คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : หลบหนี [NC16]
...หลังจากที่ปิศาจบุกมาทำร้ายไคกับริวโคนั้น ริวโคได้พาไคหนีมาที่เมืองชายแดนตะวันตกเพื่อหลบซ่อนตัวจากปิศาจและที่ร้านขายเสื้อในเมืองนั้นนั่นเอง...
~ ห้องลองชุด(มีด้วยเรอะ!! =[]=) ~
"ไม่เอา!ผมไม่ใส่!" เด็กหนุ่มน้อยน่ารักพยายามดันเสื้อที่ชายหนุ่มร่างตรงหน้าพยายามขยั้นขยอให้เอาไปใส่อย่างสุดแรงด้วยใบหน้าที่เป็นสีแดงแป้ด
"ใส่เข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ชายหนุ่มร่างสูงพยายามโยนๆเสื้อผ้าที่เป็นชุดผู้หญิงให้อย่างไม่สนใจสีหน้าของเด็กหนุ่มแม้แต่น้อย
"เรื่องอะไรต้องใส่ชุดนั้นด้วยล่ะ!" เด็กหนุ่มยังคงปฏิเสธเต็มปากอยู่ดี
"รึจะให้ข้าจับเปลี่ยน....." คำพูดเพียงประโยคเดียวที่ทำให้เด็กน้อยหยุดกึ้กพร้อมกับใบหน้าที่ดูแดงก่ำกว่าเดิมและก้มลงพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงปฏิเสธ
"ไม่เอา..." เสียงเบาๆลอดออกมาจากปากของเด็กน้อยจนไปกระตุกต่อมหูของชายหนุ่มร่างใหญ่เข้าจนบนหัวของร่างนั้นมีอีโมชั่นเส้นเลือดผุดขึ้นมาอีก 2-3จุดพร้อมกับแผ่รังสีข่มขู่อย่างเห็นได้ชัด
"งั้นก็ต้องใช้วิธีนี้สินะ..........ไค..........จะยอมหรือไม่ยอม!!!" ชายหนุ่มแผ่รังสีอำมหิตใส่พร้อมกับส่งสายตาข่มขู่และแฝงไปด้วยรังสีอะไรบางอย่างที่เด็กน้อยเห็นแล้วต้องผวาไปซะทุกที
"แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ!!!" ไคก้มหน้าที่แดงเป็นลูกตำลึงนิ่งก่อนจะหันกลับหลังและพูดออกมาในระดับที่เรียกว่าดังพอสมควรแต่ก็ได้ยินกันแค่2คน
"งั้นก็ต้องการคนช่วยสินะ มาข้าช่วยเอง" ริวโคยิ้มอย่างชั่วร้าย พร้อมกับหันไปหยิบชุดที่ไม่ว่าดูยังไงๆก็เป็นชุดผู้หญิงใส่ขึ้นมาไว้ในมือและปิดประตูพร้อมกับล็อคไว้จากนั้นจึงถอดเสื้อผ้าของไคทิ้งและแล้วก็เริ่มสงครามบังคับใส่เสื้อผ้าขนาดเล็กๆในห้องแคบๆ ที่รู้ๆกันอยู่ว่าชายหนุ่มร่างใหญ่ต้องเป็นฝ่ายได้เปรียบแน่ๆ
"จะทำอะไรน่ะ!!!!!" ไคเริ่มโวยวายเมื่อเสื้อผ้าถูกเปลื้องออกไปจนเหลือแต่กางเกงซับในกับเสื้อกล้ามบางๆ
"เสียงดังชะมัด ต้องอุดซะหน่อย" ริวโคค่อยๆก้มลงและประกบริวฝีปากของไคมิดและดันให้เด็กหนุ่มไปชิดกับกำแพงห้องแล้วค่อยๆ ใส่ชุดของผู้หญิงให้ไคทีละชิ้นๆ
