คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :::Post-it Love:::_____ 2
Post-it Love 2
หลัาวันนั้นผมับฮยอวินีส์
อ๋อ สำหรับื่อผมับฮยอลว่าะเียนหาันโยใ้ื่อ เบนโะ ับ วินีส์
ฮยอเาให้เหุผลว่าน่ารัี
เรา็ุย้วยันมาลอผ่านทาโพส์อิทมาเป็นเือนแล้วโยที่พวเรายัไม่เยไ้เห็นหน้าันสัรั้ เพราะผมอยู่ม.ปลายส่วนฮยอเาอยู่มหาลัยเลยทำให้เวลาที่มีไม่เยรัน
ารที่เราไุ้ยันอย่าี้ทำให้ผมรู้ัฮยอเาเพิ่มมาึ้นเรื่อยๆ ฮยอเามีอะไร็เียนเล่าให้ผมฟัลอ ไม่ว่าะเรื่อเพื่อนที่โรเรียน เรื่อรอบรัว มันทำให้ผมรู้สึบาอย่าือะว่ารู้สึีๆ้วย็ว่าไ้ แ่วามรู้สึีๆที่ว่านี้มัน่าาที่ผมมีให้เพื่อนๆหรือฮยอๆนอื่น ผม็ยัไม่แน่ใว่าวามรู้สึนี้มันะเรียว่ารัไ้ไหม ็เรายัไม่เยเอันเลยหนิรับ
"ุฮยอ สวัสีรับ" อย่าเิมรับมาร้านุฮยอ แล้วพูทัทายเป็นภาษาไทย
"ออย่าเิมรับ" สั่อย่าเิมและ็เินรไปที่บอร์อร้านเพื่อไปหาโพส์อิทอใรบานมันเหมือนเป็นิวัรประำวันไปโยปริยาย
"ยูไปนั่โ๊ะ่อนเลยเี๋ยวามไป" สั่เสียเพื่อนเสร็ผม็ไปหาโพส์อฮยอเา
มอไปเรื่อยๆ ็เอโพส์อิทสีเหลือสว่า ที่เียนหัว้อึ้น้นว่า 'ถึน้อเบนโะ'
ผม็รีบึมาโย่วน ่อนะเินไปที่โ๊ะแล้วหยิบมาอ่าน
'ถึ น้อเบนโะ
ปิเทอมแล้ว ็ั้ใสอบเ้ามหาลัยให้ไ้ล่ะ
ปล.ปิเทอมนี้ฮยอะไป่าประเทศน่ะ
ลับมาที่เียวอนเปิเทอมเลย
าฮยอวินีส์'
(*ㅇ*)
(*ㅇ*) หน้าผมเออนอ่าน้อวามรับ
(-___-?) -----> หน้ายูยอมอนเห็นหน้าผม
"มีอะไร แบมทำหน้าาอย่าับเห็นผี" หนัว่าผีอีอ่าาT_T
"ยูอ่า ฮยอเาะไป่าประเทศแล้ว ㅜㅇㅜ"
อนอ่านเมื่อี้ใมาเลยรับวามรู้สึเหมือนป๊าม๊าบอว่าะไป่าประเทศเลย
ผมยัไม่เยเห็นหน้าฮยอเลยน่ะ อยาเห็น่อนฮยอเาไป่าประเทศอ่า
"ฮยอวินีส์ อะไรนั้นนะน่ะ" ยูถามผมลับ ผมนี้พยัหน้าหึๆเป็นำอบ
"แล้วทำไมอ่ะ" นี้ไม่รู้หรือไม่รู้เนี่ย
"็แบบว่า เรายัไม่เยเห็นหน้าฮยอเาใ่ป่ะ แล้วเรา็เลยอยาเห็น แล้วฮยอเา็ำลัะไป่าประเทศ แล้วว่าะลับ็เปิเทอม แล้วเราลัวว่าะิถึฮยอเา แล้ว..."
