ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( Yaoi ) Boss...พี่ชายครับมารักผมเถอะ

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3(สายฟ้า)

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ย. 57


    (สายฟ้า)

     

                   “เฮ้ยมึงใจเย็นๆก่อนดิวะไอนิว”

     

                   (กูไม่ยงไม่เย็นแล้วมึงมาดื่มเป็นเพื่อนกูเลย)

     

                   “กูไม่ค่อยชอบกินเหล้า”

     

                   (มึงไม่ค่อยชอบแต่...มึงอ่าคอแข็ง)

     

                   “กูรู้ว่ามึงอกหักมึงแล้วทำไมต้องลากกูไปดื่มด้วย”

     

                   (มึงเป็นเพื่อนกูป่าววะสายฟ้า มาด่วนเลยนะแค่นี้นะ)

     

                   ติ๊ด!

     

                   อะไรของมันเนี่ย เพื่อนรักผมเองครับไอนิวมันบอกมันอกหักจากผู้ชายคนนึง....ผมรู้ครับว่ามันเป็นเกย์ นก็เคยเล่าให้ผมฟังแต่ผมไม่ฟังหรอกมันพูดไปเหอะ ผมก็นั่งอ่านหนังสืออย่างเดียว

     

                   แต่ในเมื่อมันวางสายผมก็ยังวไม่ได้พูดอะไรเลย ก็...คงต้องไป

     

                   เสียเวลาหมดเลยนะครับเนี่ยแทนที่ผมจะได้อยู่อ่านหนังสือ ไหนๆวันนี้ผมก็หยุดงานพิเศษด้วย

     

                   ผมเดินออกจากห้องเช่าเก่าๆโทรมๆของผม มันก็อยู่ได้นะครับแต่ก็ไม่ได้หรูหราผมน่ะอยู่คนเดียวพ่อแม่ผมน่ะโดนพวกมาเฟียกลุ่มหนึ่งฆ่าตายผมเกลียดพวกมันมาก และก็เผาบ้านผมทิ้งตอนนั้นผมแค่เจ็ดขวบเอง จากนั้นผมก็ต้องปากกัดตีนถีบทำงานหาเลี้ยงตัวเองพร้อมกับส่งเสียการเรียนด้วย    จนตอนนี้ผมอยู่มหาลัยปีสองแล้วครับ คณะรัฐศาสตร์

     

                   ผมเดินมาเรื่อยๆ ระหว่างทางผมไม่อยากนั่งรถหรอกมันเปลืองแล้วอีกอย่างผมรู้ทางลัดด้วยแต่ต้องผ่านซอกหลืบไปเยอะแยะ

     

                   ผมว่าผมเห็นเหมือนใครนอนอยู่นะ ผมจึงรีบเข้าไปดูปรากฏว่าเป็นวัยรุ่นชายหน้าตาดีด้วยสงสัยคงเป็นพวกลูกคุณหนู แล้วเขามานอนอะไรตรงนี้เนี่ย

     

                   ผมลองเอามือไปแตะหน้าผากดูร้อนจี๋เลยครับ แล้วญาติเขาอยู่ไหนเนี่ยงั้นผมลองหาโทรศัพท์ดูดีกว่าเผื่อจะมีเบอร์ติดต่อ

     

     

                   ผมลองค้นในกระเป๋าก็ไม่มีเลยลองเอามือล้วงตรกระเป๋ากางเกงดูมีครับ โหโฟนหกผมใช้ไม่เป็นน่ะ ไอ้ปุ่มมันอยู่ไหนเนี่ย ทำไมรุ่นนี้มันไม่มีปุ่มเลยหรอเนี่ย ไม่เหมือนของผมปุ่มก็เยอะกดปุ่มไหนไฟก็ขึ้น

     

                   ผมว่าหมช่วยเขาดีกว่าส่วนไอนิว...

