คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่27(เอ็ม)100%
เอ็ม
อะไรวะเนี่ยทำไมเรื่องมันวุ่นวายมากขึ้นนี่ครับ ถ้ายอดรวมตอนนี้ก็มีผมมีเมียสุดที่รักมีไอ้น้ำพุมีไอ้พีทและก็..คนที่ผมไม่อยากเอ่ยถึง...คิว
ผมน่ะเล่าแนการให้ไอ้พีทฟังหมดแล้วล่ะว่าให้มันน่ะไปกันไอ้คิวแทนมันน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอกแต่ที่เหลือก็น้ำพุผมนี่เครียดเลยครับ
“ไอ้ไอ...กูซื้อเลย์กับทวิสโกของโปรดมึงมาด้วย”
“ไหนๆคิวขอกินมั่ง” เริ่มเหล่ตามอง -_-)+++ “นี่ไงๆกูรู้ว่ามึงชอบ กูก็เลยซื้อมาให้” เริ่มส่งสายตาอมาหิต+++(-_-
“โว้ว! เลย์กับทวิสโก ของโปรดกูเหมือนกันนะแบ่งกูมั่ง” เสียงไอ้พีทครับโผล่มาจากข้างหลังของไอ้สองคนนั่น ผมนั่งกับไอไอ้คิวัดมาอีกเบาะส่วนไอ้พีท เบาะสุดท้าย
“ไปซื้อเอง” ไอ้คิวพูดครับ ผมพยายามส่งสายตาไปหาไอ้พีทว่ามึงทำดีแล้ว
“เอ่อ...ไม่เป็นไรงั้นกูไม่กินก็ได้ตอนนี้กูหิวน้ำน่ะ” หิวน้ำงั้นหรอ ผมรีบหาน้ำมาให้ นี่ไงอยู่ข้างๆผมเลย
พรึ่บ!
ผมส่งไปให้ไอ้ไอ แต่ดัน...ทุกคนก็ส่งมาให้(รวมถึงน้าพุมันหันหลังมาน่ะ) จนตอนนี้ทำให้ไอ้ไอเหงื่อแทบตกเพราะไม่รู้ว่าจะเลือกของใคร
“ไอ...” ผมพยายามเรียกมันเพราะอยากให้มันเลือกของผม
“ไอ...” อีกเสียงก็ตามมาซึ่งเป็นของไอ้คิว
“ไอ...” ไอ้น้ำพุอีก อ๊ากกก คู่แข่งผมมันเยอะเกินไป แต่ผมว่าไอ้ไอต้องเลือกของผมแน่ หึๆ เตรียมตัวไว้เหอะพวกมึงทั้งหลาย
ผมพยายามส่งออร่าที่ออกมาบอกว่าไอต้องเลือกของกูอยู่แล้ว ไอ้ไอหันมามองหน้าผม เสร็จแล้วก็ไอ้คิวตามด้วยไอ้น้ำพุ
“งั้นกูเลือกของ...”
---------------------ต่อ------------------
เอ็ม
“งั้นกูเลือกของ...”
ของกูดิวะ-_-;
“งั้นของคิวก็ได้” ผมชำเลือหางตาไปมองไอ้ไอ ว่าทำไมไม่เลือกของผม เออ!ใช่ผมมันไม่สำคัญไง
ปัง!
ผมปาขวดน้ำลงพื้นไปอย่างแรง ทำให้คนั้งรถหันมามองผม ไม่เว้นแม้แต่ไอ้คิสที่ทำหน้าตาเยาะเย้ยผม!
“เอ็มเป็นไร”
“สนใจกูด้วยหรอ!”
“มึงเป็นอะไรอีกวะ” ผมรีบลุกจากที่นั่งมันแล้วเดินไปนั่งข้างไอ้พีทแทน ซึ่งตอนนี้มันก็ดูเหมือน...หลับไปแล้ว นี่มันหลับไปได้ไงเนี่ย ผมไปนั่งตรงข้างมัน เห็นหัวมันโคลงเคลงโดนกระจกรถแล้วน่าสงสาร ผมเลยเอาหัวมันมาพิงไหล่ผม เฮ้อ...ผมก็พามันมาลำบากเองนี่ ผมหันไปมองที่เบาะไอ้ไอ ก็เห็นว่าไอ้ไอมองผมอยู่แล้ว แต่มันไม่ได้มองธรรมดา ผมเห็นในสายตาคู่นั้นของมัน มันมีอะไรแฝงอยู่ด้วย
“คิวกูนั่งด้วยนะ”
“อื้ม...มาดิ” ไอ้คิวเว้นที่ไว้ข้างๆแล้วให้ไอ้ไอไปนั่งด้วย
ทำอย่างงี้หมยความว่าไงวะ! ผมไม่ได้อยากทะเลาะกับมันเลย
I TalK
ตอนนี้พวกผมถงที่หมายกันแล้วครับนั่นก็คือทะเล แต่ผมเห็นไอ้เอ็มมันไม่คุยกับผมเลย แล้วตอนอยู่บนรถมันก็ยัง... ผมขอไม่พูดนะทุกคนคงรู้ มันคงถึงเวลาจบของเราจริงๆใช่ไหม เอ็มบอกว่าเราจะไปเที่ยวเนื่องจากเราพึ่งเป็นแฟนกันหรือนานแล้ว แล้วมันก็สัญญาว่าจะมีแค่เราสองคน แต่มันกลับพาพีทมาด้วย พูดตรงๆเลยก็ได้ว่าผมตงิดใจมาก ผมก็เลยพาไอ้คิวมาด้วยให้เป็มที่ปรึกษา แต่...ตอนอย฿บนรถมันก็ชัดเจนแล้วนี่