"หยุ่อนแบมเยอะไปและ" โห้ไรอ่ายัพูไม่บเลยพูัทำไมยู
"อบฮยอเารึไ" ึ!! ถามผมะ ุเลย ือ
"ไม่รู้เหมือนัน" ถามรอบรรับ ผมะเป็นพวที่ไม่เยมีวามลับับยู
"แ่แบมยัไม่เยเห็นฮยอเาเลยน่ะ"
"เรารู้น่า" รู้อยู่แล้ว แ่วามรู้สึมันห้ามไม่ไ้หนิรับ
"ั้นแบมไปเอฮยอเาไหม เราะพาไปมหาลัยที่ฮยอเาเรียนอยู่ เพื่อแบมไปเอหน้าอาะไม่ถูะา็ไ้น่ะ" นี้ยููริัยิ่ว่าเราอีน่ะ
ผมะไปีไหมมม ไม่ไปีว่ามั้แบม
แ่อยาเอฮยอเาอ่าา T_T
อนนี้ผมมายืนอยู่หน้ามหาลัยฮยอเาแล้วรับ ยูมันลาผมมานไ้ (พูเหมือนไม่อยามาเลยน่ะลู)
ผมุยับฮยอผ่านโพส์อิท็เลยรู้ว่าฮยอเาอยู่ะอะไร
“แล้วึวิศวะไปทาไหนเนี่ย” พวผมเินเ้ามาในมหาลัยแล้ว ยู็พูึ้น ือมหาลัยมันว้ามาเลยรับ
“มีอะไรให้ฮยอ่วยไหมรับ” ผมหยุเินและหันไปมอามเสียที่ถามพวเรา
าราหรือเปล่ารับเนี่ยหล่อระแทา เสียายไปอย่าที่ฮยอเาูไม่่อยสูเท่าไหร่ ือเาู
สูว่าผมนิเียวเอ ึ่ผมนั้นเี้ย พูแล้วเศร้าอิายูมัน
“เอ่อ พอีพวผมมาเินูมหาลัย่อนน่ะรับ ะว่าะสอบเามหาลัยนี้รับ”
หือเนียนเลยยู ไหนอนแรบอว่าะพามาส่อหาฮยอเาอนนี้ลายเป็นว่า มาเินูมหาลัย ูเป็นเ็ีั้ใเรียนีริๆ
“ให้ฮยอพาทัวร์ไหม ฮยอว่าพอี” ฮยอเาูเป็นนมีน้ำใั ผมหวัว่าอนเามหาลัยะเอรุ่นฮยอะแบบนี้ั
“ีเลยรับฮยอ ผมอยาไปะวิศวะอ่ะรับ ไม่รู้ไปทาไหน
เอ่อผมยูยอม เรียยูเยๆ็ไ้รับ”
ยูโ้เป็นมุม นานับพื้นให้ฮยอเา แหม่บอฮยอเาเสร็สรรพเลยน่ะ
“อ่าๆยินีที่ไ้รู้ัฮยอ ื่อ แ็สันน่ะ แล้วน้อนน่ารัื่ออะไรล่ะ” แ็สันฮยอพูพร้อมี้นิ้วมาที่ผม
เอ่อ ฮยอือผมหล่อน่ะรับ ไม่น่ารั
“เอ่อ ื่อแบมแบมรับ เรียแบมเียว็ไ้รับ” แ็สันฮยอพยัหน้ารับ
“ฮยอเรียแบมแบม ีว่า แบมเียว มันแปลๆ ฮ่าๆๆๆ”
โห้ฮยอเล่นี้เลยถ้าเป็นเพื่อนผมะ่าแล้วน่ะรับ
“ฮยออย่าไปมเพื่อนผมน่ารัน่ะรับ เี๋ยวฮยอะโนมันทำร้ายเอา ผมโนบ่อยมาเลยฮยอ”
ยูมันใส่ร้ายผมอ่า ไม่เ๊ยไม่เยเลย
“โห้เพื่อนน้อโหนานั้นเลยหรอ” ฮยอไปเื่อมันไ้ไอ่า ผมออะอ่อนโยนสุภาพเรียบร้อย
“ไม่ริอ่ะฮยอ ยูใส่ร้ายผม” หน้าหิใส่เลย รุมผม
“อย่าหน้าหิน่ะรับ เี๋ยวไม่น่ารั” โห้ฮยอหยอี้ไปไม่ถูเลย
“ฮยอรีบพาผมไปเหอะ ผมอยาไปแล้ว” นี้็สั่ฮยอเาั แ่ไปไวๆ็ีผมอยาเอฮยอวินีส์แล้ว ^_^
แล้วแ็สันฮยอ็พามานถึหน้าึวิศวะที่ึยัมีนเ้าอออยู่พอสมวร
เี๋ยวน่ะผมว่าผมลืมอะไรไปอย่านึ ผมับฮยอเาไม่เยเอหน้าันเลย แล้วื่อผม็ไม่ไ้ถามเพราะใ่ื่อวินีส์ แล้วผมมาะรู้ไ้ไว่าฮยอเาือนไหน นี้ผมโ่หรือโ่มาเนี่ย
Trrrr Trrrrrrrrrrrrrr
“ยอบอเโย แ็สันสุหล่อพู.................ห๊ะอะไรน่ะ.........ไอ้มาร์มึรีบไปไหนว่ะ.....................เออรอ้วย............เี๋ยวูไปส่ที่สนามบิน.............รอเลย 10นาทีถึ
เอ่อฮยออัวน่ะรับ เผอิฮยอไม่ว่าแล้ว พาน้อแบมแบมทัวร์ไ้แ่นี้”
แ็สันฮยอุยโทรศัพท์เสร็็หันมาุยับผม
“เอ่อไม่เป็นไรรับแ่นี้ผม็รบวนฮยอะแย่แล้ว”
“ไม่เป็นไรรับถ้าเป็นน้อแบมแบม ให้รบวนไ้รับ” เอ่อออ.....
