คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่11(สายฟ้า)
สายฟ้า
ผมไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนมันไปได้ไง... แต่ผมก็รู้สึกผิดกับหมอกมากถึงยังไงผมก็ไม่ได้รักหมอกเลย
ตอนนี้ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วแต่ยังเห็นเจ้าตัวเล็กมันนอนอยู่เลยที่ดวงตากลมตานั้นเต็มไปด้วยน้ำใสมากมาย ผมเลยเดินเข้าไปหา
“หมอก...”
“....”
“หมอกพี่ขอโทษ”
“พี่สายฟ้าไม่ต้องขอโทษหมอกหรอกครับ หมอกโง่เองที่คิดว่าพี่สายฟ้าอาจจะรักหมอกบ้าง แต่...ฮึก”
ผมดึงเจ้าตัวเล็กเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนของผม
“พี่ขอโทษ แต่ยังไงเราก็เป็นได้แค่พี่กับน้อง”
“หมอกรักพี่สายฟ้านะ....รักมากๆ รักแบบที่ไม่เคยรักใคร มันไม่ใช่ความรักแบบพี่กับน้องแต่มันรักแบบคนรักกัน”
รัก...มะกี้หมอกบอกว่า...
“หมอกรักพี่หรอ”
“หมอกขอโทษพี่สายฟ้าที่หมอกรักพี่สายฟ้า แต่อย่าให้หมอกเลิกรักพี่สายฟ้านะ”
“พี่ก็ไม่ได้ห้าม”
หมอกรักผม แต่ผม...ไม่ได้รักหมอกเลย ทำไม...
ผมเริ่มคลายอ้อมกอดออก แล้วเอานิ้วของผมเช็ดน้ำตาให้หมอก ผมยอมรับนะครับว่าชีวิตนี้ไม่เคยมีคนที่รักยกเว้นพ่อกับแม่ แต่ถ้าเป็นหมอกผมว่าผมรู้สึกดีกับหมอกมากที่สุดแล้วตอนนี้
“หมอก...พี่ขออะไรอย่างนึงได้ไหม”
“ถ้าหมอกทำได้ก็จะทำ...”
“ช่วย...ช่วยลืมเรื่องที่เกิดขึ้นกับเมื่อคืนด้วยนะ ถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย”
ประโยคนี้ผมต้องกลั้นใจพูดมาเป็นอย่างมาก เพราะผมรู้ว่าหมอกจะเจ็บแค่ไหน
“ถ้า...เป็นคำขอจากพี่สายฟ้า หมอกก็จะทำ หมอกจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้”
“ขอบคุณนะหมอก”
ผมก้มลงไปให้ริมฝีปากผมกับริมฝีปากของหมอกประชิดกัน แล้วก็ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากออก
“หมอกรักพี่สายฟ้านะ”
-------------------ต่อค่ะ-----------------
ตอนนี้ผมกำลังเช็ดตัวให้หมอกอยู่ด้วยเหตุผมที่ว่าหมอกลุกไม่ไหว เพราะผมเองแหละ
“หมอกพี่ขอโทษ”
“ครับพี่สายฟ้าเลิกพูดขอโทษหมอกซักที หมอกไม่ได้โกรธ”
ผมเช็ดแขนข้างสุดท้ายเสร็จแล้วก็เอากะละมังไปเก็บ มะกี้ผมออกไปซื้อข้าวต้มมาเลยเทให้หมอกกินพร้อมกับยาแก้ปวด
