คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
บทนำ
กรุ๊ง กริ๊ง
เสียงโมบายที่สลักด้วยตัวอักษรภาษาญี่ปุ่นขยับชนกันดังขึ้นที่ขอบหน้าต่างเหมือนเป็นสัญญาณที่บอกว่าฤดูหนาวได้ผ่านไปแล้ว และกำลังจะถูกทดแทนด้วยฤดูใบไม้ผลิ...
ฉันได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง หวนคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาและผ่านไปแล้ว
บางทีวันเวลาก็ผ่านไปเร็วเหลือเกิน
ผ่านมาสามปีแล้วสินะ...
แต่ฉันก็ยังคงจดจำทุกอย่างได้แม่นยำไม่เคยลืม ฤดูใบไม้ผลิสามปีที่แล้วกับอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น...ที่นั่น...ที่ประเทศอังกฤษ ที่กรุงลอนดอน สถานที่ที่มีคนหลากหลายสัญชาติไปรวมตัวกันมากที่สุดในโลก และฉันก็ได้เจอเขา
“ฟา...”
“...”
“ไอ้ฟา!!”
“หะ...หา?” ฉันสะดุ้งเมื่อถูกมิ้นเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งแทะขนมปังอย่างเอร็ดอร่อยเรียก จะว่าไปมิ้นก็เป็นคนหนึ่งที่รู้เรื่องทุกอย่างจากการบอกเล่าของฉันที่พล่ามให้ฟังเป็นฉากๆ ราวกับเธอได้เกาะหางเครื่องบินไปอังกฤษกับฉันด้วย
“เหม่ออะไรของแกวะ -*-“
“แค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ”
“คิดถึงใครอยู่หรือเปล่า อิอิ...”
“จะให้คิดถึงใครกันล่ะ”
“ก็เปล่า...เห็นตั้งแต่กลับมาจากอังกฤษก็ไม่เห็นแกจะมองใครอีกเลย”
“ก็ดูรอบตัวฉันสิ...มีใครน่ามองบ้างล่ะ -*-“
“อย่ามากลบเกลื่อน มีเรื่องอะไรด้วยเหรอที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับแก...มันไม่ใช่เพราะคนรอบตัวไม่ดี แต่แกไม่มีใจไว้เพื่อมองใครอีกแล้วต่างหาก...” มิ้นพูดพร้อมกับจ้องฉันเขม็งจนฉันต้องหลบตา เพราะกับยัยเพื่อนคนนี้แค่มองตากัน เราก็รู้ไปถึงจิตใจของอีกฝ่ายแล้วว่าคิดอะไรอยู่ ฉันเคยคิดว่ามันดีที่มีคนเข้าใจโดยไม่ต้องพูด...
แต่ตอนนี้ช่วยหยุดอ่านใจฉันสักทีได้มั้ย!!! ยัยเพื่อนบ้า !!T^T
“ว่าไง...”
“ก็...ฉันแค่คิดว่าถ้าตอนนี้คือวันนี้เมื่อสามปีที่แล้ว ฉันคงอยู่ที่อังกฤษก็เท่านั้น...”
“ถ้าคิดถึงก็กลับไปอีกสิ...”
มิ้นพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ฉันเบาๆ แล้วก็แทะขนมปังต่อ
“แกก็พูดง่าย...”
“ก็ไม่เห็นจะต้องทำอะไรให้มันยากนี่”
“-_-“
“คิดถึงก็กลับไป...แต่ถ้าคิดว่าลืมได้จริงๆ ก็หลอกตัวเองต่อไป...ก็แค่นั้น”
เอาเป็นว่าฉันเถียงไม่ออกเพราะมิ้นพูดแทงใจดำฉันเต็มๆ...
ฉันได้แต่คิดว่าถ้าฉันกลับไปที่นั่นในตอนนี้อีกครั้ง ทุกอย่างจะยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่านะ ถ้าฉันกลับไปที่นั่นอีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไปจะถูกเติมเต็มหรือเปล่า
และฉันก็รู้คำตอบดี...
ในสถานที่แห่งเดิมที่คุ้นตา ทุกๆ อย่างยังคงเหมือนเดิม แต่มันมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปแล้ว... เพื่อน...คนที่ครั้งหนึ่งเราเคยพบเจอ แค่คิดก็น่าใจหายว่าเราอาจจะไม่ได้เจอเขาอีกต่อไปแล้ว ที่แห่งนั้นไม่มีคนคนนั้นอยู่อีกต่อไปแล้ว..
เอาบทนำมาหย่อนไว้ให้อ่านชิมลางกันก่อนเนอะ....
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใสๆแบ๊วๆที่สุดแล้วตั้งแต่เคยแต่งมา
แรงบันดาลใจหลักมาจากตอนไปอยู่ที่ลอนดอนจริงๆ
และเรื่องนี้ตีพิมพ์กับแจ่มใสและจะวางแผนในเดือนมกราคมนะคะ
ฝากติดตามด้วยย....>____<
ความคิดเห็น