คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 'ตอนพิเศษ' ห้วงเวลาแห่งอดีต (อิชิดะ มิตสึนาริ)
...หนี้ไปมิตสึนาริ!!!…
ไม่!!!!ท่านพ่อ ท่านแม่
...ไอ้เด็กลูกปิศาจจับมันเร็ว!!!!...
ฮือๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย
...เฮ้ย!!!จับมันไว้ เลือดเนื้อกับขนมันมีค่าเว้ย!!!!...
ไม่นะ!!! อย่า!!!
...ขนาดพวกเดียวกันยังคิดเลยว่าแกนี้มันมีค่าแค่เป็นของเล่นจริงๆ เอามาสนุกหน่อยดีกว่า...
อย่านะ!!!! อย่าเข้ามา!!
ช่วยด้วยใครก็ได้!!
ใครก็ได้มาพาเราออกจากฝันร้ายนี้ที!!!!
“อ้า!!!!!!” ดวงตาสีทองสว่างเปิดโพรงขึ้นอย่างเร็วพร้อมกับดีดตัวเองขึ้นมานั่ง หอบหายใจอย่างเร็วตามใบหน้ามีเหงื่อเกาะอยู่ ก่อนจะค่อยๆ ปรับลมหายใจให้ช้าลง กับความฝันในอดีตที่แสนทรมาน มือเรียวทั้งสองลูปหน้าและหูจิ้งจอกของตนไปมาก่อนจะลุกออกจากเตียงไปอย่างเบาเพื่อไม่ให้บางสิ่งตื่น...
ร่างสูงโปร่งเพียว เสื้อเชิ้ดตัวโตเพียงตัวเดียวก็คลุมร่างของตนเป็นชุดได้ แต่กระนั้นก็รู้สึกหนาวๆ ต้นขาขาวๆ ของตนอยู่เพราะชายปิดแค่ต้นขาบนเท่านั้น หางขาวฟูกวัดแกว่งไปมาน้อยๆ ตอนนี้ชายหนุ่มลูกครึ่งจิ้งจอกหิมะเก้าหางพาตนเองมายังห้องครัวเพื่อหาอะไรดื่มแก้กระหาย ก่อนจะย้ายมานั่งที่โต๊ะอาหารพร้อมกับหยิบกรอบรูปหนึ่งมาดู
เป็นภาพของชายรูปร่างใหญ่โตกำยำใบหน้าดูน่ากลัว เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีแดง กำลังยิ้มน้อยอย่างอ่อนโยน ข้างๆ ก็มีหญิงสาวผู้เป็นภรรยาสุดที่รัก เรือนผมสีขาว ดวงตาสีม่วงประกาย เหมือนเขาตอนอยู่ในร่างจำแลงและด้านหน้าก็มีตัวเขากำลังเกาะเด็กชายเรือนผมและดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ส่งยิ้มอย่างอย่างมีความสุข ในมือของเด็กชายมีเค้กเละหน่อยๆ
มิตสึนารินั้นชอบภาพนี้ที่สุดเพราะเป็นภาพแรกที่เขาได้ถ่ายกันครบสี่คน เมื่อนึกย้อยไปยังอดีตที่แสนทรมานนั้นทีไร ก็อดเจ็บปวดไม่ได้ทุกที...
.............................................
...........................
.........
...ตั้งแต่พ่อที่เป็นมนุษย์ ช่วยแม่ของเขาที่เป็นจิ้งจอกหิมะเก้าหางที่ชายป่าลึกของโอซาก้าในฤดูหนาว ที่ว่ากันว่าเป็นปิศาจจิ้งจอกที่หายากที่สุดและทรงพลัง ใครได้ดื่มเลือดจะพลังเพิ่มขึ้น อายุยื่น ขนก็มีความสามารถในการขับพิษทุกชนิด เพราะเหตุนี้แม้แต่พวกปิศาจจิ้งจอกด้วยกันก็ล่ากันเอง...
...แต่ทว่าเรื่องมันเหนือความคาดหมายเมื่อพ่อกับแม่รักกันจน เด็กชายลูกครึ่งได้ลืมตาดูโลก สร้างความสุขมายังบ้านที่เชิงเขา แต่ก็ได้ไม่นาน พวกผู้คนที่โลภมากรู้เรื่องก็มาทำลาย จนพ่อตาย แม่พาหนี้เข้าป่าก็ถูกพวกปิศาจจิ้งจอกของแถบนั้นสังหารตาย ส่วนเขาก็กลายเป็นทาสรับใช้เจ้าตัวหัวหน้าที่สังหารแม่...
