คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : การทดสอบและการปรากฎตัวที่คาดไม่ถึง [100%]
สวัสดี สวีดันนะค่ะทุกท่าน ข้าน้อยเจ๊บีกลับมาบรรยายเหมือนเดินแล้วค่า อ้าวละกลับเข้าเรื่องกันเลย
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เวลาได้มาถึงค่ำคืนที่สว่างด้วยแสงจันทร์นวล ในป่าหลังบ้านตระกูลนามิคาเสะที่มืดและอับชื้นโดยมีชายหนุ่มที่มีแผลเป็นเดินนำตามด้วยชายชราหัวล้าน แต่พอมีผมเหลืออยู่รอบหัว และชายที่มีอายุหัวขาวทั้งหัวอยู่ทางซ้ายมือ และหญิงสาวดูมีอายุอีกเช่นกันอยู่ทางขวามือแต่งตัวอยู่ในชุดมิโกะ ส่วนผู้ชายอยู่ในชุดฮากามะสีขาว เดินนำมาตามด้วยคนสุดท้ายผู้จะเข้าพิธีที่มีเสื้อกิโมโนคลุมอีกชั้นเดินตามมาติดๆ
เมื่อมาถึงทางเข้าพิธีชายชราจึงเดินมาเปิดผ้าคลุมออก ให้เห็นใบหน้าหวานผมสีทองสว่างสวยเมื่อต้องแสงจันทร์ ดวงตาสีนภาสดในชุดกิโมโนยาวแทบระพื้นด้านในสีแดงอมส้ม ตัดกับผ้าลัดเอวสีส้แดงออกเข้มขุกเข่ารับโคมไฟ
"นารุโตะเจ้าจงฟังให้ดีต่อไปนี้เจ้าต้องไปคนเดียวตามทางที่แสงไฟแล้วเจ้าจะพบกับลานพิธีขอให้เจตจำนงแห่งไฟคุ้มครอง" พูดจำก็ลูบหัวนารุโตะอย่างเม็นดูและพอส่งโคมไฟให้ก็มองไปยังทางที่มีแต่ต้นไม้ทึบ พลางหันมามองเหล่าคนที่เป็นที่รัก ซึ่งอิรูกะก็พยักหน้าให้ ทำให้จิตใจของร่างบางเกิดความมั่นใจขึ้นอีกนิด มือเรียวยกกำสร้อยคอที่เป็นของเชื่อมโยงตัวเข้าและซาสุเกะ นารุโตะหายใจเข้าและออกอย่างช้าๆ คลายความเครียดแม้จะเล็กน้อยก็ตามที
เมื่อก้าวเดินเข้าไปตามเส้นทางทางเข้าก็ถูกไม้เลือยพันปิดทางออก แสงจันทร์ก็เริ่มหายไปตามเส้นทางที่เดินไป ยิ่งทำให้จิตใจของนารุโตะนั้นกลัวขึ้นเป็นอย่างมาก ยิ่งเดินก้อยิ่งหลงทางโคมไฟก็ค่อยๆ ดับลง แม้จะทำใจแข็งก็ไม่อาจหยุดความกลัวได้ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงบางอย่างลอยมาเข้าโสตประสาท
'ฮิ...ฮิ...ฮิ...ตามมาสิ...ตามมา...ฮิ...ฮิ' เสียงใสๆดังขึ้นจากด้านหลังของร่างบาง ทำให้ร่างกายแข็งทื่อด้วยความกลัว แล้วก็เห็นเด็กผู้หญิงหลายคนแต่งกายด้วยกิโมโน และทุกคนนั้นล้วนใส่หน้ากากจิ้งจอกทั้งสิ้น ทำให้นารุโตะจ้องมองไปอย่างฉงน พอรู้สึกตัวอีกทีคือเห็นเด็กคนหนึ่งมาจับแขนของเขา ด้วยความตกใจจึงดึงแขนกลับ แต่ถูกเด็กอีกคนมากอดจากทางด้านหลัง ทำให้ดวงตาทั้งคู่ประสานกัน
