คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การมาของฮิคาริ
“...ฮิคาริ...ยางามิ ฮิคาริ?!” เด็กหนุ่มผมทอง ดวงตาสีฟ้าทอประกายตกใจอย่างนึกไม่ถึง ซึ่งบรรดาคนในสำนักงานเองก็ดูตกใจปนสงสัย ว่าเธอคนนี้คือใคร เพราะใบหน้า ที่ละม้ายคล้ายกัน แต่ดูหวานสมเป็นเด็กผู้หญิง อีกทั้งให้ความรู้สึกน่าหลงใหลศรัทธา เหมือนกับ ยางามิ ไทจิ หัวหน้าคนก่อนของสำนักงานแห่งนี้
“ยางามิ...ยางามิ!!รึว่าเธอคือสาวของพี่ไทจิที่อยู่อเมริกานะ?!!” โคจิโร่เอยขึ้นถามเพื่อความมั่นใจ เพราะคนในสำนักงานนี้ คนที่เคยเห็นหน้าครอบครัวไทจิก็มีแค่พวกไดสุเกะที่มีพลังพิเศษ โยชิดนะ ยามาโตะ และทาเครุเท่านั้นที่เหลือไม่เคยเจอ รู้แค่ว่ามีน้องสาวและครอบครัวย้ายไปอยู่อเมริกากันหมด เหลือแค่ไทจิที่ไม่ยอมย้ายเพราะต้องแก้ปัญหาเรื่องพลังพิเศษของตน
“ค่ะ...ชั้นคือน้องสาวพี่ไทจิค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เด็กสาวกล่าวขึ้นพร้อมก้มเล็กน้อยเป็นการทักทายตามแบบฉบับของญี่ปุ่น ซึ่งดูทุกคนจะตกใจไม่น้อย แต่คนที่ดูจะตกใจมากกว่าจนหน้าเริ่มซีดทำตัวสงบๆ ผิดปรกติเห็นจะเป็นสองพี่น้องผมทอง ใบหน้าหล่อเหลา ที่เริ่มซีดเป็นผีเฝ้าปากหลุดอย่างไงอย่างั้น
“...เป็นอะไรไปนะพี่ยามาโตะ...ทาเครุหน้าซีดเชียว?” โคจิที่สังเกตเห็นหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“มะ...ไม่เป็นไรครับ...แค่รู้สึกเท่านั้นเองถ้าไงพวกผะ!!!”
//!!ตึง!!//
ทาเครุบอกยังไม่ทันจบก็สะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างตกกระแทกพื้นอย่างแรง ซึ่งรวมไปถึงยามาโตะที่ดูจะสะดุ้งตกใจไม่แพ้กัน ค่อยๆ หันไปมองทางเด็กสาวที่ย่างก้าวเข้ามาอยู่ข้างหลัง ส่งยิ้มหวานมาให้
“...แหม...หนูบินข้ามน้ำข้ามทะเลมา ก้อเพื่อ ‘เจอ’ พวกพี่ ‘โดยเฉพาะ’ เลยนะค่ะ” คำพูดที่เน้นหนักอย่างชัดเจนนั้น ทำเอาสองพี่น้องตาเหงื่อแตกพลั่ก หน้าหล่อๆ เริ่มซีดหนักกว่าเก่า
“อะ...เอ่อ...เหลอจ๊ะ...คือพวกพี่ยังบาดเจ็บอยู่นะ...คือ...แบบว่า...” ยามาโตะเริ่มพูดขึ้นบ้างอย่างตะกุตะกัก จนบรรดาคนในสำนักงานสงสัยว่าทั้งสองคนเป็นอะไรไป แต่ทางตำรวจหญิงกลับกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์
“เหรอค่ะ...แบบนี้ก็แย่เลย...ถ้างั้นหนูจะ ‘ช่วยรักษา’ ให้นะค่ะ ถ้าไม่ว่าอะไรหนูขอ ‘ยืม’ ตัวสองคนนี้ซักครุ่นะค่ะ” ฮิคาริไม่พูดเปล่าพร้อมลาก...ขอย้ำว่าลาก...เข้าไปในห้อง
