แบล็ค แจ็ค

ลำดับตอนที่ #4 : เมอร์คิวรี่

"อาร์เซียซ!!!  ท่าน...  ท่านเอาราซาเลสไป...  ไปทำอารายมา  รู้มั้ยมันต้องซ่อมกันเป็นปีๆเลยนะท่าน...  ท่าน...  บั๊ดโธ่เว้ย"  ชายคนหนึ่งหัวเสียอย่างรุนแรงหลังจากเห็นสภาพของราซาเลส  มันแทบจะจมน้ำอยู่แล้ว

"ข้าถามว่าเจ้าซ่อมได้มั้ย"  อาร์เซียซไม่ได้พูดด้วยเสียงแข็งเหมือนแต่ก่อน

"แกรนเบิร์ดอาจจะไหว  แต่ราซาเลส..."  เขาเอี้ยวตาไปมองราซาเลส  "...อย่างเร็วสุด..."  เขาครุ่นคิดอย่างหนัก  "...อีกสองปี"

"แล้วแกรนเบิร์ดล่ะ  อีกนานแค่ไหนถึงจะหายดี"  สล็อตถามหน้าหงอย

"ไม่เกินเดือนหน้า  ไม่สิ...  ไม่น่าจะเกินสองเดือนหน้า...  อ๊ะ...  อย่างเร็วอีกสามปี"

สล็อตเข้าใจได้ทันทีว่าต้องต่อคิวราซาเลส

"ผู้การครับ  คือ...  นักโทษหนีไปแล้วครับ"  ผู้หมวดพูดเสียงสั่น

"มันไม่มีอาวุธ  คงไม่มีปัญญาสู้เราหรอก  สั่งปิดทางเข้าออก  เดี๋ยวมันก็ต้องโผล่หัวออกมาเอง"  อาร์เซียซไม่มีท่าทีวิตก

"คือ...  มันขโมยอาวุธไปด้วยครับ"

"ทำตามที่ข้าสั่ง  ไปได้ละ"

----------

วันนี้ซาลาซาร์สวุ่นวายเป็นพิเศษ

ไหนจะเรื่องอาร์เซียซเลื่อนตำแหน่ง

ไหนจะเรื่องแกรนเบิร์ดถูกขโมย

ไหนจะเรื่องราซาเลสถูกถล่มด้วยคนเพียงคนเดียว

ไหนจะเรื่องนักโทษแหกคุกอีก (จริงๆแล้วยังไปไม่ถึงคุก)

ซาลาซาร์สวันนี้เลยเต็มไปด้วยทหารพร้อมอาวุธครบมือ

"ไปหาทางนั้น"  ทหารกลุ่มหนึ่งพูดขึ้นหน้าร้านขายหมูของกรีส  เจอร์ไน  โดยหารู้ไม่ว่าคนที่พวกเขาต้องการตัวหลบอยู่ในร้านนั้น

"จะไม่มีอะไรแกะไอ้นี่ได้เลยเหรอไงวะ"  แบล็คครวญคราง  หลังจากกระชากตรวนที่ล่ามข้อมืออยู่นาน  แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง

"ดาบงั้นเหรอ  ไม่สิมีดสั้น"  แบล็คพูดออกมา  บริเวณที่เขายืนอยู่เต็มไปด้วยมีดสั้นกระจายไปหมด

ครืด...

อยู่ดีๆประตูก็เปิดออก  ชายผิวเข้ม  นัยน์ตาและเส้นผมสีน้ำตาล  สูง 175 เซนติเมตร  นาม  กรีส  เจอร์ไน  ปรากฏกาย

แบล็ค  แจ็คอันตรธานหาตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

กรีสเริ่มลงมือเก็บมีดสั้นที่ทำตกไว้เกลื่อน  แต่อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีแท่งอะไรซักอย่างจ่ออยู่ที่ท้ายทอย  กรีสกำลังจะดันตัวขึ้นแต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก่อน

"อยู่นิ่งๆ  แล้วเจ้าจะไม่เป็นศพ"  แบล็ค  แจ็คกระซิบข้างหู

"เจ้าคงเป็นสลัดที่กำลังหนีการจับกุม"  กรีสตั้งคำถาม

"ทำไมเจ้าถึงคิดเช่นนั้นล่ะ"

