คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9(ไอ)
(ไอ)
ตอนนี้ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วครับ แต่ไอ้เอ็มมันมองผมอยู่นั่นแหละ-////-
“มึง...มองอยู่นั่นแหละตามึงไปอาบแล้วเชิญ-////-“
“เออ เว้ย!”
เอ้า!เป็นไรของมันอีกเนี่ย
แต่ว่าเสื้อของมันนี่ตัวใหญ่จริงๆนะครับ แขนก็ยาว ขาก็ยาว ที่สำคัญลายมันคือลายหมีน้อย มันนี่เอาสมองที่ไหนคิดเนี่ย ผมนี่ผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิง
ผมเดินไปที่ ที่นอนแล้วกำลังจะนอนแต่ภาพในคืนนั้นก็กลับมาตอนที่ผมไปเที่ยวทะเลไงแล้ว...แล้วโดนมันลวนลามน่ะ.. ไอ้บ้าเอ้ย!กูไม่กล้านอนกับมึงแล้วรู้งี้นอนห้องคนรับใช้ยังดีซะกว่า ผมว่าผมไปนอนที่โซฟาดีกว่าดีนะที่ห้องมันกว้างโซฟาก็ใหญ่รีบชิงนอนไปก่อนดีกว่า
ผมจึงรีบเอาหมอนกับผ้าห่มมานอนตรงโซฟา แล้วรีบก้นตัวลงนอน ผมได้ยินเสียงมันอาบน้ำอยู่ด้วยจะว่าไปมันนี่ก็เป็นคนอาบน้ำนานนะเนี่ย
“คุณหนูคะ คุณหนูคะ”
อ้าวใครมาเรียกผมเนี่ยเฮ้ยนี่ผมหลับไปตอนไหนเนี่ย เช้าแล้วหรอ
“เฮ้อตื่นสักที ทำไมคุณหนูมานอนตรงนี้คะเดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก”
ป้าแจงเองครับ ที่เป็นคนมาปลุกผม
“ไม่เป็นไรครับผมมานอนเอง”
“งั้น...ป้าขอไปปลุกคุณหนูเอ็มก่อนนะคะ”
“อ้อ!ไม่ต้องครับเดี๋ยวผมปลุกเอง”
ก็ป้าเขาต้องมีตั้งหลายหน้าที่จริงไหมครับ
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ป้าครับ เดี๋ยวผมไปปลุกเองครับไม่เป็นไร”
“เอ่อ...งั้นก็ขอบคุณนะครับ”
ป้าแจงออกไปแล้วครับ ผมไปล้างหน้าล้างตา แล้วก็ออกมาปลุกมัน
“เอ็มตื่น”
“....”
เรียกยากนะเนี่ย
“เฮ้ยไอ้เอ็มตื่น”
คราวนี้ผมตะโกนเลยครับ แต่ก็...ยังไม่ตื่น
“ไม่ตื่นใช่มั้ย....”
ฟึ่บ! พึ่บ!
ผมจัดการเปิดม่านให้แสงมันเข้าแล้วก็เปิดผ้าห่มมันเลย
“โอ๊ย ป้าแจงแสบตาปิด!ปิด!”
“ป้าแจงที่ไหน กูเอง”
เอ็มมันลุกแล้วก็มองหน้าผม
“มึงมาอยู่ในห้องกูได้ไง”
“เอ้า มึงนี่ความจำสั้นจริงๆลองนึกดูดีๆ”
----------------ต่อค่ะ------------------------
“มึงรีบล้างหน้าล้างตาแล้วลงมากกินข้าวเลย”
“คร๊าบบบบ”
กวนตีนแต่เช้าเลย
ตอนนี้ผมกำลังลงมากินข้าวแล้วครับ น้าสากำลังนั่งรออยู่เลย
“อ้าวหนูไอ มาเร็วๆมานั่งข้างน้ามา”
ผมรีบเดินไปนั่งข้างสา พร้อมกับป้าแจงที่คอยตักข้าวให้
“แล้วเจ้าเอ็มล่ะ หนูไอ”
“อ้อ มันพึ่งตื่นครับตอนนี้คงกำลังลงมา....”
“นินทาไรผมอยู่หรอ^^”
พูดปุ๊ปก็มาปับเลย
“งั้นมากินข้าวกันเลยดีกว่าจะได้รีบไปเรียน”
อ้อ วันนี้วันจันทร์แล้วครับ ต้องไปโรงเรียน ผมว่าผมต้องไปฟังไอ้คิวมันบ่นผมแน่ๆเลย=_=
RrrrrrrrRrrrrrrr
“ขอโทษนะ เดี๋ยวน้าขอรับโทรศัพท์ก่อน”
น้าสาเดินออกไปคุยข้างนอกแล้วครับดูหน้าตาท่าจะเป็นเรื่องใหญ่
“นี่ๆไอ้ไอ เย็นนี้ไปเยี่ยมแม่มึงกัน”
“กูไปอยู่แล้ว มึงจะไปด้วยไง”
“อือ กูก็อยากไปเยี่ยมเขาอย่างน้อยเขาก็เป็นแม่ของคู่มั่นกู”
“มึงหมายถึงใคร!”
