คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่13(ไอ)
(ไอ)
เอาเป็นว่าตอนนี้ผมจะไม่เล่าย้อนหลังถึงความรู้สึกผมนะครับ เพระมันจะทำให้ผมแบบ...แบบ เออลืมผมไม่เล่านี่หว่า มาๆกลับมาสู่ปัจจุบันดีกว่าเนอะ
ตอนนี้ผมโดนไอ้เอ็มมันลากมาเดินซื้อของ...ไม่ใช่ห้างอย่าคิดไปถึงที่หรูๆเหมือนผม มันมาเดินตลาดครับ ย้ำ!ตลาด คนอย่างมันมาเดินตลาด ถ้าไม่เชื่อผมจะให้ฟังดู
“ปลาจ้า..ตัวละ150สดๆถูกจ้า”
“ผักจ้ากิโลละ10บาทนะ”
ตลาดแบบนี้แหละครับ มันลากผมมาทำไมผมก็ไม่รู้สาเหตุ และตอนนี้กำลังเถียงกันอยู่
“มึงพากูมาทำไม”
“เอาเหอะ กูพามึงมาเดินเล่นเพื่อเป็นการขอโทษ”
“มึงถามกูซักคำยังว่ากูอยากมาที่นี่ไหม เฮ้ยมึงจะไปไหนเนี่ย”
มันเดินไปไหนก็ไม่รู้ครับ เหมือนมันจะไม่ได้มาตลาดนะครับมันเดินไปลึกเรื่อยๆในตลาด
“เดี๋ยวก่อน ไอกินป่าวลูกชิ้นกูกลัวมึงหิว”
เออจะว่าไปเดินมาตั้งนานแล้วนะเนี่ย ผมก็หิวเหมือนกันนะครับเนี่ย
“เออ กินก็ได้”
“เอากี่ไม้...”
“ไม้เดียวกูก็อิ่มแล้ว”
“ไม่ตัวมึงจะปลิวได้อยู่แล้ว ตอนแรกกูนึกว่ามึงจะไม่ผอมเท่าไหร่แต่จากที่เห็นเมื่อวานมึง...ผอมเกิน”
พลั่ก!
ผมต่อยมันไปสักหมัดแหมแล้วบอกว่าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก คนขายลูกชื้นหันมามองหน้พวกผมเลยครับ
“ไหนมึงบอกจะไม่พูด-////-“
ผมจะหน้าแดงทำไมเนี่ย
“เออๆ งั้นลุงครับเอาลูกชิ้นแปดไม้ครับราดน้ำจิ้มเลยครับ”
“แปดไม้! มึงจะแดกเจ็ดไม้เลยหรอ”
“จะบ้าหรอ กูจะให้มึงแดก4ไม้กู4ไม้ไง”
“สี่ไม้!มึง...กูกินไม่หมด”
“มึงต้องกินมึงผอมมาก กินเยอะๆ”
อะไรอ่ะผมว่าผมไม่ผอมนะ ผมสูง172น้ำหนัก49นะครับ ผมว่าผมกำลังหุ่นดีนะ
“ไม่!กูไม่กิน...”
“นี่มึงดูหุ่นกู กำลังดีแบบผู้ชายสูง175น้ำหนัก62 หุ่นกำลังดีดูมึงดิ น้ำหนักเท่าไหร่เนี่ย”
“ตั้ง49น่ะ”
“49! วันๆนี่มึงแดกอากาศหรอเนี่ยไม่ๆ กูยอมไม่ได้มึงผอมเกิน ลุงๆย่างเพิ่มอีกสามไม้เลย”
ม่ายยยยย หุ่นผมทำไมมันต้องมายุ่งด้วยเนี่ย
“กูกินไม่หมด”
“ไม่เป็นไรกูมีวิธีน่า”
“อ่ะได้แล้ว ลุงลดให้เหลือ50บาท คู่รักพวกหนูนี่น่ารักดีนะลุงชอบวันหลังมาซื้ออีกนะ”
คู่รัก... เอิ่มไม่ทราบว่าลุงเอาตามองหรือเปล่ามันไม่มีความเป็นคู่รักกันเลยแม้แต่น้อย
“ครับ พวกผมน่ะรักกันมานานแล้ว แล้ว!ผมสองคนนี่หมั้นกันแล้วด้วย นี่ๆดูดิเห็นไหมแหวนห้อยคออยู่น่ะ เหมือนกันเลย”
ไอ้เอ็ม ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ใครรักกับมึง
พลั่ก!