...เจ้าหัวหน้าจิ้งจอกที่ชั่วช้าพยายามจะขื่นใจเขา แต่ก็โดนเขาตอกกลับไปแผล สองแผลทุกครั้งร่ำไป...
...ความรู้สึกในตอนนั้นคือ ความสิ้นหวัง ร้องให้ใครมาช่วยก็ไม่มี ไม่มีใครต้องการตัวตนจริงๆ ตอนกำลังจะถูกฆ่าเพื่อเอาเลือดเนื้อไปบำรุงพลังของตน ถึงแม้เขาจะเป็นลูกครึ่งก็ตามพลังก็มากอยู่ดี ขณะที่ดาบจะปักลงยังร่างของเด็กน้อย เพชฌฆาตก็ลงไปนอนหมดลมแทน ตอนนั้นจำได้ติดตาเลยเพราะคืนนั้นเป็นคืนวันเพ็ญทำให้เห็นหญิงสาวที่เป็นลูกครึ่งปิศาจจิ้งจอกหิมะและชายหนุ่มรูปร่างใหญ่โตที่แสนน่ากลัวตรงมาที่เขา
“พวกคุณ...เป็นใคร?” เสียงเล็กเอยถามอย่างหวาดกลัว มือหนาและใหญ่ยกขึ้น ด้วยความกลัวของเด็กจึงหลับตาปี้ตั้งท่าป้องกัน แต่ทว่ามือหนานั้นยกขึ้นลูบเส้นผมสีขาวที่ยาวลงเกือบถึงสะโพกอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องกลัว...พวกเรามาช่วย”
“เอ๊ะ....?!”
“ชั้นเป็นน้องสาวต่างพ่อของแม่เธอ...ก่อนตายแม่เธอฝากให้ชั้นมาช่วยดูแล ขอโทษนะที่มาช้า คงจะกลัวแย่เลยซินะ” หญิงสาวที่ดูคล้ายๆ แม่เขาดึงเด็กชายมากอดอย่างอ่อนโยน อบอุ่นเหมือนสัมผัสของผู้เป็นแม่ไม่มีผิด ตอนนั้นเองที่รู้สึกว่าน้ำตาที่จากที่ไหนมากมายไหลออกมาไม่หยุด และฝ่ามือหนาที่ใหญ่ก็ลูบหัวเขาไปด้วยนั้นหึความรู้สึกเหมือนกับพ่อกำลังลูบหัวเขาอยู่...
...หลังจากนั้นเขาก็มาอยู่ที่บ้านของสารวัตรของกรมตำรวจโอซาก้า สารวัตร โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ และผู้เป็นภรรยาคือ ฮัมเบย์ ที่เป็นลูกครึ่งปิศาจจิ้งจอกหิมะเหมือนกัน เพียงแต่เป็นเป็นจิ้งจอกทั่วไปเพราะพ่อเป็นปิศาจจิ้งจอกและแม่เป็นมนุษย์ มีน้องสาวเป็นแม่เขาที่เป็นจิ้งจอกหิมะเก้าหาง พวกเขาทั้งคู่ไม่บุตรเพราะฮัมเบย์เคยป่วยหนักจนไม่สามารถมีลูกได้...จึงรับเขามาเป็นลูกบุตรธรรม...
...พวกเขาทั้งคู่ต่างดูแลอย่างดีราวกับเป็นลูกในไส้และคุณยูริที่เป็นน้อง ก็รักดูแลเขาอย่างดี และยูคิมูระที่เป็นลูกของเธอ ก็ติดเขาและตัวมิตสึนาริเองก็รักมากไม่แพ้กัน ซึ่งฮิเดโยชิและยูรินั้นเคยเป็นนักปราบปิศาจที่ออกจาวงการมาแล้ว แต่ได้ทำต่างหูควบคุมพลังให้ใช้เพราะโดยร่างปรกตินั้นเขาจะมีหูกับหางจิ้งจอกหนึ่งหาง แต่ถ้าเมื่อใดที่พระจันทร์เต็มดวงหรือช่วงฤดูหนาว พลังของเขาจะสูงมาก สามารถแยกหางออกเป็นเก้าได้และนั้นคือร่างจริง จึงจำเป็นต้องสวมต่างหูควบคุมนี้เวลาพบปะผู้คนและมันยังควบคุมพลังของเขาไม่ให้ใครต่อใครรู้ว่ามีพลังปิศาจในตัวได้...