"อื้อๆๆ!!!!!" ไคพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผลเมื่อริวโคเอามือข้างนึงมารวมแขนของไคไว้ทั้งสองข้าง
~ 20นาทีผ่านไปโดยประมาณ ~
"แฮ่กๆๆ เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ" หญิงสาว เอ๊ย! หนุ่มน้อยหน้าสวย ไม่สิ....เอาเป็นว่า........... ไคในคราบเด็กผู้หญิง สวมชุดกิโมโนสีฟ้าอ่อนลายดอกท้อที่แขนเสื้อ และชายผ้า ตัดกับโอนิสีม่วงดูน่ารักอย่างลงตัว มีริบบ้นผูกที่ปอยผมหน้ายิ่งทำให้ดูน่ารัก กำลังนั่งจุ้มปุ๊กกับพื้นเพราะขาดอากาศหายใจมากเกิน
"อย่าลืมคืนข้าด้วยล่ะ" ริวโคพูดอย่างกวนๆหลังจากจ่ายเงินค่าชุดแล้ว
"คืนอะไรกันเล่า!" ไคท้วงเพราะไม่รู้เรื่องที่พูด
"ลมหายใจที่แย่งข้าไป..." ริวโคพูดพร้อมกับเสมองไปทางอื่นทำเอาไคอึ้งไปพักนึงพร้อมกับหน้าแดงขึ้นมาซะเฉยๆ(ดูเหมือนว่าควันจะลอยออกมาจางๆซะด้วย)
"!?.......ทำไมเมืองนี้ถึงได้..." เมื่อไคมองไปรอบๆ ก็พบว่าเมืองนี้เป็นเมืองที่เรียกได้ว่ามีแต่คนอดอยากและขโมยเต็มไปหมด
"เพราะเรื่องเมื่อ15ปีก่อนน่ะสิ ทำให้เจ้าเมืองที่ครองเมืองนี้ถูกพวกปิศาจฆ่าและแอบอ้างขึ้นเป็นเจ้าเมืองซะแทน แล้วมันก็ทำให้เมืองเป็นอย่างนี้..." ริวโคเล่าอย่างรู้คิว
"เมื่อ15ปีก่อนงั้นหรอ..." ไคทำหน้าจริงจังเหมือนกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"?..........มีกลิ่นไอของปิศาจ ระวังตัวด้วยนะ........นี่! เป็นอะไรน่ะ!!" ริวโคจับสัมผัสอะไรบางอย่างได้เมื่อหันไปมองเด็กหนุ่มนั้นกลับหน้าซีดเล็กน้อยถึงปานกลางมีเหงื่อไหลออกมาและตัวสั่นนิดๆ รอบๆ ก็มีหมอกสีม่วงๆลอยอยู่เต็มไปหมด
"อ........อึด........อึดอัด........ริว..โค......." ไคทรุดลงไปกว่าเดิมและดูเหมือนจะสลบไป
"นี่มัน.....หมอกปิศาจ รึว่า!" ชายหนุ่มนึกอะไรบางอย่างออกอย่างเฉียบพลันและหันไปมองรอบๆ(เผลอสูดหมอกเข้าไปนิดส์นึงด้วย)
~ หลาย10นาทีต่อมาหลังจากการปิศาจเรียบร้อย ~ (ขออนุญาต ตัดตอนสักนิดส์นึง)
"นี่!...............!? สลบไปหรอกเรอะ (= =;)" ริวโคพยายามปลุกไคแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมฟื้นสุดท้ายก็เลยคิดว่าแค่สลบไปจึงกะจะไปอาบน้ำแต่แล้ว...