“โอ๊ย!เต็มหน้าเลยอ่าที่รักY_Y”
“กูไม่ใช่ที่รักมึงไปแล่วววว”
ผมเดินงอนตูดสะบัดมาเรื่อยๆ เอ่อ ผมก็ลืมว่ามันออกทางไหน แงT_T ไอ้เอ็มมันพามานี่หว่า แล้วข้างหน้าผมมันน้ำเน่าเป็นกองเลยครับ อันที่จริงผมน่ะไม่ค่อยถูกกับน้ำเน่าเรียกได้ว่าไม่ถูกกันเลยดีกว่า โดนนิดโดนหน่อยผื่นก็ขึ้นเต็มตัวแล้วครับ ตอนนี้ไม่มีใครเลยรู้สึกเหมือนมันจะพาผมมาแถวๆหลังตลาดมันเลยไม่มีคนเลย แล้วผม..จะเดินไปยังไง แล้วไอ้เอ็มอยู่ไหน
“เอ็ม...”
ผมลองตะโกนเรียกดู แต่ก็ได้ยินแค่เสียงสะท้อนกลับมา
“เอ็ม...มึงอยู่ไหน กู...กูกลัวนะเว้ย”
แต่ก็เงียบ ผมเริ่มกลัวแล้วนะ เอ็มอยู่ไหน ผมไม่ชอบที่นี่เลย
ฟึ่บ!
คะ..คะ ใครมากอดผมจากด้านหลังน่ะ
“ไอ้ไอปล่อยให้กูหาตั้งนาน”
“เอ็ม!”
“ก็กูไง โอ๊ย ปล่อยกูได้แล้ว แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูจะมาทางนี้”
ห๊ะ! มาทางนี้ ตกลงว่ามันจะพาผมไปไหนเนี่ย
“มึงจะพากกูไปไหน...”
“งั้นไปดิมึงอยากรู้แล้วไม่ใช่หรอ...”
“เดี๋ยว!”
ผมจะบอกมันยังไงดีอะว่าผมแพ้น้ำเน่า
“มีไร...”
“คือ เอ่อ กูโดนน้ำเน่าไม่ได้”
บอกไปแล้วมันจะขำผมไหมเนี่ย
“...หรอ แล้วทำไมไม่บอกก่อน มาๆขึ้นหลังกูเดี๋ยวกูพาไป”
“ขี่หลัง...”
“อืม มาดิเร็วกูพร้อมแล้ว”
ให้ผมขี่หลังมันเนี่ยนะ
“มึงไม่หนักหรอ”
“หนักเหนิกอะไรดูตัวมึงดิ ผอมยังกะอะไร แล้วก็อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วมาเหอะ เกิดมายังไม่เคยมีใครขึ้นหลังกูเลยนะเนี่ย มึงจะเป็นคนแรกเลย”
คนแรก...งั้นหรอ ผมรู้สึกดีใจยังไงไม่รู้
มันนั่งลงยองๆ ให้ผมขึ้นขี่หลังแล้ว ตอนนี้ผมกำลังกอดคอมันอยู่ ทำไมผมรู้สึกอบอุ่นจังเวลาอยู่หลังมัน แล้วก็หัวใจขของผมทำไมมันเต้นแรงจังเลย แรงมากๆเลย ผมไม่ได้ยินเลยว่าไอ้เอ็มมันพูดอะไร เสียงที่ผมได้ยินก็มีแค่เสียงหัวใจของผมที่มันเต้นดังมากเท่านั้นเอง
----------------------ต่อค่ะ----------------------
“เฮ้ย ไอมึงได้ยินกูพูดไหมเนี่ย”
ไงดีอ่า ผมไม่ได้ฟังมันเลย
“อืมๆ ได้ยินฟังอยู่”
งานนี้ต้องโกหกไปก่อนแหละ
“งั้นตกลงตามนี้นะ”
“อืม”
ตกลงเรื่องไรผมไม่รู้หรอก ก็ไม่ได้ฟังน่ะ
“มึงตกลงจริงหรอ เย่! มึงต้องมานอนห้องกูทุกคืนเลยนะ”
“นอนห้องมึงเรื่องไรอ่ะ”
“เอ้า มึงไม่ได้ฟังหรอเนี่ย ปล่อยให้กูพูดคนเดียว ไม่รู้อ่ะ!มึงตอบตกลงไปแล้ว มึงต้องมานอนห้องกู”
ผมพลาดรึป่าวเนี่ยที่ไม่ได้ฟังน่ะ
“กูไม่นอน มึงน่ะมือปลาหมึกจะตาย เผื่อกูนอนกับมึงกูไม่โดนมึงลวนลามไปถึงไหนต่อไหนหรอ”
“น้า*0* มึงมานอนคืนเดียวก็ได้”
“ไม่!”
