ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แบล็ค แจ็ค

    ลำดับตอนที่ #8 : ครบองค์

    • อัปเดตล่าสุด 2 ต.ค. 49


    "จริงสิ"  กัปตันเรือเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

    "ข้าว่าเราหนีกันเถอะ  นั่นมิรเรอร์ตาเดียวนะ  มิรเรอร์มือสังหารร้อยศพ"  ไมเนอร์เริ่มลนลาน  แต่เพิ่งเผชิญหน้ากับนักฆ่าเลือดโหด  เป็นใครก็ต้องลนลานกันทั้งนั้น  ...หรือคุณไม่?

    "หนี?  ...ทำไม"

    "หูหนวกหรือแจ็ค...  นักฆ่าเลือดโหดอยู่ที่นี่นะ  แถมเจ้ายังเป็นเป้าหมายของมันอีก"  เจอร์ไนเตือน

    "แล้วมันสำคัญมั้ยล่ะ"

    เจอร์ไนเริ่มมีอารมณ์อยากจะกระทืบกัปตันโจรสลัดขึ้นมาตงิดๆ  "ถ้าเจ้าตาย  ก็จะไม่มีใครล่าเมอร์คิวรี่ให้เราสิ"

    "ไม่ใช่เรา...  แค่เจ้ากับทาร์คาร์รัส  ...ฉะนั้นข้าก็คือคนที่มีความสำคัญที่สุดสำหรับเจ้าในตอนนี้"

    "แปลว่าอะไร"  พ่อค้าหมูซึ่งบัดนี้เป็นโจรสลัดถาม

    "เจ้ากับทาร์คาร์รัสก็ต้องคุ้มกันข้ายังไงล่ะ"  แจ็คอธิบาย  ซึ่งนั่นทำให้ชายทั้งสองมองมายังเขา

    "พอเจ้าตาย  ข้าก็เป็นกัปตันแทนก็ได้"  ทาร์คาร์รัสคำราม

    "หึๆ  ลูกเรือที่ยอมเจ้ามีแต่ฮัคส์คนเดียว  ไมเนอร์ยอมมาด้วยเพราะแพ้พนัน  เกลกับมิลาจอยากท่องโลก  ซึ่งวาราร์ฮาน์นก็ติดกับแผ่นดินใหญ่  แล้วใครจะไปกับเจ้าล่ะ...  เผลอๆฮัคส์จะไม่ไปกับเจ้าด้วยซ้ำ"  แจ็คพล่าม

    "ทำไม"

    "ราอู  เดออองซาร์มัวร์"  คือคำตอบที่หลุดจากปากของสลัดร่างเตี้ย

    ----------

    แสงตะวันของวันใหม่สาดส่องต้องปลายเสากระโดงเรือ  ที่ปลายยอดนั้นมีชายตาเดียวยืนมองลงมายังดาดฟ้าเรือ

    เขาคือมิรเรอร์  นักฆ่าเลือดโหดหากเพียงสีหน้ากลับนิ่งสงบ

    ตึง

    ฮัคส์ปีนขึ้นเรือพร้อมกับพลองโลหะสีเงินยวงขนาดพอดีมือเขา  แต่ออกจะใหญ่ไปหน่อยสำหรับชาวบ้านชาวช่องเขา

    ที่ปีนตามมาสองคน  คนหนึ่งสูงพอๆกับแจ็ค  ใส่แว่นดำ  หนวดสีขาวเข้าที่ได้รูป  ผมสีดอกเลาโผล่ออกมาจากใต้หมวกเล็กน้อย  อายุไม่น่าต่ำกว่า 50 ปี

    อีกคนเป็นชายอ้วนหน่อยๆ  ทีเคราสีเทาขึ้นที่ข้างแก้มทั้งสองข้าง  ศีรษะโล้นตั้งแต่หน้าผากไปถึงกลางกระหม่อม  หรือจะเรียกว่าหน้าผากสูงก็ไม่ผิด  เขาสูงกว่าชายคนแรกราวๆหนึ่งคืบ  หน้าสีแดงอ่อนๆแสดงว่าเป็นพวกติดเหล้า