"..ริว...โค........อืม~" อยู่ๆ ร่างบางๆของเด็กหนุ่มตัวน้อยๆก็ลุกขึ้นนั่งพับเพียบกิโมโนก็แหวกเห็นขาอ่อน (อันแสนจะน่าลิ้มรส)พร้อมกับส่งสายตาอะไรบางอย่างที่ดูเหมือนจะไปกระตุกต่อมบางอย่างของร่างสูงเข้าให้
"เป็นอะไรรึปล่าวเนี่ย" ร่างใหญ่พึมพำเบาด้วยใบหน้าอึ้งนิดๆที่ร่างตรงหน้ากำลังส่งสายที่ยั่วสวาทมาให้ตน
"ปล่าวสักหน่อย~" ดูเหมือนว่าร่างเล็กจะหูดีเกินคาดจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงหวานๆที่ดูน่ารักจนเกินคำบรรยาย
"ยั่วสวาทนักนะ...." ริวโคเดินท่อมๆไปหาไคแล้วดันให้ไคนอนลงพร้อมกับ
*แคว่ก!* "อ้ะ! เสื้อ.......อื้อ~!" ไคผวาเล็กน้อยเมื่อเสื้อของตนถูกริวโคฉีกซะขาดและโดนจูบปิดปากตามมาติดๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนกลับโอบรอบคอของริวโคไว้และตอบสนองกลับไปทางลิ้น
"............." ร่างสูงค่อยๆตวัดลิ้นไปมารอบๆภายในปากของร่างบางอย่างสนุกสนาน จากเบาะๆกลายเป็นร้อนแรงและหนักหน่วง
"อื้อ...ริว..โค........อีกสิ......อื้อ~" ไคส่งสายตาออดอ้อนไปให้จนทำให้ร่างนั้นถึงกับเบรกหลุด
"อยากนักก็เอานี่ไป..." ริวโคบังคับให้ไคหันหลังให้และค่อยๆสอดแทรกส่วนหนึ่งเข้าไปช้าๆ
"อะ....อา~" ไคเกร็งตัวนิดๆพร้อมกับครางเสียงหวานจนเหมือนกับว่าแทบละลาย [อิอิ - มาเมะ]
(*คิด*เป็นไรของมันฟระ (=*=;)*)ริวโคคิดในใจแต่ก็ค่อยๆแทรกส่วนหนึ่งเข้าไปลึกมากขึ้นเรื่อยๆและอยู่ๆก็...
*สวบ!* "อ๊ะ!....." ไคสะดุ้งเฮือกเมื่อริวโคแทรกส่วนนั้นเข้ามาแบบรวดเดียวมิด มือบางๆขยุ้มผ้าปูแน่นจนแทบจะทำให้มันขาดไปในทันที
"นิ่งๆ หน่อยได้มั้ย" ริวโคใช้มือข้างหนึ่งกดเอวบางของไคให้อยู่เฉยๆและค่อยๆขยับสะโพกของตนเป็นจังหวะช้าๆ
"อ๊าๆ อีกสิ.....อื้อ~" ไคค่อยๆขยับสะโพกตามเพื่อให้รู้สึกมากขึ้นและทำหน้าเหมือนกับว่ากำลังสนุกสนานกับการที่โดน...
"ตามใจ" ริวโคก็เร่งจังหวะและทวีความรุนแรงมากกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัดจนไคถึงกับน้ำตาไหล
"อ๊าๆๆ เจ็บ.......อ๊า!!" ไคเกร็งตัวแน่นสิ่งบางสิ่งคล้ายเมือกขุ่นๆถูกปล่อยออกมาเลอะบนที่นอนแล้วหอบอย่างหนัก
"ขอต่ออีกสักหน่อยเหอะ!" ริวโคที่ยังคงคึกอยู่ก็กระทำต่อไปโดยไม่สนว่าไคจะเป็นเช่นไร~
~ ราวๆ3ชั่วโมงต่อมา ~
".........." ริวโคที่ยังคงนั่งเอาหลังพิงกับหัวเตียงอยู่โดยไม่หลับสักนิด มือขวาก็กำลังลูบหัวของไคอย่างเอ็นดู
"อืม~" ร่างเล็กที่ยังคงหลับสนิทนั้นก็ค่อยๆเบียดตัวเข้าไปใกล้ๆแล้วก็หลับอยู่อย่างนั้น
"..........!? จิตนี่มัน..." ริวโคจับสัมผัสอะไรบางอย่างได้จึงออกไปเดินดูข้างนอก
'..............'มี2ร่างที่กำลังยืนคุยกันอยู่ในทีลับๆ [แอบมาพลอดรักกันรึไงตัว /meเผ่น - มาเมะ]
"นั่นมัน! เจ้านั่นนี่.........." สิ่งที่ริวโคเห็นก็คือ ยูกิกำลังยืนคุยอยู่กับพวกปิศาจนั่นเองจึงค่อยๆ ย่องเข้าไปใกล้ๆเพื่อฟังรายละเอียดที่คุยกันแต่ก็...