“มึงตอบตกลงแล้ว มึงต้องมา อ๊ะ!ถึงแล้ว กูเห็นแล้ว”
อะไรของมัน ผมมองไปข้างหน้า นั่นน่ะหรอที่มันจพาผมมา มัน...สวยจังเลยครับ เป็นเหมือนสวนเล็กๆ แล้วก็แม่น้ำอยู่ตรงกลางไม่ลึกมากไม่ใหญ่มาก มีต้นไม้แล้วก็มีหญ้าเป็นทุ่ง มองไปอีกข้างก็เป็นสวนดอกไม้และก็ผีเสื้อ สวยจริงๆครับ สวยมากๆ
“สวยว่ะ....”
“งั้นมึงลงเดินได้แล้ว นี่แหละที่กูจะพามึงมา”
ผมกระโดดลงจากหลังมัน ไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับว่าหลังตลาดที่สกปรก จะมีสิ่งที่สวยอยู่ขนาดนี้
“ว่าแต่... มึงรู้ได้ไงว่ามีที่นี่อยู่”
ถ้าคนไม่รู้จริงๆคงไม่มีใครเข้ามาถึงนี่หรอก
“ก็...กูหนีแม่ออกจากบ้าน หนีไปหนีมาจนมาถึงที่นี่ บังเอิญดีว่ะ แต่กูชอบนะมันสวยดี...”
หนีแม่ออกมา นี่มึงเดินมายันนี่เลยหรอ
“ที่นี่น่ะ กูไม่เคยพาใครมาเลยแม้แต่แม่กู กูกะว่าจะพาคนที่กูรักมาแต่งงานที่นี่น่ะ”
คนที่ไอ้เอ็มมันรักหรอ ทำไมหัวใจผมมันรู้สึกหน่วงๆยังไงไม่รู้
“แล้วมึงมีคนที่รักยัง”
ยิ่งผมถามทำไมผมรู้สึกเหมือน..อะไรมันมาตันอยู่ตรงคอไม่รู้
“ก็...กู...ยังไม่มีมั้ง”
เฮ้อ ทำไมผมต้องโล่งใจด้วยเนี่ย ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย!
“แล้วมึงพากูมาทำไม”
“พามาแต่งงานมั้ง...”
“ไอ้บ้า-////- อย่ามาเล่นอย่างนี้กับกู”
“โอ๋ จ่ะๆไม่เล่นก็ไม่เล่น มาๆมานั่งตรงใต้ต้นไม้นู้นกัน”
มันจับมือผมเดินไปนั่ง ที่นี่ไม่มีใครเลยครับมีแค่พวกเราแค่สองคนเอง
“ที่นี่ไม่มีใครรู้จักเลยหรอ”
“มีสิ มีลุงตกปลาคนนึงน่ะเขามาทุกวันแหละกูมาก็คยเจอและก็คุยกับเขาอยู่บ่อยๆแหละ”
อ๋อ แสดงว่ายังไม่มาดิลุงคนนั้น
“นี่กินลูกชิ้นเลย อ่ะของมึง7ไม้”
7ไม้ มันซื้ออะไรมาให้ผมขนาดนั้นผมว่าผมน้ำหนัก50อัพแน่ๆ เลย
“ไม่กูไม่กิน!”