“อบุรับ” พูเสร็ฮยอแ็รีบเินไปเลย
“แ็สันฮยอลำเอียว่ะแบม เราอยุ่ันสอนแ่ที่แุยแ่ับแบม” ิมาริยู ี้น้อยใุ
“เอ่อยูเราว่า พวเราลืมอะไรไปรึป่าว” เือบลืมเลยเรื่อฮยอวินีส์
“ลืมไร เรา็มาหาฮยอวินีส์นั้นไ” เอ่อใ่รู้ว่ามาหาฮยอวินีส์
“แล้วยูรุ้หรอว่าฮยอเาื่อริๆว่าไร”
พูออไปยูถึับอ้าปา้า
“เออ ลืมเลยแบม นี้พวเราโ่หรือโ่เนี่ย ลับบ้านเถอะ มาเสียเที่ยวเลย” เอ่อพู่ายเนอะ แล้วยูมัน็ลาผมลับบ้านเลย
"เอันที่ร้านุฮยอเหมือนเิมน่ะ" พอยูมาส่ถึหน้าบ้าน ผม็เือนมันเหมือนเิม
"พรุ่นี้ไม่ว่าอ่ะ พ่อเรีย" เ้าใันน่ะรับะ่อเรียือัไม่ไ้
"เออๆไม่เป็นไร" โบมือบ๊ายบายยู่อนผมะเาบ้านไป
วันถัมา //
"ุฮยอสวัสีรับ" ทัทาย้วยภาษาไทยพร้อมไหวอย่าสวยามรับ อยาอนุรัษ์ไว้รับ อิอิ
"แบมเอาเหมือนเิมเลยน่ะรับ" ุฮยอพยัหน้ารับ
ผม็เินรไปที่บอร์อร้านเหมือนเิม อย่าที่รู้ันว่าผมเินมาทำไม อิอิ
แ่วันนี้ผมหานาแะ ็ไม่เอเลยหริอว่าฮยอเาไป่าประเทศแล้ว T_T
"แบมไอิมไ้แล้วน่ะ" ุฮยอเรียผม
"รับผม" อบเสีย๋อยๆ เินอไปเอาไอิม
"เป็นไรเราทำไมเินอั้น" ถามทำไมรับแบมอยาร้อไห้
"ุฮยออ่า ถามทำไมเนี่ยแบมอยาะร้อไห้"
"อ้าว ทำไมล่ะ วันนี้ไม่มีโพส์อิทหรอ" ึ ุเลย ถามะรประเ็นเลยุฮยอ
"ฮยอเาไป่าประเทศแล้วอ่าุฮยอ เหาเลย"
"เี๋ยว็ลับมาไม่ใ่รึไ เาบอฮยออยู่"
"นั้นแหละผม็เหาอยู่ี"
"มาุยโพส์อิทับฮยอ็ไ้น่ะเี๋ยวฮยอเียนไปแปะไว้ให้ ฮ่าาๆๆ" ุฮยอิไ้ไเนี่ยยยเอหน้าันทุวัน
"ไม่เอาอ่าุยับุฮยอนเบื่อแล้ว บู๊ -3-"
"เี๋ยวเถอะ ล้าเบื่อฮยอหรอหะ"
"ผมล้อเล่นรับ ฮ่าาาาๆๆๆ"
ผมพูเสร็็ถือไอิมแสนอร่อยไปนั่ที่โ๊ะ
"น้อแบมแบมรับ" เสียุ้นๆแฮะ ไม่รอ้าหันหน้าไปามเสีย
"อ้าวแ็สันฮยอ" ผมพูพร้อมโ้ัวให้
"มานั่้วยันสิ" แ็สันฮยอเรียแล้ว็วัมือเรียผม
"เอ่อ รับ" นั่ับฮยอเาีว่า ไม่มียูอยุ่้วยไม่รุ้ะบ่นให้ใรฟั
"ฮยอไม่เยเห็นแบมแบมที่ร้านนี้เลยน่ะ มาบ่อยหรอ ูสนิทับเ้าอร้าน้วย" แ็สันฮยอใเย้นรับทีละำถาม็ไ้
