คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดม่าน
...คามุอิลูกต้องไปที่โตเกียวที่นั้นมีชะตากรรมของลูกรออยู่... เปลวเพลิงสุก
สะกราวก็แผดเผาทุกสิ่งจนสลายหายไปกับสายลม 'คุณแม่!! คุณแม่!!' เสียงแหบพล่า ร่างกายมีเหงื่อผลุผลายตามร่างกาย
"ทำไมต้องเป็นผมด้วยครับ คุณแม่"ก่อนจะหยันตัวลุกขึ้นมองแผลที่มือทั้งสองข้าง พลางนึกถึง
เรื่องในอดีตที่...สุข...ทุกข์
...คามุอิสัญญาจะปกป้องโคโทริ ถ้างั้นฉันจะปกป้องคามุอิเอง... เด็กน้อยได้เกียวก้อยสัญญากันในวัยเด็กนั้น แม้เวลาผ่านไปหลายปีก็ไม่เคยลืมไปจากใจ แต่โชคชะตากับเลวร้ายขึ้นเมื่อ บุคคลที่รักอย่าง โมโนอุ ฟูมะ และ โมโนอุ โคโทริ ที่ไม่อยากให้มายุ่งกับชะตากรรมของเค้า แต่ว่า ฟูมะคือ คามุอิอีกคน ที่เกิดมาพื่อเค้า ซึ่งก่อเกิดโศกฎตกรรมขึ้นเมื่อ ฟูมะฆ่าโคโทริผู้เป็นน้องสาวแท้ๆ
...คามุอิฉันจะฆ่านายเอง...ก่อนจะจากไปทิ้งไว้เพียงบาดแผลที่มือทั้งสองข้าง
พอนกถึงก็รู้เจ็บแผล จนความรู้สึกก็เอ่อล้นออกมา
"ฟูมะฉันต้องเอานายกลับมาให้ได้" เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นก่อนจะปิดหน้าด้วยมือที่มีแผลนั้น
...คำพูดที่ว่า 'แผลกายสามารถรัษาได้ แต่แผลใจมิหายได้ง่าย'...ดูท่าเป็นเรื่องจริงเลยที่เดียว บางคนถึงกลับปิดใจ บางคนก็ตรอมใจตาย
******************************************************
=/กริ๊ง~กริ๊ง/=
เสีบงบอกเวลา 07.00 น. แสงแดดยามเช้าที่สดใสส่องผ่านผ่านเข้ามาในห้องที่จัดเป็นเรียบร้อยมีเตียงเดียวที่ใหญ่เล็กน้อย และ ฟอนิเจอร์ ของประดับไม่มากนัก
สุดท้ายโต๊ะกับเก้าอี้อยู่ที่มุมของห้อง เสียงนาฬิกาก็คงยังดังต่อไป...
=/กริ๊ง~กึง!!/=
แล้วก็ออกจากห้องไปลงมายังชั้นล่าง เดินตรงไปยังห้องครัว...
"อรุณสะ!!"
"อรุณสวัสดิ์คามุจัง" เสียงพร้อมใบโผล่ออกจากมุมของห้องของสองหนุ่มและหนึ่งสาว
"อ้า?!"...ตึง!!... เด็กหนุ่มร่างบางสูง ผมสีดำอมน้ำเงินเล็กน้อย ดวงตาสีฟ้าข้มเล้กน้อย นาม
'ชิโร่ คามุอิ' ตกใจจนล้มไปกองกับพื้น
"อ้า!! ชิโร่ขอโทษนะไม่นึกว่าจะตกใจขนานนั้น เป้น'ไร? มากรึเปล่า?" ไม่ว่าเปล่ามาพยุ่งบางบางลุกขึ้น และปัดฝุ่นตามตัวให้
"ไม่เป็นไร แล้วทำไมเซงาวะ เคอิจิถึงมาอยู่นี้ละ" คามุอิยิงคำถามใส่ร่างสูง ผมและสีตานั้นสีน้ำตาล
ดูอ่อนโยน
"อ๋อฉันชวนเอง เห็นว่าจะชวนไปซ้อมบาสฯ ในช่วงเช้า" เด็กหนุ่มอารมณ์อารมดี ผมและตาสีดำนิล หน้าตาคมคายนาม 'อาริสึงาวะ โซราตะ' ก่อนจะมากอดคอเคอิจิ "แต่ว่าน้องชายคงยังไม่กินข้าวเช้าเลยมาช่วนมากินด้วยกัน" ร่างสูงถึงกับยิ้มแหะๆ เมื่อถูกจับได้
"เอ๋~คุณคามุอิก็ลงด้วยเหลอค่ะ" เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ผมดำ ตาสีนำตาลเข้มเล็กน้อยนาม
'เนโกอิ ยูสึริฮะ'
"โดนจับยัดนะ" พลางถอนหายใจ
"แล้วแข่งเมื่อไรค่ะ?"