    "เดี๋ยวข้าไปปลุกกัปตันให้"  ฮัคส์กล่าวกับสหายทั้งสอง

    "ว่าแต่กัปตันเจ้าจะไล่ล่าราอู   เดออองซาร์มัวร์จริงๆเหรอ"  ชายร่างเตี้ยกว่าถาม

    "ข้าว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นนะ"

    "เอ๋..."  ชายคนที่สองร้องออกมา  "นี่แปลว่าเจ้าเองก็ยังไม่ชัวร์น่ะสิ"

    "แต่พอข้าพูดว่าราอู  เดออองซาร์มัวร์  กัปตันก็รับข้าเป็นลูกเรือเลยนะ"

    "เหรอ..."  ชายคนที่สองทำเสียงล้อเลียน  "แล้วกัปตันของเจ้าเป็นคนยังไงล่ะ"

    คราวนี้ชายร่างยักษ์หยุดคิด  "มันก็พูดยากนะ  ก็...  เป็นคนเฮฮาดี  แต่ชอบปล่อยมุขไม่ฮาพาเครียด  แล้วบางครั้งก็เมาเรือ"

    "เมาเรือ!!!"  สหายทั้งสองร้องขึ้นพร้อมกัน

    "อืม...  เมาเรือ"

    "โจรสลัดเมาเรือ...  โอ้ยเจริญ"  ชายคนที่สองถอดใจ

    "เจ้าคิดว่าคนแบบนั้นจะพบราอู  เดออองซาร์มัวร์จริงเหรอ"  ชายคนแรกถาม

    "ข้าเชื่ออย่างนั้น...  ข้าเชื่ออย่างนั้น"

    "กับมาแล้วเหรอฮัคส์"  ทาร์คาร์รัสที่เพิ่งปีนขึ้นจากตัวเรือถาม

    "ก็อย่างที่เห็น"

    "อ้าว...  แล้วสองคนนี้ใคร"  แจ็คที่ปีนตามมาถามบ้าง

    "คนนี้นอส"  ฮัคส์เอามือวางบนบ่าชายคนแรก  "ส่วนนี่รัส"  เขาวางมือบนบ่าชายคนที่สอง  "พอใช้ได้มั้ยครับ  กัปตัน"

    พรึบ

    เคร้ง

    พริบตาที่สิ้นคำว่ากัปตัน  มิรเรอร์ก็พุ่งตัวลงพร้อมชักดาบหมายผ่าตัว 'กัปตัน' ออกเป็นสองส่วน  โชคดีที่ทาร์คาร์รัสยกดาบกันได้ทัน

    "เจ้าคงเป็นมิรเรอร์"  คนที่เกือบตายถามนักฆ่าด้วยเสียงเรียบๆ

    "กล้ามากนะ"  มิรเรอร์ชมก่อนที่จะหวดดาบใส่แจ็คอีกครั้ง

    เคร้ง

    แต่ทาร์คาร์รัสก็ป้องกันได้อีก

    คราวนี้มิรเรอร์หันมามองทาร์คาร์รัสแทน  "ถ้ายังรักชีวิตอย่าสอด"

    "แหม...  น่าเสียดาย  งานของข้าคือคุ้มกันเจ้าบ้านี้พอดี  คงไม่เรียกว่าสอดหรอกนะ  ...เจ้านักฆ่า"  ทาร์คาร์รัสพูดด้วยเสียงกวนๆ  นอกจากประโยคสุดท้ายเท่านั้น  ที่เขาพูดด้วยเสียงที่น่าขนลุกขนพอง

    แต่นั่นไม่ใช่สำหรับมิรเรอร์นักฆ่าร้อยศพแน่

    "งั้นเจ้าก็ตายซะ"  มิรเรอร์ตวาด  แล้วพุ่งเข้าโจมตีทาร์คาร์รัสแทน

    "เจ้าเป็นหมอใช่มั้ยนอส"  แจ็คถามผู้มาใหม่  โดยไม่สนใจการต่อสู้อันดุเดือด  ระหว่างช่างตีเหล็กกับนักฆ่า

    "ใช่แล้ว...  ว่าแต่ท่านจะรับข้าเป็นลูกเรือมั้ย"

    "โจรสลัด...  ยังไงซะก็ยังเป็นคน  ข้ารับเจ้าไว้อยู่แล้ว"

    "ขอบคุณ  ว่าแต่ท่านจะล่าเมอร์คิวรี่ได้เหรอ"