*กร๊อบ!* เท้าเจ้ากรรมของริวโคนั้นดันไปเหยียบกิ่งไม้เข้าอย่างจัง
"ฆ่ามันซะ..." คนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นหัวหน้าสั่งการทันทีแล้วสิ่งมีชีวิตน่าเกลียดๆก็วิ่งมาทางที่ริวโคแอบอยู่ทันที
"ชิ!"ริวโคหันหลังและวิ่งหนีไปทันที
~ ที่ห้องนอน(ไคหลับอยู่) ~
"อืม~..........อ๊ะ! ปวดเอว~~~~~~~" เด็กหนุ่มพยายามลุกขึ้นนั่งแก็ต้องล้มตัวลงไปนอนอีกรอบเพราะการกระทำอะไรบางอย่างของริวโค
"ที่นี่...........ง๊ะ!!!ชุด.......ขาดหมดเลยยยยย ริวโคนะริวโค(TT^TT)" ไคมองไปรอบๆและลองก้มลงมองชุดของตนและหน้าแดงแป๊ดทันทีเพราะว่าอย่ในสภาพกึ่งเปลือย
"อูย.........ชุดของริวโคนี่นา.....*ฟุดฟิดๆ* (*คิด*หอมจัง......นี่เราทำอะไรอยู่เนี่ย(-*- ;)*)..........ขอเอามาใส่หน่อยละกัน" ไคจังหันไปเจอชุด(ตัวเก่า)ของริวโคจึงหยิบขึ้นมาและแอบดมนิดหน่อยจากนั้นจึงค่อยๆใส่อย่างทุลักทุเลเพราะว่าตัวใหญ่กว่าร่างบางๆของตนมากกกกกกก
"ไปไหนของเขานะ......." ไคเดินออกมาข้างนอกแล้วพยายามวิ่งตามหาริวโคแต่แล้ว...
*ตูม!!!โครม!!* "...!!! ทางนั้นหรอ" ไคได้ยินเสียงเหมือนอะไรกระแทกอย่างรุนแรงจึงวิ่งไปตามต้นเสียงดูก็พบว่า ริวโคกำลังต่อสู้กับปิศาจและคนๆหนึ่งอยู่ ตามตัวของริวโคเหมือนมีรอยมีดกรีดผิวหนังจนมีเลือดไหลซึมออกมาอยู่5-7แห่ง และที่แก้มอีกรอย (รวมเป็น5-8)
"ริวโค!!!" ไครีบวิ่งไปหาริวโคจนเกือบล้มไปหลายรอบเพราะชุดที่ตัวโคร่งเกิน
"เจ้า.......รีบหลบไป มันอันตราย..." ริวโคที่พยุงร่างให้ลุกขึ้นเอ่ยบอกกับไคด้วยความเป็นห่วง
"หึ.......สภาพแบบนั้นน่ะยังจะขยับไหวอยู่อีกรึ"เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง
"นายมัน!!!!"เมื่อไคหันหน้าไปก็พบกับ...
~ * To be Next * ~
------------------------------------------------------------
เจ๊B - เหอๆๆๆ เอาเลย! เอาให้มันเรทแรงๆไปโลด!!!!!!! 555+ (สติแตก)
มาเมะ - สงบสติ 'รมณ์หน่อยเจ๊!! *ป้าบ!* /meเอาพัดกระดาษฟาดเรียกสติ
เจ๊ - แอ่ฟ!....*ล้มลงไปกองกับพื้น 5วิฯ*........พอดีช่วงนี้งานยุ่งๆสติเลยไม่ค่อยคงที่อ่ะนะแหะๆ
ริวโค - เป็นหนักนะเนี่ย (= =")
ไค - ชุดชั้น......ขาดหมดเลย (TT^TT)
มาเมะ - ไม่เป็นไรเดี๋ยวเย็บให้ แต่เป็นชุดเมดนะ /meยิ้มชั่วร้าย
ริวโค - ชุดเมด? ชุดไรอ่ะ
เจ๊B - ชุดสาวใช้น่ะ......น่าจะเหมาะนะ *ตีหน้าเข้ม*
ริวโค - น่าสนแฮะ........ /เริ่มเพ้อเห็นไคในชุดเมดน่ารักๆ
มาเมะ - โอเคงั้นก็ต้องทำการวันทรวดทรงองเอวกันนะ~ /meหยิบเชือกใช้วัดร่างกายออกมาพร้อมทำยิ้มแบบแปลกๆ
ไค - ไม่เอาน๊า~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!!!!!! *วิ่งไปรอบห้อง*
ความคิดเห็น