คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ความทรงจำ2 (ทาเค+ได)
ขณะเดียวกันด้านนอกของบังกะโลก็มีอีกคู่ที่กำลังต่อสู้กันอยู่...
“แก!!อย่ามาแตะต้องชั้นไปให้พ้น!!!” เสียงที่แข็งกร้าวไปด้วยความโกธร พร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่อไปด้วยความโกธรและเขินอาย เมื่อถูกอีกฝ่ายจูบ แต่อีฝ่ายกลับทำท่ายิ้มระรื่นเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเศร้า
“รู้ไหมไดสุเกะ...ตลอดเวลาที่ผ่านมาชั้นเฝ้าคิดถึงอยากเจอใจจะขาด แต่ว่านาย...” พูดจบก็ตรงเข้าโจมตีร่างบางทันที ด้วยความเร็ว ทำให้อีกฝ่ายเริ่มเซเล็กน้อยจนถึงกับทำให้ไดสุเกะถึงกลับตกใจ เพราะไม่นึกว่าจะมีคนธรรมดาที่สามารถต่อกรกับผู้ที่มีพลังพิเศษอย่างเขาได้ และขณะที่ทั้งคู่กำลังต่อสู้อยู่นั้นก้อยู่ในสายตาของบรรดาผู้ร่วมงานที่แอบดูอยู่ นำโดยโคจิ และโทม่า เพื่อที่เวลาขับขันจะสามารถแก้ไขได้ทัน แต่ดูท่าว่าพวกเขาจะห่วงกันเกินไป
เพราะทาเครุเป็นทั้งคาราเต้ ยูโด สายดำ เรียกได้เลยว่าเก่งหาตัวจับยาก อีกทั้งดีกรีเป็นนักกีฬาคาราเต้ ยูโด ของโรงเรียน แต่เจ้าตัวไม่ได้อยู่ชมรมอะไรเพราะเอาเวลาทั้งหมดมาลงที่สำนักงานนักสืบหมด
ทั้งคู่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดผลัดกันรุกและรับ และขณะที่ต่อสู้ทาเครุก็พยายามเรียกความทรงจำ
“ชั้นทาเครุไง ทากาอิชิ ทาเครุ แฟนนายไง”
“ว่าไงนะ?!”
“แล้วเราก็เคยXXXแล้วก็XXXX มารทอน 3 วันติดมากันมาแล้วด้วย เพราะงั้นร่างกายชั้นรู้จักทุกซอกทุกมุมดี!!นายนะชอบให้ดูดหน้าอก เลียใบหู ชอบให้กระแทกสอดใส่แรงๆ แล้วที่สำคัญมีปานเล็กที่น่องขาด้านในข้างซ้ายด้วย!!” คำพูดที่พยายามเพื่อเรียกความทรงจำของไดสุเกะกลับมานั้นดูท่าจะได้ผลตรงข้าม เพราะคนฟังตกใจสะดุ้งเฮือกหน้าแดงไปด้วยความเขินอายและยิ่งโกรธหนักกว่าเก่า
“แก!!ไอ้โรคจิต!!!ไอ้บ้าแกอย่าอยู่เลยยยยยยย!!!” ว่าแล้วก็เรียกสายฟ้าออกมา เข้าต่อสู้ ทำเอาคนแอบมอง(ที่เผลอได้ยิน) เกิดอาการกุมขมับเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่าจะพูดยังไงต่อดี คำบรรยายเพื่อเรียกสติของเทพบุตรสุดหื่นคนนี้ เพราะตอนเล่านั้นมันทำจริง ทั้งลูบหน้าอก เลียใบหูไปด้วย ทำให้คิดว่ามันจะรอดไปได้ไหม? จนกระทั้งทั่งคู่ผละออกมาเพื่อตั้งหลักอีกครั้ง
“ไดสุเกะ...ทั้งชั้นทั้งนายเราทั้งคู่ไม่สมควรมาสู้กันด้วยซ้ำไปนายเข้าใจไหม?!”
“หนวกหูๆ!!!!!เรียกชั้นว่าไดสุเกะๆอยู่นั้นแหละ!!!ชั้นไม่รู้จักแกแล้วก็ไม่มีชื่อด้วย...มีหน้าที่เป็นเพียงหน่วยรบทำตามคำสั่งเท่านั้น!อะ อึก อ้า...อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!” ร่างบางตะโกนตอบกลับใส่อย่างสุดทน ที่อีกฝ่ายพูดออกมามันทำให้เข้า สับสนไปหมด จนเริ่มไม่เข้าใจอะไร แต่แล้วก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรงร้องออกมา จนทรุดลงไปกองกับพื้น ราวกับมีภาพอะไรบางอย่างแวบเข้ามาในหัว จนรู้สึกปวดหัวไปหมด
“ดะ...ไดสุเกะ!!”