“ไม่กินใช่ไหมได้...อย่างที่บอกกูมีวิธี”
จุ๊บ!
“เชี่ยยยยย! มึงมาจูบกูทำไมไอ้สาสสสสส”
“เอ้าก็มึงไม่กินถ้าไม่อยากกิน กูจะใช้วิธีนี้ ทีนี้มึงจะกินได้ยัง”
อะไรของมันเนี่ยโว้ยยยย หัวใจผมด้วย มันเป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย
ผมจับลูกชิ้นรูดเข้าปากไปเลย ไม้นึงมันมี4ลูก และตอนนี้ทั้ง4ลูกมันอยู่ในปากผมพร้อมกันเลย
“ฮ่าๆๆมึงหิวขนาดนั้นเลยหรอ ไม่ต้องกลัวๆมีอีกหลายไม้”
ขอบใจ ที่กูทำงี้เพราะประชดมึง-_- มันโง่หรือว่าไร้เดียงสาเนี่ย
อึก!
ผมกลืนลงไปหมดเลย อิ่มอ่า อิ่มมากๆเลย
“เอ็มกูอิ่ม...”
“ไม่ได้มึงต้องกินอีก โอ๊ยยย ตัวมึงก็จะหักอยู่แล้วกินไปอีก”
มันหยิบมาให้ผมผมกินไปแค่ลูกเดียวก็ได้แต่มองเจ้าลูกชิ้นนี่
“เอ้ากินไปสิ”
“พักก่อน เดี๋ยวกูกินต่อ”
“อืม..ไหนมึงหันหน้ามาดิ๊ ฮ่าๆๆน้ำจิ้มเปื้อนมาบนปาก กินอะไรเป็นเด็กน้อยเลย”
“ไหนๆ ตรงไหนว่ะ”
ผมเอามือคลำๆไปเรื่อยๆ
“มาๆ เดี๋ยวกูเช็ดให้มึงนี่กินมูมมามจริงๆ เอ้าหันหน้ามา”
ผมหันหน้าไปหามัน แต่มันแค่มองหน้าผมเฉยๆ แล้วนิ่ง...แล้วก็เงียบผมรู้สึกว่าบรรยากาศแบบนี้มันคุ้นๆนะ
“กูขอจูบมึงได้ป่ะ...”
“ถ้าจะจูบใครเขาขอกันเล่า-////-“
“งั้นแสดงว่ามึงให้”
“กูยังไม่ได้...อื้อ!”
ริมฝีปากของมันทาบมาบนริมฝีปากของผมแล้ว ผมน่ะทั้งชีวิต...ไม่เคยจูบกับใครมาก่อนเลยมีแค่มันเท่านั้น ส่วนพี่น้ำพุน่ะหรอไม่หรอกยังไม่เคยตอนนั้นเราไม่ได้จูบกันนะ...
เอ็มมันจับหน้าผมแล้วกดริมฝีปากไปให้แน่นขึ้นกว่าเดิมผมว่าปากผมต้องบวมแน่ๆเลย
เอ็มค่อยๆ จับหน้าผมออกแล้วมองตาผมด้วยสาตาอ่อนโยน ทำไมหัวใจผม...อีกแล้ว ผมเป็นโรคอะไรกันทำไมมันเต้นแรงๆมากๆเลย
“กู...ขอเอาลิ้นเข้าไปได้ไหม”
“ไอ้...เรื่องแบบนี้ใครเขาขอกัน...อื้อ! อ่อย!”
อะไรผมจะบอกว่าไม่ให้นะ ทำไมมัน...ฮึ่ยไอ้บ้าเอ็ม
เอ็มค่อยๆเอาลิ้นเข้าไปในปากผม ตอนนี้ผมรู้สึกดีชะมัดเลย ผมก็ตอบรับสัมผัสโดยการยอมให้มันเอาลิ้นสอดเข้าไป ร่างกายผมมันก็ไม่รักดีที่ยอมมันน่ะ แต่ผมว่า...