'ฮิ...ตามมาสิ...ฮิ...' พูดจบก็กระโดดลงจากหลังของเขา และหันมาจับมือของนารุโตะ ทำให้โคมไฟล่วงจากมือ ตอนนี้ตัวเขาไร่สติที่จะควบคุมร่างไปแล้วในตอนนี้ จึงทำให้เด็กๆ ต่างพากันจูงเข้าออกจากเส้นทางเข้าป่าลึกที่มืดมิด
ทางด้านพวกซาสุเกะที่อยู่รอนารุโตะกับพวกนาคุรุกำลังนั่งมองดวงจันทร์แสนงามอย่างเป็นห่วงนารุโตะ แต่แล้วเขาก็เหมือนเห็นเงาของใครบางคนผ่านไป แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ร่างกายของเขาตื่นตัวในการปกป้องตนเองตามสันชาติญาณลุกตามไปทันที ทำให้ทุกคนลุกตามไปด้วย และต้องพบกับภาพที่ไม่น่าเชื่อ คือพวกบอร์ดี้กาดถูกฆ่าตายเรียบ บนพื้นมีรอยเหมือนงูเลื่อย
"อ้าก!!!!!" เสียงร้องทำให้พวกเขาตามไปดูพบกับงูสีขาวตัวใหญ่กำลังกินบอร์ดี้กาตอยู่ และกลืนลงท้องไป ก่อนจ้องมาที่พวกเขา ใบหน้าของมันมีแต่ลอยแผลเป็น ตามตัวก็บาดเจ็บ หายใจเป็นไอดูน่ากลัว แต่ว่าจู่ๆ ซาสุเกะก็เจ็บไหล่ข้างซ้ายขึ้นมา มันปวดแปล็บเข้ากระดูกจนยื่นไม่อยู่
'แฮ่~ซุ่~แก~เจ้าหนูซาสุเกะ~เอาร่างนั้นมาให้ข้า!!!' ว่าแล้วก็จุ่โจมซาสุเกะทันที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านนารุโตะที่เดินอยู่ในป่าโดยถูกบังคับร่างกาย แต่จิตใจยังอยู่ เมื่อถึงที่หมายสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของเขาคือบ้านต้นไม้ใหญ่ เป็นบ้านที่ปลุกสร้างเข้ากับต้นไม้ บรรยายกาศดูอบอุ่น แล้วพวกเด็กหน้ากากก็ปล่อยมือเขา ตอนนั้นเองที่ได้การควบคุมร่างกายกับคืนอีกครั้ง เขาเดินไปยังบ้านหลังนั้น
ภายในบ้านนั้นจัดเป็นระเบียบ แต่ที่เขาแปลกใจกว่าคือมีบ่อน้ำอยู่กลางบ้านซึ่งมันไม่เขากันเลย เมื่อชะโหงไปดูก็พบกับภาพที่ไม่เชื่อตาตนเอง นั้นคือซาสุเกะกับพวกนาคุรุกำลังสู้อยู่กับงูขาวตัวใหญ่ ถ้างำไม่ผิด (ที่เคยแอบดูความทรจำของซาสุเกะ) เจ้านี้อยู่ในเหตุการณ์ที่บ้านซาสุเกะถูกฆ่าตาย และซาสุเกะกำลังบาดเจ็บด้วย ร่างบางจึงรีบ วิ่งไปยังประตูแต่ว่าตอนนี้มันหายไปบรรยากาศโดยรอบก็เช่นกัน กลายเป็นความมืดมิด...รอก่อนนะซาสุเกะจะไปเดี้ยวนี้...นารุโตะคิดและออกตัววิ่งทันที