“หยุดพูดซะที!!!ย้ากกกกกกกกกกก!!!!” ร่างบางผมสีแดงอมม่วงเริ่มคุมสติไม่อยู่ ตรงเข้าไปทำร้ายทาเครุอย่างจังจนกระอักลงไปนอน และร่างบางก็ขึ้นคร่อมทันทีเพื่อซ้ำให้ตาย ทำให้พวกที่เฝ้ามองตกใจรีบเข้าไปช่วยและก็ถูกม่านไฟฟ้าที่ร่างบางปล่อยออกมากางขั้นไว้ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ร่างบางที่อยู่ด้านบนก็กำลังเรียกสายฟ้ามาที่มือเพื่อปิดบัญชี ตอนนี้เองที่ดวงตาสีฟ้าจ้องสบกับสีแดงสดนั้น ชั่งดูเงียบเหงายิ่งนัก จนชวนเจ็บปวด มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นลูบที่แก้มของไดสุเกะ
“...ไม่เป็นไรไดสุเกะ...ชั้นรักษาสัญญาเสมอชั้นจะอยู่กับนายและยินดีที่ตายเพื่อนายเพราะ...ชั้นรักนายไดสุเกะ...” พูดจบมือบางๆ ที่มีกระแสไฟฟ้าห่อหุ้มสีม่วงอมฟ้าที่รุนแรงพอจะฆ่าคนได้ฟาดลง
“อย่านะไดสุเกะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
//!!ตูม!!//
เสียงฟาดลงดังสนั่น ตามมาด้วยกระแสไฟฟ้าที่เป็นม่านหายไปกระแสไฟฟ้าที่เหลือไหลลงพื้นดินหายไป และความเงียบเข้าปกคลุม พวกโทม่าจึงรีบเข้าไปหาใกล้ๆ อย่างหวาดกลัวและเสียใจเพราะความรุนแรงของพลังเมื่อครู่ ทำให้คนตายได้ แต่ว่า...
“ได...สุเกะ...ทำไมถึง?” เด็กหนุ่มผมทอง ใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาสีฟ้าฉายแววตกใจอย่างคาดไม่ถึง ที่ตนเองยังไม่ตาย ทั้งๆ ที่เมื่อกี้เขาจะถูกฆ่า พอหันดูข้างๆ ก็พบว่าหมัดที่ทรงพลังเมื่อครู่นั้นถูกชกลงดิน แทนหัวของเขา
“...แบบนี้....”
“เอะ?”
“ทำไมถึงทำแบบนี้?นายจะตายก็ได้รู้ไหม...ชั้นไม่อยากให้นายมาตายเพราะชั้นนะเจ้าบ้าทาเครุ!!!!” คำพูดที่ดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่นองด้วยน้ำตา ดวงตากลับเป็นสีน้ำตาลเข้มนั้น เพราะถ้าทาเครุตายตัวเขาคงไม่อาจให้อภัยตนเองได้ตลอดชีวิตเป็นแน่ เมื่อคิดแบบนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหวาดกลัว กับการสูนเสียของผู้เป็นที่รักยิ่งนัก
“ไม่เป็นไรหลอกน่า...และก็ไม่เป็น(มาก)ไร ดังนั้นอย่าคิดมากเลยไดสุเกะ” คำปลอบโยนที่แสนคิดถึงนั้นทำให้เด็กหนุ่มผมสีแดงอมม่วงเข้าสวมกอดอีกฝ่ายทันที พร้อมกับปล่อยโฮออกมา ทำให้ทาเครุค่อยๆ ปลอบและกกกอดอีกฝ่ายไว้ราวกับปกป้องไม่ให้สูนเสียไปอีก ทำเอาบรรดาคนมองต่างรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
แล้วหลังจากนั้นพวกยามาโตะก็มารวมตัวกัน พอเห็นไทจิช่วยพยุงยามาโตะมาก็รู้ทันทีว่ายามาโตะทำสำเร็จแต่บาดเจ็บหนักเช่นกัน แต่พอมารวมกันได้ไม่ทันไร ไทจิกับไดสุเกะก็รู้สึกตัวถึงอะไรบางอย่างทันที
“อ๊ะ...เจ้าพวกนั้นรู้ตัวแล้ว?!!!!!” ไดสุเกะพึมพำอย่างหวาดกลัวทำให้ทาเครุรู้สึกตกใจ
“พวกองค์กรนะเหรอ?!”