“ขอบคุณครับพี่สายฟ้า”
“อื้ม..กินเยอะๆจะได้หาย”
เจ้าตัวเล็กจัดการอาหารข้างหน้า ซักพักก็หมดเกลี้ยงเลย แล้วก็กินยาต่อ
“กินยาเสร็จแล้วก็นอนเลยนะ เดี๋ยวพี่จะออกไปทำธุระ”
“พี่สายฟ้าจะไปไหน...อยู่กับหมอกก่อนนะ”
ผมที่กำลังจะเดินออกไปก็ชะงักด้วยข้อมือเล็กที่มาจับผมไว้
“คือ...พี่จะออกไปทำธุระ”
“พี่สายฟ้าอยู่กับหมอกก่อน อย่างน้อย....ก็ตอนที่หมอกหลับไปแล้ว”
“อื้ม”
ผมต้องทำหน้าระอา แล้วก็นั่งอยู่เป็นเพื่อนหมอกโดยฆ่าเวลาด้วยการดูทีวีซักพัก พอผมหันไปก็เห็นเจ้าตัวเล็กมันหลับไปแล้วครับ
หลังจากนั้นได้จังหวะผมจึงเดินทางมุ่งหน้าสู่บ้านของไอ้นิว ผมออกมาข้างหน้าปากซอยแล้วก็โบกรถเมลย์ขึ้นไปเพื่อจะไปบ้านมัน
อันที่จริง...นั่งรถไปแค่สามป้ายก็ถึงแล้วนะครับ แต่ไอ้สามป้ายนี่สิก็ไกลใช่เล่นเลย
ตอนนี้ผมหยุดอยู่ที่หน้าคอนโดสุดหรูของไอ้เพื่อนผมแล้ว ผมเดินเข้าไปข้างในแล้วกดลิฟต์ขึ้นไป
ชั้นที่34...
ปิ๊งป่อง
ลิฟต์ถึงที่หมายไวมากเลยผมเลยเดินหาห้อง ห้องที่เท่าไหร่หว่า...อืม...อ้อ!9908 ใช่แล้ว แล้วผมก็เดินหาจนเจอ
ก๊อกๆ
ผมเคาะหน้าประตูห้องมัน
แอ๊ด...
“อ้าว สายฟ้ามาทำไรที่นี่วะ”
New Talk
ฮ้าว...อ้าวบทผมพูดแล้วหรอ เหอะๆกว่าจะถึงตาผมนะนานจริงๆเลย
แล้วใครมาเคาะเรียกผมเนี่ยคนกำลังจะหลับจะนอน
แอ๊ด
ผมเดินไปเปิดประตูโดยที่ไม่ต้องส่องตามงตาแมวอะไรทั้งนั้น
“อ้าว สายฟ้ามาทำอะไรที่นี่วะ”
“กู...ขอเข้าไปข้างในหน่อยดิมีเรื่องจะปรึกษา”
“อืมเชิญๆ”
ด้วยความที่ผมงัวเงียเลยไม่ได้ถามเลยว่ามันจะปรึกษาอะไรผม มันเดินมานั่งที่โซฟาของผมแล้วก็...ครองที่โปรดของผมไปเลย-_-
“มึงมีไรวะถึงจะมาปรึกษากู”
“คือ...กูจะพูดตรงๆเลยไม่อ้อมค้อมเลยนะ”
“อือ...ว่ามา”
ระหว่างที่ผมกำลังรอฟังมันเล่าก็อยากจะทำตัวเป็นเจ้าของบ้านที่ดีโดยการจะรินน้ำใส่แก้วให้
“คือ...กูกับหมอกได้กันแล้วว่ะ”
เพล้ง!
---------------ต่อค่ะ-------------
“เฮ้ยๆมึงเป็นไรป่าววะ”
“ป่าวๆ”
ผมรีบเอาไม้กวาดมากวาดเศษแก้วที่แตกมะกี้แล้วนั่งฟังมันต่อ
“มะตะกี้มึงว่าอะไรนะ”
“คือ...มึงอย่าให้กูพูดซ้ำเยอะได้ไหม คือกูกับหมอกได้กันแล้วว่ะ...เฮ้ยมึงเป็นไรวะหน้าซีดเชียว”
“ไม่เป็นไร...”
หมอกเป็นของผม...หมอกเป็นของผม แล้วทำไมไอ้สายฟ้าถึงได้...