     

                   “ฮัลโล ไอนิว”

     

                   (ไงวะพวก..กำลังเมาเลย)

     

                   “ไม่ต้องบอกก็รู้ คือกูจะบอกว่าวันนี้ติดธุระไปไม่ได้”

     

                   (ธุระ...สำคัญกว่าเพื่อนมึงหรอ)

     

                   “เออสำคัญกว่า”

     

                   (ไอเพื่อนชั่ว ไม่ต้องมายุ่งกับกู)

     

                   “เออ!

     

                   ที่มันพูดแบบนี้มันพูดเล่นนะครับเนี่ย ผมกับมันก็เป็นแบบนี้แหละ

     

                   ส่วนหนุ่มน้อยคนนี้ผมคงต้องแบกกลับไปที่ห้องพักของผมน่ะสิ

     

                   เฮ้อ ตัวแค่นี้เองทำไมหนักจังเลยว่ะ ตอนนี้ถึงบ้านแล้วครับผมเอาหนุ่มน้อยคนนี้ไปนอนบนเตียงแล้วเช็ดตัวให้

     

                   โห ผมเปิดเสื้อไปนี่ รอยอะไรเนี่ยจำไมมันเป็นจ้ำๆเลย คง...โดนยุงกัดมั้งน่าสงสารจัง ในตัวก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากเสื้อผ้ากับโทรศัพท์

     

                   ผมจึงเริ่มเอาผ้ากับกาละมังไปชุบน้ำ แล้วก็มาเช็ดตัวให้ อยู่บ้านเนี่ยเคยออกกำลังกายบ้างไหมเนี่ยเนื้อตัวอย่างกะผู้หญิงเลยนุ่มนิ่มมาก ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเนื้อตัวผู้หญิงมันนุ่มนิ่มเห็นคนอื่นพูดกันน่ะ ในชีวิตนี้ผมยังไม่เคยมีแฟนเลย เอาง่ายๆคือ ผู้หญิงที่เข้ามาหาผมน่ะผมปฏิสธหมดแหละ บางคนก็คิดว่าผมกับไอนิวเป็นแฟนกันทุกคนรู้ว่าไอนิวมันเป็นเกย์ แต่พอฟังงั้นมากๆผมก็เริ่มชินขี้เกียจปฏิเสธ

     

                   ผมเช็ดตัวเสร็จแล้วเลยเดินไปต้มมาม่าให้กินผมทำไรกินไม่เป็นหรอกครับทั้งชีวตผมคือมาม่า ก็มีบ้างที่ผมได้กินข้าวก็ตอนที่พวกเพื่อนๆผมมันไปเลี้ยงกันน่ะ

     

                   “อือ...”

     

                   หืมเสียงใครน่ะ

     

                   “ฮ้าวววว....”

     

                   อ้าวหนุ่มน้อยคนนั้นตื่นแล้วครับ ผมรีบเทมาม่าใส่ถ้วย แล้วก็เอายากับน้ำไปด้วย

     

                   “ไง...”

                   มันมองหน้าผมครับแล้วทำหน้างงๆ

     

                   “....คุณเป็นใคร”

     

                   “เอ่อ พี่ชื่อสายฟ้า เรียกพี่นั่นแหละดูหน้าเราเด็กกว่าอีก”

     

                   “....ผมชื่อหมอก”

     

                   จะพูดอะไรดีน่ะ ผมพูดไม่ค่อยเก่งด้วยโดยเฉพาะกับคนที่ไม่ค่อยรู้จักน่ะ

     

                   “คือ...พี่เห็นหมอกนอนสลบอยู่น่ะ ก็เลยช่วย...”

     

                   “-////- พี่สายฟ้าช่วยไรหมอกน่ะทำไมต้องถอดเสื้อด้วย”

     

                   “อ้าว ก็หมอกไข้ขึ้นก็เลยเช็ดตัวให้น่ะ”

     

                   “-////-หรอ”

     

                   “อือ”

     

                   พูดอะไรของมันเนี่ยเจ้าเด็กคนนี้

     

                   “งั้นอยู่ที่นี่ไปก่อนนะรอให้ไข้ลดก่อนค่อยโทรบอกให้ญาติหรือพ่อแม่มารับ  เอ๊!งั้นก็โทรบอกให้ญาติมารับเลยดีกว่า”