"คงไม่มีคนดีๆที่ไหนเอาตรวนล่ามข้อมือตัวเองหรอก"

"เจ้ารู้ได้ไง"  แบล็คถามทึ่งๆ

"เสียงมันดังกรุ๊งกริ๊งอยู่ตลอดเวลา  หนวกหู  น่ารำคาญ"

"หูเจ้าดีมาก  ว่าแต่เสียงเจ้าคุ้นๆนะ  ข้าเคยปล้นเจ้ารึเปล่า"  แบล็คถามด้วยความแปลกใจ

"ข้าไม่เคยเจอโจรสลัดโง่อย่างเจ้า"  กรีสตอบเสียงนิ่ง

ตึ้งๆ

มีเสียงกระแทกประตู

"เปิดประตู"  ทหารตะโกน

"เงียบเอาไว้"  แบล็คสั่งแล้วหันไปมองที่ประตู

แต่พอหันกลับมาหัวของกรีสก็กระแทกเค้าเซไปหลายก้าว  พอตั้งตัวได้กำปั้นของกรีสก็กระแทกเข้าให้ที่ปลายคาง

แบล็ค  แจ็คเป็นอันสลบ  และถูกจับไปตามเคย

----------

กลางดึก...

คืนนี้ซาลาซาร์สเงียบมาก  เงียบเกินไป  เงียบจนหน้ากลัว

ณ ปากอ่าวอันเงียบสงบของซาลาซาร์สมีเรือใบดำลำหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างเงียบกริบไร้เสียงใดๆ  มันคือเรือลำเดียวกับที่อลิเซียเห็นเมื่อสิบปีก่อน  เรือแม่ปล่อยเรือบดออกมาสิบกว่าลำ  แต่ละลำมีลูกเรืออยู่เต็มลำ  คนพวกนั้นเดินเข้าไปในเมือง

ตูมๆๆๆ  ตูมๆๆๆๆ  ตูมๆๆๆๆๆ

เรือลำนั้นยิงปืนใหญ่จากสองกราบเรือปลิวไปทั่วซาลาซาร์ส

----------

"ข้าจำเสียงปืนได้"  แบล็คอุทาน

"โจรสลัดบุกเว้ยเพื่อน"  นักโทษในคุกนั้นเริ่มฮือฮากันลั่น

"อยากรู้จัง  เจ้าอาร์เซียซมันจะทำยังไง"  แบล็คพูดขึ้นลอยๆ

"เจ้าโง่  ก็ถล่มกลับไง"

"ถล่มกลับงั้นเหรอ  เจ้ารู้รึเปล่าว่านั้นเรืออะไร"  แบล็คถามเพื่อนนักโทษ

"โจรสลัดไง  ซาลาซาร์สโดนบุกตั้งหลายครั้ง  แต่...  ข้าไม่เห็นเคยมีใครบุกสำเร็จ  ไหนจะราซาเลส  ไหนจะแกรนเบิร์ด"

"หึๆ  หึๆ  ราซาเลสกับแกรนเบิร์ดพึ่งโดนถล่มมาหมาดๆ  ไม่มีปัญญาไปต่อกรกับใครหรอก  และต่อให้สมบูรณ์  ก็ทำอะไรเมอร์คิวรี่ไม่ได้หรอก"

"นั้นเมอร์คิวรี่งั้นเหรอ  ข้าเคยได้ยินว่า  เรือลำนั้นปล้นเรือ  ปล้นเกาะมาเยอะละ  แต่ไม่เคยมีใครรอดชีวิตเลย...  แม้แต่คนเดียว"

"ไม่เคยมีใครรอดชีวิต?  แล้วใครมันเล่าเรื่องนี่ให้เจ้าฟังล่ะ"  แบล็คถาม

----------

"ยิงโต้ตอบมัน"  อาร์เซียซตะโกนลั่น

พวกโจรสลัดเข้ามาเต็มเมืองแล้ว  พวกผู้หญิงเริ่มหายตัวไป  พวกผู้ชายเริ่มล้มตาย

ทาร์คาร์รัสติดอาวุธพร้อม  นั้นก็คือดาบเพียงเล่มเดียวที่เอวซ้าย  แล้วทาร์คาร์รัสก็ไปลุยกับพวกโจรสลัด