“มึงไม่สบายรึเปล่าไอ้นิว”
“เปล่า...แล้วพวกมึง...เมื่อไหร่วะ”
“เมื่อคืน”
หมอกเป็นของสายฟ้าไปแล้วงั้นหรอ ผมควรบอกดีไหมว่าหมอกก็เป็นของผม ที่ผมไม่บอกเพราะวันที่หมอกไปมหาลัยน่ะหมอกขอผมไว้ ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อหมอก แล้วทำไม...หมอกถึงไป...กับไอ้สายฟ้า
เห็นทีผมคงต้องเอาหมอกกลับคืนมาให้ได้แล้วล่ะ
Saifa talk
ไอ้นิวมันเป็นไรรึเปล่าครับก็ไม่รู้ เห็นมันหน้าซีดๆ แล้วอยู่ดีๆก็จ้องผมอย่างกะเอาไฟมาเผา แค่ผมจะขอคำปรึกษาเอง คงมาผิดเวลาเนอะ
“งั้นกูกลับก่อนดีกว่า วันหน้าค่อยมาใหม่”
“....”
ผมเดินออกมาจากคอนโดของมันแล้วนั่งรถเมล์กลับบ้าน
แกร็ก
ผมเปิดประตูเข้ามาในบ้านแล้ว เห็นเจ้าตัวเล็กกำลังวุ่นๆอยู่กับในครัวเลยครับ
“หมอก..ลุกมาทำไมเดินไหวแล้วหรอ”
“ไหวครับ หมอกกำลังทำอาหารให้อยู่เลย”
“แล้วทำไรกินล่ะ”
“ก็มีแต่ไข่ก็คงทำพวดเมนูไข่แหละครับ”
อืมใช่ผมก็ลืมซื้อของมาแช่ไว้ในตู้เย็นเลย
“พี่ช่วยทำไหม”
“ไม่ๆเดี๋ยวหมอกทำเอง พี่สายฟ้าไปนั่งดูโทรทัศน์เถอะ”
“อืม...”
ผมเดินมาหน้าทีวีแล้วเปิดดู ตอนนี้มีแต่พวกโฆษณาครับ
“มาแล้วๆกับข้าวมาแล้ว”
“โห...ทำเยอะจัง ไข่เจียว ไข่ดาว ผัดไข่ มีไข่”
“ฮ่าๆ ถ้าพี่สายฟ้าชอบก็ให้รางวัลหมอกหน่อย”
“อืม...งั้นก้มหน้ามา”
เจ้าตัวเล็กก้มหน้าเข้ามาหาผมแล้ว
“หลับตาด้วย”
“ครับ”
จุ๊บ
เฮ้ย...ผมว่าผมจะหอมแก้มนะแล้วไหง ทำไม...ผมไม่รู้ ประสาทสัมผัสผมมันไปเอง
“พี่ๆสายฟ้า-////-“
“เอ่อคือ...”
ไม่รู้เลยเนี่ยจะแก้ตัวอย่างไง
“หมอกรักพี่สายฟ้าที่สุด>///<”
ฮ่าๆ ผมได้หมอกคนเดิมกลับมาแล้ว แต่หัวใจของผมนี่สิยังจะคิดกับหมอกเหมือนเดิมไหมเนี่ย...เฮ้อ ผมคิดมากไปแล้วสงสัยคงเครียดเกินไปเลยคิดอะไรไปนู่นไปนี่ เอาล่ะ ผมเริ่มกินข้าวกับหมอกแล้วดีกว่าเดี๋ยวมันจะเย็นเอา
100%แล้วนะ วันเด็กนี้ไปเที่ยวไหนกันบ้างเอ่ย... ขอให้เที่ยวสนุกได้ของเล่นเยอะนะ เราก็สอบวันจันทร์นี้แล้วอ่าT_T เบื่อ..
ปล.รักรีดเดอร์นะ
ความคิดเห็น