NEW LIFE ไขเงื่อนงำ ความทรงจำซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #1 : In spec :: Prologue

Prologue

 

                ภายในร้านนมปั่นที่เงียบสงบ ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กๆในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์แบบสบายๆและกำลังนั่งวาดรูปเล่นเพลินๆอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน ฉันมองรูปวาดที่พึ่งเสร็จพร้อมกับกระตุกยิ้มบางๆอย่างพอใจ ลักยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นที่ใต้ตาของฉัน >_<

 

                ที่นี่เป็นร้านประจำของฉันเอง ฉันมักจะมาที่นี่ทุกวันเสาร์-อาทิตย์เพราะฉันเบื่อขี้หน้ายัยน้องสาวต่างสายเลือดที่บ้านที่ชอบหาเรื่องฉันไม่เลิกลา ฉันพึ่งกลับจากอเมริกาเพื่อมาเรียนต่อที่เมืองไทย ฉันชอบร้านนี้ที่สุดเพราะเจ้าของร้านไม่เคยว่าอะไรเลยเมื่อฉันมานั่งอยู่นานๆทั้งวัน แถมยังมีทีวีดูอีกด้วย

 

                “อ๊ายย ~!! ดูอะไรนี่ รู้มั้ย ฉันซื้ออะไรมา”

 

                ผู้หญิงโต๊ะข้างๆส่งเสียงดังพร้อมกับชูนิตยสารเล่มหนาให้เพื่อนที่นั่งอยู่ในโต๊ะของเธอดู เสียงวี๊ดว๊ายของเธอทำลายประสาทของฉัน

 

                “กรี๊ดดด ~!! นิตยสารเล่มนี้ !!!! วงซิงโครไนซ์ของฉันลงปกนี่นา เขาให้สัมภาษณ์เรื่องความรักด้วยล่ะ >_<”

 

                “ฉันล่ะกรี๊ดพวกเขามากๆ ยังเป็นนักเรียนไฮสคูลแต่ดังเปรี้ยงปร้าง ความสามารถล้นเหลือจริงๆ ”

 

                “ฉันขออ่านด้วยนะ กรี๊ดๆๆ”

 

                ผู้หญิงโต๊ะข้างๆแทบจะมุดหัวลงไปในนิตยสาร ฉันหันไปมองพวกเธอเล็กน้อยอย่างรำคาญ จะชื่นชอบใครฉันไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะแต่ช่วยสงบปากและเลิกใช้เสียงความถี่สูงๆแบบนั้นด้วยเถอะ ขอร้อง -_-

 

                “เธออ่านถึงนี่หรือยัง !!!! นี่ๆ อันนี้เด็ดที่สุดเสปคคีบัสน่ะ”

 

                “ไหนๆ อ๊ายยย ~ ตายแล้ว !! “

 

                “เขาบอกว่าผู้หญิงที่ผมจะแต่งงานด้วยนั้น ต้องเป็นคนที่ตรงเสปคผมร้อยเปอร์เซ็นเท่านั้นครับ อ๊ายยย ~ ใครกันจะได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น”

 

                “เธอต้องทั้งสวย เก่ง ฉลาด แสนดี หรือว่าเธอมาจากดวงดาวอันโดรเมด้า”

 

                ประโยคที่ว่าด้วยเรื่องดวงดาวของสองสาวทำให้ฉันต้องหันกลับไปพิจารณาใบหน้าของพวกเธออีกครั้งว่ามันมีความผิดปกติแฝงอยู่บ้างหรือเปล่า เธอสองคนนี้ท่าจะบ้า ฉันหันหน้ากลับมาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอทีวีซึ่งหนังซิทคอมที่ฉันดูอยู่เมื่อกี้กำลังมีเพลงตอนจบของรายการขึ้น

 

                ตึด ดึด ดึ๊ด รายการนี้เหมาะสำหรับผู้ชมทุกวัย’

 