...แต่ว่าไม่นานยูริก็ตายจากไป ต่อมาอีกครึ่งปีฮิเดโยชิก็รับยูคิมูระมาอยู่ด้วย ตอนแรกเขาก็แอบอิจฉายูคิมูระที่ใครก็เอาใจตามประสาเด็ก แต่ทว่าเขาก็รู้สึกผิดต่อยูคิมูระมากเมื่อเขาถูกทำร้ายและคิดว่าไม่ใครมาช่วย ก็ได้ยูคิมูระคนนี้ช่วยและรักษาแผลให้ ยังบอกอีกว่าชอบร่างตอนที่เป็นร่างปรกติของเรามาก ทำให้ตัวเขารู้ทันทีว่าตนเองน่าสมเพชขนาดไหน หลังจากนั้นฮิเดโยชิและฮัมเบย์ตามมาช่วยก็เข้ามากอดเขาอย่างห่วงใย มันทำให้รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก...
...พอกลับไปบ้านยูคิมุระก็ออกมาพร้อมเค้กก้อนโตที่ดูจะเละเทะหน่อยจากฝีมือของฮิเดโยชิกับยูคิมูระช่วยกันทำเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้กับเขา และนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ได้ถ่ายรูปรวมแบบนั้น จนวันนี้ก็ยังไม่ลืมความหวานของเค้กในตอนนั้นได้...
“...หึ...ตอนนั้นเรากินไปได้ยังไงนะเค้กที่หวานเลี่ยนขนาดนั้น” เสียงพึมพำพร้อมรอยยิ้มน้อยอย่างมีความสุขเพราะหลังจากนั้นก็กลายเป็นสงครามปาเค้กอย่างสนุกสนานไปซะอย่างนั้น...
...หลังจากนั้นมิตสึนาริก็ตัดสินใจเป็นตำรวจตามผู้มีพระคุณของเขา และเพื่อช่วยเหลือผู้เดือดร้อนจัดการเหล่าผู้กระทำผิด อยู่คนเดียว...
นิ้วเรียวยกขึ้นแตะสร้อยคอมีจี้รูปพระจันทร์และพระอาทิตย์รอบนอกที่ห้อยคอระหงนั้น ก่อนจะย้ายมาแตะที่แผลเป็นตรงหัวไหล่ซ้ายอย่างช้าๆ
...ใช้...จนกระทั้งได้พบกับ โตกุกาว่า อิเอยาสึ ผู้เป็นทั้งคู่หูและคนรัก...
...ตอนที่พบกันครั้งแรก ก็ตอนที่นั้นไปเจอพวกอิเอยาสึถูกพวกปิศาจจิ้งจอกจับมา เห็นว่าเป็นเด็กของวัดที่อาคมพอสมควร จับมาสามคนเพื่อกิน ตอนนั้นเขาเป็นคนดูแลครั้งแรกที่สบตากันนั้นก็รู้สึกสงสารจับใจเพราะเพื่อนถูกกินไปแล้วคนหนึ่ง ที่เหลือนั่งกอดเข่าร้องไห้ แต่ก็พยายามลุกขึ้นให้กำลังเพื่อนๆ ที่เหลืออยู่ ตอนนั้นทำให้คนที่เฝ้ามองอย่างเขารู้สึกมีกำลังใจไปด้วย และขณะนั้นก็มีคนมาตามหาอยู่พอดีมิตสึนาริจึงตัดสินใจช่วยโดยไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไม...จึงว่าแผนโดยการล่อให้พวกผู้ใหญ่ที่กำลังตามหาเด็กๆ มาใกล้ทางออกของรังที่สุด และแอบไปช่วยอิเอยาสึออกจากห้องขัง ซึ่งตอนนั้นเหลือแค่คนเดียว เนื่องจากเพื่อนๆ ถูกเอาไปสังหารเหลือเขาเพียงคนเดียว...
“นี้นาย...ชั้นจะพาไปจากที่นี้!!!” ลูกครึ่งมนุษย์จิ้งจอกขาวเอยขึ้นพร้อมกับดึงร่างของเด็กชายที่รุ่นราวคราวเดียว เอาแต่ร้องไห้โทษตนเองไม่หยุดว่าเป็นความผิดของตนที่ทำให้เพื่อนต้องตาย ดวงตาสีรัตติกาลเช่นเดียวกับผมจ้องมองมาที่เขาอย่างงงๆ
“ไปให้พวกนั้นกินนะเหรอ?”
