แบล็ค แจ็ค

ลำดับตอนที่ #2 : แกรนเบิร์ด

10 ปีต่อมา...

ณ ชายทะเลอันเงียบสงบเรือที่หัวเรือมีรูปปั้นนก  นาม  แกรนเบิร์ดที่กำลังลอยลำกลับสู่ซาลาซาร์สเมื่อท่าของพวกเขา  ภายใต้การนำของกัปตันสล็อต  เวลาอันเงียบสงบที่ทำให้ทุกคนบนเรือสุดแสนจะเซ็งก็ถูกเขย่าขวัญขึ้น  เมื่อกัปตันของพวกเขานึกสนุกรับคนๆนึงขึ้นเรือ

30 นาทีก่อน...

"เซ็งโว้ยยยยยย  จะมีอะไรสนุกให้ทำบ้างไม่ได้เลยเหรอไงวะ"  สล็อตบ่นอย่างหัวเสีย

"กัปตันครับ  มีคนอยู่ในน้ำครับ  จะเอาไงดีครับ"  ลูกเรือคนหนึ่งตะโกน

สล็อตนิ่งอยู่ชั่วครู่  แล้วตะโกนตอบ  "ดึงมันขึ้นมา  จะได้มีอะไรเล่นหน่อย"

กัปตันสล็อตดูเหมือนชาวบ้านธรรมดาที่สุด  เขาดูเหมาะกับอาชีพทุกอาชีพนอกจากโจรสลัด  สล็อตมีตาซ้ายข้างเดียว  สูง 175 เซนติเมตร  หน้าตาออกไปทางกวนประสาทมากกว่าข่มประสาท

"ไหนขอดูหน้าหน่อยซิ"  สล็อตใช้เท้าเขี่ยชายจากกลางทะเลเพื่อให้เงยหน้า  แต่ชายคนนั้นกลับลุกพรวดขึ้นมาล็อกคอสลัดตาเดียว  แล้วเอาปืนจ่อที่ขมับของสล็อต

"ทุกคนอย่าตกใจ  จงลงไปที่เรือบดของพวกเจ้า  แล้วปล่อยเรือลำนี้ให้อยู่ใต้การควบคุมของข้า"  ชายผู้ถูกช่วยชีวิตพูด

เขาสูงแค่ 150 เซนติเมตร  ใส่เสื้อสีขาวแขนยาว  กางเกงสีน้ำตาลขายาว  ผมสีน้ำตาลรงรุงรัง  มีผ้าสีแดงแจ๊ดโพกหัว  เครายาวลงมาถึงคอหอยมัดเป็นเปียคู่  หนวดดูเป็นระเบียบ  นัยน์ตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยลูกไม้ตื้นๆ  ขอบตาล่างสีดำสนิทเหมือนคนที่ชีวิตนี้ไม่รู้จักคำว่าที่นอน  ผิวสีแทน  บุคลิกโดยรวมเหมือนคนบ้า  เขากำลังเขย่งอยู่

"หึๆ  หึๆ  ฮ่าๆ  ฮ่าๆ  เจ้านี่กิ๊กก๊อกจริงๆนะ"  สล็อตบอก

"พูดอย่างนี้คงอยากตายมากใช่มะ"

"เจ้าโง่  เราเพิ่งฉุดเจ้าขึ้นมาจากทะเล  ดินปืนมันไม่แห้งให้แกหรอก"  ลูกเรือของสล็อตบอก

ชายคนนั้นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง  แล้วยิ้ม  "เมื่อกี้เป็นแค่มุขตลก  คลายเครียดเล็กๆน้อยๆ  อย่าคิดอะไรเป็นจริงเป็นจังไปเลย  อ้า...  คิดซะว่าเป็นของขอบคุณที่พวกท่านทั้งหลายช่วยชีวิตข้าไว้ละกัน  เข้าใจ๊"  ไม่พูดเปล่า  เขายังเดินถอยออกมาพนมมือขอโทษสล็อต

กริ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ลูกเรือของสล็อตง้างไกปืนพร้อมกันแล้วเล็งมาที่หัวของผู้มาใหม่

"เจ้านี่ใจถึงมากจริงๆ  ที่บังอาจใช้สมองเม็ดถั่ว  คิดจะยึดเรือแกรนเบิร์ด"  สล็อตบอก  รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมดูตลก

ถั่วของแจ๊ค "โจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ต้องมีเมตตา"  ชายจากกลางทะเลทำมือประกอบ

"โจรสลัดบ้านแกสิมีเมตตา"  ลูกเรือพูดขึ้นเกือบพร้อมกัน  แล้วปล่อยก๊ากออกมา

ไม่มีศักดิ์ศรีของโจรเอาซะเลย "งั้นเอาใหม่  โจรสลัดที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกรไปทุกคาบสมุทรอย่างแกรนเบิร์ด  ไม่ฆ่าคนไม่มีทางสู้หรอก"  ชายจากกลางทะเลใส่อารมณ์กับท่าทางมาก

"แกมีปืนกับดาบพร้อม  ฆ่ามัน"  สล็อตสั่งลูกเรือ

ชายคนนั้นรีบกระโดดไปที่เชือกเส้นที่ใกล้ที่สุด  แล้วปีนขึ้นไป  ก่อนที่ปืนนับสิบกระบอกจะพ่นลูกปืนออกมา

"เอาดาบเสียบมัน  แล้วเอาไปทำลูกชิ้น"

ชิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทุกคนในเรือชักดาบออกจากฝักพร้อมกัน

"จะฆ่าข้าน่ะ  มันยังเร็วไปร้อยล้านปีไอ้น้องเอ๋ย"  ชายคนนั้นกระโดดลงน้ำ  แล้วหายไปจากสายตาลูกเรือทุกคน

เมื่อเดินทางมาถึงเมืองซาลาซาร์ส  ซึ่งในวันนั้นเป็นวันพิธีเลื่อนตำแหน่งผู้กองอาร์ซียซเป็นผู้การเรือ

"วันนี้ทำตัวดีๆนะพวกเรา"  สล็อตสั่งทุกคน  เขาถึงจะไม่ค่อยถูกกับอาร์เซียซ  แต่ก็ยังมีความเคารพ

พอสล็อตและลูกเรือเดินจากไป  ก็มีอะไรบางอย่างโผล่ขึ้นมาจากพื้นนำบริเวณท้ายเรือแกรนเบิร์ด

ชายคนนั้นนั่นเอง  เขาปีนขึ้นไปบนเรือแล้วหายตัวไป

----------

"อ้า"  อลิเซียร้องออกมาอย่างเกียจคร้าน  เธอพึ่งตื่นนอน

อลิเซีย  โจเน่  บัดนี้โตเป็นสาวสวยระดับนางงามยังอาย  เสน่ห์ในตัวเธอบางอย่างทำให้ผู้ชายทุกคนที่เดินผ่านเธอ  ต้องเอี้ยวตามามอง  ผมสีบลอนด์ทองยาวสยายถึงกลางหลัง  นัยน์ตาสีเขียวมรกตเป็นประกายน่ามอง  ผิวขาวเนียนกำลังดีไม่ขาวจนเกินไป  และไม่คล้ำจนเกินไป  เธอสูง 165 เซนติเมตร  รูปร่างอรชร  ชายโสดทุกคนในเมืองชื่นชอบเธอ  สล็อตกัปตันแกรนเบิร์ด  หรือกรีส  เจอร์ไนพ่อค้าเนื้อหมูก็ไม่ยกเว้น

"อลิเซียลูกตื่นรึยัง"  โจเน่ผู้พ่อถาม

"กำลังคะ"

"เร็วๆหน่อยนะลูก  วันนี้เป็นวันรับตำแหน่งของอาร์เซียซ  ลูกคงไม่อยากไปสาย"

ผิดถนัด

เมื่อมาถึงซาลาซาร์สไม่นาน  โจเน่ผู้พ่อก็ได้เป็นผู้ว่า  เขาออกกฎประหารชีวิตโจรสลัดทุกคนที่เหยียบเข้ามาในซาลาซาร์ส  (แน่นอนยกเว้นแกรนเบิร์ด)  แกรนเบิร์ดได้รับสิทธิ์พิเศษ  คือ

