ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( Yaoi ) Boss...พี่ชายครับมารักผมเถอะ

    ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่13(สายฟ้า)

    • อัปเดตล่าสุด 22 ม.ค. 58


    สายฟ้า

     

                   ตอนนี้ใครก็ได้มาฆ่าผมให้ตายตรงนี้เหอะ

     

                   “น่าๆกินหน่อยนะสายฟ้า วันนี้นายมาสายน้า~

     

                   “เอ่อ...ผมขอผลัดเป็นอย่างอื่นได้ไหมเช่น...น้ำส้ม”

     

                   “ไม่ๆ ต้องกินนี่ นายอยากมาสายเองนี่”

     

                   ผมมาสาย...ทำไมต้องโดนรุ่นพี่เอาเหล้ามา(เกือบกรอก)ปากด้วย

     

                   “พวกพี่ๆครับ...นี่มันต้องหกขวด หกขวดเลยนะ! ผมเมาแน่ๆ ขอลดเป็นสาม..”

     

                   “ไม่ได้..นายกล้าท้าทายพวกฉันหรอห๊ะ ไอ้สายฟ้า”

     

                   T_T หกขวดเลยเหล้าล้วนๆนะครับไม่ผสมโซดาด้วย

     

                   “พี่...เอ่อ”

     

                   “ไม่! งั้นต่อจากนี้ถือว่านายกับฉันศรัตรูกัน”

     

                   ใครจะกล้าเนี่ยเป็นศรัตรูกับพวกพี่ทีเนี่ย ผมคงไม่มีชีวิตรอดแน่ๆ

     

                   “ก็ได้...แต่”

     

                   “ไม่มีแต่”

     

                   “ก็ได้ครับ”

     

                   ผมหยิบเหล้าขวดแรกที่อยู่ข้างหน้าผมแล้วเริ่มกระดกเข้าปาก

     

                   อึก...อึก

     

                   “เฮ...หมดแล้วต่อเลยๆ”

     

                   ผมเริ่มกระดกต่อขวดที่สองโอ๊ย...เริ่มมึนแล้วนะครับ

     

                   แล้วผมก็ต่อหมดจนครบหกขวด...

     

                   “เก่งมากสายฟ้า”

     

                   รุ่นพี่หนึ่งในนั้นตะโกนออกมา

     

                   “ทีนี้ก็กลับบ้านได้เลยไอ้น้องชาย”

     

                   ผมไม่รู้ตัวเองแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น มีคนบอกให้กลับบ้านผมก็กลับ ผมเดินไปโบกแท๊กซี แล้วขึ้นรถมาออกจากผับแสนเฮงซวยนั่น

     

                   ทำไมผมรู้สึกว่าน้องชายผมมันแปลกๆน่ะ

     

                   ติ๊ด!

     

                   หืมข้อความ...

     

                   พี่บาร์...รุ่นพี่ทีบอกให้ผมกินเหล้าไง ส่งอะไรมาเนี่ย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกดเข้าไปในข้อความ(ก็เครื่องมันเล่นไลน์ไม่ได้=_=)

     

                   ขอให้สนุกกับไวอาก้าหกขวดนะน้องชาย^^

     

                   ไวอาก้า! นั่นมัน...ยา..ยาปลุกเซกส์นี่ โอ๊ยก็ว่าทำไมน้องชายผมมันเริ่มชี้แปลกๆ

     

                   “ถึงแล้วน้องร้อยแปดสิบ”

     

                   ผมรีบหยิบแบงค์ร้อยสองใบให้เลย

     

                   “ไม่ต้องทอนนะพี่”

     

                   ผมรีบวิ่งเข้ามาในบ้านเห็นเจ้าตัวเล็กกำลังวางอาหารอยู่บนโต๊ะ

     

                   แล้วดูการแต่งตัว...โอ๊ย...ทำไมวันนี้หมอกต้องแต่งตัวอย่างนี้ด้วยเนี่ย..กางเกงขาสั้น เสื้อค่อนข้างที่จะเอวลอยแต่มันก็ดูเซกซี่มากๆในเวลาเดียวกัน แต่สิ่งนั่นมันก็ยิ่งปลุกเร้าสิ่งที่อยู่ในกางเกงผมให้มีอารมณ์อีก