“ไอหิวมั้ย พี่ทำกับข้าวมาให้ด้วย”
“ไม่เป็นไรครับพี่น้ำพุ”
“กินหน่อยนะ พี่เป็นห่วงดูไอทำหน้าสิไม่แฮปปี้หรอ เดี๋ยวเราก็จะไปที่พักแล้วนะ”
ใช่ที่ผมคาดเอาไว้คือผมได้นอนห้องเดียวกับไอ้เอ็ม ส่วนพี่น้ำพุก็นอนกับไอ้คิวละก็พีทด้วยสิ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่แล้วล่ะ เอาล่ะผมว่าเราต้องคุยเรื่องนี้ให้รู้เรื่องกับไอ้เอ็ม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมก็จะพยายามยอมับความจริง
“เดี๋ยวมานะครับพี่น้ำพุ เดี๋ยวพี่น้ำพุกับไอ้คิวึ้นไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปหาไอ้คิวกับพีทหน่อย”
“อะ..อื้ม”
ผมเดินไปหาไอ้เอ็มกับพีทที่กำลังยืนคุยกันอยู่ตรงต้นไม้ นี่ต้องแอบมาคุยกันเลยหรอ ไม่เคยนึกถึงใจผมเลยใช่ไหม
“เอ็ม”
ผมเดินเข้าไปกระชากที่แขนมัน แล้วนั่นมันก็ทำให้บทสนทนาของพีทกับไอ้เอ็มก็หยุด
“กูมีเรื่องจะคุยด้วย...สองต่อสอง” คำข้างหลังผมพยายามจะเน้นให้พีทฟังอยากให้พวกมันรู้ว่าอย่างน้อยผมก็เป็นเมียมัน
พีทเดินออกไปแล้วทีนี้ก็เหลือแค่เรา
“มีอะไร...”ขนาดคำพูดก็ยังห้วน
“กูมีเรื่องจะพูดด้วย ทำไมมึงไม่คุยกับกูเลย มึงเป็นอะไรหรอเอ็ม หรือมันถึงเวลาแล้วที่เรา...ที่เราต้องจบกัน”
“...”
“มึงต้องการให้เป็นแบบนี้ใช่ไหม”
“....” มันไม่พูดได้แต่มองผมเงียบๆ
ผมพยายามรวบรวมความกล้วเพื่อจะพูดคำๆนั้นออกไป
“เอ็ม เราเลิกกันเหอะ” ผมมองนิ่งๆ ทำให้น้ำจากตานั้นหยดลงมา มันก็ยังคงเงียบไม่พูดอะไร
“ไอ...กูต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายถามมึงเป็นอะไร อยู่ดีก็มาบอกเลิกกู”
“กูขอถาม ฮึก...แค่คำเดียว...ฮึก มึงรักกูไหม” ผมเงียบพยายามจะฟังที่มันพูด
“รัก...รักสิ ถ้ากูไม่รักมึงแล้วจะไปรักใคร”
“ทำไม...มึงพูดให้มันเหมือนที่มึงเคยพูดกับกูหน่อย ตอนนี้ทำไมหน้าตาและคำพูดมึงมันเย็นชามากมึงรู้ไหม”
ไอ้เอ็มเงียบพอซักพัก มันก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ โอ๊ยขำว่ะ เคๆกูไม่แกล้งแล้ว” ผมซัดมันไปเต็มแรงเกิดเลยด้วยซ้ำ
“มึงแกล้งกู...”
“กูขอโทษ แต่กูอยากเห็นมึงหึงกูบ้างหนิ แต่ไม่ห่วงนะ...” ไอ้เอ็มเอาหน้าเข้ามากระซิบใกล้หูผม “เดี๋ยวกูจะทำให้มึงหายโกรธในคืนนี้แน่”
“-////- ไอ้เอ็มบ้า แกล้งกู ไม่รักมึงแล่ว!”
ไอ้บ้าเอ็ม ไอ้...อ๊ากกก นี่ผมหึงมันหรอเนี่ย
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ คือเรารีบแต่ง เมื่อกี้แม่เข้ามาเห็นน่ะ(แม่ไม่ให้เราแต่งนิยายน่ะU_U) เราเลยต้องแอบแต่งเอา ถ้ารู้ทีนี่เราโดนว่าแน่ๆ แต่นี่มันก็คือความฝันของเราน่ะ เราเลยต้องฝาฝืนนิดหน่อย ถ้าแม่จับได้เมื่อไหร่ก็...นั่นแหละโดนสั่งห้ามไม่ให้จับโนตบุคแน่ๆ
ปล.ขออนุญาตที่บ่นนะ ไม่รู้ว่าจะไประบายที่ไหนให้ใครฟัง มันอึดอัดน่ะ
ปล.2 รักรีดเดอร์นะ
ความคิดเห็น