แต่ว่าไม่ว่าวิ่งเท่าไรก็ไม่พบทางออกร่างกายเริ่มหมดแรง ความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมจิตใจ แต่ว่าคนอย่างนารุโตะมีรึจะยอมแพ้ แต่ว่าร่างกายของเขาตอนนี้เริ่มถูกความมืดกลืนกิน ด้วยความตกใจจึงออกวิ่งอีกครั้ง การมองเห็นเริ่มพร่ามัวเนื่องมาจากน้ำตาที่ไหลอาบน้ำ ตั่งแต่เด็กแล้วที่นารุโตะกลัวมากที่สุดคือความมืดและการต้องอยุ่อย่างโดดเดียว ในใจของร่างบางนั้นคิดถึงแต่คนรอบข้างตะโกนหาความช่วยเหลือ แล้วด้วยความซุ่มซ่ามจึงทำให้สะดุดชายกิโมโนล้มหน้าทิ่ม เป็นผลให้สร้อยคอหลุดออกมาตรงหน้าเด็กหนุ่ม ทำให้ได้ตั่งสติได้อีกครั้ง
"ซาสุเกะ...จริงสิเจ้านั้นมันต่อสู้อยู่เราจะมายอมแพ้ที่นี้ได้ไงล่ะ" นารุโตะพยายามคว้าสร้อยคอที่กำลังถูกความกลืนหายไป
"จะยอมแพ้รึ...ไม่มีทาง!!!เพราะเรามีสิ่งที่ปกป้องจะมายอมแพ้ที่นี้ตรงนี้ไม่ได้!!!" พูดจบก็คว้าสร้อยคอได้ ก็เกิดแสงสว่างเลืองๆ แล้วก็รู้สึกดวงตาร้อนผ่าว ซึ่งบัดนี้ดวงตาสีฟ้าสดใสเข้มขึ้นมาและรูม่านตาเป็นเหมือนสัตว์จิ้งจอก
'คิก...คิก...มาทางนี้ซิ...มาทางนี้...' เสียงประสานเสียงดังขึ้นอีกครั้งเรียกความสนใจของเด็กหนุ่ม เมื่อมองไปก็เห็นบรรดาเด็กๆ หน้ากากเลืองแสงและชี้ไปทางเดียวกัน เด็กหนุ่มมองไปตามเส้นทางก่อนจะลุกขึ้นชีกชายกิโมโนออกให้สั้น และออกวิ่งทันทีตามทางที่พวกเด็กๆ ชี้นำทางไปจนเริ่มเห็นแสงสว่าง ก็หันกลับมายังพวกเด็กๆที่ยื่นส่ง
"ขอบคุณมากนะ" นารุโตะกล่าวพลางยิ้มขอบคุณอย่างจริงใจ เมื่อทะลุประตูแสงออกมาก็ก็พบว่าเขาอยู่ตรงลานพิธีแล้ว
"ที่นี้...ออกมาได้เหลอ" พลางหันซ้ายหันขวามองเพื่อความมั่นใจ แล้วก็เฮกระโดดออกมาอย่างดีใจ
-'ดูท่าจะไม่มีเวลาดีใจแล้วนะรีบพูดตามที่ท่องเถอะ'- เสียงในหัวลอยขึ้นมาทำให้ร่างบางนึกขึ้นได้ว่าซาสุเกะกำลังลำบาก
"จริงด้วย...แล้วโคมไฟล่ะ" จึงรีบมองหาโคมไฟ ซึ่งตกอยู่ข้างตัวไม่ไกลมานัก นารุโตะจึงวิ่งไปเก็บและเดินมาหยุดที่ตรงกลางประลังพิธีและขุกเข่าพร้อมกล่าว
"...ข้าแต่สรววค์และนรกอเวจีจงสดับฟัง ข้าอุซึมากิ นารุโตะโปรดเปิดเส้นทางแก่ข้าที่ควรเดินไป เพื่อเป็นเข้าทดสอบว่าสมควรกับการได้เป็นผู้ใหญ่เพื่อก้าวเดินต่อไปข้างหน้า..." พูดจบโคมไฟก็ไหม้จนหมด กลายเป็นดวงไฟและรอบประลังพิธีกลายเป็นดวงไฟรายรอบทั้งหมด 9 ดวง
