คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ร้านซ่อมสายไฟ
“...ทะ...ทาคุยะ?...” เสียงพึมพำจากเด็กหนุ่มผมและดวงตาสีน้ำเงินดังทะเลแสนลึกนั้น บ่งบอกถึงความตกตะลึงเป็นอย่างมาก แต่เจ้าตัวก็รู้สึกแปลกๆ เพราะเด็กหนุ่มตรงหน้านั้นดูรูปร่างเล็กกว่า ที่สำคัญดวงตาสีเขียวไม่ใช้สีน้ำตาลเข้ม
“ไม่...ไม่ใช้เจ้านี้ไม่ใช้ทาคุยะ...” โคจิเอยขึ้นพร้อมกับรู้เสียดายเล็กน้อย ก่อนจะให้เฟยหว่างปล่อยตัวเด็กเพื่อไถ่ถาม
“นี้เธอเป็น...” ยังไม่ทันพูดจบเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ถามแทรกขึ้นมาแทน
“พวกนายต่างหาก...ทำไมถึงรู้จักชื่อนั้นได้พวกนายเป็นใครกันแน่?!!!!” คำถามที่ทำเอาคนฟังต่างพากันตกใจมากกว่า ไม่นึกว่าจะเจอคนรู้จักของทาคุยะในสถานที่แบบนี้
ถ้าลองนึกดูดีๆ ก็ไม่แปลกเพราะทาคุยะมาที่นี้และดูคุ้นเคย จึงไม่แปลกที่จะมีคนรู้จัก แต่ว่านึกไม่ถึงเท่านั้นว่าจะเจอคนที่คล้ายทาคุยะมากเท่านั้น
“รึพวกนาย...” คำพูดต่อมาพร้อมกับสายตาไม่ไว้ใจ ทำให้โทม่าต้องรีบแก้ไขก่อนเรื่องจะยิ่งแย่
“ปะ..เปล่านะ พวกเราเป็นเพื่อนของทาคุยะและก็มาหาจุนเปของร้าน ‘ซ่อมสายไฟ’ นะอีกอย่างคุณยามาโตะก็ ‘โทรรับรอง’ มาแล้วด้วยนะ” คำอธิบายดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตรแบบสุดชีวิตนี้ที่ทำได้ แต่เด็กหนุ่มตรงหน้าก็ยังมองมาไม่เชื่อเท่าไร
“เอาน่าๆโทโมคิพวกนี้เขาเพื่อนของเจ้าทาคุยะจริงๆ” เสียงออกทุ่มกล่าวทักขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากมุมหนึ่งของตึก ทำให้เห็นชายหนุ่มอายุระนาม 20 กว่า รูปร่างออกท้วมในชุดช่างซ่อมไฟฟ้าสีนำเงินโทรมๆ มีเคราตามใบหน้าเล็กน้อย บ่งบอกถึงนิสัยซกมกน้อยๆ เส้นผมและดวงตาสีน้ำตาลจ้องมายังพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร ตามมาด้วยเด็กอายุระนามพอๆ กับหัวขโมยตัวแสบเส้นผมและดวงตาสีน้ำตาล ใบหน้าดูเด็กน่ารัก และก็ความละหม้ายคล้ายทาคุยะมากกว่ามากที่วิ่งไปหาหัวขโมยคู่กรณีอย่างเป็นห่วง ทำให้โคจิตกใจมองตาไม่กระพริบ
“เอาล่ะ...เราไปคุยกันในร้านชั้นกันดีกว่านะ ท่าทางเรื่องจะยาว...” ชายหนุ่มอีกคนกล่าวขึ้นเสริมพร้อมกับพาพวกเขาไปในร้านที่อยู่ด้านในของช่องหลีบตึก จึงไม่แปลกที่จะหาหน้าร้านไม่เจอ
เมื่อเข้ามาในร้านก็พบกับบรรดาสายไฟและอุปกรณ์ซ่อมไฟฟ้าต่างๆ วางเต็มไปหมด เมื่อเดินลึกเข้ามาในตัวร้านก็ต้องตกใจพบกับบรรดาข้าวของต่างๆ รวมไปถึงอวัยวะร่างกายของมนุษย์อยู่เต็มไปหมด ทำเอาพวกเขาต่างพากันเสียวสันหลังวาบๆ
“ฮ่าๆไม่ต้องกลัวไปหลอกนะ...พวกเราไม่เอาคนเป็นเราเอาแต่คนตายไปแล้วเท่านั้น” ชายหนุ่มรูปร่างใหญ่โตมีแผลเป็นตามตัวเอยขึ้นติดขำ เพื่อให้คนฟังนั้นสบายใจ แต่ดูเหมือนไม่ได้ผลเลย กลับยิ่งทำให้พวกโคจิระแวงหนัก พอเดินมาในส่วนที่พักก็พบว่าถูกจัดเรียงสบายๆ สะอาดตา มีโซฟาใหญ่ให้นั่งได้หลายคน บ่งบอกเลยว่ามีการต้อนรับลูกค้าดี
