คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่14(หมอก)
หมอก
“พี่สายฟ้า....รักหมอกมั้ย”
ผมพยายามที่จะถามพี่สายฟ้าหลายรอบแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือความเงียบ ทำไมไม่ตอบล่ะ ทุกอย่างที่เมื่อคืนทำไปพี่สายไม่เคยรักหมอกเลยหรอไม่ได้คิดอะไรเลยหรอ
“หมอก...ไปเหอะ”
“พี่สายฟ้าก็เป็นแบบนี้แหละ! ทำอะไรเคยคิดถึงใจหมอกบ้างไหม อะไรๆก็ไม่พูด หมอกเป็นเมียพี่นะ!”
เพี๊ยะ!
“พี่สายฟ้า...”
“พี่ขอโทษ...”
ผมรีบวิ่งออกไปโดยไม่ลืมคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำออกไปด้วย
พี่สายฟ้า...ตบหน้าผม...ผมทำอะไรผิด
“ฮึก...ฮึก”
“หมอก...รอพี่ก่อน”
ผมรีบวิ่งหนีพี่สายฟ้า แล้วก็โชคดีด้วยที่ผมเห็นรถแทกซี่พอดี
ผมรีบโบกรถแล้วขึ้นไปข้างใน
“หมอก”
ปัง!ปัง!
พี่สายฟ้าเคาะกระจกรถแทกซี่ใหญ่
“ไปเลยครับพี่ ไปไหนก็ได้”
รถแท็กซี่เคลื่อนตัวออกไปอย่างไว ตอนนี้ผมไม่เห็นพี่สายฟ้าวิ่งตามรถแล้ว
“ฮึก..ฮือ...”
ผมปล่อยโฮออกมาเต็มที่โดยที่ไม่อายคนขับเลย
----------------ต่อค่ะ-------------
“ไอ้หนุ่มตื่น.”
หืม...ใครเรียกผมน่ะ แจบๆ หืม...ผมลืมตาขึ้นมามาปรากฏว่าอยู่บนรถแท็กซี่เอ...เฮ้ยจริงดิ ผมหนพี่สายฟ้ามี่หว่าแล้วว่าแต่ผมหลับตอนไหนเนี่ย
“ครับลุง”
“จะให้ไปส่งที่ไหนก็ไม่ยอมบอก ส่งแค่นี้แหละเอาตังค์มา”
เห...ผมก็ลืมเลยตายล่ะไม่ได้เอาตังค์มา ผมเหล่ตาไปมองมิตเตอร์ปรากฏว่า500ร้อย!!!!ผมไม่มีเงินน่ะ
“ลุงครับ หมอกมีเงินเลย”
“ว่าไงนะไม่มีเงินหรอ จะว่าไปไอ้หนุ่มนี่ก็น่ารักดีนะ ผู้ชายด้วยกันน่ะฉันไม่รังเกียจหรอก”
“หมายความว่าไงครับ”
“ถ้าไม่มีตังค์ก็ต้องจ่ายด้วยตัว”
ผมเริ่มรู้ตัวแล้วเลยจะเปิดประตูหนีแต่ปรากฏว่า
ปลัก!
ไอ้ลุงนั่นมันล๊อคทันทีเลย
“ลุงครับหมอกไม่มีเงิน”
“ไม่เป็นไร ลุงทำไม่เจ็บหรอก”
“ปล่อย! ปล่อย!หมอกนะ ฮึก”
ไอ้ลุงนั่นมันกระโดดเข้ามารวบตัวผมไว้ ทำให้ผมหนีไม่ได้
ทำไมล่ะ..ทำไมชีวิตผมต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยหมอกด้วย...พี่สายฟ้าช่วยด้วย
ผมได้แต่ตะโกนเรียกในใจแต่ใครจะไปได้ยินล่ะ
“เอาล่ะเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”
“ข้อร้องปล่อยหมอกเถอะ...”
ไอ้แก่นั่นค่อยเอามือไปกระตุกเชือกที่ผมใส่อยู่(ใส่ลุดคลุมอยู่ไง)
“ปล่อย!”
“หึๆ๐”
เพล้ง!
เสียงกระจก ผมหันหลังไปดูปรากฏว่ามีชายคนนึงที่ผมมองไม่เห็นหน้าเอาท่อนไม้มาตีกระจกจนแตกจากนั้นก็เอามือมาปลดล๊อคกระจก และการกระทำนั้นก็ช่วยหยุดตาแก่โรคจืตไว้ไม่ให้ลามปามกับผมมาก
“แก...ทำอะไรคุณหมอก”
คุณหมอก....คุ้นนะครับ ผู้ชายคนนั้นหยิบคอเสื้อแล้วจัดการต่อยหน้าซักพักก็สลบไป ตรงนี้มืดมากทำให้ผมไม่เห็นหน้าบุคคลที่มาช่วยผมเลย
“เป็นอะไรไหมครับคุณหมอก”
ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ผมแล้ว นั่นทำให้ผมเห็นชัดว่าเป็นใคร
พี่พีมไงล่ะ...
อ๊ากกกคนแต่งรู้ตัวว่าล่าช้ากับเรื่องนี้มาก เรากำลังปั่นเรื่องแรกอยู่นะเพราะมันใกล้จบแล้วส่วนเรื่องนี้เราจะพยายามลงแบบเต็มตอนเลยนะคะ
ปล.ขอโทษนะคะที่มาอัพช้า
ความคิดเห็น