     

                   “งั้น...หมอกอยู่นี่ก่อนดีกว่า”

     

                   “อ่ะ งั้นก็กินมาม่าไปก่อนนะ แล้วก็กินยาบ้านพี่ไม่ค่อยมีไรกินหรอกวันๆก็กินแค่นี้แหละ”

     

                   “*0* ของกินอยู่ไหนๆ”

     

                   “นี่....ค่อยๆกินก็ได้”

     

                   “ผมม่อยด้อยกินรอยมายานแล้ว(ผมไม่ได้กินไรมานานแล้ว)”

     

                   “เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด”

     

                   “อ่า...หมดแล้ว อิ่มจัง”

     

                   สงสัยคงจะหิวมากนะเนี่ยดูเหมือนไม่ได้กินอะไรมานานแล้วด้วย ทำไมพ่อแม่ปล่อยให้เป็นแบบนี้เนี่ย

     

                   “กินยาด้วย”

     

                   “ไม่ๆ หมอกไม่กินนี่ๆลองจับหน้าผากหมอกดูสิ เป็นไงๆหายร้อนแล้วใช่ม้า^^

     

                   จริงด้วยครับ ทำไมตัวหายร้อนไวจังเลยเนี่ย

     

                   “งั้นก็โทรบอกให้ผู้ปกครองมารับได้แล้ว”

     

                   “....”

     

                   เงียบเลยครับมะกี้ยังพูดมากอยู่เลย

     

                   “นี่ได้ยินไหม...”

     

                   “หมอกความจำเสื่อม”

     

                   คงจะเชื่อ-_-; ความจำเสื่อมจำชื่อตัวเองได้

     

                   “อย่าโกหก โกหกเป็นเด็กไม่ดีนะมีแต่คนไม่รัก”

     

                   “งั้นๆ หมอกไม่โกหกก็ได้พี่สายฟ้าจะได้รักหมอก”

     

                   พูดไรของมันเนี่ย

     

                   “ตกลงว่าไง”

     

                   “ค่าบอกหอมแก้มหมอกหนึ่งที...”

     

                 ------------------ต่อค่ะ---------------------

     

                   มันจะเล่นอะไรเนี่ย

     

                   “อย่าลีลา”

     

                   “พี่สายฟ้าใจร้าย!

     

                   “งั้น...พี่จะโทรบอกตำรวจ..”

     

                   “ไม่ๆหมอกก็อยากบอกแต่พี่สายฟ้าต้องหอมแก้มหมอก”

     

                   ผมเนี่ยเหนื่อยใจจริงๆ

     

                   “ก็ได้ๆ”

     

                   ฟอด!

     

                   ผมไม่เคยหอมแก้มใครเลยนะเนี่ยนอกจากพ่อแม่มันนี่เป็นคนแรกเลย

     

                   “-////-

     

                   หน้าแดงด้วยครับ ผมว่าเด็กคนนี้น่ารักดีนะแต่พูดมากไปหน่อย

     

                   “เอาหละทีนี้ก็บอกพี่มา”

     

                   “คือ...ผมโดนพ่อแม่ทิ้งไม่มีที่อยู่ ไปอยู่ห้องเช่าก็เพิ่งโดนเขาไล่...ผมอยู่กับพี่สายฟ้าได้ไหมพี่สายฟ้าใจดีน่ะ”

     

                   เด็กมีปัญหาหรอเนี่ย เอาไงดี

     

                   “งั้นพี่พาไปสถานสงเคราะห์...”

     

                   “ไม่อาววว จะอยู่กับพี่ หรือว่าพี่อยู่กับแฟน”

     

                   “พี่ไม่มีแฟน”

     

                   ผมไม่เคยมีแฟนจริงๆนะเพราะวันๆผมก็เอาแต่ทำงานกับเรียน

     

                   “งั้น...แฟนเก่าล่ะ”

     

                   “พี่ไม่เคยมีแฟน”

     

                   “คู่นอนล่ะ”

     

                   “พี่ยังไม่เสียซิง”

     

                   “*0* จริงหรอ”

     

                   “ถามยังกะเป็นเมียพี่แหนะ”

     

                   ก็จริงครับดูมันถามสิ

     

                   “ก็อยากเป็นอยู่...”