“เอาล่ะ...ขอแนะตัวหน่อยนะชั้นจุนเป ชิบายามะ จุนเป เป็นเจ้าของร้านนี้” ชายหนุ่มร่างทวมเอยขึ้น
“ส่วนชั้น เครเนีย...เป็นลูกจ้างและหุ้นส่วนกับเจ้านี้” เครเนียเอยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปทางจุนเปเพื่อบอกถึงความสัมพันธ์ทางธุรกิจ
“พวกผม...” เจ็นเลียเอยขึ้นบอกแต่ถูกอีกฝ่ายยกมือขัดซะก่อน
“พวกชั้นรู้ว่าพวกนายมาที่นี้ก็เพราะเรื่องของเจ้าพวกทาคุยะ...ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยพวกนายอย่าบอกชื่อดีกว่า” เครเนียเอยขึ้นพร้อมกับหยิบบุหรี่มาสูบ ซึ่งพวกเขาเองก็เห็นด้วยถ้าพวกองค์กรมาตามสืบจะได้ไม่รู้ว่าเป็นใคร
“ก็ดีครับ...ถ้างั้นผมขอดูข้อมูลกับข่าวที่พวกคุณได้มาหน่อยได้ไหมครับ” เจ็นเลียเอยขึ้นพร้อมกับเปิดประเด็นทันที จุนเปจึงหยิบซองสีน้ำตาลที่เอกสารส่งให้กับเด็กหนุ่ม
“อ๊ะนี้...ทางเราได้รับเงินมาจากหัวหน้าพวกนายแล้วไม่ต้องห่วง...” เมื่อรับมาก็เช็คดูตามที่ขอก่อนจะเก็บใส่ซองเหมือนเดิม
“...แต่ขอเตือนอะไรหน่อยนะ...ระวังเจ้าพวกรอยัทไนท์ไว้ก็ดี เจ้าพวกนี้มันเป็นพวกโหดเหี้ยมและมีข่าวลือหนาหูเลยว่าเป็นร่างโคลนนิ่งมนุษย์จากพวกอาชกรมาใช้งานนะ” เครเนียเอยขึ้นอย่างเคร่งเครียด
“โครงนิ่งมนุษย์เรื่องแบบนี้มัน...”
“โลกด้านมืดมันก็เกิดอะไรก็ได้ไอ้น้อง...เพราะข่าวลือนี้ค่อนข้างจะจริงพอสมควร” พูดจบก็ดับก้นบุหรี่มองมาทางพวกเขาด้วยสายหน้ากลัว ให้เห็นถึงความน่ากลัวของทำงานในโลกมืดจริงๆ ตอนนั้นเองที่โคจิรู้สึกว่ามีคนแอบมองอยู่พอเหล่ตาไปดูก็เห็นเด็กหนุ่มน้อยสองคนเฝ้ามองพวกเขาอยู่ มันทำให้เขารู้สึกติดใจอย่างมาก
“เอ่อ...ขอโทษครับ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
“หืม...”
“เด็กสองคนที่เราเจอเมื่อกี่เป็นอะไรกับทาคุยะรึเปล่าครับ?” คำถามตรงๆ ถูกยิงมานั้นทำเอาชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันซักครู่ ปนตกใจเล็กน้อย
“อ่าว...ไม่รู้หลอกเหลอ...ทั้งๆ ที่เจ้านั้นเล่าเรื่องพวกนายออกบ่อยไป แต่กลับไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง” เครเนียเอยขึ้นพลางมองไปทางเด็กสองคนที่กำลังแอบฟังอยู่ ซึ่งดูเหมือนว่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเด็กๆกำลังแอบฟังอยู่
“หมายความว่างครับ...”
“ก็เจ้าชินยะกับโทโมคิเป็นน้องคนละแม่ของเจ้าทาคุยะนะซิ!!!”
//TBC.//
--------------------------------------------------==========================------------------------------------------
ส่งท้าย~~~~เจ็มาอัพนิยายแล้ว...ก่อนเปิดเทมอ (เพราะเดี้ยวไม่มีเวลามานั่งอัพ) อ่านแล้วก็อย่าลืมเม้นกันด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น