“ไม่ใช้!!ตอนนี้มีพวกนายมาอยู่แถวใกล้ทางออกของรังถ้าไม่อยากตายตรงนี้ก็ตามมาชั้นพาไป!!” คำอธิบายดังขึ้นทำให้เด็กน้อยดีใจเข้ามาดึงเสื้อกิโมโนมอนแมนไปมา
“พูดจริงนะ?!!ไม่โกหกกันนะคุณจิ้งจอกแสนสวย?!!!!” เสียงอู้อี้เพราะน้ำตาและเสียงสะอื้น
“พูดจริงสิไปเร็วเข้า!!!” พูดจบก็รีบพาอีกฝ่ายไปที่ทางออกของรังก็เริ่มเห็นทางออก เริ่มเห็นแสงไฟและเสียงคน ก็ทำให้เด็กชายตัวน้อยดีใจมากหันมาทางเขา
“นั้นพวกที่มาตามหาชั้นแน่เลยขอบคุณนะคุณจิ้งจอก!!!” พูดจบก็กระโดดมากอดด้วยความดีใจทำเอาตัวคนถูกกอดทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นอีกที่เขาได้ยินเสียงพวกปิศาจจิ้งจอกรู้ตัวเรื่องเด็กมนุษย์หนี้ออกมาแล้ว
“แย่แล้วพวกนั้นรู้ตัวแล้วรีบไปเร็วเข้า!!!” พูดจบมือเรียวขาวก็รีบจูงเด็กชายไปให้ถึงทางออกที่สุด แต่ทว่าก็ถูกพวกจิ้งจอกเฝ้าประตูยื่นอยู่ก็รีบพาอีกฝ่ายหลบเข้ากลางทาง
“ฟังนะชั้นจะล่อพวกมันไว้ นายใช้จังหวะนั้นหนี้ออกไปนะ”
“ขอบคุณนะแต่ทำไมถึงช่วยชั้นล่ะ?” คำถามที่ถูกยิงมานั้นทำเอาอีกฝ่ายนิ่งเงียบเพื่อครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบออกมา
“...ก็ชั้นมันพวกนอกคลอกอยากจะหนี้จากที่นี้เหมือนกันนะซิ”
“งั้นเราก็ไปด้วยกัน คราวนี้ชั้นจะเป็นคนช่วยคุณจิ้งจอกบ้าง!!!” คำพูดที่ตอบกลับอย่างร่าเริงพร้อมกับมือที่กุมไว้ทำเอาคนฟังดีใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ทว่าตอนนั้นที่พวกปิศาจจิ้งจอกรู้ตัวว่าพวกเขาอยู่ตรงนั้น มิตสึนาริก็รีบจูงกึ่งลากไปที่ประตูที่สุด และผลักอีกฝ่ายให้ออกจากประตูอาคมของรังจิ้งจอก ส่วนตัวเขาไม่ได้ตามไปด้วยเพราะถูกจับได้ซะก่อน ตอนนั้นเขาพลาดถูกเสียบทะลุที่หัวไหล่ซ้ายจนเป็นแผลเป็น...
...หลังจากนั้นเขาก็ลืมเรื่องนี้ซะสนิท เจอกันอีกครั้งตอนที่ไปทำงานที่สำนักงานโตเกียวชั่วคราว ด้วยความที่จำไม่ได้ บวกกับตัวเขาเองไม่ค่อยสนใจอะไรนอกจากงาน แต่อิเอยาสึกลับเป็นฝ่ายเข้าหา จากความรู้สึกของมิตสึนาริมองอีกฝ่ายในตอนแรกคือ ร่าเริงเข้ากับใครได้ง่าย ทำงานเก่งจนใครๆ ต่างชื้นชอบแม้ ทำให้เขารู้สึกเหมือนคนนอกในบางครั้ง แต่กลับมีบางอย่างที่รบกวนจิตใจเพราะรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันเหมือนการปั่นแต่งมากกว่า... และก็เป็นจริงอย่างที่คิด จากคดีฆาตกรรมคุณนายโนงุจิ ที่เขาช่วยไว้...