'...ขอถามเพียงเจ้าข้อเดียว...' เสียงบางอย่างดังขึ้นในหัว
'...เจ้าต้องการอะไร...' นารุโตะก้มหน้าเล็กน้อยภาพบุคคลสำคัญลอยเข้ามาในหัว ก่อนเงยหน้าขึ้นและตอบด้วยเสียงอันดังและหนักแน่น
"ผมอยากปกป้องสิ่งสำคัญ!!!" แล้วจู่ๆ ไฟทั้ง 9 ดวงร่วมลอยเป็นวงกลมรอบประลังพิธี ดวงไฟตรงหน้านารุโตะก้เพิ่มความร้อนก่อเป็นรูปร่าง นารุโตะอีกคน แต่ดวงตาสีแดงสดอมยิ้มน้อยๆ ลอยอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่ม พลางยื่นมือไปยังร่างบาง
-'...ไปกันเถอะ...'- เมื่อได้ยินดังนั้นนารุโตะก็อมยิ้มเล็กน้อยและยกมือเรียวจับกับอีกตัวตนหนึ่งของตัวเอง
"ไปช่วยคนสำคัญของพวกเรา!!!" ทั้งสองพูดพร้อมกันเปลวไฟที่อยู่รอบพวกเขาก็เข้ามารอบตัวและสลายไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางด้านพวกนาคุรุที่กำลังสู้อยู่อย่างยากลำบาก และซาสุเกะก็กำลังสู้อย่างไม่คิดชีวิต ลุยเข้าไปโจมตี แต่ก็แทบไม่ระคายผิวเลย แต่ก็ยังบ้าลุยด้วยความโกธรและความแค้นอย่างไม่ลืมหูลืมตา จนกระทั้งถูกจับได้และเจ้างูขาวจะงาบก็เกิดแสงประกายไฟสว่างเป็นดวงไฟและเมื่อสลายปรากฎร่างบางที่คุ้นเคยมีออร่าสีแดงรอบตัวและเมื่อกับเข้าตัว ดวงตาสีฟ้าเข้มเผยออกมา และยื่นมือออกมาก่อเป็นลูกไฟหลายดวงตรงหน้าของเขา
"ปล่อยเจ้านายชั้นซ้า!!เจ้างูบ้า!!" พูดจบดวงไฟทั้งหมดเข้าไปทำร้ายงูขาว ด้วยความร้อนสูงทำให้ผิวหนังไหม้เกรียมร้องอวดครวนปล่อยซาสุเกะลงมา ร่างบางรีบเข้าไปรับด้วยความเร็วมาวางกับพื้น
"ไม่เป็นไรใช่ไหม" นารุโตะว่า แต่ตอนน้เสียงอะไรก็ไม่เข้าหูร่างสูงแล้ว ตอนนี้เขาคิดอยู่อย่างเดียวคือทำลายงูสีขาวตรงหน้า
"ปล่อยชั้นนารุโตะชั้นจะฆ่ามัน!!!" พลางดิ้นไปมาตอนนี้ร่างกายของซาสุเกะลายพล่อยไปด้วยอักขละจนน่ากลัว ซึ่งเป็นไปตามที่เจ้างูปิศาจต้องการ เพราะตอนที่เข้าไปช่วยซาสุเกะเขาสัมผัสตัวมันทำให้รู้ความคิดของมันดี จนทำให้นารุโตะหงุดหงิดขึ้นมาทันที
"ซาสุเกะ!!ฟังนะ!!ใจเย็นก่อนซิมันเป็นกับดัก!!ซาสุเกะ!~"
"นายแหละและเงียบไปเลย!!เจ้านั้นมันฆ่าครอบครัวชั้นคนอย่างนายจะมาเข้าใจอะไรชั้น!!!" ชายหนุ่มหันมาตะวาดอย่างเหลืดอด
//เพียะ!!//
"ทำไมชั้นจะไม่เข้าใจ!!!คนที่ไม่เคยเข้าใจนะมันนายต่างหากล่ะไอ้บ้าซาสุเกะ!!!"
//โปรดติดตามต่อไป//
ความคิดเห็น