ทางด้านกรีสเองก็พกมีดติดตัวไปเป็นร้อยเล่ม  เพื่อไปลุยกับโจรสลัดเหมือนกัน

กองทัพโจรสลัดก็พันตูกับกองทัพซาลาซาร์สกับชาวบ้านใจสู้อีกสองคน  อยู่หลายชั่วโมง  เมอร์คิวรี่ก็สาดกระสุนแข่งกับป้อมของซาลาซาร์สอย่างไม่รู้จักหนวกหู

----------

"เจ้าว่าใครชนะ"  เหล่านักโทษถามแบล็ค

"เมอร์คิวรี่  ไม่เคยแพ้  และไม่มีวันแพ้"  แบล็คตอบ

บึ้มมมมมม

ลูกปืนนัดนึงปลิวมาโดนที่คุกนักโทษ

"โชคไม่เข้าข้างเจ้าเลยว่ะ"  นักโทษคนอื่นหนีออกจากรูที่ปืนใหญ่สร้างไว้  แต่โชคร้าย  แบล็คดันไปอยู่อีกห้อง

เวลาที่ผ่านไปสร้างความเซ็งอย่างสุดขั้วหัวใจให้กับแบล็คเป็นอย่างมาก  และแล้วเสียงปืนก็หยุดลง

คิ้วของแบล็คขมวดแบบที่ใครก็ดูออกว่า 'ไม่พอใจ'

"แอมมานูเอล  เจ้าทำอะไรน่ะ"  เสียงของโจรสลัดกิ๊กก๊อกอุทานออกมา  น้ำเสียงฟังดูเศร้าจากจิตใจส่วนลึกๆ

----------

วันรุ่งขึ้น...

"รายงานความเสียหายมา  ผู้หมวด"  อาร์เซียซกล่าวเซ็งๆ

"ท่าเรือถูกถ่มสามในสี่ส่วน  สูญเสียพลเรือน 127 คน  พลเมือง 214 คน  สูญหายอีก 101 คนครับ"

คิ้วของอาร์เซียซเลิกขึ้นแบบสงสัย  "สูญหาย?"  เขาทวนคำ

"เป็นผู้หญิงอายุ 15 - 50 ปีครับ"

"ผู้หญิง"  อาร์เซียซทวนคำอีกครั้ง

คราวนี้ผู้หมวดแห่งราชนาวีตอบบ่ได้

"แปลว่าเรากำลังเจอกับคนร้ายหื่นกาม  ผู้หมวด"  อาร์เซียซตอบแทน

คราวนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาเริ่มปาดเหงื่อ

"เป็นอะไรไปหมวด"  ผู้การเรืออาร์เซียซถาม

"คือ...  หนึ่งในนั้นคือคุณหนูอลิเซียครับ"

"แอมมานูเอล  เจ้าทำอะไรน่ะ"  เสียงของโจรสลัดกิ๊กก๊อกอุทานออกมา  น้ำเสียงฟังดูเศร้าจากจิตใจส่วนลึกๆ

----------

วันรุ่งขึ้น...

"รายงานความเสียหายมา  ผู้หมวด"  อาร์เซียซกล่าวเซ็งๆ

"ท่าเรือถูกถ่มสามในสี่ส่วน  สูญเสียพลเรือน 127 คน  พลเมือง 214 คน  สูญหายอีก 101 คนครับ"

คิ้วของอาร์เซียซเลิกขึ้นแบบสงสัย  "สูญหาย?"  เขาทวนคำ

"เป็นผู้หญิงอายุ 15 - 50 ปีครับ"

"ผู้หญิง"  อาร์เซียซทวนคำอีกครั้ง

คราวนี้ผู้หมวดแห่งราชนาวีตอบบ่ได้

"แปลว่าเรากำลังเจอกับคนร้ายหื่นกาม  ผู้หมวด"  อาร์เซียซตอบแทน

คราวนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาเริ่มปาดเหงื่อ

"เป็นอะไรไปหมวด"  ผู้การเรืออาร์เซียซถาม

"คือ...  หนึ่งในนั้นคือคุณหนูอลิเซียครับ"