“ตามสบายเลยจร้า~~เจ็อนุญาติเอาแค่หอมปากหอมคอพอนะ” โยชิโนะเอยสนับสนุน เล่นเอาคนฟังเริ่มเกิดอาการงงหนักกว่าเก่า ส่วนสองพี่น้องที่โดนลากเข้าห้องไปซักพัก ก็ที่เสียงอวดครวญลอยมาตามด้วยเสียงตูมตามมา เล่นเอาคนนั่งอยู่ข้างนอกถึงกับเกิดอาการงงหนัก ว่าข้างในมันเกิดอะไรขึ้น และทำไมสองคนนั้นถึงได้กลัวน้องสาวของไทจินัก
“เอ่อ...เจ็โยชิโนะคนที่ชื่อฮิคาริคือเป็นยังไงกันแน่?” โคจิเอยขึ้นมาอย่างสงสัย เพราะไม่เคยเห็นสองคนดูกลัวๆ แบบนี้
“ก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ของไทจินั้นแหละ...แล้วสองคนนั้นก็มีปฏิกิริยาแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ก็คงเปรียบได้กับ ‘พี่เขยกลัวน้องสะใภ้’ หรือ ‘แฟนกลัวเพื่อนสนิดแฟน’ อะไรประมาณนั้น” พูดไปก็หัวเราะ นึกขำไปกับสองพี่น้องหน้าหม้อนั้น กลัวเด็กสาวบอกบางแสนน่ารักคนนั้น...แต่ขอโทษเถอะ เห็นอย่างนั้นแต่เจ๊แกแรงของจริง!!!เรียกได้ว่าเป็นแม่เสือซ่อนเล็บ!! ยามาโตะกับทาเครุที่ว่าหล่อมาดเท่ หน้าหม้อ + เจ้าชู้เจอคุณเธอเข้าไป ถึงกลับกลัวไม่กล้าหือ...คดีที่โด่งดังที่สุดก็เห็นจะเป็นตอนดัดสันดานเจ้าสองพี่น้องเล่นเข้าโรงพยาบาล ยอดน้ำเกลือ อยู่เกือบอาทิตย์เห็นจะได้ เล่นเกือบสูญพันธุ์ จึงไม่แปลกที่สองพี่น้องนี้จะกลัวละ
...หลังจากผ่านไป 15 นาทีกลับออกมาสภาพของแขกสาวผู้น่ารักกำลังจิบชาและชมขนมที่เจ็นเลียทำรับแขกไม่ขาดปาก อย่างอารมณ์ดี ส่วนสองศรีพี่น้องนั้นเรียกได้ว่าโทรมสุดขีดที่เคยเป็นมา ชนิดที่ว่าอ่อร่าแห่งความตายนั้นลอยอยู่รอบตัว ใบหน้าหล่อๆ นั้นซีดเป็นพี่ตายซาก จนบรรดาคนในสำนักงานต่างสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น?!
“ไม่ต้องห่วงหลอกค่ะ...แค่ ‘รักษา’ แบบเบอะๆเอง” ฮิคาริเอยขึ้นอย่างอารมณ์ดี แต่ที่คุณเธอบอกว่ารักษานี้ช่วยบอกหน่อยเตอะ ว่ารักษายังไงถึงมีสภาพเป็นแบบนี้
“เอ่อ...ฮิคาริจังที่ว่ารักษานี้คือยังไงเหรอ ถึงได้มีสภาพเป็นแบบนั้น?” โคจิโร่ยอมเป็นหน่วยกล้าตายถามคำถามที่ทุกคนอย่างรู้สุดชีวิต
“อ่อ...คือเรื่องนั้นนะหนูใช้ ‘พลังพิเศษ’ ช่วยนะค่ะ แต่คงไม่เท่าพี่มาซารุหลอกค่ะ” คำตอบนั้นถึงกับทำเอาทุกคนตกตะลึง ตาโตตกใจ จนโยชิโนะอดที่จะแซวไม่ได้
“นี้พวกเธอไม่ต้องทำตาโตเท่าไข่ห่านนัก...เดี๋ยวฮิคาริเขาจะกลัวเอา”
“แต่ว่าเรื่องนี้มันน่าตกใจนี้ครับ?!”
