บุพเพพิศวาส

อรรถอยากจะบ้าตายไม่ให้ท่าหรือ นี่หญิงสาวไม่ได้ดูตัวเองเลยหรือไงก่อนออกจากบ้าน มาในชุดแบบนี้นะ อรรถยืนเท้าสะเอวเผชิญหน้ากับคนหัวดื้อ

“ไอ้ที่ใส่ออกมาจากบ้านเนียะ ใช้หัวคิดบ้างหรือเปล่า กางเกงมันแทบไม่ได้ปิดอะไรเลย แล้วยังจะเสื้อกล้ามนี่อีกนมมันหกที่ไหนบ้างก็ไม่รู้”

มารินทร์ยกมือปิดหน้าอกตัวเองหญิงสาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เมื่อเจอประโยคเจ็บๆ ของชายหนุ่มเข้า แต่ก็ยังทำปากเก่งใส่ชายหนุ่ม

“ทำไมจะไม่ใช้หัวคิด ใช้สิ... ถึงกล้าใส่มาแบบนี้”

“อ๋อ... นี่คิดจะใส่ยั่วผู้ชายทั้งเมืองเลยใช่ไหม... มีผัวคนเดียวไม่พอ อยากมีทั้งเมืองเลยใช่ไหม ได้... แต่ก่อนจะมีไอ้พวกหน้าจืดคนไหน เธอต้องเรียนวิชาให้เก่งเสียก่อนเขาจะได้ไม่ว่าได้ว่าสวยแต่รูป จูบไม่เป็นสับปะรด...”

มารินทร์ตกใจกับคำพูดและการกระทำเมื่อชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามากอดจูบอย่างหิวกระหาย เธอพยายามจะถอยหนี แต่ดูเหมือนร่างบางแถบกระดิกไม่ได้เลย เพราะพลังของคนตัวโตที่กอดรัดเธออยู่มารินทร์แทบจะสำลักรสจูบของชายหนุ่ม ยามเมื่อลิ้นร้อนกระหวัดไล่ลิ้นเล็กๆ ของเธอด้วยแล้ว ร่างบางอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่งนั้น 

อรรถจูบหญิงสาวอย่างบ้าคลั่งเขาคิดถึงมารินทร์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาพยายามจะหลบหน้าหญิงสาวเพียงเพราะมารินทร์เกลียดเขา เขาไม่อยากได้ยินคำว่าเกลียดจากปากหญิงสาวอีกแต่มารินทร์ก็คอยมาวุ่นวายกับเขาไม่เลิก
ถึงขนาดมาคอนโดเขา ซึ่งแต่ก่อนถ้าชายหนุ่มพามาทีไรหญิงสาวมักจะหาเรื่องหลบอยู่เรื่อย

“คิดถึงเป็นบ้า... ที่หลังอย่าแต่งตัวแบบนี้อีกนะพี่ไม่ชอบ”