"เอ่อผมมาทีนี้ั้แ่อนึ้นม.ปลายแล้วรับ มาทุวันเลยสนิทับุฮยอ แล้วแ็สันฮยอมาบ่อยหรอรับผม็ไม่เยเห็นฮยอเหมือนัน" ผมพูมาไปไหมรับ ือมันเป็นนิสัยอ่ะ ฮ่าาๆๆ
"ฮยอมาไม่บ่อยหรอ แ่็มาบ้าบารั้มาับเพื่อนฮยอน่ะ แล้ววันนี้มานเียวหรอเพื่อนไปไหนล่ะ" ผมอยาินไอิมแล้วแ็สันฮยอ ถามผมเยอะั
"เอ่อ มันไม่ว่ารับ แ็สันฮยอ ือผมอินไอิม่อนน่ะรับมันะละลายแล้ว" ผมพูออไปแ็สันฮยอ็หัวเราะให่เลย ฮยอเป้นอะไรหรือเปล่ารับเนี่ย
"ฮ่าๆๆ ามสบายฮยอไม่ถามอะไรแล้ว เออน้อแบมแบมเรียแทนัวเอับฮยอแบบทีุ่ยับเ้าอร้าน็ไ้น่ะ ฮยอว่ามันน่ารัี" เือบสำลัไอิม
"แบมน่ะหรอรับ" ือปิผมะใ้ไว้เรียับนที่อายุมาว่าที่สนิท พ่อแม่ลุป้านาอาฮยออะไรอย่านี้แ่ถ้าเป้นเพื่อนผมะไม่ใ้ว่าแบมแ่ะใ่ว่าเราแทนเหมือนทีุ่ยับยูผม็ะใ้แทนัวเอว่าเรา
"ใ่ แบมนั้นแหละ" ฮยอเาพูพร้อมยิ้มว้ามาให้
"็ไ้รับ แบมะไ้สนิทับฮยอมาึ้น้วย" ผมพูพร้อมยิ้มับไปให้ฮยอแ้สัน้วย
เห้นแ็สันฮยอหน้าแไม่สบายรึป่าวน่ะ
ระหว่าินไอิมแ็สันฮยอ็วนุยบ้า ผม้วนุยบ้า พอุยันไปนานๆ ผมรู้สึว่าแ็สันฮยอ็เป็นนวนๆพอสมวร นิสัยูล้ายฮยอวินีส์เลย รึว่าฮยอเาะเป้นฮยอวินีส์ แ่วามรุ้สึผมมัน็บอว่าไม่ใ้อยุ่ี
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียหัวเราะผมเอรับ แ็สันฮยอเาอบเล่าเรื่อลๆให้ฟันี้ผมหัวเราะนท้อะแ็ายแล้วน่ะ
"แ็สันฮยออ่า แบมหัวเราะนท้อะแ็ายแล้วน่ะรับ" พูพร้อมับเ็น้ำาไป้วย
"แบมแบมนี้น่ารัีน่ะรับ"
"แ็สันฮยอว่าไน่ะรับ เมื่อี้แบมไม่ทันฟั" มัวแ่ลั้นหัวเราะอยู่เลยไม่ไ้ยิน
"ป่าวไม่มีอะไรรับ"
หลัาวันนั้นผม็เอแ็สันฮยอเือบทุวันบาวันผม็มาับยุบ้าบาวันยู็ไม่ว่า
เราเอันเือบทุวันนอนนี้ใล้ะเปิเทอมแล้วรับ
ผมสอบิะสถาปัรับส่วนยูเรียนวิศวะรับ
แ่อนนี้ผมล้าบอไ้เลยว่ารุ้สึสนิทับแ็สันฮยอแล้ว ผมเป็นพวสนิทับน่ายนาแุ่ยับฮยอวินีส์ผ่านโพส์อิทยั สนิทไ้เลย
ิถึ
ฮยอเาัรับ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น