“พี่มีได้น้องก็มีสิทธิ์มีซินะครับ?!” โทม่าเอยถามขึ้นเมื่อนึกถึง DNA ของมนุษย์ ถ้าคนพี่มี คนน้องก็มีสิทธิ์มีเป็นไปได้สูงมากที่เดียว
“แต่กรณีของพี่ไทจินั้นเป็นแบบธรรมชาติ แต่ของหนูนะกึ่งธรรมชาติค่ะ” คำตอบที่ทำให้พวกเขาหันมาสนใจกับเด็กสาวอีกครั้ง
“พี่ไทจินั้นมีพลังมากตามธรรมชาติที่น้อยคนจะมี...ส่วนหนูนะพบว่ามีแต่พลังนั้นน้อยมากพวกองค์กร DAST จึงทดลองกับหนูและอีกหลายคน จนกลายเป็นพวกกึ่งธรรมชาตินะค่ะ ทำให้พลังนั้นไม่แข็งแกร่งเท่าสายธรรมชาติ แต่ก็มีพลังมากใช้งานได้ ถ้าเทียบกันแล้วหนูอยู่ประเภท ‘พลังจิตใจ’ แบบพี่ไทจินะค่ะ ก็เลยสามารถกระตุ้นเซลล์ให้ร่างกายสามารถสมานแผลได้ แต่ก็ไม่ถึงกับหายดีที่เดียวและผลข้างเคียงก็ตัวอย่างที่เห็นนะค่ะ” เด็กสาวยิ้มร่าอธิบายพร้อมกับผายมือไปที่ ‘ตัวอย่าง’ สองศรีพี่น้องที่พึ่งโดนรักษามาแบบสดๆ ร้อนๆ ให้เห็นกันเป็นบุญตา จนรู้สึกได้เลยว่าคุณเธอน่ากลัวจริงๆ
“และเพราะด้วยเหตุที่ว่าพวกองค์กรเริ่มเคลื่อนไหว ชั้นเลยขอร้องให้ฮิคาริมาร่วมด้วยเพราะพลังของเธอเป็นประโยชน์ต่อเรื่องนี้อย่างมาก” โยชิดนะจึงเอยขึ้นบอกถึงเหตุผลที่เรียกฮิคาริมา
“...แล้วก็...ตัวชั้นเองก็อยากเป็นประโยชน์และช่วยพวกพี่ไทจิบ้างนะค่ะ ไม่อยากมานั่งรออีกต่อไปแล้ว...” คำพูดที่ดังออกมาจากเด็กสาวที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่กลายเป็น ยิ้มแห่งความเศร้าที่ไม่อาจจะช่วยพี่ชายได้ ทำได้เพียงแค่การรอคอยฟังข่าวคราว และมันก็ล่วงเลยมาตั้ง 1 ปีกว่า ทำให้ตัวเธอไม่อาจจะนิ่งเฉยได้อีก จึงเดินทางมาเพื่อเป็นกำลังอีกแรง
“...ต่อให้รู้ว่าพี่ชายเธอจำเธอไม่ได้แล้วและสามารถฆ่าเธอได้ง่ายดายเลยนะ?” คำถามที่ดังจากชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้านักสืบผมทอง ดวงตาสีฟ้าทอประกายจริงจังเอยถาม เด็กสาวหันมาจ้องมอง และครุ่นคิดซักครู่
“ก็เพราะแบบนี้ไงล่ะ...ชั้นถึงต้องมาก็เพราะใครจะยอมให้พี่ชายตนเองฆ่าแฟนจอมขี้หลีได้กันล่ะ”
“...เฮ้ย~เอาไงก็เอาเราจะเริ่มแผนการ ‘ชิงเปลวเพลิงกับสายฟ้าคืน’ กันเลย!!!!”
“โอ้!!!!!!!!!!!!!!”
//TBC.//
--------------------------------++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++-----------------------
ส่งท้าย~~~มาอัพต่อหลังจากเริ่มเครียร์งาน เรียบร้อย (ถึงยังไม่เสร็จดีก็ตามนะค่ะ) อย่าลืมเม้นให้ด้วยนะค่ะ แล้วก้อตอนหน้าใครรอ เคะVSเมะ รับรองได้อ่านแน่นอนค่ะ
ความคิดเห็น