่งโคจิโร่?...ชั้นเองนะยามาโตะเสียงเข้มมาตามสาย

    “ตอนนี้ยังไม่มีท่าทีอะไรเลยล่ะครับ...” โคจิโร่เอยขึ้นพลางแลซ้ายขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครแอบฟังอยู่

    งั้นเหรอ...แต่ยังไงก็อย่าประมาทล่ะมีอะไรก็รีบติดต่อมาทันทีนะเสียงกำชับอย่างหนักแน่นทำให้รู้สึกถึงความห่วงใยของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

    “เข้าใจแล้วครับ...แค่นี้นะครับ” พูดจบก็ตัดสายวางลงทันที พลางถอนหายใจยาวออกมา...เรามาทำงานที่นี้ได้อาทิตย์หนึ่งแล้วซินะ...โคจิโร่บ่นพึมพำในใจพลางย้อนนึกไปเมื่อ 1 อาทิตย์ก่อน

    ===========================================================================

    ~ 1 อาทิตย์ก่อน สำนักงานดิจิมอน~

    “เอ๊ะ?!ให้ช่วยสืบว่าทำไมลูกสาวถึงติดยาและขายตัวหรือครับ?” ยามาโตะเอยขึ้นพลางดูรูปเด็กสาววัยรุ่นประมาณม.ปลาย ดูร่าเริง สดใส และจากรูปถ่ายและคำบอกเล่าของผู้เป็นมารดานั้น ลูกสาวไม่หน้าจะเป็นคนติดยาและขายตัวได้

    “ใช่ค่ะ...มิมี่นะ แกเป็นเด็กดี ร่าเริง ยิ้มเก่งจนไม่น่าจะเป็นพวกติดยาหรือขายตัวได้ แต่ว่าวันนั้น...วันนั้นชั้นไปปลุกลูกก็พบว่าแกผูกคนตาย...และจากการการตรวจร่างกายก็พบว่ามีสารเสพติดในร่างกายรวมไปถึงคราบของของ...ฮึก...ฮึก...ผู้ชาย...ฮึก...เพราะงั้นได้โปรดเถอะค่ะ ช่วยหาสาเหตุของเรื่องนี้ให้ชั้นทราบหน่อยเถอะค่ะ” ผู้เป็นมารดากล่าวขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา เมื่อถึงลูกสาวเพียงคนเดียวของบ้าน ที่เป็นดังแก้วตาดวงใจ

    “เข้าใจแล้วครับ...ผมจะรับงานนี้เองคุณนายทาจิคาวะไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ชายหนุ่มผมทองกล่าวขึ้นรีบงานนี้ และได้ทำการตรวจสอบเรื่องต่างๆ รอบตัวของเด็กสาวในงานคราวนี้ โดยมีการแบ่งที่กันไปตามความสามารถแต่ละคน

    โดยให้ เจ็นเลีย โคจิ โทม่าไปที่บ้านของเด็กสาวผู้โชคร้าย และทำการเก็บข้อมูลกลับมา ส่วนกับยามาโตะโคจิโร่ จะทำการรวบรวมข้อมูล และเมื่อลงมือทำงานผลของมันคือ...

    ------------

    ------

    -

     ...เท่าที่ดูจากสภาพห้องของเธอแล้วไม่มีท่าทางของคนติดยาหรือคนขายตัวอะไรเลย...และจากการสอบถามเพื่อนเขาแล้วดูท่าทางเด็กคนนี้จะเป็นที่รักของเพื่อนๆ ไม่มีคบเพื่อนในทางผิดเลย...โทม่ากล่าวขึ้นพร้อมกับขยับแว่นเล็กน้อย พลางส่งข้อมูลให้ผู้เป็นหัวหน้าดู ก็ชักสีหน้ากังวนเล็กน้อย

    ...พอลองตรวจสอบดูในส่วนบัตรสมาชิกก็เจอจุดนี้แหละที่น่าสงสัย...ว่าทำไมเธอที่มีเจ้านี้...เจ็นเลียเอยขึ้นพร้อมกับบัตรสมาชิกบางอย่าง

    “เห?สมาชิกร้านอินเตอร์เน็ต??” โคจิโร่อุทานขึ้นพร้อมกับดูบัตรสมาชิกของร้านอินเตอร์เน็ตในเขตZ

    “ทั้งๆ ที่ใกล้บ้านก็มีร้านอินเตอร์เน็ตอยู่ใกล้ๆ หลายร้าน แต่กลับมีของที่นี้ซึ่งไกลบ้านพอสมควรและก็ไม่ใช้ทางไปโรงเรียนเลยด้วยซ้ำไป ไม่คิดว่าน่าสงสัยบ้างเหรอ?” โคจิเอยถึงเหตุผมถึงความแปลกของเรื่องนี้ซึ่งดูแล้วที่นี้จะมีเบาะแส่ของเรื่องทั้งหมด

    “ดี...เราคงต้องส่งคนเข้าไปดูและสืบหาข้อมูลกันหน่อยล่ะ แล้วคนที่จะรับหน้าที่นี้คือนาย!!โคจิโร่!!!!!

    ---------------------------------------==================================-------------------------------


    “เฮ้ย
    ~ให้ได้อย่างงี้ซิ” เจ้าตัวถอนหายใจยาวเมื่อนึกถึงคำประกาศงานที่แสนน่ากลัวนั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เนื่องจากตั้งแต่ทำงานที่สำนักงานมา เหตุที่เขามาลงสนามครั้งนี้เพราะเขามีความสามารถด้ามคอมพิวเตอร์ แต่เขาลงสนามคนเดียวนั้นแทบจะนับได้เลยเพราะเขาทำงานรวบรวมข้อมูลและถึงจะลงสนามก็ยังมีพวกไดสุเกะหรือทาเครุเป็นเพื่อนตลอด แต่งานนี้เขาลุยคนเดียว แค่ก็เศร้าใจว่าตนเองจะทำได้รึเปล่า? และเหนือสิ่งอื่นใดคือ...

    “เป็นอะไรรึเปล่าโคจิโร่?” เสียงออกทุ่มกล่าวขึ้นขึ้นด้านหลัง ทำให้เจ้าตัวตกใจออกจากผวังหันไปมองที่ตนเสียงพบกับชายหนุ่มผมสีน้ำเงินดวงตาสีดำใต้แว่นกรอบใหญ่ ใบหน้าดูภูมิฐานของคนมีความรู้เอยถามอย่างเป็นกังวน

    “อะ...เอ่อไม่มีอะไรหลอกครับแค่คิดอะไรเพลินๆจริงซิของยังเก็บไม่เสร็จเลยผมขอตัวนะครับรุ่นพี่โจ!!!!” ก็วิ่งไปจากตนนั้นด้วยหน้าแดงๆ และหัวใจที่เต้นโครมครามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

    ...ใช้ เหนือสิ่งอื่นใดคือ เขารู้สึกแปลกๆกับ คนที่ทำงานพิเศษที่นี้ กับ คิโด โจ...

    //TBC.//

    ----------------------------------++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++-------------------------

    ส่งท้าย~~~~~ด้วยความคึกจึงมาอัพ และก็เครียร์งาน+สอบไปเยอะแล้ว เลยมีเวลามากขึ้น เปิดมาก็ให้โคจิโร่มีบทมากขึ้นหน่อย เพราะภาคที่แล้วท่านโคจิโร่จัง มีบทน้อยในการสืบคดีเลย ประเดิมคนแรก.... ยังไงก็อย่าลืมเม้นกันนะค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×