“ไม่ใช้...มันเป็นพวกที่คุมองค์กร DAST อีกทีนะ” คำอธิบายที่ทำให้คนฟังต่างตกใจเป็นอย่างมาก
“บ้าเอย!!ไม่เวลาแล้ว ยามาโตะฟังนะพวกมันคือคนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องทั้งหมด จะต้องจัดการกับพวกมันให้เร็วที่สุดนะ!!!” ไทจิรีบอธิบายถึงจุดประสงค์และตัวศัตรูที่แท้จริงให้ทุกคนฟัง
“พวกมันเรียกว่าตนเองว่า ‘รอยอไนท์’ เพราะงั้นอึก!!!!” ไดสุเกะกล่าวเสริมอย่างเร่งรีบได้ไม่ทันไร ก็รู้สึกแปลกกับร่างกายลงไปทรุดกับพื้น และไทจิเองก็เช่นกัน มีอาการหอบหายใจแรง เหงื่อออกมาก เหมือนผ่านการทำงานมาอย่างหนัก
“ไทจิ!!ไดสุเกะ!!ทำใจดีๆไว้!!” ยามาโตะและทาเครุรีบมาดูอาการของคนรักทันที ด้วยความกังวลอย่างหนัก
“ฟังนะยามาโตะ...แฮ่กๆ...ตามหา ‘ดิจิโค้ด’ แล้วจะเข้าใจทุกอย่างเอง แฮ่กๆ...”
“อย่าพึ่งพูดเลยไทจิ”
“ขอโทษนะ ยา...มา..โต” พูดไม่ทันจบทั้งคู่ก็สลบไปในอ้อมกอดของคนรัก
“ไม่นะไทจิ!!!!!!!!!!”
“ไดสุเกะตื้นมาพูดกับชั้นก่อนซิ!!!!!!!!!!”
“ถอยหน่อยขอผมดูอาการหน่อย!!” โทม่าเอยขัดขึ้นและตรวจอาการของคนทั้งคู่ทันที
“ไม่เป็นไรแค่สลบ แต่ว่าเพื่อความแน่ใจพาไปโรงพยาบาลเถอะครับ!!!!” พูดจบทุกคนก็ตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลที่โทม่าสนิดกัน เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของยามาโตะและทาเครุ รวมไปถึงตรวจอาการของไทจิและไดสุเกะด้วย ซึ่งออกมาก็คือ...
“เป็นเจ้าชายนิทา!!!!” สองพี่น้องผมทองพูแทบจะพร้อมกันอย่างไม่เชื้อหูตนเอง จากปากคำของหมอประจำสำนักงานนักสืบ
“ครับ...ยังดีที่เป็นแค่นี้ เพราะชีพจรเต้นปรกติดี เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะตื้นเมื่อไร” คำอธิบายดังขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยังอดีตหัวหน้าสำนักงานนักสืบที่มีน้องสาวนั่งดูอาการข้างๆ และเจ้าตัวแสบประจำสำนักงานที่นอนอยู่ข้างๆ กัน
“อืม...ยังไงซะตอนนี้เราต้องตามเบาะแสที่ไทจิว่าไว้อาจจะมีทางช่วยพวกเขาได้นะครับ”โคจิโร่เสริมขึ้นเพื่อกำลังใจ
ให้กับทุกคน
“เอ่อ...”
“ภารกิจต่อไป...ตามหา ‘ดิจิโค้ด’!!!!!!”
//TBC.//
----------------------------------------=========================================---------------------------
ส่งท้าย~~~~~เจ็ขอโทษที่หายไปนานนะค่ะ เนื่องเจ็ติดอบรมก่อนฝึกงาน + ทำงาน(แต่ลูกค้านิสัยแย่มั่กๆชวดไม่จ่ายตังค์ซะงั้น ได้แต่มัดจำ....ยังดีที่ทำกับเพื่อนตอนนี้กำลังดำเนินการล้างแค้นเลือดกันอย่างเมามัน) ก็เลยมาอัพช้า
อ๋อ....ขอประกาษว่าเจ็จะไปต่างจังหวัด 1 อาทิตย์นะค่ะ กลับมาอีกทีก็ 8 เมษา แล้วจะอัพต่อนะค่ะ
ใครรอคู่ที่เหลือตอนหน้าออกแน่นอนค่ะ....(แต่แค่สองคนนะ...ลองทายดูซิว่าจะเป็นใครเอย? ^-^)
ความคิดเห็น