...ตั้งแต่นั้นอิเอยาสึก็คอยตาม บ้างก็กอด บ้างก็ทำท่าลวมลาม แรกก็รำคาญ แต่นั้นก็ทำให้พวกเขาสนิดกันมากขึ้น จนในหัวมีแต่เรื่องของอิเยาสึเมื่อไรไม่รู้... และตอนนั้นคุณแม่ฮัมเบย์ก็บอกว่าเขาว่ากำลังเจอเนื้อคู่จากคำทำนายของหลวงพ่อท่านหนึ่งที่แม่นมาก และยังบอกว่าคนๆ นี้จะทำให้เขาโศกเศร้าที่สุด และสุขที่สุดในชีวิต เป็นคนที่เกิดมาเพื่อเขา...
...บอกตามตรงว่าตอนแรกที่ได้ยินก็สนใจนิดหน่อย และก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล...แต่กลายเป็นว่ามันเป็นความจริง เมื่อพวกล่าจิ้งจอกที่เป็นนักล่าปิศาจในฉากหน้า และคนกลุ่มนี้ที่ทำให้ครอบเขาแตก ตามล่าเขาและหนึ่งในพวกนั้นคือ อิเอยาสึ!!!
...เวลานั้นเขากลับมาพอดี เห็นอีกฝ่ายยื่นอยู่และสองสามีภรรยาที่นอนหายใจรั่วริน ทำเอาเขาช็อกพูดอะไรไม่ออกนอกจากโกรธเข้าทำร้ายคนตรงหน้า อย่างแค้นเคือง แล้วหลังจากนั้น มิตสึนาริถูกพาตัวไปที่แห่งหนึ่งตอนนั้นเขาเจอแต่เรื่องที่โหดร้าย ถูกทรมาน คิดฆ่าตัวตายก็ถูกอิเอยาสึขวางไว้ สุดท้ายก็ตกเป็นของอีกฝ่าย...
...ตอนนั้นจึงตั้งใจว่าจะต้องสังหารคนพวกนั้นโดยเฉพาะ อิเอยาสึ หลังจากนั้นสารวัตรฮิเดโยชิก็มาช่วยไว้ คนเหล่านั้นถูกจับหมด อิเอยาสึก็หายหน้าไปจากเขา ช่วงเวลานั้นมิตสึนาริรักษาตัวอยู่กับบ้าน ก็เอาแต่เหม่อมองท้องฟ้าในใจว้าวุ่นไปหมด พอถูกคุณแม่ฮัมเบย์(คาดคั้น)ถาม ก็บอกออกไปตรงๆ...
...จึงได้ฟังความจริงว่า อิเอยาสึทรยศคนพวกนั้นช่วยเพื่อช่วยฮัมเบย์จึงแสดงละครตบตาแต่ผิดพลาดตรงที่เขาถูกจับไปจึงหลอกให้เคียดแค้นตนเพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อ...
...พอได้ฟังเขาก็ร้องไห้ออกมา นึกถึงเรื่องทุกอย่างที่อีกฝ่ายทำให้ ความสุขที่อยู่ด้วยกัน มายื่นอยู่ข้างๆ เสมอ ก็เข้าใจทันทีว่าตนหลงรักผู้ชายที่ชื่อ โตกุกาวา อิเอยาสึ...
...จึงตัดสินใจไปหาอีกฝ่ายที่คอนโดเพื่อบอกความรู้สึกทั้งหมดให้อีกฝ่ายรับรู้...
...จนถึงตอนนี้เขาก็ยังรักและได้รับการดูแลจากคนคนนี้ มันทำให้เขามีความสุขจริงๆ...
//TBC.//
-----------------------------===================================================-------------------
ส่งท้าย ~~~~ตอนพิเศษมาลงแล้วค่า~~~ เป็นเรื่องราว ประวัติของท่านจิ้งจอกมิตสึนาริ บอกก่อนว่าแต่งเองล้วนๆ (เพราะหาประวัติของท่านมิตสึได้ลำบากมาก) จึงมีการแต่งเติมเพื่อความบรรเทิง ของคนแต่ง(?)
ขึ้นชื่อว่า 'ตอนพิเศษ' ก็ต้องมีอะไรพิเศษกันหน่อย....(หลังหายไปนาน)
เริ่มกันเลย~~~~~
~~~~~~~
!!!!!
ชุดแรก มิตจังกะยุกกี้~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตบท้ายด้วยมิตสึนารี่~~~~~~~~~~~~~~~
คู่ทานุกิกับจิ้งจอกกำลังกินราเม็ง
ความคิดเห็น