คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ปลอบ...[NC-13]
~ ที่ห้องนอน ~
หลังจากที่ริวโค พาไคในสภาพโทรมๆ (เสื้อขาดเลยใช้ผ้าคลุมเก่าๆมาคลุมไว้) กลับมาที่บ้านของป้ากับลุงที่โดนพวกอันธพาลมาทำลายข้าวของ ริวโคพาไคไปอาบน้ำเพราะว่าเนื้อตัวเปื้อนไปด้วยน้ำเมือกขุ่นๆ และมีเลือดไหลออกมาจากส่วนบั้นท้ายที่ถูกกระทำซะอาการย่ำแย่
"ฮึกๆ.......ฮือ~ๆ" เด็กหนุ่มยังคงร้องไห้ไม่หยุด แม้ว่าจะอาการจะลดลงไปมากแล้วก็ตาม
"เจ้านี่........ทำตัวให้เป็นตัวถ่วงจนได้นะ" ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดอย่างเอือมๆ
"ฮึกๆ.......ไม่ได้เป็นสักหน่อย!" เด็กน้อยยังคงตอบกลับไปทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ซึ่งไหลรินอาบแก้มนวลๆทั้งสองข้าง
"แล้วเป็นไงล่ะ เข้าไปช่วยคนอื่นเขา สุดท้ายก็โดนซะเอง...." ริวโคเสหน้ามองไปทางอื่นด้วยสายตาที่เฉยเมย
"ผมอยากช่วยคนอื่นแล้วมันทำไมล่ะ!!!!!! จะมีกำลังมากพอหรือว่าไม่มีเลยแล้วมันจะไปเกี่ยวกับอะไรกับริวโคด้วย!!!!!" คราวนี้ไคตวาดใส่ริวโคแล้วเริ่มร้องไห้หนักขึ้นอีก
หลังจากที่ทะเลาะกันไปสักพัก ไคก็เริ่มสะอื้นมากขึ้นกว่าเมื่อครู่ ริวโคจึงดันให้ไคนอนลงพร้อมกับขึ้นคล่อมทันที
"จะทำอะไรน่ะ!" ร่างเล็กพยายามผลักไสไล่ส่งอย่างเต็มแรงแต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับชายหนุ่มร่างใหญ่เลยสักนิด
"ข้าขอโทษ.............." พูดจบ ชายหนุ่มก็ก้มลงประกบริมฝีปากเด็กหนุ่มร่างเล็กอย่างแผ่วเบา
"อื้อ!!....." หนุ่มน้อยหลับตาปี๋สัมผัสในปากนั้นช่างแตกต่างจากเมื่อครั้งที่โกดังอย่างสิ้นเชิง ทั้งอ่อนโยนและแผ่วเบา
"....................ไม่ต้องกลัวหรอก ข้าจะปกป้องเจ้าเอง" ร่างใหญ่สวมกอดร่างเล็กอย่างอ่อนโยน
"มาช่วยช้าแล้วยัง.........อ๊ะ!" ไคสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วเรียวของร่างตรงหน้ากำลังแทรกเข้ามาในร่างของตน อย่างช้าๆ เพื่อให้ร่างเล็กเกิดความเคยชิน
"ไม่ต้องกลัวนะ..........ไม่เหมือนเจ้าพวกนั้นหรอก" ริวโคกระซิบแผ่ว เมื่อเห็นว่าไคเกร็งตัวหลับตาปี๋
"อื้อ~" ร่างเล็กนั่งหอบอย่างหนัก สัมผัสนั้นเริ่มคลายลงร่างใหญ่จึงแทรกเข้าไปอีกนิ้วและค่อยๆ ขยับทีละนิดๆ
"เร็วจังนะ........" ร่างใหญ่กะจะถอนนิ้วออกแต่ เด็กหนุ่มร่างบางกลับส่งสายตาออดอ้อนไปให้เลยถอนออกและแทรกส่วนหนึ่งของตนเข้าไปแทน
"อ๊า!........เจ็บ.......อื้อ~!....." ไคเกร็งตัวแน่นเมื่อสัมผัสที่ลุกล้ำเข้ามามีขนาดเปลี่ยนไป
"ผ่อนออกหน่อยสิ จะได้ไม่เจ็บ" ร่างใหญ่ไล้เลียไปตามซอกคอ ลงมาแผ่นอกแล้วหยุดขบตรงยอดทั้งสองข้างเบาๆ
"อื้อ~..............อ๊า~~~" ร่างเล็กครางเสียงอ่อนอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่มันกลับทำให้ร่างใหญ่รู้สึกอยากทำมากกว่านี้
"จะทำละนะ" ในที่สุดริวโคก็ค่อยๆ ขยับสะโพกเป็นจังหวะช้าๆ เพื่อให้เด็กหนุ่มร่างน้อยได้ปรับตัวและสร้างความเคยชิน
"อ๊าๆ......ริว...โค.........อา~" ไค ครางไม่ดังมากนัก ริวโคค่อยๆเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปยังแก้มขาวนวลของร่างเล็กและจุมพิตอย่างแผ่วเบา
"เร่งนะ..." สะโพกของร่างใหญ่ค่อยๆ ขยับจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่สามารถห้ามได้แต่อย่างใด
"อ๊าๆ.......ริวโค.......อ๊า!!!" ไคเกร็งตัวแน่น บางสิ่งบางอย่างถูกปลดปล่อยออกมาบนที่นอน แล้วไคก็หลับไป
"..............." ริวโคค่อยๆ ถอนส่วนหนึ่งออกช้าๆ แล้วจัดการทำความสะอาดส่วนหนึ่งของตนและของไค จากนั้นค่อยหยิบเสื้อผ้ามาหมายจะเอามาสวมให้แต่ก็เหลือบไปเห็นปานรูปไม้กางเขนตรงกลางอกของไค
"นี่เจ้า..." เสียงของริวโคนั้นกลับรู้สึก วิตก ปนสงสัยเป็นอย่างมาก
~ * To be Next * ~
---------------------------------------------------------------------------
เจ๊B - เฮ้ย!!! ไหงสั้นกระชับมิตรแบบนี้อ๊ะ
มาเมะ - โธ่~~~เจ็ขนาดสั้นเลือดเจ็ก็แทบพุ้งแล้วจะเอาไรมาก
เจ๊B - แหมมันยังไม่จุจัยอ๊ะ...^. - (พร้อมหัวเราะอย่างชั่วร้าย)
มาเมะ - เจ็!!อย่าพึ่งไปกลับมาก่อนนนน (meตบเรียกสติสักเล็กน้อย)
มาเมะ - ...หลังจากนี้จะเข้าเรื่องแล้วเน้อเพราะฉะนั้น ขอส่งมอบงานให้แด่เจ๊B ณ บัดนี้~
เจ๊B - จ้าๆ ตอนนี้เจ๊ก็เริ่มว่างขึ้นมาแระ ถ้างานหมดเมื่อไหร่จะเริ่มลุยเรื่องอื่นๆด้วย! สู้โว้ย!!!!
ไค - ปวดเอวจิ๊บ TT^TT
ริวโค - ก็รู้สึกดีอ่ะนะ หึหึ
ไค - ก็นายเป็นคนทำ ชั้นเป็นคนรับนี่!!!
เจ๊B - โอ๋ๆ หนูไคมาให้เจ็ปลอบก็ได้นะ (พร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย)
ไค - .....- -"....(เหงือแตก)
ริวโค - พอเลย...ชั้นปลอบเอง (ว่าแล้วก็ลากไคเข้าห้อง)
ไค - ไม่น้า....TT0TT
ความคิดเห็น