                เสียงต่อมาดังมาจากจอทีวีและขึ้นรูปสัญลักษณ์ตัว ท ทหาร กับหน้ายิ้มๆนั่น

 

                หลังจากนั้น ภาพก็ตัดเข้าเพลงรายการใหม่ เป็นรายการวัยรุ่นประหลาดๆ เนื้อร้องของเพลงนั้นเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด หลังจากการไปเรียนอเมริกามาสามปีทำให้ฉันฟังรู้เรื่องทันทีว่าเนื้อเพลงร้องว่ายังไง

 

                ‘I am me and you are you as you can see Yeah~!!’

 

                ท่อนแร๊พแปลกๆนั่นดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับที่ผู้ชายสามคนโผล่มาจากไหนไม่รู้ ฉันนั่งมองอย่างแปลกใจ หรือว่านี่จะเป็นวงบอยแบรนด์ที่เกิดขึ้นใหม่ระหว่างที่ฉันไปเรียนต่างประเทศ -..-

 

                ผู้ชายคนแรกที่เดินเข้ามาในจอ เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักในชุดสีชมพู เขาหน้าอ่อนมากๆเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด ดวงตากลมโตใสๆนั่นยิ่งทำให้เขาดูเด็กขึ้นไปอีกสิบปี เขายิ้มกว้างๆหนึ่งทีก่อนจะเดินกลับเข้าไป

 

                คนต่อมาเป็นผู้ชายหน้าตาเจ้าเล่ห์หน่อยๆแต่หน้าใสมากๆ เขาติดต่างหูที่หูซ้ายข้างเดียว ภาพแพนเข้าไปที่หน้าเขาก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มบางๆ ลักยิ้มที่ข้างแก้มทั้งสองข้างปรากฏขึ้น รอยยิ้มพวกนี้ฆ่าคนมองได้จริงๆไม่เชื่อลองหันไปมองผู้หญิงโต๊ะข้างๆฉันสิ -O-

 

                “กรี๊ดดด ~!!! ฉันไม่ไหวแล้วนะ คีนินก็น่ารักในชุดสีชมพู นี่ก็คีบัสอีก รอยยิ้มเขากำลังทำให้ฉันใจละลาย !!!”

 

                คำพูดของเธอสองคนทำให้ฉันรู้ว่าผู้ชายหน้าอ่อนคนแรกชื่อคีนินและคนที่มีลักยิ้มคนที่สองชื่อคีบัส…

 

                คนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในจอคือผู้ชายหน้าตาคมเข้มที่ดูคุ้นเสียเหลือเกิน ทันทีที่ฉันเห็นหน้าเขาฉันถึงกับเดินไปเกาะจอโทรทัศน์และมองมันตาค้าง….

 

                “เธอน่ะ อย่าบังสิ”

 

                ผู้หญิงกลุ่มนั้นโวยวายใส่ฉัน

 

                “พวกเธอน่ะ เงียบไปเลย ~!!!”

 

                ฉันหันไปจ้องพวกเธอตาขวาง สงสัยหน้าฉันจะน่ากลัว ยัยพวกนั้นเลยเงียบไป

 

                “พวกเธอบอกฉันทีสิว่าคนคนนี้ชื่อวินเทอร์หรือเปล่า”

 

                ฉันละสายตาจากผู้ชายคมเข้มที่กำลังแดนซ์อยู่ในจอโทรทัศน์ ผู้หญิงพวกนั้นมองหน้าฉันอย่างมึนงง ก่อนจะพยักหน้าพร้อมๆกัน

 

                อ่า…เป็นหมอนั่นจริงๆด้วย…ทำไมถึงได้โซฮอตขนาดนี้กันนะ -..-


------------------

เม้นนิดนึงเน้อ...^^

จิ้มนี่ Voiz ก็ได้...แต่มันจิ้มตรงไหนอ่ะ - -'' 

หาไม่เจอแฮะ !