     

                   เฮ้ย พูดอะไรของมันเนี่ย

     

                   “อย่ามาทะลึ่ง”

     

                   “แหม พี่สายฟ้าออกจะหล่อใครๆก็อยากได้เป็นผัว อุ๊ย!

     

                   มันพูดอะไรเนี่ยมะตะกี้พูดเหมือนหลุดปากออกมานะ เอ๊ะ!....หรือว่า

     

                   “หมอกเป็นเกย์หรอ”

     

                   ผมเริ่มกลัวแล้วนะเนี่ย ถ้ามันตอบว่าใช่เท่ากับว่ามะกี้มันก็ม้อผมน่ะดิ

     

                   “....พี่สายฟ้ารังเกียจหมอกหรอที่หมอกเป็นแบบนี้”

     

                   “ไม่ๆเพื่อนพี่เป็นเกย์ก็มี”

     

                   “*0* จริงหรอ...เพื่อนพี่เป็นรุกหรือรับอ่ะ”

     

                   “รุก...”

     

                   “แนะนำหน่อยจิ*0*

     

                   ผมรู้สึกไปเองรึเปล่าว่าดูตามันเป็นประกายนะเนี่ย

     

                   “เพื่อนพี่เพิ่งอกหัก”

     

                   “งั้น...เดี๋ยวหมอกช่วยดามใจให้นะ”

     

                   ยังไม่เลิกครับ -_-;

     

                   “พอและ นอกเรื่องไปไกลและตกลงว่าไง”

     

                   “หมอกจะอยู่กับพี่สายฟ้า หมอกช่วยทำกับข้าวก็ได้เห็นอย่างนี้หมอกทำเก่งน้า”

     

                   ผมว่าผมคิดผิดแล้วที่ไปช่วยมันไว้ แล้วเป็นไงเนี่ย

     

                   “แล้วเรื่องโรงเรียน....”

     

                   “พี่สายฟ้ารู้เรื่องอะไรบ้างไหมเนี่ย โรงเรียนเขาพึ่งจะปิดเทอมกันอีกตั้ง4เดือนนู่นกว่าจะเปิด”

     

                   เหมือนหลอกด่าผมโง่เลย

     

                   “ก็พี่อยู่มหาลัยแล้ว...”

     

                   “จริงดิ หมอกเรียนเก่งน้าถ้ามีอะไรทำไม่ได้ก็บอกหมอกได้เลย”

     

                   มันอยู่แค่มัธยมแต่จะมาสอนพี่มหมาลัย บ้าไปแล้ว

     

                   “อย่าเวอร์”

     

                   “จริงๆหมอกเรียนเก่งนะ โดยเฉพาะวิชาคหกรรมน่ะ ได้เต็มตลอดเลย”

     

                   “เรานี่ชอบชวนพี่นอกเรื่องตลอดเลย...อ่ะอยู่ก็อยู่ ส่วนที่นอนพี่ก็มีอยู่แค่ห้องเดียวนอนด้วยกันนั่นแหละแต่ต้องแลกกับการทำอาหาร”

     

                   “ได้ๆไม่มีปัญหาเลย โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง เอ้ยเรื่องที่นอนน่ะ แหะๆ”

     

                   ผมเกือบจะช๊อคนะเนี่ยถ้ามันไม่แก้ประโยคใหม่

     

                   “งั้นตอนนี้เราไปซื้ออุปกรณ์ที่ทำอาหารเลยดีไหม”

     

                   ผมเสนอไปก็ตอนนี้ผมว่างอยู่เนี่ย

     

                   “โอเค”

     

     

     

                   มาต่อแล้วอีก50% หวังว่าคงชอบกันนะเรื่องนี้

     

                   เจอกันตอนหน้าของหมอกนะ

     

     

                   ป.ล รักคนอ่านทุกคนนะ>////<

     

     

     

                   

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×