เมื่อมีสงครามต้องเข้าร่วมกับซาลาซาร์สโดยไม่มีเงื่อนไข

ถ้าถูกไล่ล่าห้ามหนีเขามาในเขตซาลาซาร์สไม่งั้นจะโดนเหมือนคนอื่น

แน่นอนว่าเพื่อความปลอดภัยของคนในเมือง  แกรนเบิร์ดห้ามปล้น  ข่มขู่  หรืออะไรก็ตามแต่  ที่เป็นการกระทบกระเทือนจิตใจและทรัพย์สินของประชาชนชาวซาลาซาร์ส

สล็อตตกลง  จึงทำให้ประชาชนชาวซาลาซาร์สกับแกรนเบิร์ดเป็นพันธมิตรกันไปโดยปริยาย

"ผู้ว่าโจเน่ครับ  มีคนมาหาครับ"  เสียงพ่อบ้านดังขึ้น

"พอจะรู้มั้ยว่าเป็นใคร"

"เค้าบอกว่าชื่อทาร์คาร์รัสครับ

"งั้นเราไปหาเค้ากัน"  ผู้ว่าโจเน่พูดจบ  ก็เดินโอบไหล่พ่อบ้านไปอย่างรักใคร่

----------

ทาร์คาร์รัส  เป็นชายหนุ่ม สูง 170 เซนติเมตร  เส้นผมสีน้ำตาลถูกรวบอยู่ในทรงหางม้า  นัยน์ตาสีน้ำตาลส่ายไปมาอยู่ตลอดเวลา  ในมือของเขาถือกล่องสีฟ้ายาว 1 เมตร

"เอาของมารึเปล่า  ทาร์คาร์รัส"  ผู้ว่าโจเน่ถาม

ทาร์คาร์รัสพยักหน้าหงึก  แล้วเปิดกล่อง  มันเป็นดาบยาวกำลังหลับใหลอยู่ในฝัก

ผู้ว่าโจเน่ชักออกมา  คมดาบเป็นสีเงินยวงสวยงามอย่างน่าประหลาด

"ฝีมือหาตัวจับยากนะ  มัน...  มันสวยจริงๆ"  ผู้ว่าโจเน่ชม

"คมดาบน้ำหนักเท่าดาบพอดี  ขนาดพอดีมือ  น้ำหนักดีที่สุด  ไม่หนักไป  ไม่เบาไป  คมดาบตัดเหล็ก  ข้าคิดว่ามันเป็นดาบที่ดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยตีมา  ดีที่สุดในซาลาซาร์ส  และดีที่สุดในโลก"  ทาร์คาร์รัสพูดอย่างภูมิใจ

"ถ้ามันเป็นอย่างที่เจ้าว่าจริง  ข้าคงต้องขอไว้ซักเล่ม  เจ้าจะเจียดเวลาให้ข้าได้มั้ย"

"เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ...  อ๊ะ! นั้นคุณหนูโจเน่รึเปล่าครับ"  ทาร์คาร์รัสมองอลิเซียอย่างมีเลศนัย

"ใช่  อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะทาร์คาร์รัส  ข้าไม่อยากแขวนคอเจ้าก่อนเจ้าตีดาบให้ข้าเสร็จ"  ผู้ว่าโจเน่หยอก  แต่ทาร์คาร์รัสรู้ว่า  ชายคนนี้พูดจริง

ผู้ว่าโจเน่นำดาบใส่กล่อง  แล้วเดินออกไปพร้อมๆกับลูกสาวแสนสวย  แล้วพ่อลูกโจเน่ก็หายไปกับรถม้า  ปล่อยทาร์คาร์รัสไว้เพียงลำพัง

----------

ลูกเรือแกรนเบิร์ดได้เข้าร่วมในพิธี  ทุกคนจึงเดินเข้ามายังลานพิธี

"ข้าลืมเอาดาบมาว่ะ"  สล็อตร้องขึ้น

ลูกเรือทั้งหมดจึงพลอยรับเคราะห์ต้องเดินกลับมาที่เรือ  แต่...

"เรืออออออ"  สล็อตตะโกนลั่น

แกรนเบิร์ดหายไปแล้ว

เรือโจรสลัดลำใหญ่ยักษ์อย่างแกรนเบิร์ด

เรือโจรสลัดที่คนเพียงคนเดียวไม่อาจควบคุมได้

เรือโจรสลัดที่ทอดสมออยู่กลางทะเล

เรือโจรสลัดที่ไม่ได้กางใบเรือ

ถูกขโมยไปภายในเวลาแค่ 10 นาที