“เฮ้ย มึงอย่าร้อนตัวดิกูไม่ได้หมายถึงมึงสักหน่อยกูหมายถึงน้องกิ๊ฟ”
กิ๊ฟหรอ...ผมรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ว่ะ มันเหมือนหน่วงๆตรงหัวใจน่ะ สงสัยผมคงเป็นโรคหัวใจด้วยอีกคนมั้ง”
“...เหรอ”
“ฮือๆๆๆ หนูไอ เจ้าเอ็ม ยัยลิน ฮึก...ยัยลินเสียแล้ว”
“ห๊ะ/ห๊ะ”
ผมไม่รออะไรทั้งนั้นรีบวิ่งไปหน้าบ้านเพื่อไปโรงบาลถึงแม้ว่า กว่าจะถึงหน้าบ้านก็เหอะ
ปิ๊นๆ
“ไอ้ไอมึงขึ้นรถมาดิวะไปด้วยกัน”
ไอ้เอ็มมันขับรถมาโดยมีแม่มันนั่นอยู่ข้างหลังส่วนผมนั่งอยู่ข้างๆ
ใช้เวลาไม่นานก็ถึงโรงบาลผมรีบวิ่งเข้าไป ผมจำได้ครับว่าแม่ผมอยู่ชั้นไหน
ตอนนี้ผมมาถึงหน้าห้องฉุกเฉินแล้วครับ เห็นหมอเดินออกมาพอดี
“หมอๆครับ คือ...”
ผมกลับพูดไม่ออกว่าแม่ผมตายจริงไหม
“คุณเป็นญาติคนไข้ใช่ไหมครับ”
“ครับๆ”
“ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คนไข้คนนี้เสียชีวิตแล้ว”
“ไหนหมอบอกว่าแม่จะอยู่กับผมอีกสองเดือนไง ฮึก...หมอโกหก”
ไอ้เอ็มกับน้าสาขึ้นมาพอดี
“หนูไอ...”
น้าสาเข้ามากอดผม ไม่ใช่ผมคนเดียวที่เสียใจแต่น้าสาก็เสียใจด้วย แล้ว...กิ๊ฟล่ะกิ๊ฟยังไม่ได้เห็นหน้าแม่เลยตอนนี้ผมไม่มีแม่ผมจะอยู่กับใคร
“หมอครับผมเข้าไปดูแม่ผมได้ไหมครับตอนนี้”
“ได้ครับ”
ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องนั้น ผมเห็นแม่นอนอยู่บนเตียงมีผ้าสีขาวคลุมไว้ทั้งตัวเลย
“แม่ ฮึก..แม่”
ผมเดินไปจับมือแม่แล้วก็ร้องไห้
“แม่อยู่กับผมก่อนได้ไหม”
“....”
“ฮึก..ฮึก”
“มึงใจเย็นๆดิวะ กูรู้ว่ามึงไม่เหลือใครแล้วแต่อย่างน้อย..มึงยังมีกูกับแม่กูนะเว้ย”
แค่มันพูดแค่นั้นแหละผมก็รีบโผเข้ากอดมันเลย นั่นสิผมยังมีคนอื่นๆอีกตั้งเยอะ
“มึงก็เงียบได้แล้วแม่มึงไปดีนะ แล้วถ้ามึงร้องอยู่อย่างนี้แล้วเป็นไรไปอีกคนก็ยังมีคนที่เหลือที่ต้องเป็นห่วงมึงด้วย”
“อืม...กูไม่ร้องแล้วก็ได้”
ไอ้เอ็มมันเอานิ้วโป้งมาเช็ดน้ำตาให้ผมแล้วมันก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เหมือนไอ้เอ็มกลายเป็นคนละคนเลย
ผมรู้สึกดีจริงๆเลยครับที่มันพูดแบบนี้ อย่างน้อยผมก็รู้ว่ายังมีมันเคียงข้างผมเสมอ
กลับมาแล้วจ้ายังไม่หายไปไหน ตอนแรกเราเอาโน้ตบุคไปด้วยนะกะจะอัพเพิ่มสักหน่อย แต่ว่าที่นู่นมันไม่มีเน็ตอ่า ขนาดสัญญาณโทรศัพท์ยังไม่มีเลยT_T
สำหรับตอนนี้ดราม่านิดหน่อยนะคะ เจอกันตอนหน้าตอนของเอ็ม
ป.ล รักคนอ่านทุกคนนะ>////<
ความคิดเห็น