"อีก 5 วันที่ โรงยิมX เขตX นะ"
"เอ๋!! เร็วจัง"
"ไม่ต้องห่วงชิโร่นะเก่งอยู่แล้ว" เคอิจิเสริมขึ้น และทุกคนเองก็เห็นด้วย ทำให้เด็กหนุ่มถึงกับนิ่งสักครู่
...ถ้าไม่เกิดอะไรขึ้นก็ดีหลอก...เค้าคิดในใจ
"เอาล่ะทานข้าวเช้าฝีมือของพี่สาวดีกว่า" ว่าแล้วโซราตะก็ลากเคอิจิมาที่โตะกินข้าว และเริ่มรับประทานอาหารเช้ากัน
*****************************************************************
/โรงเรียน CLAMP/
ตลอดทางเดินเข้าโรงเรียนนั้นได้ปลูกต้นซากุระไว้ ดอกไม้ต่างแยมบานและรวงหล่นลงสู่พื้น ตอนนี้ที่โรงเรียนมีคนปะปรายเพราะยังเช้าอยู่
"เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้วรึ ชังเร็วจริงๆ" สาวสวยผมดำตรง ตาสีนิลนาม
'คิชู อาราชิ' ยื่นมือเรียวงามออกมารับกลีบดอกไม้ที่ร่วงลงมา
"นั้นซินะ" คามุอิเสริมขึ้นก่อนนึกย้อนไปยังตอนที่ตนเองกลับมาที่โตเกียว หลังจากที่หายไป 6 ปี และกลับมาเพื่อพบชะตากรรมของตนเอง วันนั้นเป็นวันที่ดอกไม้ต่างผลิดดอก และร่วงรวยเช่นกัน มันทำไห้เผลอแสดงอารมณ์ทางสีหน้า แต่ก็หายราวกลับไม่เกดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่พ้นสายตาที่จ้องมองมาอย่างเป็นห่วงของเคอิจิไปได้ เขาเองก็คิดว่าไม่ได้ตาฝาดเช่นกัน จนกระทั้งถึงประตูโรงเรียน
"อาวล่ะแยกกันตรงนี้" แล้วโซราตะกับอาราชิก็แยกไปทาง 'อาคารบริหาร'
"ถ้าไม่รังเกียจข้าวเย็นก็มากินด้วยกันนะค่ะ คุณเซงาวะ" ยูสึริฮะกล่าวขึ้น
"อืม จะดีเหลอ" พลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรหลอกวันนี้ฉันมีธุระ คุณคามุอิเองก็อยู่แค่คนเดียวด้วย" หลังจากนั้นก็หันมายิ้มเจ้าเล่ให้เด็กหนุ่มร่าบาง "ถ้างั้นฝากคุณคามุอิด้วยนะค่ะ คุณเซงาวะ" แล้วก็วิ่งหนีไปทิ้งให้สองหนุ่มยืนอยู่
"เดี้ยวซิ! ยูสึริฮะ!!
"คุณคามุอิชอบครีมนักเก็ตนะค่ะ" เจ้าตัวดีก็จะหายเข้าไปในฝูงชนที่ยังมีคนไม่มาก และเดินไป 'อาคารม.ต้น'
"งั้นคงไม่ว่านะถ้าจะไปนอนค้างนะ" ร่างสูงก็ยังรับมุขที่ส่งมาอีก
"อืม" เด็กหนุ่มตอบอย่างจำใจ
"ดีล่ะ งั้นเราต้องไปซ้อมบาสฯ ก่อนล้วค่อยว่ากันที่หลังนะ" แล้วก็คว้ามือน้อยวิ่งไปที่โรงยิม โดยหารู้ไม่ว่ามีคนแอบดูอยู่ที่ต้มไม้ใกล้ทางเข้าโรงเรียน
"แข่งบาสฯเหลอสมเป็นนายจริงๆ คามุอิ" พลางยิ้มที่มุมปาก "เรามา เปิดม่าน
กันเลยดีกว่า" พอพูดจบก็หายไปพร้อมสายลมที่พัดมา...
++โปรดติดตามตอนต่อไป++
----------------------------------------------------------------------------------------
ปล.มีภาพประกอบด้วยนะค่ะ
...สมัยเด็ก...
ชุดในงานเทศกาลของ คามุจัง ฟูจัง โคโทริจัง
คามุจัง&ฟูจัง บนต้นซากุระ
สุนัขผู้โชคดี
อิจฉา (ทำไปได้)ครอบครัวโมโนอุ&ชิโร่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
...ภาพประกอบในเรื่อง... ในเรื่องไม่มีเลือดนะจ๊ะ =_=
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ที่จริงตั้งใจไว้ว่าจะให้หวานจนมดขึ้น แต่ไปๆ มาๆ กลับเศร้าลง แต่จะพยายามให้หวานๆ ก็ช่วยติดตามต่อด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น