คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : พบเจออีกครั้ง
สถานที่บ้านพักแห่งหนึ่งที่รกร้าง ไม่ใครอาศัยอยู่ริมทะเล ในยามค่ำคืนที่แสนเงียบสงบ ไม่มีใครใช้งานมานานมากแล้ว กลับมีคนเดินเข้าออกไปมาชวนน่าสงสัยเป็นอย่างมาก จนกระทั่งมีเรือเล็กแล่นมาจอดพร้อมกับบุคคลในชุดคลุมสีดำเดินลงมา และตรงมาที่สถานที่รกร้างแห่งนั้น เพียงแค่สองคน เดินตรงเข้ามาในบ้านพัก พอเดินมาในส่วนที่ดูน่าจะเป็นห้องรับแขกที่ดูจะเก่าและทรุดโทรมเต็มที ก็พบกับชายหนุ่มใบหน้าสวยดังหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มซอยสั้น รูปร่างสูงโปร่งอยู่ข้างๆ กับเด็กหนุ่มใบหน้าน่ารัก ผมสีแดงอมม่วงซอยมีหางผมยาวลงปิดคอถึงเนินอก ทั้งคู่นอนอยู่และมีสายของเครื่องอิกโทรนิกส์ต่อเข้าที่หัวและที่รอยปานบางอย่างตามร่างกายของแต่ละคน
ทั้งสองเดินตรงมาหมายจะแตะต้องบุคคลทั้งสอง แต่ทะว่า....
“มาไม่ทักไม่ทายกันเลยแบบนี้ไม่เสียมารยาทกันไปหน่อยเหรอ?!” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังของแขก ทำให้หนึ่งในชุดคลุมที่ดูตัวเล็ก ยิ้มเยอะออกมาเล็กน้อย
“อ้าว...อยู่ด้วยเหรอโกคิ?นึกว่าไม่อยู่....อีกอย่างชั้นไม่อยากให้พวกเขาตื้นนะ” พูดจบชายในชุดคลุมก็เดินไปที่เด็กหนุ่มพร้อมลูบใบหน้านั้นอย่างถนุถนอม ผู้เป็นเจ้าบ้านได้ยินและเห็นการกระทำนั้นก็พอจะรู้ว่าเจ้าสองคนนี้คิดยังไงกับคนทั้งคู่
“นั้นก็เรื่องของพวกนาย...แต่ทีมานี้คงไม่ใช้แค่มาหาสองคนนี้เท่านั้นซินะ?” โกคิเปิดประเด็นจริงๆ ออกมา เพราะรู้ว่ายังไงซะ สองคนนี้คงไม่ยอมเดินทางไกลมาหาพวกเขาถึงนี้แน่ๆ
“อืม...นี้คืองานต่อไปของพวกนาย ให้ไปเอาพลังของเด็กคนนี้มา” ชายอีกคนกล่าวขึ้นพร้อมส่งรูปให้ดู ทำให้คนรับงานถึงกับสะดุ้งตกใจ จ้องเขม่งกลับไปที่คนให้งานเขา
“...เบื่องบนสั่งมาไม่ใช้ชั้น...” ชายร่างสูงในชุดคลุมตอบกลับทันทีเมื่อเห็นอีกฝ่ายจ้องมา
“แล้วรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”
“รู้”
“แล้วยังให้พวกเขาไปทำ!!พวกมันคิดบ้าอะไรคนอื่นก็มี?!!!” โกคิต่อว่าขึ้นอย่างฉุนเฉียว เมื่อรู้งานนี้มันแย่มาก
“...อืม...แต่มันเป็นคำสั่งก็ช่วยไม่ได้ อีกอย่างพวกเขาก็จำอะไรไม่ได้แล้ว...” พูดไปก็ลูบใบหน้าของชายหนุ่มไปอย่างอ่อนโยน และน้ำเสียงดูเรียบนั้นแฝงไปด้วยความไม่พอใจและความรู้สึกผิด แต่ทำไงได้ เมื่อคำสั่งต้องทำตามที
“เข้าใจแล้ว...พวกเราจะไปจัดการพรุ่งนี้” โกคิเอยขึ้นพร้อมกับเดินจากไปปล่อยแขกอยู่กับคนที่พวกเขาต้องการจะอยู่ด้วย เพื่อเตรียมตัว
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
~วันรุ่งขึ้น~
ผู้คนเดินไปเดินยามเช้าเพื่อไปทำงาน หรือไปโรงเรียน ซึ่งเป็นเรื่องปรกติของเมืองหลวงที่เต็มไปด้วยฝูงชนที่เดินกันไปมา จนกระทั่งพระอาทิตย์รับขอบฟ้า และแสงไฟนิออนทำงาน ส่องสว่าง แต่ในเมืองก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน
และแล้วก็มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดยังโรงแรมมีชื่อแถบชานเมือง ซึ่งมีบังกะโลให้เช่าพักผ่อน เมื่อรถจอดมีบุคคลลงจากรถมา เดินเข้าไปในโรงแรม เพื่อถามหาเป้าของการติดต่อ เรียกสายตาของบรรดาแขกหรือบริกรต่างมองมาและวิพาควิจารถึงความน่ารักนั้น แต่ทั้งคู่หาสนใจไม่ เดินตรงไปยังบังกะโลแห่งหนึ่งที่อยู่ริมสุดของเขตโรงแรม และก็พบว่าในบ้านไฟดับแล้ว จึงเดินเข้าไปใกล้ และก็ปลดระบบรักษาความปลอดภัย
“ชั้นจะเข้าไปเอง...นายดูตนทางให้ดีล่ะ” ชายหนุ่มหน้าสวยกล่าวขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน อย่างเงียบเฉียบ จนกระทั้งมาถึงเป้าหมายที่นอนอยู่บนเตียงอันเงียบงัน มือเรียวค่อยๆ ไปสัมผัสกับผ้าห่มดูเป้าเพื่อความมั่นใจ
//ฝุบ!!หมับ!!//
จู่ๆ คนในผ้าห่มก็ลุกขึ้นมาคลุมโปง ผู้บุกรุก ด้วยความไม่ทันตั้งตัวจึงถูกอีกฝ่ายกระชากมาที่นอนและถูกกดไว้ตอนนี้เองที่ทำให้เห็นคนบนเตียง เป็นบุรุษเพศ ใบหน้าหล่อเหลา เส้นผมสีทองสว่างรับกับดวงตาสีฟ้าเข้มนั้น ชวนหลงใหล และรู้สึกคุ่นเคยอย่างไม่เข้าใจตนเอง
“เสียใจด้วยนะที่ไม่ใช้เด็กคนนั้น...เอาล่ะมาเข้าครอสฟื้นความทรงจำกันหน่อยดีกว่านะไทจิ” ชายหนุ่มเอยขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้เขารู้ทันทีว่าอันเป็นกับดัก ต้องรีบเตือนพรรคพวกเขาโดยด่วน!!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขณะเดียวกันทางด้านเด็กหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกัน ยื่นรออยู่ด้านนอก ก็สำรวจพื้นที่โดยรอบของที่พัก นั้นก็รู้สึกว่ามีคนอยู่จึงปาดมีดสั้นไปที่ต้นไม้ และดูเหมือจะรอดไปได้ ทำให้ต้องวิ่งตามไปเข้าไปในป่า แต่ก็ไม่พบอะไร แต่แล้ว!!!
//ฝุบ!!หมับ!!//
ด้วยความไวและความมืดเป็นประโยชน์ เข้าจู่โจมจนร่างบางกระเด็นไปชนต้นไม้และก็ถูกอะไรบางอย่างมากดไว้กับต้นไม้ พอมองดูก็พบกับเด็กหนุ่มอายุเท่ากัน ผมสีทองดวงตาทอประกายสีฟ้า ใบหน้าหล่อเท่คม ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“เอาล่ะ...ได้เวลาตื้นจากฝันซะทีล่ะนะไดสุเกะ”
//TBC.//
-------------------------------------------------------+++++++++++++++++++++++++++++++++++-----------------------------------------
ส่งท้าย~~~~ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิดนะค่ะ...(เจ็พึ่งหายไข้ประจำเดือน*ประจำเดือน+ไข้*) ตอนนี้ยามะกับทีเคเจอกับสุดที่เลิฟแล้ว ตอนหน้ารู้ผลแน่นอนค่ะ
....และด้วยมันสั้นไปหน่อย เจ็เลยลงรูป ของสองสุดเคะ (ไทจังกะไดจัง) เวอร์ชันภาค2 นะค่ะ.... ติดชมหน่อยเน่อ
ความคิดเห็น