    คราวนี้แจ็คไม่ตอบ  แต่เขาหันไปมองรัสแทน  "เจ้าว่าวันนี้เราจะเดินเรือไปทางใต้ไหวมั้ย"

    รัสเลิกคิ้วงงๆ  "นี่น่ะเหรอกัปตัน  'เดินเรือไปทางใต้ไหวมั้ย'  ท่านถามมาได้ยังไง"

    "ตกลงให้เป็นรองกัปตัน"

    "รองกัปตัน"  รัสสำลักเบาๆ

    "เจ้ารู้นี่ว่าวันนี้มีลมเหนือ"

    "แผนสูงดีนะกัปตัน"  รัสอมยิ้ม

    เคร้งๆๆๆ

    การต่อสู้ระหว่างช่างตีเหล็กกับนักฆ่า  ยังคงดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง  ทั้งสองฝ่ายดูท่าว่าจะไม่มีใครยอมใคร  ส่วนเรื่องฝีมือดูเหมือนว่าทาร์คาร์รัสจะเป็นฝ่ายไล่ต้อน

    "เจ้าว่าใครชนะเจอร์ไน"  แจ็คถาม  ผู้มาใหม่อีกคน

    "เจอร์ไน!?!?!?  ชื่อคุ้นๆแฮะ"  รัสอุทานแบบงงๆ

    "ข้าก็ว่าเจ้าหน้าคุ้นๆ  เคยเห็นที่ไหนนะ"  เจอร์ไนขมวดคิ้วแน่น

    บัดโธ่เว้ย  ทาร์คาร์รัสสบถในใจ  เขาไม่ได้สู้กับนักดาบที่เก่งขนาดนี้มานานแล้ว  หรือจริงๆก็คือ  ไม่เคยสู้กับนักดาบที่เก่งขนาดนี้มาก่อน

    มิรเรอร์ตวัดดาบขึ้นลงได้เร็วมาก  เร็วชนิดไม่น่าเชื่อ  เพลงดาบที่ใช้ก็เปลี่ยนไปตลอดไม่มีหลักแหล่ง  จนโจรสลัดแห่งเดลัส  ถูกคมดาบปาดไปหลายแผล  มิรเรอร์สลับจากมือซ้ายมาใช้มือขวา  จากมือขวามาใช้มือซ้าย  แถมการเคลื่อนไหวก็ไวขึ้นเรื่อยๆ

    ยิ่งสู้ทาร์คาร์รัสก็ยิ่งเหนื่อย  ความเร็วของเขาเริ่มตกลง  หัวใจเต้นเร็วขึ้น  ร่างกายเริ่มขาดออกซิเจน  สายตาเริ่มพร่า  จนเห็นนักฆ่าตรงหน้าเป็นสองคน  สามคน  สี่คน  และมากขึ้น  มากขึ้นเรื่อยๆ

    ต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว  ทาร์คาร์รัสนึกในใจ  แต่แผนการตอนนี้คงออกมาไม่ได้  เพราะสมาธิต้องจดจ่ออยู่ที่นักฆ่าตรงหน้า  ชนิดที่ว่าเผลอแม้แต่นิดเดียวชีวีจะดับสูญ

    ตรงข้ามกับมิรเรอร์ที่ยังคงสู้ต่อไป  โดยไม่มีอาการเหนื่อยล้าเลย  ถึงแม้ดาบที่พกมาอีกเล่มจะเกะกะไปหน่อย  แต่ก็คงทิ้งไปไม่ได้...

    ...ก็เขาถนัดดาบคู่นี่นา

    "เจ้าชื่ออะไร"  มิรเรอร์เอ่ยปาก  หลังจากคมดาบของเขาเฉือนเข้าไปที่กลางหลังของอีกฝ่าย

    "เจ้า...  จะรู้ไป...ทำไม"  ทาร์คาร์รัสเสียงเริ่มขาดหาย

    "มันเป็นธรรมเนียมของข้า...  ข้าต้องรู้ชื่อคนที่ข้าจะฆ่าก่อน"

    "ตามมารยาทแล้ว...  ก่อนจะถามชื่อคนอื่น  ต้องบอกชื่อของตัวเองก่อน"  คำพูดนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้  นอกจากคนที่ปากไม่มีหูรูดนาม  แบล็ค  แจ็ค