     

                   “หมอกวันนี้พี่ไม่กินข้าวนะ”

     

                   “วันนี้หมอกตั้งใจทำนะพี่สายฟ้า”

     

                   เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งมาอ้อนผม โดยการจับเอามือของผมไปถูแก้มตัวเอง

     

                   อึก...ผมไม่ไหวแล้ว

     

                   ผมจับเจ้าตัวเล็กมาแล้วเริ่มไซร้คออย่างรุนแรง...

     

                   “อ๊ะ!พี่สายฟ้า เดี๋ยวก่อน..”

     

                   “พี่ๆขอโทษ พี่ขอตัวเข้าห้องก่อนนะ”

     

                   “พี่สายฟ้า..”

     

                   เจ้าตัวเล็กรีบคว้ามือผมหลังจากที่ผมกำลังเดินเข้าห้องเพื่อไปจัดการตัวเองให้เสร็จ

     

                   “พี่ขอโทษนะเดี๋ยววันอื่นพี่จะมานั่งกินด้วย”

     

                   “ไม่ใช่!ไม่ใช่เรื่องนั้น...พี่สายฟ้าอย่าคิดว่าหมอกไม่รู้นะว่าพี่สายฟ้าเป็นอะไร แค่การกระทำมะตะกี้มันก็บ่งบอกแล้ว”

     

                   “พี่ขอโทษขอเวลาก่อน”

     

                   “พี่สายฟ้า..อย่างน้อยหมอกก็เป็นเมียพี่! ทำไมมีอะไรไม่เคยบอกหมอกเรื่องไหนหมอกช่วยได้ก็จะช่วย”

     

                   “คือว่าหมอก”

     

                   “งั้น...ไม่เป็นไรหมอกอยู่ข้างนอกก่อนก็ได้พี่สายฟ้าจัดการตัวเองให้เสร็จเหอะ”

     

                   “อืม”

     

                   ผมรีบเดินเข้าห้องตัวเอง แล้วเริ่มปลดตะขอกางเกงออกโหมันแข็งอย่างกะหินเลยครับ...ผมเริ่มจัดการกับตัวเอง แล้วไม่ว่าจะเท่าไหร่ก็ไม่พอ...มันก็ยังไม่เสร็จ ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ทำหมอก

     

                   ผมทำภารกิจกับตัวเองจนถึงครึ่งชั่วโมงกว่ามันก็ยังไม่เสร็จ ตอนนี้เหงื่อผมออกเต็มไปปหมดแล้ว มันไม่ไหวแล้ว

     

                   ผมีบเปิดประตูออกไปข้างนอกเห็นเจ้าตัวเล็กนอนขดอยู่บนโซฟา

     

                   “หมอก พี่ขอโทษ”

     

                   ผมจับตัวหมอกพลิกมาแล้วก็นั่งค่อมบนตัวของไอ้ตัวเล็ก

     

                   “หืม...พี่สายฟ้า...พี่สายฟ้า!จะทำอะไรน่ะ”

     

                   “พี่ขอโทษ”

     

    -------------------ฉับๆ เข้าnc---------------

     

               --------------ต่อจากnc-------------

     

                   “พี่สายฟ้ารักหมอกไหม”

     

                   “คือ...พี่ว่าหมอกไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวพี่ช่วยอาบ”

                   ผมพยายามจะเปลี่ยนเรื่องเพราะผมไม่อยากพูดเรื่องนี้หรือไม่...ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่ารู้สึกยังไงกับหมอก

     

     

                   ขอโทษทีนะคะncยังไม่ได้ลง กำลังทะเลาะกับมันอยู่มันบอกว่าเน็ตมีปัญหาทั้งๆทีเราก็ใช้WIFI ถ้าเอาลงเมื่อไหร่จะมาแจ้งน้า

     

                   ปล.รักคนอ่านนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×