“อะแฮ่มๆ”
ฟึ่บ!
มำไมๆๆๆๆ ทุกครั้งที่เราสองคนทำแบบนี้มันต้องมีคนมาขัด
“อ้าวลุงแช่ม”
“แหม ขอโทษทีที่มาขัดจังหวะ ไง...เจ้าเอ็มไม่ได้เห็นกลหน้าค่าตามานาน ไหนมาให้ลุงกอดที”
“ผมคิดถึงลุงจังวันนี้มาตกปลาหรอ”
“อืม...แล้วพาแฟนมาด้วยหรอ เข้าใจเลือกนะสวยซะด้วย”
สวย...ผมอยากรู้ว่าผมสวยตรงไหน ทุกคนเอาตรงไหนมาดูกานนนน ผมว่าไอ้เอ็มมันต้องตอบใช่ไปแน่ๆเลย
“อ๋อ..ไอ้ไอครับมันน่ะผู้ชาย แล้วก็ไม่ใช่แฟนผม...”
แปล๊บ!
มันก็ตอบถูกแล้วนี่ทำไมผมต้องรู้สึกอย่างงั้นร่าเริงไว้สิไอ
“ไอนี่...อ้าวมึงเป็นไรทำไม...ทำหน้างั้นอ่ะ”
“เปล่าไม่มีอะไร”
สีหน้าผมแสดงออกมาเลยหรอ ผมเอามือปิดหน้าตัวเองไว้ไม่ให้มันเห็นถ้ามันเห็นมันต้องสงสัยแน่ๆเลยครับ
“ไม่มีไร มึงก็เอามือออก ไหน..”
เอ็มมันจับมือผมออกแล้วตอนนี้มันกำลังมองหน้าผมอยู่
“เฮ้ย...กูไม่ได้ป็นอะไร แล้วลุงคนนั้นใช่ลุงคนที่ตกปลาทึ่งเล่าให้ฟังเปล่า”
ผมรีบเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน ผมไม่ชอบให้เรามาอยู่แบบนี้ ตอนนี้หัวใจผมเป็นไร...
“อ๋อ...อืมนั่นแหละคนที่กูเล่าให้ฟังลุงที่ชอบมาตกปลาน่ะ”
“สวัสดีครับลุง ผมเป็น...เอ่อ เพื่อนไอ้เอ็มมันครับ”
“อืม...หน้าตาน่ารักนะเนี่ยเรา งั้น..,งไปก่อนดีกว่าไม่กวนพวกวัยรุ่นและ...”
“ครับ”
เอ็มมันตอบตอนนี้ บรรยากาศก็เงียบเหมือนเดิม
“เอ็ม..กูนอนก่อนดีกว่าถ้าเย็นเมื่อไหร่ หรือมึงจะกลับเมื่อไหร่ปลุกด้วย”
“อืม..”
ผมล้มตัวนอนตรงนั้น แล้วหลับตาลงผมคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้จนกระทั่งผมรู้สึกเคลิ้มแล้วก็หลับไปเข้าสู่ห้วงนิทรา
ต้องขอโทษด้วยวันนี้เรามาลงช้าT_T เราพึ่งเลิกเรียนพิเศษวันนี้ ทีชเชอร์ปล่อยช้าเราท่องศัพท์ไม่ได้เลยอยู่นานไปหน่อย ตอนนี้เราก็มาอัพเพิ่มแล้ว100% ตอนแรกเราคิดว่าตอนต่อไปเป็นของไอดีไหม แต่...เป็นของเอ็มนั่นแหละดีแล้ว คิดไปก็เริ่มปวดหมองเฮ้อ เออ!ncเราได้รับการแก้ไขจากกูเกิลแล้วนะคะ เป็นชื่อนี่เลยncแสงสีหม่น ดีใจที่มันเปลี่ยนให้ แต่ข้อมูลยังอยู่เหมือนเดิม เปลี่ยนแค่ชื่อ
ปล.รักคนอ่านทุกคนนะ>/////<
ความคิดเห็น