    มิรเรอร์ยิ้ม  มันเป็นรอยยิ้มที่แสดงว่ากำลังกลั้นหัวเราะ  "ข้าชื่อมิรเรอร์"

    "เจมซ์  ทาร์คาร์รัส"

    "ดี"  มิรเรอร์กล่าวเสียงเย็น  แล้วชักดาบอีกเล่มมาไว้ในมือ

    "มิรเรอร์"  เป้าหมายหลักของเจ้าของชื่อเรียก

    "อะไร?...  อ๋อ...  ไม่ต้องห่วง  ตอนจะฆ่าเจ้า  ข้าก็จะถามชื่อเจ้าเหมือนกัน  ตอนนี้ยังไม่ต้องบอกข้าก็ได้"

    "เปล่า  เรื่องนั้น...สำคัญด้วยเหรอ"

    "แล้วทำไม"

    "เจ้า...สนใจ...จะมา...ขึ้นเรือ...ของข้า...มั้ยล่ะ"

    ช็อก

    ช็อกกันทั้งลำเรือ

    คำพูดที่ไม่มีใครเคยจินตนาการ  ว่าจะออกมาจากปากของกัปตันมาดกวนนาม  แบล็ค  แจ็ค  ...ได้หลุดออกมาจากปากเขาแล้ว

    มิรเรอร์ถึงกับเอ๋อไปชั่วขณะ  ส่วนทาร์คาร์รัสแทบจะช็อกตามคาที่

    "แจ็ค...  ไม่เอา"  ทาร์คาร์รัสร้อง

    "สนใจมั้ย...มิรเรอร์"  กัปตันเรือไม่สนใจ  กระแสเสียงของเขาไม่ได้มีแววตระหนก  หรือตื่นกลัวเลย

    "หึๆ  ฮ่าๆๆๆๆๆ...  อะไรทำให้เจ้าคิดว่า  ข้าจะยอมอยู่ใต้อาณัติเจ้าล่ะ"

    "รู้จัก...ราอู...เดออองซาร์มัวร์...มั้ย"  แจ็คพูดที่ละประโยค

    มิรเรอร์มีอาการตะลึงเพียงพริบตาเดียว...

    ...แต่ก็มี

    "แล้วไง"

    แจ็คยิ้มกวนประสาทใส่  แต่ก็ไม่พูดอะไร

    "แล้วไง!!"  มิรเรอร์เริ่มอารมณ์ขุ่น

    "ข้ารู้ว่าจริงๆแล้วเจ้าไม่ใช่คนขี้โวยวาย"  กัปตันโจรสลัดยังคงกล่าวต่อด้วยสีหน้าร่าเริง

    "พูดจากวนประสาท"  มิรเรอร์คำรามในลำคอแล้วพุ่งเข้าใส่สลัดร่างเตี้ย

    "ข้าชื่อ  กัปตันแบล็ค  แจ็ค"  แจ็คแนะนำตัว  เมื่อเขาและนักฆ่าอยู่ห่างกันเพียงสามเมตร

    "ระยะดาบ"  มิรเรอร์กล่าว

    พัวะ

    ฉัวะ

    หมัดลุ่นๆของสลัดร่างเตี้ยปะทะกับปลายคางของนักฆ่าเต็มเหนี่ยว  แต่คมดาบของนักฆ่าก็เฉาะเข้าให้ที่หัวไหลซ้ายของสลัดร่างเตี้ยเหมือนกัน

    มิรเรอร์เซไปหลายก้าวที่เดียว  ส่วนแจ็ครีบเอามือกดปากแผลทันที

    "ว่าไง...  เจ้าสนใจมั้ย...  ตำแหน่งรองกับตัวอีกตำแหน่งน่ะ"  โจรสลัดยื่นข้อเสนอให้นักฆ่า

    "ราอู  เดออองซาร์มัวร์"

    แจ็คยิ้มนิดๆ  "ราอู  เดออองซาร์มัวร์"

    "งั้นตกลง"  มิรเรอร์รับคำ

    ซึ่งนั่นทำให้ลูกเรือที่เหลืออดที่จะลูบต้นคอของตนเองไม่ได้
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×